Τι κρίμα
πόσο κρίμα
σε μια ευθεία όλα καταλήγουν
γιατί παραίτηση η μόνη λύση
η απάντηση στο δύσκολο
εμείς από τα γεννοφάσκια μας
έχουμε πίστη να υποστηρίξουμε.
Στη πλάνη που μας γέμισε
για ελάχιστα φως
τρομάξαμε
τρέξαμε
φύγαμε
να σωθούμε από απώλειες
μη αποδεκτές.
Είμαστε Κύριοι
είμαστε Κυρίες
χαρείτε μας
γυρίσαμε πίσω
ακέραιοι στο μηδέν.
Στο ίδιο μονοπάτι
το πεπατημένο
το σίγουρο
το λογικό
της τρέλας το σύννεφο διαλύθηκε
σωθήκαμε
κραυγάστε.
Είμαστε νεκροί ...τετελεσμένα πια.
48 σχόλια:
Vivere pericolosamente!
Μέγκι μου...
meggie
γράφεις: (φύγαμε
να σωθούμε από απώλειες
μη αποδεκτές.)
Τι να πω ότι είναι μια σου απαισιόδοξη σκέψη;
Μερικές φορές για να νιώσεις τη ζωή χρειάζονται οι τρέλες, θα έλεγα ότι είναι απαραίτητες, όπως χρειάζεται και η αισιοδοξία.
Καλή σου νύχτα
Γαβριήλ
Όταν η ψυχή μας είχε φτερά πέταξε ψηλά στον ήλιο κοντά... Κι ύστερα θυμηθήκαμε τον Ίκαρο και γυρνώντας όσο πιό γρήγορα στη γη κόψαμε τις φτερούγες μας για πάντα...
Είμαστε νεκροί ...τετελεσμένα πια.
Ειμαστε άραγε;;;;;;;;;;;
Μμμμμ, θα μπορούσα να το έχω γράψει κι εγώ...
Μπορεί από άλλες αφορφμές ορμώμενη η κάθε μια μας, ωστόσο με εκφράζει απόλυτα αυτή τη στιγμή!
Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι "τετελεσμένη πια", έστω κι αν νιώθω τόσο παγωμένη! Θέλω να πιστεύω πως είναι μια προσωρινή άρνηση της επερχόμενης αλλαγής που μόνο καλά θα μου φέρει ... Θέλω!
Καλή σου μέρα καλή μου ;-)
Α, πολύ όμορφο το νέο σου design...!
Κοριτσάκι μου,
Η λογική είναι αυτή που μας ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα έμβια όντα, άρα δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημα τα πράγματα.... αυτό που θέλω να πω και συ θα με καταλάβεις... είναι ότι μπορώ να ζω στη λογική της παραφροσύνης μου... και να είμαι επιτέλους ζωντανός....
Απλά δώσε την ευκαιρία που χρειάζεται!!!
Αγκαλιά για σένα!
Τετελεσμενος...Δεν επιτρεπω...
Στον εαυτο μου να νοιωσει...
Οσο κι αν αυτο με κανει, γραφικον και
γηρασμενον...
Δεν θα αφησω το σπαθι μου να πεσει...
Παρα μονο, οταν δεν θα εχω πια χερια.
[μη σου πω..Οτι και με τα δοντια, θα δω..Τι ζημια μπορω να κανω..]
Καθε μερα...Καθε αναπνοη..Ειναι χαρισμα..Ειναι δικαιωμα μου...
Και θα το ασκω...
Ηρωικο το λες..;;
Αυτονοητο μου φαινεται..
Όταν διαλυθεί της τρέλας το σύννεφο τότε πεθαίνεις...Μακριά απο εμάς;))
Μην είσαι απαισιόδοξη θα σε μαλώσω!
Συμφωνώ με το παληκάρι πιο πάνω, δεν παραδίδουμε ποτέ τα όπλα, πάντα συνεχίζουμε.
Αλατάκι μου,
ακριβώς,
μετά τον "κίνδυνο" η ευθεία ...
Φιλί μάτια μου
Γαβριήλ μου,
όχι, δεν είναι μια απαισιόδοξη σκέψη, είναι μια ρεαλιστική ματιά.
Απαραίτητες οι τρέλες, συμφωνώ αλλά μην ξεχνιόμαστε και πολύ ...
Την καλημέρα μου
Σπύρο μου,
τις κόψαμε τις φτερούγες, τις κάψαμε, μας τις κόψανε, τις κάψανε,
όπως και νάναι τον ήλιο τον είδαμε ...
Καλημέρες μας
Ρίκη μου,
τετελσμένα νεκροί πια σε ... πλάνες γλυκές ...
Πώς λέμε επιστροφή στις ρίζες μας;
Κάτι τέτοιο.
Φιλιά Κρητικιά μου
και μ'αρέσει ο τρόπος σου,
να το ξέρεις.
