Το μεθυσμένο καράβι
[...]
Είδα αρχιπέλαγα αστρικά! Κι είδα νησιά με πάθος
Ν' ανοίγουνε τα ουράνια τους στον κάθε ναυτικό.
-Μήπως κοιμάσαι εξόριστο, σ' αβυσσαλέο βάθος,
Σμήνος πουλιών ολόχρυσων, Σφρίγος μελλοντικό;-
[...]
Είδα αρχιπέλαγα αστρικά! Κι είδα νησιά με πάθος
Ν' ανοίγουνε τα ουράνια τους στον κάθε ναυτικό.
-Μήπως κοιμάσαι εξόριστο, σ' αβυσσαλέο βάθος,
Σμήνος πουλιών ολόχρυσων, Σφρίγος μελλοντικό;-
Μα φτάνει! Εκλαψα πολύ! Οι Χαραυγές φαρμάκι,
Κάθε σελήνη απαίσια, κάθε ήλιος φοβερός:
Μ' έριξε ο άγριος έρωτας στης μέθης του τη νάρκη.
Να έσπαζε η καρίνα μου! Να μ' έπαιρνε ο βυθός!
[...]
ARTHUR RIMBAUD
Έρχονται και με βρίσκουν, σαν συστημένα γράμματα, σαν μηνύματα στην ακριβή τους ώρα και μένω άφωνη, και αντιστέκομαι, μα στην επιμονή τους, έστω για να τιμήσω την συνέπειά τους, την ακέραιη επίδοσή τους και την αιφνίδια επιρροή τους, χαλάλι ... θα βυθιστώ μέσα τους.
54 σχόλια:
Να βυθιστείς για να αναδυθείς και πάλι δυνατότερη.
Καλό Σαββατοκύριακο με φεγγοβόλες χαραυγές...
Μαριάνθη μου,
τι συγχρονισμός ήταν αυτός!
Εγώ, στο σπίτι σου να σου μολογώ πως για την Σμύρνη δεν μπορώ να διαβάσω άλλο κι εσύ, εδώ, ν'αφήνεις τη συμβουλή σου.
Καληνύχτες γλυκιά μου
:))
Είδες πώς χαίρεται η ψυχή του ανθρώπου;
καληνύχτα κι από μένα!!
Πολύ όμορφη ανάρτηση...!
Να βυθιστείς..!
Καληνύχτα!
Ένα ποίημα …
Ένα τραγούδι…
Δεν μπορεί, λες…
Για μένα το έγραψε…!
...τούτη τη μεταμεσονύχτια ώρα,
που ακόμη δεν "πήγα" στα δικά μου,
κάνω "πεταχτές επισκέψεις"...
Γνωστό σε μένα, το ποίημα του Ριμπώ,
κι μετάφραση, σε παραδοσιακό, πετυχημένη.
Θα μου πεις, όμως, τον μετφραστή, γίνεται;
Να είσαι καλά,
Υιώτα Στρατή
"αστοριανή"
ΝΥ
Και μένα με βρήκε αυτό το ποίημα ;)
Δυνατό...Βύθισμα και ανάδυση ξανά και ξανά...
Καλημέρα:-)
Κολύμπα μέσα στα συναισθήματα που σου προκάλεσε το ποίημα του RIMBAUD. Ακριβώς αυτό κάνει ένα ποίημα! Σου ξυπνά σκέψεις, συναισθήματα, δονεί τις κατάλληλες χορδές και δακρύζεις,γελάς, αναπολείς!
Επέτρεψε μου να σου αφήσω ένα ακόμα του ίδιου από το "ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ"
[...] θέλω να έρθει τώρα
του έρωτα η ώρα.
Έκανα τόση υπομονή
κι η λησμονιά παντοτινή
Φόβοι, καημοί και θλίψη [...]
meggie μου :)
τα συστημένα σου μοιράζεσαι μαζί μας ψυχή μου!
μα είναι δικά σου, σε σένα οικειος ο γραφικός τους χαρακτήρας.. σε μένα μόνο ο δικός σου :)
θα σου πω κάτι, όχι για σένα, για μένα έχω ανάγκη να το πω.. το ποίημα σαν να μην είναι του Ρεμπώ, σαν να το έγραψες εσύ η ίδια χθες βράδυ και συστημένο μου το έστειλες εδώ, σε τούτη τη στιγμή του χρόνου.. με τα γράμματά σου να το διαβάσω, εγώ..
