Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

σκορπάει ο νους ....

Αφόρητη η ζέστη … πανταχού παρούσα η σκέψη … η θάλασσα μακριά … η υγρασία πηχτή … μόνιμη η απουσία … ας μείνει μακριά τουλάχιστον η θλίψη …ξάγρυπνη περιμένω την μετάβαση στη άλλη όχθη … δεν έρχεται … γράφω με τα μάτια χαμηλά … το πάτωμα φιλόξενο … η νύχτα προχωράει … κι εγώ σαν να μην την ακολουθώ … απόψε κάνω στάση … αύριο … όταν θάρθει το αύριο … φθαρμένη άλλη μια φορά … θα ξεκινήσω πάλι … πότε θα ξημερώσει;; … ανυπομονώ αιωρούμενη στην κούραση … με το κενό παρέα μου … συνηθισμένη συντροφιά … φιλενάδα στενή … ερώτηση κρυφή … απάντηση δεν δίνει … πότε θα φτάσει η στροφή … παραμιλώ ή αφήνω ίχνη;; … η ακίνητη ζωή περνάει … πάει … δεν έχω χρόνο μάτια μου … οι νότες κλεφτά μου ψιθυρίζουν … όλα γυρίζουν γύρω μου … διαλέγω κατηφόρα … δεν τα φέρνω βόλτα … ίζημα κατακάθεται … σωροί μαζεύτηκαν … φτάσε ύπνε … αργείς … επίτηδες για να είναι τα όνειρα σβηστά … μα δεν υπάρχουν … πνίγονται χωρίς να γεννηθούν … σαν γουλιές που δεν καταπίνονται … είναι νωρίς για «στοπ» … πάμε πάλι ο σκηνοθέτης δεν θα πει … οι οδηγίες στέρεψαν … οι συμβουλές περισσεύουν … στο σκηνικό τι θέση να χουν;; … αδιευκρίνιστο … ανυπακοή με καθυστέρηση … το τηλέφωνο μακριά … δεν απαντάω … τι να πω;; … τέλος πάντων συνεχίζω … ήμουν πολύ του «ίσου» … στις πόρτες της ζωής μου διάλεξα την πιο ανάποδη … ήρθε και με βρήκε … στα σκοτάδια δεν βρίσκω έξοδο … υπάρχει όμως … όλοι το λένε … εγώ όχι … πάντα ό,τι κατέβαζε η κούτρα μου … μου ταίριαζε … δεν μου ξέφυγα ποτέ … ούτε καν ξεγελάστηκα για θεραπεία … κομπολογώ με λέξεις … σχεδόν αλλού γι’ αλλού … μαζεύω οδύνη … μού γινε απαραίτητη … εξάρτηση από τις λίγες … την κουβαλάω χρόνια …δεύτερη όψη … άλλη πνοή; …θα δείξει … εγώ ξέρω στο φευγιό τι θα μου μείνει…. το άλλο μισό του φεγγαριού τι δείχνει … φωτάει κι ακολουθώ … πειθήνια υποκλίνομαι … τις απώλειες στο τέρμα τις μετράνε ….φέρνουν το λογαριασμό … θα τον ελέγξω προσωπικά … μα τι;; … περιμένω “εξαίρεση”;; … άλλωστε ξέρω τι τελείωσα …τα βλέφαρα βάρυναν … κλείνουν … με λυπήθηκαν … οι ήχοι σβήνουν … εύκολα πια … ξέρουν τον «δρόμο» … παλεύω με το σεντόνι … να κρύψω της ντροπής τα … κουράγια … υπάρχει κλαμπ … δικό μου της γωνιάς το σκαμπό … με άρωμα δανεικό … blue light … το φοράω σαν τη ψυχή μου … τσιγάρο τελευταίο …

… εδώ κάπου τελειώνω …. να πετάξω το πακέτο …

23 σχόλια:

flash είπε...

δεν ξέρω τί να πω
είσαι εδώ;
μονάχα, κλείσε τα μάτια..
απόψε τα σκοτάδια είναι στην κάμαρα
όμως πίσω από τα βλέφαρα ζει το φως, εκείνο το μαγικό, τ' ονείρου
κλέψε μια χούφτα και με το χάραμα χάρισέ το στη νέα μέρα..
έγινε; πάρε και για μένα λίγο..
έτσι,
για να ξέρω πως θα το κάνεις :)
Γλυκά πολύ σε φιλώ..