Χριστιάνα μου,
ό,τι έρχεται να είναι για καλό σου εύχομαι.
Το άσπρο του χειμώνα διάλεξα,
ως χειμωνιάτικο παιδί ...
Νάσαι καλά κορίτσι μου
Καπετάνισσά μου,
αυτό που θα σου πω ξέρω πως μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις,
χαίρομαι την λογική της παραφροσύνης σου όσο δεν μπορείς να φανταστείς!!!
Αυτό μόνο.
Την αγάπη μου και στους δυό σας
Μαχαίρη, φίλε μου,
εσύ γραφικός και γηρασμένος;
Όχι.
Ζημιές δεν θέλω να κάνω.
Δικαίωμά μου αναγνωρίζω στη σκέψη μου, στα πιστεύω μου. Αυτά μου χαρίστηκαν, άλλα δώρα δεν διεκδικώ, μόνο όσα εγώ μπορώ σε μένα να δωρίσω. Τούτο είναι το αυτονόητό μου.
Τετελεσμένα τα υπόλοιπα ...
Πάμε ..
καλημέρες χαμογελαστές
Βολτίτσα μου,
ξέρεις πόσους πεθαμένους γνωρίζω;
(και δεν τον ξέρουν καν)
Φιλιά μάτια μου
Πένα μου,
μη με μαλώνεις,
όχι απαισιόδοξη,
αληθινή μονάχα ...
Έλα μου ...
καλημέρες μας
Όχι το σίγουρο, όχι το πεπατημένο! Γιατί να γυρνάμε πίσω? Υπάρχει λόγος? Μπροστά και "ψηλά" meggie μου! Άλλωστε στο αφράτο χιόνι πατάς καλύτερα.. στο πατημένο πάντα γλιστράς..
Καλή σου μέρα καλή μου!
Φιλί!
Meg
όχι...
τετελεσμένοι δεν είμαστε...
αν ήταν έτσι
αν είχαμε νεκρώσει το μέσα μας
τέτοιες σκέψεις δε θα κάναμε
θ' αφήναμε εκείνη τη σκουριά να απλωθεί ολούθε
και θα βαδίζαμε ασφαλώς
το πεπατημένο
το σίγουρο
το λογικό το μονοπάτι
δίχως ερωτηματικά
δίχως αναζητήσεις...
Μόνο η ελπίδα είναι φορές που λείπει
-έχει τόση δουλειά κι εκείνοι-
ποιον να πρωτοπροφτάσει..
Μα όχι σου λέω
νεκροί δεν είμαστε
ίσως μόνο συντελεσμένα οραματιστές
του φωτός που δεν έρχεται...
Αλλά ο ήλιος ανατέλλει το πρωί
κι ανοίγεις το παραθύρι σου κι εισβάλλει εντός σου...
ώσπου μια στιγμή να σου πει
γεννηθήτω το θέλημά σου.
*εκείνη...
tsouxτρίτσα μου,
για το χιόνι έχεις δίκιο, γλυστράς στο πατημένο ... μα αν ξέρεις τα "πατήματα", αν έχεις εξασκηθεί;;;
Καλημέρα κορίτσι μου
που δεν με ξεχνάς
Σε φιλώ
Δήμητρά μου,
η σκουριά κείνη που στάζει στάλα στάλα τις σταγόνες της στης ανεντράδας την αυλή ... με κυνηγάει χρόνια ...
Ο ήλιος δύει το βράδυ και απ'το φεγγάρι δεν "θέλω" να περιμένω τίποτα.
Πώς το'χουμε ξαναπεί;;
Όλα καλά, όλα καλά ...
Σε φιλώ σκιά μου
δεν είμαστε νεκροί! Ζωντανοί είμαστε και νιώθουμε!!!!! Αλλιώς δεν θα νιώθαμε σαν νεκροί!!!!!
Σε φιλώ γλυκά!
Πολύ ωραία ανάρτηση...Μπράβο σου!
μα ολοι με την καταθλιψη ψιλοφλερταρουμε;
Σίγουρα θα έχεις τους λόγους σου για να γράφεις μια τόσο λυπημένη ανάρτηση... Σκέφτομαι όμως ότι ίσως έπρεπε να πεθάνουν οι τετελεσμένοι, για να μπορέσουν να διατηρήσουν την ελπίδα της ανάστασης... Άλλοι φοβούνται το βαθύ ύπνο του θανάτου κι άλλοι το ξύπνημα της αθανασίας...
Η καταληξη θα ερθει μονο αν κοπασουν τα θελω, σε σενα κοπασαν; χαθηκαν; ή κρύφτηκαν;
σκληρή λέξη το τετελεσμένο, μωρό μου...
σκληρή όπως ο θάνατος...
ένα φως τόσα δα;
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο καλή μου...
