Πέρα από τη μέση της ζωής μου, πιθανόν, απέδρασα από το καθήκον κι'αυτό με εκδικείται. Φυσικό κι επόμενο. Θεριό ανήμερο, εμένα θα φοβόταν; Όχι βέβαια.
Και πως άμυαλα σκέφτηκα διαφορετικά;;;
Ζωσμένη χρόνια απ' όλους κι απ' όλα, λύθηκα, αφέθηκα σε μια άλλη … πνοή και τώρα, χωρίς ανάσα, αντιπαλεύω το χρόνο που δεν μου περισσεύει και κυρίως, μα πολύ κυρίως, αντιπαλεύω τη στριγκή φωνή του καθήκοντος.
Ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι μου εφιαλτικά και εγώ εκεί, να παριστάνω την κουφή.
Μάταιος κόπος!
Μάταιος πόνος!
Και μέσα στο «μάταιο» η ουσία της απόδρασής μου. Να με δω μέσα στα μάτια … ελεύθερη …
Και πως άμυαλα σκέφτηκα διαφορετικά;;;
Ζωσμένη χρόνια απ' όλους κι απ' όλα, λύθηκα, αφέθηκα σε μια άλλη … πνοή και τώρα, χωρίς ανάσα, αντιπαλεύω το χρόνο που δεν μου περισσεύει και κυρίως, μα πολύ κυρίως, αντιπαλεύω τη στριγκή φωνή του καθήκοντος.
Ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι μου εφιαλτικά και εγώ εκεί, να παριστάνω την κουφή.
Μάταιος κόπος!
Μάταιος πόνος!
Και μέσα στο «μάταιο» η ουσία της απόδρασής μου. Να με δω μέσα στα μάτια … ελεύθερη …
23 σχόλια:
Πανέμορφο!
Τόσο ευρύτερα αντιπροσωπευτικό που δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που δεν θα βρει στοιχεία του σ' αυτό που έγραψες.
Προσωπικά είμαι υπέρ των επαναστάσεων με αιτία και μη.
Και αν ο σκοπός τις επανάστασης δεν εκπληρώνεται πάντα ακέραιος η επανάσταση δε μας γέλασε.
Kαλό μεσημέρι
είσαι ελεύθερη σε ένα κόσμο κλεισμένο, σε ένα κόσμο φυλακισμένο...
όμως τα όνειρα θα συνεχίσουν να υπάρχω...
και όσο ζούμε θα τρέχουμε...
γιατί υπάρχει η ανάσα μας, η πνοή, η σιωπή και το μπλε της θάλασσας...
καλησπέρα
υ.γ.:υπέροχη ανάρτηση
υπέροχη αανάρτηση όντως...
καληνύχτα meggie!
Να σε δεις μέσα στα μάτια ελεύθερη. Αυτό είναι όντως το πιο σημαντικό. Μέρα καλή
Γεμίσαμε καθήκοντα και υποχρεώσεις! Που μας πνίγουν. Ζήσε την ελευθερία σου λοιπόν!
Συμφωνώ Κωσταντίνε μου, η επανάσταση δεν μας γέλασε. Τι πικρό!!!!
Εμείς, μας γελάσαμε
Καλό απόγευμα
Η σιωπή και το μπλε της θάλασσας προφήτη μου, όπως τα λες. Κυρίως όμως η σιωπή. Δοκίμασέ τη. Έχει πολλά να σου δώσει. Πάρα πολλά. Θα με θυμηθείς.
Καλό απόγευμα και σε σένα
Εύη μου, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλό απόγευμα
Ναι Λάκη μου, μέσα στα μάτια ... ελεύθερη.
Μπορεί κάποτε να πετύχει. Ποιός ξέρει;;;
Εβδομάδα καλή
Ορεινέ μου, ζω την απόφαση να πετύχω την ... ελευθερία μου. Έστω και η απόφαση είναι κάτι.
Καλό απόγευμα
απολογισμος
πολυ νωρις ...πολυ σκληρος
και αδικος
αγαπησε την
κανακεψε την
οχι με ψεμματα..μονο μ'αληθειες
για μια ελευθερια
πραγματικη και ζορικια
καλη σου εβδομαδα
Ο απολογισμός ανόητέ μου δεν είναι άδικος, είναι πραγματικά αληθινός. Όσο για το "μία ελευθερία ..." είναι η αγάπη μου για μένα χωρίς ... ψέμματα.