Unknown είπε...

έγινε ...
και έστειλα κάτι και σε σένα ... για να κλείσουν επιτέλους τα βλέφαρα τούτη τη νυχτιά ψυχή μου

flash είπε...

:)
επ, τί μου έστειλες;
μου ήρθε το μήνυμα αλλά χωρίς το δώρο.. να περιμένω ως το πρωί για το φως μου; :)

Coffeemug είπε...

ευχομαι να σε βρήκε ο ύπνος γλυκός και ξεκούραστος meggie. Αχ αυτή η απουσία...

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Ένα κενό Μeg... αυτό θαρρώ τα φταίει όλα... εκείνο το ανεκπλήρωτο που ξαστοχήσμαμε να το πληρώσουμε στην ώρα του... κι ανασταίνει τώρα όλες της ψυχής τις σκιές για να κάνει βαριά την παρουσία του...
Χαμογέλασέ μου λίγο... φεύγω, όλο φεύγω... κι ερχομαι, ξανά και ξανά, με γουλιές ζωής, με ανάσες θανατου κι ανάστασης... Όλο φεύγω... όλο έρχομαι...
Πιάσε μια αχτίδα απ' το χαμόγελο και κρέμασέ τη πάνω απ' το προσκεφάλι να φέρει πάλι όνειρο γλυκό, από κείνα που ξεκουράζουν.
Σε φιλώ ψυχή μου!

Ναύτης είπε...

καλημέρα,
ευτυχως που διάβασα το μήνυμά σου το πρωι...
δεν θα είχα κοιμηθει...

ένα πακέτο σίγουρα το κάπνισες όσο να το γράψεις.

τώρα πίνω καφε
χωρις διάθεση για δουλεια
καμμία
παλεύω με τη τεμπελια μου κι όλο χάνω
θέλω να τα παρατήσω όλα

ουφ, για μένα μιλάω τόση ώρα;

υ.γ. τώρα εγω κενό δε βλέπω
ίσως νά'ναι και η πρεσβυωπία μου, αλλα κενο δε βλέπω...

χμ, αυτο το Blue light πως μυρίζει;

στο κλαμπ γίνονται δεκτα μέλη;

το λογαριασμο τον κρατάμε; εκπιπτει;

α, τι τσιγάρα;

πως ο καφες;


ουφ...
ας πάω...

καλημέρα σου meggs, sweet, bittersweet meggs.

:))

fish eye είπε...

einai ypervoliki h zesti kai mas trellainei olous..
ase tis skepseis stin akri.. den aksizei..

*exo na do oneira para poly kairo..kai teleytaia me paideyoun ki emena oi aypnies :::))))

*giati de mporv na grapso ellinika edo moy les???

nina είπε...

αχ εκείνες οι φορές...εκείνες οι παράξενες φορές...
πέτα το πακέτο που σε θλίβει, πέτα το μακριά

σε φιλώ

Unknown είπε...

καφεκουπίτσα μου,
λήθαργος με βρήκε ... ευτυχώς ... διότι βγήκα απ'τη πορεία άτσαλα και κυρίως αναπάντεχα.
Ναι, αυτή η άτιμη η απουσία ...

Φιλιά καλή μου

Unknown είπε...

Φυσικένια μου,
μια στιγμή κενού ήταν, ίσως πιο παρατεταμένη απ'άλλες φορές ...,
κάτι θα γίνει όμως, κάτι ...

Σε φιλώ ψυχή μου

Unknown είπε...

Ναύτη μου,
μάλλον σε έκανα σκάντζα ψες βράδυ,
έμεινα στο πόδι σου και ... σκόρπισα πολύ

κάποτε μιλώντας για εμάς λέμε πολλά περισσότερα στον άλλον ...

για το κλαμπ: εσύ με καλωσόρισες, σαν να έχεις προηγηθεί μου φάνηκε ..
για τον λογαριασμό: είναι αποτύπωμα που δεν εκπίπτει ...
για τα τσιγάρα: κι αυτά σε γαλανό χρώμα ...
όσο για το blue light ... γλυκόπικρο πιπέρι ...

τα λέμε ...

Unknown είπε...

καρδούλα μου,
η ζέστη τρελαίνει όντως
και οι αϋπνίες απαγορεύουν όνειρα κι επιτρέπουν εφιάλτες,
αλλά γιατί δεν μπορείς να γράψεις ειλικρινά εδώ;;
δεν σε κατάλαβα φοβάμαι
όπως και νάναι όμως σου στέλνω φιλιά

Unknown είπε...