και με πιάνει κάτι και το διαβάζω ανάποδα ξέρεις, ανά δίστιχο.. κάνοντας τέλος την αρχή και το 'είδα', 'να δώ'.. αχ να δω!
άκουσε το..
http://www.youtube.com/watch?v=DuPPzOttQEI
την αγάπη μου, καλή μου φίλη
Αξίζουν όσο τίποτα τέτοιες βουτιές καλή μου, και χαίρομαι που ανεβαίνεις ξανά εδώ στην επιφάνεια κουβαλώντας μαζί σου θησαυρούς για να νιώσουμε και μεις και να δούμε όσα ένιωσες.
Φιλιά
βουτιά σε βάθος συναισθημάτων!
ποίηση
διαπροσωπική!
καλό Σαββατοκύριακο!
Πάντα θα μας «δανείζουν» η ποίηση και οι ποιητές!
Πόσο το χρειαζόμαστε κάποιες στιγμές…
Κουκλίτσα μας γλυκιά....
Να βυθιστείς αν είναι η ανάδυση να σε φέρει ανανεωμένη και γεμάτη χαμόγελο και πίστη σε αυτά που θα έρθουν....
μα αν είναι να βυθιστείς για να μείνεις για πάντα κρυμμένη στο βυθό σου.... δεν αξίζει καρδούλα μου.... αυτά που δεν ζήσαμε ακόμη είναι τα πιο όμορφα....
Αυτό να θυμάσαι....
Την αγάπη μας, απλή και δυνατή....
Μέσα στο πέλαγος το φουρτουνιασμένο βούτα και κολύμπα σαν να μην ήξερες ποτέ να κολυμπάς. Βγαίνεις άλλος άνθρωπος, αναβαπτισμένος και ενδυμένος το φως του ταξιδιού. Φτάσε σε βάθη δυσθεώρητα αλλά ανέβα πάλι στην επιφάνεια να αναπνεύσεις γιατί είσαι του βάθους αλλά όχι του βυθού...
Πως να μη βυθιστείς σε τέτοιο στίχο...; Τέτοιες λέξεις...;
Πόσο ωραία το έθεσε ο καλλιτέχνης...
Καλησπέρα!
ξαστόχησαν τα πελαγίσια λόγια σου
και με βρήκαν ίσα στη καρδιά
δυο αλήτες άνεμοι έσπασαν την καρίνα μου κι εγώ δεν ξέρω αν υπάρχω καθώς βυθίζομαι στην αρμύρα του έρωτα
Σε φιλώ καλή μου
Μου αρέσει να διαβάζω ποιήματα
ειδικά ξένων ποιητών.
Επειδή αυτά δεν τα συναντώ
τόσο συχνά, εδώ στις διάφορες αναρτήσεις.
Αν και δεν τα καταλαβαίνω πάντα όλα.
Αυτό του RIMBAUD με αγγιξε βαθιά!
Να περάσεις καλά το διήμερο...
Έρχονται στον χρόνο που τους πρέπει meggie μου. Έρχονται γιατί θέλουν να τα νοιώσεις. Ώσπου να πεις ...θα βυθιστώ μέσα τους.
Είναι φορές που στην αλήθεια μας αντιστεκόμαστε...
σε φιλώ!
erxontai kuriws gia na mas deiksoun pws eimaste zwntanoi...pws tipota den teleiwnei an emeis den to theloume....as vuthistoume meggie....kai as afisoume tin alithia na mas kurieusei...
Μερικές φορές μοιάζει σαν να συνωμοτεί το σύμπαν και μάλιστα με εξαιρετική ακρίβεια.
Μήπως γνωρίζεις ποιος είναι ο μεταφραστής;
Να είσαι καλά Μέγκυ μου!
Υπέροχο... Μα αλήθεια τι εκπληκτική μετάφραση... Πόσο όμορφα αποδόθηκε και με ρίμα στα Ελληνικά... Σαν να είχε γραφτεί πρωτότυπα στα Ελληνικά...
Ναι Μαριάνθη μου,
η ψυχή χαίρεται με τα απλά, πάντα...
Κόκκινη Νίνα μου,
νάσαι καλά κορίτσι μου.