Νάσαι καλά
Καλημέρα meggie μου
Ομοιοπαθής κι εγώ και νομίζω ότι είμαι στο κλίμα της ανάρτησής σου ... νομίζω ότι θα μπορούσα να την γράψω κι εγώ :)
Αλλά γιατί ο απολογισμός ? τελείωσε τίποτε για να πάρουμε τον ρόλο του παρατηρητή ?
Να μην ξεχνάς ότι έχει αλλάξει και η οπτική σου γωνία μετά την επανάσταση .... τα μακρινά βρίσκονται σε κείνη τη γλυκιά ομίχλη που ξεγελάει .
Πολύ όμορφο το σπιτικό σου και με καλή αύρα ...χάρηκα που πέρασα .
Να έχεις μια όμορφη μέρα !!!
Krye μου καλώς ήρθες.
Κβαντικό το πείραμα δεν είπες; Άρα και συγρόνως παρατηρητής (κι ας το καταλαβαίνουμε).
Εσύ μπορεί να έγραφες ό,τι και όπως το έγραψα εγώ, όμως εγώ, αποκλείεται να έγραφα τα "Μωβ δάκρυα". Τα ένοιωσα πολύ όμως. Ίσως η ώρα που τα διάβασα, ίσως η στιγμή που ήμουν, ίσως ... ποιός ξέρει;
Κι εγώ χάρηκα που πέρασες.
Καλό σου βράδυ
Δεν θα πω οτι δεν βρισκω ματαιο κατι...γιατι τα παρατησα...ή μαλλον προσπαθω να τα παρατησω ακομη...για ολα προσπαθεια χρειαζετε...για ολα κοπος...ακομη και για πραγματα που θεωρουμε ματαια...
Που είναι "μάταια" Feli μου είτε τα θεωρούμε, είτε όχι.
Όμως και αυτά είναι για να τα ζούμε αν τα έχουμε ανάγκη.
Και τα έχεις ανάγκη εσύ (αν μου επιτρέπεις).
Καθήκον.Είμαι δεσμένη με αυτή την αλυσίδα απο μικρό παιδί...
Αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι?Για να βάζουμε πίσω τα θέλω μας και να εκπληρώνουμε το καθήκον μας σημαίνει οτι έτσι είμαστε μάλλον σαν άτομα.
Αν το απορρίπταμε τελείως και ζούσαμε την ζωή μας,πάλι δεν ξέρω αν θα αισθανόμασταν πραγματικά ελέυθεροι..
Μάλλον πάντα θα το είχαμε στις σκέψεις μας
Μόνο στα όνειρα...εκεί μπορουμε να πετάμε χωρίς δεύτερες σκέψεις..
Και στο βλέμμα,που είναι πάντα ελέυθερο
Όμορφο το μπλοκ σου
Χαίρομαι που σε βρήκα
Και που με βρήκες
:)
Σου επιτρεπω...εχεις δικιο...απλα με κουρασαν...ακομη κι αν τα εχω αναγκη...
Λιμανάκι μου τα λες πολύ σωστά. Έτσι είμαστε ως άτομα, δεμένα με το καθήκον, αλλιώς θα είμαστε άλλοι αλλά τότε μπορεί να μην υπήρχαν ... οι σκέψεις. Ευτυχία ή δυστυχία αυτό, ποιός ξέρει;;
Τέλος πάντων, ό,τι είμαστε, είμαστε.
Έστω, στα μάτια ... ελεύθερες.
Κι εγώ χαίρομαι που ... βρεθήκαμε.
Καλημέρα μας
Γι'αυτό Feli μου, ηρέμησε.
Ήσυχα, αργά, σιγανά, μοναχικά κι όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Καλή σου μέρα
Πολλές φορές το οριζόμενο ως "καθήκον" συγκρούεται με τις δικές μας προτεραιότητες και τότε ακολουθεί η μάχη, η σύγκρουση και ο πόνος.
Ιδανικό η σύμπραξη των επιλογών μας να είναι και το εσώτερο καθήκον μας και τότε θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι.
Μεγάλη καλημέρα
Οδοιπόρε,
εσώτερο καθήκον σαν εσώτερη ανάγκη. Έτσι το "διαβάζω" και ναι τότε η σύμπραξη οδηγεί στην ελευθερία.
Και σε σένα μια μεγάλη καλημέρα
«Καλύτερα μιας ώρας Ελεύθερη Ζωή», είναι αυτό που στο μυαλό έρχεται…
Καλό ξημέρωμα…
Δημοσίευση σχολίου