Νίνα μου,
όσο πιο μακριά το πετάω με τόση κι άλλη τόση δύναμη επιστρέφει καταπάνω μου ...
στιγμές είναι μόνο όμως,
εκείνες οι στιγμές!!!
τις ξέρεις ... μετά συμμαζεύεσαι ...

Σε φιλώ ψυχή μου

προφήτηs είπε...

καλό βράδυ, κ απόψε ελπίζω να είναι χωρίς ζέστη..

μαχαιρης είπε...

Mα γιατι το αφηνεις και σε νικαει το παλιοπακεττο...ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΚΑΤΩ..
Το κενο δεν θα στο γεμισει καποιος η κατι...ΜΟΝΗ σου θα το γεμισεις...
Τωρα...κοιταζε το και βιωνε το μεχρι να γεμισει...

Drmakspy είπε...

Σε καλό σου κορίτσι μου..... Μην βουλιάζεις έτσι στο κενό.... Πάρε το βότσαλο της Αντιγόνης μας.... Εμένα μου έφερε γούρι... Τα καλύτερα έρχονται... Για μένα πραγματώθηκε.... Από 1η Σεπτέμβρη θα αλλάξει η ζωή μου.... Θα ξημερώσουν οι άυπνες νύχτες... Και για σένα.... Θα δείς....

kryos είπε...

Ένα μικρό κεράκι εκεί μέσα στα σκοτάδια ... δεν χρειαζόμαστε φωταγωγία , δεν την θέλουμε , θέλουμε μόνο το αχνό φως τής συνείδησης τού πρόσκαιρου ... όλα πάντα περνάνε , το ξέρεις .

Ζήσε τα σκοτάδια σου Μέγκυ μου , δικά σου είναι και είναι πολύτιμα , δεν νομίζω ότι θα ήθελες μια ζωή μέσα σ ένα ενυδρείο προστατευμένη από τα πάντα .... " όταν όλα γκρεμίζονται γύρω , όλη η οικοδομική δραστηριότητα μεταφέρεται μέσα" .... κι εκείνη η γλυκιά ματιά που όλοι αναζητούμε στα μάτια των διπλανών μας πάντα κερδίζεται , ποτέ δεν χαρίζεται.

Καλό βράδυ θα μας ευχηθώ , η ζωή πάντα μας κλείνει το μάτι !!!

~reflection~ είπε...

"…ξάγρυπνη περιμένω την μετάβαση στη άλλη όχθη …"

Καποτε είχα γράψει ότι οι συναισθηματικές γεφυρες είνια για να διανύονται αμφίδρομα...

Θα μεταβείς...
αργα ή γρηγορα..
στο χερι σου είναι οι αυξομειωσεις της ταχυτητας της συναισθηματικής διαδοχης..

Τα φιλια μου πριγκιπισσα..

Unknown είπε...

Προφήτη μου,
το χθεσινό βράδυ ήταν πολύ γλυκό,
ουζάκι δίπλα στη θάλασσα με παρέα μου τους πιο καλούς μου φίλους.
Δροσίστηκα στ'αλήθεια

Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Μαχαίρη μου,
έχεις δίκιο
κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί το αφήνω να με νικάει
και ξέρεις και κάτι;
ντρέπομαι που το κάνω,
όμως προσπαθώ και θα προσπαθώ για το ... αλλιώς,
για το μισογεμάτο ... ΜΟΝΗ μου.

Σ'ευχαριστώ

Unknown είπε...

Σπύρο μου,
χαίρομαι για σένα, μπράβο για ό,τι καλό σε περιμένει.
Πάντα χαίρομαι στη χαρά του άλλου, αυτή την ικανότητα ακόμα δεν την έχω χάσει ...

Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Krye μου,
έτσι βαδίζω συνήθως, μ'αυτό το αχνό φως του πρόσκαιρου.
Τις ώρες που κλείνω σαν στρείδι μετράω το "χρόνο" με υπομονή και περιμένω ...
Έως τώρα πάντα επανέρχομαι.

Τις καλημέρες μου

Unknown είπε...

Κάκια μου,
όλα ... στα χέρια μας,
όλα ... στο μυαλό μας,
όλα ... περνάνε,
συμφωνώ
αλλά θέλουν τον ... "τρόπο" τους για τον καθένα μας, μοναδικό.

Σε φιλώ