Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

από ... Το Τετράδιο

Ζοζέ Σαραμάγκου :

… λέμε στους αναποφάσιστους «Ξεκίνα απ’ την αρχή», σαν να΄ταν η αρχή, η ορατή πάντα άκρη ενός κακοτυλιγμένου νήματος που αρκεί να το τραβήξει κανείς και να συνεχίσει να τραβάει για να φτάσει στην άλλη άκρη, στο τέλος, και σαν ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη να είχαμε στα χέρια μια ισόπεδη και συνεχή όπου δεν θα χρειαζόταν να διαλυθούμε εμείς ούτε να ξετυλιχτούμε μπερδεμένοι, πράγμα απίθανο να συμβεί στη ζωή των κουβαριών και, αν μου επιτραπεί ακόμα μια κοινοτοπία, και στα κουβάρια της ζωής».


Θα μου πείτε, τι άλλο να πούμε σε κάποιον που μας εκθέτει ένα περίπλοκα μπερδεμένο κουβάρι για «ζωή» του. Συνήθως όχι μόνο η ευγένεια αλλά πολλές φορές και το πραγματικό ενδιαφέρον ακόμα ακόμα και το πραγματικό νοιάξιμο επιβάλλει την … προστακτική «Ξεκίνα απ’την αρχή». Δεν είναι όμως έτσι, δεν είναι καθόλου έτσι κατά τη γνώμη μου.

Το κουβάρι, πρώτον, είναι ένα και μοναδικό. Μία ζωή έχουμε. Δεδομένο και μη διαπραγματευόμενο.

Οι κόμποι του, τα μπλεξίματά του, δεύτερον, δεν συνίσταται να κόβονται, όπως θα μπορούσε κάποιος να προτείνει, διότι απλούστατα θα χρειάζονταν οι κομμένες άκρες να ξαναενωθούν. Αν μπορούν να λυθούν έχει καλώς, αν όχι απλά γλιστράμε ανάμεσα στα νήματα μεταχειριζόμενοι χιλιάδες «τεχνικές» λείανσης για να τα καταφέρουμε και συνεχίζουμε. Η συνέχεια είναι νόμος.

Είναι λοιπόν αναπόφευκτο στην διαδικασία αυτή, στην πορεία απ’την αρχή του νήματος προς το τέλος του, να διαλυόμαστε για να ξεμπερδευτούμε, να ξεφτίζουμε για να γλιστράμε, να χαλαρώνουμε για να ξεκουραζόμαστε, να μένουμε άγρυπνοι για να παρακολουθούμε τον δρόμο του νήματος, να τεντωνόμαστε όσο παίρνει για να βρούμε «τα όριά μας».


Δεν υπάρχει «Ξεκίνα απ’την αρχή», υπάρχει «Συνέχισε την διαδρομή».


Δεν υπάρχει «αναποφάσιστος», υπάρχει «όριο» που αν ξεπεραστεί ο καθένας μας υποχρεωτικά κι αυθόρμητα θα «δράσει» κατά το πώς μπορεί.


Δεν υπάρχει «θέλω», υπάρχει «μπορώ για να θέλω» και δεν είναι καθόλου ηττοπαθές κάτι τέτοιο. Είναι η απλή αλήθεια του καθενός μας όταν μπορεί να απαντήσει όχι στο ερώτημα «ποιος είμαι» αλλά στο «τι είμαι». Κι αν δεν μπορεί να γράψει ούτε μια λέξη γι’αυτό, τότε λυπάμαι αλλά η πορεία του είναι ερήμην του. Ακόμα όμως και η γνώση της ερημιάς έχει αξία ως συναίσθηση.


