Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Διαβάζοντας ένα παραμύθι


Ομολογώ είχα χρόνια να διαβάσω παραμύθι και επίσης τώρα κατάλαβα το λόγο. Πίστευα πως τα παραμύθια πουλάνε όνειρα κι εγώ δεν είχα ανάγκη να αγοράσω τίποτα. Και για να πω την αλήθεια μου, όπως την καταλαβαίνω ακόμα, ούτε τώρα θέλω να ξοδευτώ σε τέτοια αγορά.
Τούτο όμως το παραμύθι είναι διαφορετικό. Ακόμα κι έτσι, μισοτελειωμένο, έχει διαφορά. Ίσως πάλι να έχω εγώ διαφορά τώρα που το διαβάζω.

Πρώτα πρώτα δεν το διάλεξα μόνη μου. Το βρήκα ως πρόταση για ανάγνωση σε blog και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες ενδείξεις για το περιεχόμενό του. Ένας λόγος παραπάνω για να το βρω νομίζω. Μια πρόταση δίχως αναλύσεις είναι μια «ελεύθερη» υπόδειξη που δεν χρειάζεται διαφήμιση και που αφήνει το περιθώριο της πραγματικής απόλαυσης. Δεν ετοιμάζεσαι για το τι «πρέπει» να απολαύσεις, απολαμβάνεις ό,τι «μπορείς» σε αυστηρά πρώτο πρόσωπο.
Μου άρεσε αυτό και το βιβλίο με περιμένει το βράδυ στη σελίδα που με πήρε ο ύπνος χθες.

Έχω τη γνώμη πως υπάρχουν βιβλία που σου μιλάνε με κομμάτι κομμάτι τους. Δεν σου τα λένε όλα εξ’αρχής ή αν θέλετε ούτε στο τέλος τους, αλλά σε διαβαίνουν από πολλά δρομάκια, παράλληλα ή κάθετα με το κυρίως θέμα τους και στο τέλος είναι σαν να σε έχουν πάει βόλτα με αεροπλάνο. Έχεις δει κι έχεις νοιώσει πολλά και όχι απαραίτητα συναφή μεταξύ τους.

Στο παραμύθι με το βασιλιά, τους τρεις γιους του και το μαγεμένο δάσος, το πρώτο μονοπάτι μου ήταν της «επανάληψης». Το ίδιο σκηνικό, παρόμοια δράση δύο φορές σε άλλο χρόνο. Την πρώτη φορά εν αγνοία και τη δεύτερη από επιλογή. Εκεί με πήρε και ο ύπνος σαν να όρισε που πρέπει να γίνει η στάση για να σκεφτώ ως αναγνώστης και να νιώσω ως παιδί το παραμυθένιο νόημα. Δεν ξέρω τι διηγείται πιο κάτω το «Άσπρο ελάφι», ποια τύχη περιμένει την «επιλογή», ως εδώ όμως με φτάνει που υπάρχει η δεύτερη ευκαιρία, η σημαντική δυνατότητα της «επιλογής». Ανεξάρτητα κατάληξης, ας το πω και πιο ποιητικά, ανεξάρτητα «Ιθάκης» το κατ’ επιλογή ταξίδι υπερέχει σφοδρά από το τυχαίο, από το «κατά διαόλου σύμπτωση», από το κατ’ ανάγκη αναγκαίο.

Μμμ δεν είναι ανάγκη τώρα να κοιμηθείτε κι εσείς ε;;

7 σχόλια:

gregory είπε...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ..

aitherovamwn είπε...

Σου άφησα στο δικό μου σαλονάκι έναν Εμπειρίκο, και σου αφήνω και τώρα τις πιο θερμές ευχές μου για καλή ανάσταση:-)

Κι οι ζωές μας καλή μου,
παραμύθια δεν είναι;
με κακιές μητριές, μάγισσες,
δράκους,
πρίγκιπες,
δώρα,
μπουντρούμια
μοναξιές...

Να μου πεις αυτό το happy end... δεν το βλέπουμε πάντα στις ζωές μας. Δεν το βλέπουμε, όμως, ούτε στα παραμύθια τα οποία κόβουν την ιστορία μ' ένα.. "ζήσαν αυτοί καλά..". Μήπως τα παραμύθια τελειώνουν εκεί που τα προβλήματα θα ξεκινούσαν; Δεν το ξέρουμε. Μπορούμε ό,τι θέλουμε να σκεφτούμε.

Και πάλι καλή Ανάσταση,
τα φιλιά και την αγάπη μου
σου στέλνω

Υ.Γ ΑααΑ! και σταμάτα να φοβάσαι τόσο τα όνειρα :-)))

kryos είπε...

Σε διάβασα με προσοχή και δεν αισθάνθηκα καθόλου ότι με καλεί ο Μορφέας :) ...πιστεύεις αλήθεια ότι έχουμε "ελεύθερη επιλογή " του μονοπατιού μας ? για μένα καμμιά φορά αυτό μοιάζει με κακόγουστο αστείο ..αλλά το αντιμετωπίζω με χαμόγελο κοιτώντας ψηλά :)

Θέλω να σου ευχηθώ τα καλύτερα κούκλα μου ...υγεία , χαρά κι ότι επιθυμείς να το δεις να συμβαίνει μπροστά σου .... γι αυτό να προσέχεις τι εύχεσαι να συναντήσεις .... γιατί οι δικές μου ευχές πιάνουν :)

Φιλιά !!!

Unknown είπε...

Γρηγόρη μου σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Νάσαι καλά και πάντα... αισιόδοξος.

Unknown είπε...

Μικρούλα του αιθέρα αυτή είναι η μαγεία των παραμυθιών και λέγονται έτσι, τελειώνουν εκεί που θ'αρχίσουν τα δύσκολα. Το παραμύθι είναι το μετά που δεν αναφέρεται.

Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου και τα υπόλοιπα στο ... σαλονάκι σου.
Την αγάπη μου

Unknown είπε...

Krye μου πιστεύω στην "ελευθερία" του μυαλού μου ακόμα και στη σιωπηλή της έκδοση, να επιλέξει.

Και Krye μου θα προσέχω τις ευχές μου αν και οι ευχές είναι γι'αυτούς που περιμένουν ακόμα.

Νάσαι καλά που έρχεσαι στο ποτάμι μου

Απονενοημένη Νοικοκυρά είπε...

είχα καιρό να περάσω από εδώ

όμορφο το παραμύθι σου

καλή σου μέρα!