δεν πρέπει να φεύγουμε και ούτε να τα παρατάμε,
πρέπει να δείχνουμε δύναμη και ελπίδα για τα καλύτερα που θα έρθουν, γιατί θα έρθουν αυτό στο εγκυόμαι!!
Και αν πεθάναμε θα δεις, θα αναγεννηθούμε...
Σε φιλώ
Το διαβάζω και δεν ξέρω γιατί εισπράττω την ίδια γεύση… των δικών μου αισθημάτων.
Αν δεν το έκανες, τόλμησε ένα κλικ ΕΔΩ.
next day μου,
και φυσικά υπάρχει ... επόμενη μέρα, μόνο που "της τρέλας το σύννεφο διαλύθηκε".
Σε φιλώ καλή μου
Κόκκινη Νίνα μου
νάσαι καλά.
Σ'ευχαριστώ που πέρασες.
Φιλάκι
Καρδούλα μου,
όχι,
τούτη η ανάρτηση δεν είναι της κατάθλιψης,
υπάρχου άλλες που τις έγραψα βουτιγμένη στα "μαύρα μου",
τούτη είναι σχεδόν αυτοσαρκασμός.
Φιλί
Emelia μου,
με εντυπωσιάζει το βλέμμα σου γιατί μου ταιριάζει πολύ.
Είναι η λύπη μου εδώ αλλά και αυτό που είδες εσύ, μιά απόφαση ... για το ξύπνημα
Σ'ευχαριστώ
Προφήτη μου,
κρύφτηκαν κατόπιν εντολής μου.
Καλή σου νύχτα
Λύχνε μου,
το φως είναι "αναμμένο".
Σκληρή ανέκαθεν με μένα.
Φιλί
Μικρούλα μου αλήθεια,
όλα για κάποιο λόγο γίνονται!!!
Αυτό κι αν είναι μεγάλη αλήθεια.
Φιλί μάτια μου
Μυθημναίε μου,
τόλμησα άμεσα μόλις το δημοσίευσες.
Παρόμοιες γεύσεις.
Άνθρωποι και Άνθρωποι λοιπόν.
Καληνύχτα σου
Περνώ, ξαναπερνώ ..και δε ξέρω τι να αφήσω.. Μια καλησπέρα..
υγ κάπου γράφεις "σκληρή ανέκαθεν με μένα".. είναι λάθος.. αυτό κάνω και εγώ..Αρκετά αυστηρή με τον εαυτό μου, μα είναι λάθος μεγάλο..
Η Ζενική φιλοσοφία επιτάσσει την επιστροφή στο Μηδέν...
μα ακόμη και μέσω αυτής είμαστε εμείς οι Ίδιοι που ξεκινήσαμε, αυτοί που επέστρεψαν?..
Όταν τελείται επιστροφή, μάτια μου, δεν έχει υπόσταση η Παραίτηση...
Η Παραίτηση αποφασίζεται στην αρχή,
πριν ολοκληρωθεί το πρώτο Βήμα....
αν γίνει αυτο....
όποια άλλη Επιστροφή
ακομη και με Άδεια Χέρια
δεν είναι μάταιος κοπος που διασχίζει μια ανούσια ευθεία γραμμή,
μα κέρδος και εμπειρία...
ακομη κι από το μισό μετέωρο βήμα της Κυρίας προς το Κενο....
φιλια......αερινα...κινούμενα προς τα μπρός...
Roadartist μου,
καλημέρα σου.
Νομίζω πως δεν υπάρχει "σωστό" ή "λάθος" στο πως είμαστε. Μπορεί να θέλαμε κάτι διαφορετικό για εμάς, ίσως επειδή πιστεύουμε πως ό,τι βλέπουμε στους άλλους γύρω μας είναι πιο ... ελαφρύ, αλλά ....
Σε φιλώ κορίτσι μου
Κάκια μου,
την Ζενική φιλοσοφία δεν την ξέρω.
Αυτό που ξέρω είναι πως στις επιστροφές ποτέ δεν είσαι ίδιος και όχι, τίποτα δεν θεωρώ μάταιο πέραν του να μην αναγνωρίζεις την ... επιστροφή.
Φιλιά αγαπημένη μου
Συνήθως όταν επιστρέφουμε, κάτι έχουμε να πάρουμε ακόμα...
Νομίζουμε πως είναι βήματα προς τα πίσω, βήματα που έχουν ήδη γίνει...όμως αν κοιτάξουμε καλύτερα θα δούμε ότι αυτή η περπατημένη ακόμα μας εξυπηρετεί...
Νεκροί δεν είμαστε, θα θέλαμε ίσως, γιατί θα μας γλίτωνε από πολλά, όμως ζωντανοί είμαστε ανάμεσα σε ζωντανούς!
φιλί
rounedel μου,
τον ξέρεις τον δρόμο
εξυπηρετεί την αυτοσυντήρησή μας
κατά τα άλλα ζωντανοί ...
κι από μένα φιλί
Δημοσίευση σχολίου