σκορπάει ο νους ....

Αφόρητη η ζέστη … πανταχού παρούσα η σκέψη … η θάλασσα μακριά … η υγρασία πηχτή … μόνιμη η απουσία … ας μείνει μακριά τουλάχιστον η θλίψη …ξάγρυπνη περιμένω την μετάβαση στη άλλη όχθη … δεν έρχεται … γράφω με τα μάτια χαμηλά … το πάτωμα φιλόξενο … η νύχτα προχωράει … κι εγώ σαν να μην την ακολουθώ … απόψε κάνω στάση … αύριο … όταν θάρθει το αύριο … φθαρμένη άλλη μια φορά … θα ξεκινήσω πάλι … πότε θα ξημερώσει;; … ανυπομονώ αιωρούμενη στην κούραση … με το κενό παρέα μου … συνηθισμένη συντροφιά … φιλενάδα στενή … ερώτηση κρυφή … απάντηση δεν δίνει … πότε θα φτάσει η στροφή … παραμιλώ ή αφήνω ίχνη;; … η ακίνητη ζωή περνάει … πάει … δεν έχω χρόνο μάτια μου … οι νότες κλεφτά μου ψιθυρίζουν … όλα γυρίζουν γύρω μου … διαλέγω κατηφόρα … δεν τα φέρνω βόλτα … ίζημα κατακάθεται … σωροί μαζεύτηκαν … φτάσε ύπνε … αργείς … επίτηδες για να είναι τα όνειρα σβηστά … μα δεν υπάρχουν … πνίγονται χωρίς να γεννηθούν … σαν γουλιές που δεν καταπίνονται … είναι νωρίς για «στοπ» … πάμε πάλι ο σκηνοθέτης δεν θα πει … οι οδηγίες στέρεψαν … οι συμβουλές περισσεύουν … στο σκηνικό τι θέση να χουν;; … αδιευκρίνιστο … ανυπακοή με καθυστέρηση … το τηλέφωνο μακριά … δεν απαντάω … τι να πω;; … τέλος πάντων συνεχίζω … ήμουν πολύ του «ίσου» … στις πόρτες της ζωής μου διάλεξα την πιο ανάποδη … ήρθε και με βρήκε … στα σκοτάδια δεν βρίσκω έξοδο … υπάρχει όμως … όλοι το λένε … εγώ όχι … πάντα ό,τι κατέβαζε η κούτρα μου … μου ταίριαζε … δεν μου ξέφυγα ποτέ … ούτε καν ξεγελάστηκα για θεραπεία … κομπολογώ με λέξεις … σχεδόν αλλού γι’ αλλού … μαζεύω οδύνη … μού γινε απαραίτητη … εξάρτηση από τις λίγες … την κουβαλάω χρόνια …δεύτερη όψη … άλλη πνοή; …θα δείξει … εγώ ξέρω στο φευγιό τι θα μου μείνει…. το άλλο μισό του φεγγαριού τι δείχνει … φωτάει κι ακολουθώ … πειθήνια υποκλίνομαι … τις απώλειες στο τέρμα τις μετράνε ….φέρνουν το λογαριασμό … θα τον ελέγξω προσωπικά … μα τι;; … περιμένω “εξαίρεση”;; … άλλωστε ξέρω τι τελείωσα …τα βλέφαρα βάρυναν … κλείνουν … με λυπήθηκαν … οι ήχοι σβήνουν … εύκολα πια … ξέρουν τον «δρόμο» … παλεύω με το σεντόνι … να κρύψω της ντροπής τα … κουράγια … υπάρχει κλαμπ … δικό μου της γωνιάς το σκαμπό … με άρωμα δανεικό … blue light … το φοράω σαν τη ψυχή μου … τσιγάρο τελευταίο …

… εδώ κάπου τελειώνω …. να πετάξω το πακέτο …