Ποιός να μου το'λεγε, σε βυθούς στίχων να ... κολυμπάω...
Κορίτσι της Αθήνας (πια),
ακριβώς αυτό είπα.
Είδες κάτι στίχοι τι κάνουν;
Καληνύχτα μάτια μου
Αστοριανή μου,
καλώς ήρθες.
Και βέβαια γίνεται,
μαζί με τους στίχους έλαβα και τα παρακάτω στοιχεία:
"Απόσπασμα από την έκδοση «Το μεθυσμένο καράβι, ποιήματα
και επιστολές», μτφρ.: Στρατής Πασχάλης, Γαβριηλίδης 2008"
από το e-poema, ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση.
http://www.e-poema.eu/index_gr.php
θα τα πούμε ξανά
Βολτίτσα μου,
δυναμίτης που με βρήκε σαν ... προϊδεασμός ...
φιλί ψυχή μου
Νικόλα μου,
δονεί τις κατάλληλες χορδές ...
"Μα φτάνει! Έκλαψα πολύ! Οι Χαραυγές φαρμάκι .. Κάθε σελήνη απαίσια, κάθε ήλιος φοβερός ..."
τις δονεί πολύ όμως
:)
flasάκι μου,
ν'ακούω "σκιές" ....
αυτές που μόνο εγώ μπορώ ...
σ'ευχαριστώ φιλενάδα
Αλήθεια μου,
οι θησαυροί είναι για να μοιράζονται ...
συνήθειό μου εδώ και χρόνια ...
αναρωτιέμαι αν ποτέ θα μου .. περάσει
φιλί καρδούλα
Δέσποινά μου,
συ ξέρεις καλύτερα της ποίησης τις βουτιές αλλά ως φαίνεται και οι μη μυημένοι μπορούν να κρατούν την ... αναπνοή τους.
την αγάπη μου
Μυθημναίε μου,
το έχω ξαναγράψει, με πλησιάζει η ποίηση και με βρήκε ανέτοιμη ...
μπορεί να καταλαβαίνεις τι λέω
καλό σου βράδυ
Καπετάνισσά μου,
μη σε κακοκαρδίσω,
αλλά τα καλύτερα δεν έχω κουράγιο να τα περιμένω,
θα μείνω σε όσα έχω, ό,τι έχω, ό,τι εγώ νιώθω να έχω ...
να με συμπαθάς μάτια μου
Δεν διάβασα τα σχόλια των φίλων παραπάνω, αλλά δεν νομίζω να υπάρξει κάποιος που να σε αποτρέψει απ το να ...βυθιστείς...
Ο βυθός είναι μαγικός αλλά και το κράτημα της ανάσας να σου φτάσει για ν αναδυθείς ξανά στην επιφάνεια!
Και τότε είναι όλα διαφορετικά!!!
Φιλί "απέναντι", που ακόμα δεν έμαθα "πού;"
Emelia μου,
αναπνοή το λένε της επιφάνειας τον αέρα;
ή .. επιβίωση;
ή .. αυτοσυντήρηση;
Να έσπαζε η καρίνα μου!
Να μ'έπαιρνε ο βυθός!
κι όμως ... δεν γίνονται αυτά ... με περιμένει η επιφάνεια ...
:)
Άνεμέ μου,
και Τι ωραία που το "γνωρίσαμε" εμείς ..., Τι ωραία ...
Να σαι καλά που ήρθες
Μακάρι Ελένη μου,
να ξανασυναντήσω τους ... αλήτες ανέμους σου ... μα αλητεύουν γι'αλλού ...
(δεν βγαίνει νόημα σε ό,τι γράφω αλλά έτσι τώρα μπορώ)
Φιλί ψυχή μου
Frezia μου,
εδώ
http://www.e-poema.eu/index_gr.php
στέκι ποίησης ...
να το ευχαριστηθείς
Σε φιλώ frezούλα μου
Όμως V μου,
αντιστάθηκα γενναία ...
φοβάμαι πως ήξερα το μάταιο
μήπως το ίδιο κι εσύ;
αλλά τι ρωτάω;
άκουσα το τραγούδι να μου το λέει.
φιλί
Μάκη μου,
η αλήθεια (μου) είναι πως τίποτα δεν τελειώνει αν δεν το θέλουμε εμείς και κάπου εκεί ... πιάνουμε χούφτα άμμου από βυθό.
