Εφιάλτες

Τα άσχημα όνειρα, τα γεμάτα αγωνία, ιδρώτα, τρόμο, δάκρυα, πόνο. Ναι, τέτοιοι είναι οι εφιάλτες, οι συνηθισμένοι, που σε βρίσκουν στον ύπνο, μάλλον ανυπεράσπιστο, αβοήθητο και κυρίως παραδομένο σε μία κατάσταση που δεν την ελέγχεις. Χωρίς έλεγχο λοιπόν κάποιες φορές σε κατακλύζουν τέτοιες εικόνες με πολυμέσα διανθισμένες, με ήχο, με κίνηση, με άγριο σκοτάδι ή με απόλυτο φως και σε ταρακουνάνε όσο για να ξυπνήσεις, να πεταχτείς επάνω και να απολαύσεις για ένα – δυό λεπτά την επάνοδό σου στην … ασφάλεια της καθημερινότητας. Ευτυχώς, εφιάλτης ήταν μόνο!!!

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι εφιάλτες που δυστυχώς δεν είναι το ίδιο ευγενικοί με εμάς. Δεν μας «πιάνουν» στον ύπνο, υποβόσκουν ύπουλα στο πέρα για πέρα ξύπνιο μας. Μας «φτάνουν» στ’αλήθεια και πολλές φορές με την άδειά μας. Τους φέρνει η σκέψη μας, ο λογισμός μας που όσους κανόνες κι αν ορίσουμε για τις στράτες που «ενδείκνυται» να ακολουθούν πάντα βρίσκουν τα εφιαλτικά μονοπάτια για να διαβούν και τότε, δεν αντιστεκόμαστε, δεν γίνεται να κλείσουμε τα μάτια και νάρθει ο σωτήριος «ύπνος» ακόμα κι αν μπορούσαμε να τους ανταλλάξουμε με τους πρώτους.

Εφιάλτες – σενάρια.

• Ξυπνάς ένα πρωΐ, μετράς τα χρόνια της ζωής, τα βρίσκεις αρκετά, πάνω από το μισό, έχεις γείρει προς την κατηφόρα της φθοράς και συνειδητοποιείς το «λίγο» που έχεις ζήσει από αυτό που θα μπορούσες να είχες ζήσει. Όχι που θα ήθελες αλλά που θα μπορούσες. Και αφού θα μπορούσες, αναρωτιέσαι γιατί δεν το έκανες; Δικαιολογίες θα βρεθούν πολλές αλλά το συγκεκριμένο πρωινό καμία δεν βολεύει πια. Είναι αργά για να βολευτείς και είναι νωρίς πρωΐ πρωΐ για χαζά. Μόνος έφτασες στο πρωινό που δεν γίνονται άλλο χάρες και κανείς δεν θα σε πάρει απ’αυτόν τον εφιάλτη. Από κει κι έπειτα ζεις τον … εφιάλτη.

• Ξυπνάς ένα πρωΐ κι αρχίζεις να μετράς απ’ την αρχή, ενάντια στο χρόνο, αντίθετα στα συνηθισμένα, κόντρα στα προηγούμενα. Λες και βαδίζεις ανάποδα στο δρόμο. Άγνωστο μπροστά σου. Όλα αλλιώς αλλά όπως ακριβώς τα μπορείς μόνο εσύ. Και πάλι μόνος και οι άλλοι απέναντι, έτοιμοι για αναμέτρηση. Δεν είναι και λίγο να ξεκόψεις από το κοπάδι, να ξαναγυρίσεις στην αφετηρία μόνος, να πεις : πάρτο αλλιώς μάστορα γιατί έτσι δεν φτιάχνεται, πάμε απ’ την αρχή. Κι επειδή δεν είναι λίγο, επειδή είναι πολύ, πάρα πολύ γίνεται πόλεμος. Από κει κι έπειτα ζεις τον … εφιάλτη.

• Ξυπνάς ένα πρωΐ και σε περιμένει ένα … αντίο. Από κει κι έπειτα ζεις με τον … εφιάλτη.

Μμμμ, καλύτερα να ξανακοιμηθώ κι ας ονειρευτώ πως πέφτω στο πιο βαθύ, στο πιο σκοτεινό, στο πιο υγρό πηγάδι χωρίς να υπάρχει πουθενά κάτι για να πιαστώ. Κάποια στιγμή θα ξυπνήσω και …. ευτυχώς, είμαι απλά δειλή!!!!