Είναι η σπίθα που μπορεί να ανάψει την πυρκαγιά, είναι η ελπίδα …

7 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Συμφωνώ με την αναίρεση της φρασης "Ξεκινα από την Αρχή.."
Στη ζωή κάθε σημείο είναι απόλυτη διαδοχή του προηγούμενου. Αν κόψεις την αλυσίδα, θα δημιουργήσεις ασυνεχειες... Ακομη και τα δυσαρεστα γεγονότα δενγίνεται να θαφτούν στη Λήθη για να μη στιγματίσουν τη Συνεχεια...
Όλα αυτα που περασαμε είναι η πολύτιμηπαρακαταθήκη μας...
Διαφωνω μόνο στην τελευταια σου προσθηκη πριγκίπισσα....

Δεν θα έλεγα "Μπορω για να Θελω.."

Θα έλεγα "Θελω για να Μπορω"

Γιατι η επιθυμία, αναλογα με την ισχύ της.... Η έντονη επιθυμια θα έλεγα ενεργοποιεί την Ικανότητα Εκπληρώσεων του ατομου στο μέγιστο δυνατο..

Σε φιλώ καλοκαιρινά και αερινα.. με φιλια που ταξιδευουν στον αερα και σε αγγίζουν πραγματικα...

μαχαιρης είπε...

Oxi,εγω θα διαφωνησω με την Κακια,
και θα συμφωνησω με τη ΜΕΓΚ...
Μπορει να θελω να ...πεταξω...Αμα το θελησω πολυ θα...γινει...Οχι βεβαια...
Αρα πιστευω πρωτα στο ΕΦΙΚΤΟ...
Βαζω πανω σ αυτο ενα ποσοστο,ως ΡΙΣΚΟ...και διαλεγω απο τις επιλογες που απομενουν...

Ναύτης είπε...

συμφωνω πως διαφωνω
τι να πω
μου φαίνονται λίγο "μηχανιστικες" οι θέσεις του κυρίου Ζοζε...
όπως και οι απόψεις για το τι είναι σωτος δρόμος ή λάθος...

ναι meggs, η συνειδητότητα είναι το μόνο "εφόδιο" στη πορεία
οι διαδρομες αλλάζουν ανάλογα τον άνθρωπο, τις περιστάσεις, τους συνοδοιπόρους... όποιους και αν...

καλησπέρα σου

:)

Unknown είπε...

Κάκια μου,
το μέγιστο δυνατό όμως ποικίλει, όπως ίσως και οι ... επιθυμίες.
Είναι κι αυτό ένα θέμα. Οι επιθυμίες!!!!

Τα φιλιά καλή μου

Unknown είπε...

Μαχαίρη μου,
κι εγώ του εφικτού είμαι όπως κατάλαβες,
ίσως ψάχνω δικαιολογίες να μου βρω για ό,τι άλλο παραπάνω δεν μπορώ ...

μην παρεξηγείς όσους νιώθουν το εφικτό, λίγο,
έτσι το ζουν ...

νάσαι καλά

Unknown είπε...

Ναύτη μου,
και το "μέτρο" της συνειδητότητας μας διαφοροποιεί

διχάζομαι για να ... επιβιώσω

κατάλαβες; κατάλαβες

καλό απόγευμα

Ginny είπε...

Καλησπέρα Meggie!!
Η ανάρτησή σου αυτή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Η ζωή όπως είπες είναι μία. Δε γίνεται να μην έχει δυσκολίες, αλλιώς δε θα λεγόταν ζωή. Είναι αναπόφευκτο να απογοητευτούμε, όμως αυτό δε σημαίνει να τα παρατήσουμε και να περιμένουμε το θαύμα. Όπως λέω πάντα, η πίστη προηγείται του θαύματος. Εσύ ο ίδιος πρέπει να δράσεις, τίποτα δεν έρχεται έτοιμο. Μία νέα αρχή δεν είναι απαραίτητα διαγραφή του παρελθόντος, αλλά η συνέχεια του ταξιδιού, απλά με περισσότερη σοφία κι έναν καλύτερο τίτλο! Στο τέλος, όλα έχουν συμβάλει στο ταξίδι.
Την καλησπέρα μου!:)