την αγάπη μου
χα χα Νίνα μου,
συνομωσία του βυθού της ποίησης η ακριβολογία!!!
Απόσπασμα από την έκδοση «Το μεθυσμένο καράβι, ποιήματα
και επιστολές», μτφρ.: Στρατής Πασχάλης, Γαβριηλίδης 2008
Αυτά ήταν τα συνοδευτικά του.
:)
Δεν έχεις άδικο... Το γνωρίσαμε, γι' αυτό καταλαβαίνουμε σε μεγάλο βαθμό τον καλλιτέχνη...
Μετανοιώνεις...; Θα ήθελες να μην τον καταλαβαίνεις;
Σπύρο μου,
δεν μπορώ να εκτιμήσω τον μεταφραστή και την δυνότητά του.
Για να το λες, θα ξέρεις.
Ανακαλύπτω σιγά σιγά την ποίηση.
Αυτό ξέρω εγώ.
Την αγάπη μου
Χαρά μου,
διαφορετικά όλα μακριά από τον βυθό, πολύ διαφορετικά ...
όχι ακόμα ανάδυση
κι ας τελείωσει η αναπνοή ...
(θα σου γράψω το απέναντι)
φιλί μάτια μου
Άνεμε ξέρεις ...
αν μετάνοιωνα δεν θα αποζητούσα το βυθό για να ... κρυφτώ ... να μη με φτάνει κανείς ... κανείς ... αλλά η καρίνα δεν σπάει γμτ... δεν σπάει
Ίσως την έφτιαξες με μεγαλύτερη αγάπη απο όση νόμιζες...
Ίσως πάλι να μην σπάει γιατί δεν πρέπει...
ίσως...
να καταβυθίζεσαι... τις νάρκες όλες με μαεστρία να εξουδετερώνεις…
να βγαίνεις στην επιφάνεια γι’ ανάσες ζωής
και πάλι να βυθίζεσαι ξανά και ξανά...
meggie μου, ρώτα με. Θα σου απαντώ :)
Προτίμησα την αλήθεια μου από το ψέμα μου. Δεν βρήκα τίποτα μάταιο σε αυτό. Με φόβο ναι...
Έπαψα να αντιστέκομαι και ανακάλυψα μαγεία στον βυθό.
Εδώ αναπνέω ελεύθερα...
Εύκολο?
Ακόμη δεν είναι...
Καλό σου βράδυ γλυκιά ψυχή!
Σπουδαίος ποιητής ο Ρεμπό..
Αξίζει να βυθίζεσαι (και ν΄ αναδύεσαι) στα νερά του.. Όπως και στις νύχτες, στα συναισθήματα, στον έρωτα..
Τα βραδινά φιλιά μου..
κρατω μια φραση μου με αντιπροσωπευει απολυτα αυτο το διαστημα Μα φτανει ! Εκλαψα πολυ ! καλη Κυριακη και καλως σε βρισκω !!!!!!!!!
Άνεμε,
πολλά τα ίσως,
μα πρέπει να βρω το "αυτό είναι".
τα λέμε
Λύχνε μου,
η "τεχνική" της ζωής είναι έτσι τελικά ...
Την καλημέρα μου μάτια μου
V μου,
ο μαγευτικός βυθός που πολλοί νομίζουν πως είναι κόλαση, μα είναι ο παράδεισος.
Ποτέ δεν μπόρεσα να μείνω για πολύ στα ψέματα ..
Νιώθω την αλήθεια, σχεδόν πριν γίνει αλήθεια .. κι ας λένε πως υπερβάλω .. αλλά φοβάμαι μάτια μου .. φοβάμαι ..
φιλί
Και στην "Αλήθεια μου" Γιώργο μου ..
τις νύχτες πρέπει να βρίσκουμε τις "Αλήθειες μας"
Σε φιλώ
Ασπούλα μου,
χαίρομαι που ήρθες ακριβώς σ'αυτή την ανάρτηση,
ναι, "Φτάνει"
(μην ξεχάσεις τις φωτό από το κουκλίστικο σπιτάκι σου)
Φιλιά κορίτσι μου,
όλα θα τα καταφέρεις.
Δημοσίευση σχολίου