Γράφοντας στο βαθύ μπλε του ποταμού
χαίρομαι
κι ας βυθίζομαι
όσο πιο βαθιά
τόσο πιο ζεστά
τόσο πιο αληθινά
Μου λείπει η συντροφιά σου
κι αν και με τρομάζει αυτό
όταν το ξεπερνάω
νοιώθω γεμάτη
γιατί σε περιμένω.
Μια βόλτα στα βαθιά νερά μας
ένα «μου» πίσω από τ’όνομά μου
και δεν χρειάζεται κάτι άλλο
για να σκεπάσει την αδυναμία μου
Δεν μπορώ να σου κρυφτώ
γιατί με κουβαλάς με υπομονή
με παίρνεις μαζί σου
και με περνάς από μέσα σου
χωρίς μεγάλα λόγια
έτσι, σαν φυσικό από παλιά
σαν τελειωμένο από καιρό.
Είμαι εδώ
κι ας είμαι ηττημένη
Είμαι εκεί
γιατί είμαι τυχερή.
Να το ξέρεις ….
7 σχόλια:
"όσο πιο βαθιά
τόσο πιο ζεστά
τόσο πιο αληθινά",
Εκεί βρίσκονται οι αλήθειες, στο βάθος, καλά κρυμμένες...
Και δεν θέλουν λόγια...Τουλαχιστον όχι πολλά...Τα λόγια είναι
δημιουργίες χάρτινες...Σκίζονται ανα πάσα στιγμή, καίγονται...
...Κανεις ποτέ δεν ηττήθηκε χωρίς να κερδίσει κάτι απο την "ήττα" του...
Καλο ξημέρωμα meggie μου!
Καλώς σε βρίσκω!
Τώρα θα το ξέρω...
Μου άρεσε η αισιοδοξία σου ανακετεμένη με μωβ δάκρυα.
Σου στέλνω δροσιά από τη μωβ πνοή του αγέρα μου:)
Μέσα στο βαθύ μπλε... Τι όμορφο..
Τα φιλιά μου!
Εύα μου, ναι, είναι αλήθεια.
Μετά την ήττα και την αποδοχή της, ίσως κερδίζεις μια ... ηρεμία που σε ξαποσταίνει.
Σ' ευχαριστώ που ήρθες.
Καλό σου βράδυ
Αισιοδοξία με μωβ δάκρυα!!!!!
Τέλειο.
Δεν το είχα σκεφτεί έτσι ποτέ αλλά, αέρα μου, μού ταιριάζει.
Νάσαι καλά
Αχ, τσούχτρα μου τι είδους είναι τα φιλιά σου;;;
τσουχτρένια (είμαι αλλεργική χαχα)
Καλώς ήρθες
Τσουχτρένια είναι, αλλά είμαι από τις φιλικές, δε τσιμπάω!!! :-))
Δημοσίευση σχολίου