Συνήθως τα μάτια μου μένουν καρφωμένα σε ό,τι κάθε φορά δουλεύω. Εκεί, σταθερά όσο να τελειώσω για να πάνε στο επόμενο. Από τα πιο απλά ως τα πιο δύσκολα. Το μυαλό ακολουθεί αν και φορές – φορές με προσπάθεια πολύ. Πάντως τα καταφέρνω, σχεδόν, να το κουμαντάρω.
Μελαγχολικά ευλογημένες κάποιες στιγμές που το σκηνικό αλλάζει και τότε ολόκληρη αφήνομαι μπροστά σε … φωτεινά παράθυρα. Σε άλλες ζωές, μακρινές, άγνωστες, απροσδόκητα συντροφικές. Νυχτερινές. Τότε φέγγουν μέσα τους τα παράθυρά τους. Τότε δέχονται απρόσκλητους επισκέπτες σαν τα μάτια μου. Σπάνια διακρίνονται φιγούρες ανθρώπων στο βάθος τους αλλά όπως κι αν είναι, έτσι ξεκινάει η αναπόληση όσων δεν ξέρω γι’αυτούς. Πλάθονται μορφές, συναισθήματα, εικόνες καθημερινές, λόγια, πράξεις, συνήθειες και τόσα άλλα που ορίζουν τις ανθρώπινες ζωές, τις ζωές μας.
Βασικά είναι όλα προσαρμοσμένα στα δικά μου μέτρα, στα δικά μου γνωρίσματα αλλά βιώνονται από απόσταση και παίρνουν τόσο γλυκό χρώμα που ξεκουράζουν, που ανακουφίζουν στην συντοφικότητα που φτιάχνουν.
Είναι κι άλλοι σαν εμένα, είναι κι άλλοι διαφορετικοί από μένα αλλά … υπάρχουν κι άλλοι. Υπάρχουν κι άλλοι που προχωράνε σε δρόμους χιλιοπατημένους, χιλιοπερπατημένους.
Φωτεινά παράθυρα που γίνονται πολύτιμη παρέα όπως μια κούπα καφέ, ένα τσιγάρο στο τασάκι κι ένα ρολόι να μετράει το χρόνο που περνάει … και για μένα και για σένα …
12 σχόλια:
Φωτεινά παράθυρα που γίνονται πολύτιμη παρέα όπως μια κούπα καφέ, ένα τσιγάρο στο τασάκι κι ένα ρολόι να μετράει το χρόνο που περνάει … και για μένα και για σένα …
και όλα γυρνάνε...
καλησπέρα
παιχνιδια του μυαλου
μοιαζει στημενο το παιχνιδι
αλλα αν κανει την δουλεια του
ολα ειναι καλα
και εμεις
πρωταγωνιστες ενος αλλου εργου
λαμπεροι, ωραιοι...
καλη εβδομαδα να εχεις
κι όλα γυρνάνε προφήτη μου, γυρνάνε και ξαναγυρνάνε ώσπου να σβήσουν τα παράθυρα και να πάρει η ζωή τη συνηθισμένη της μορφή έως την επόμενη τέτοια στιγμή.
Καλησπέρα σου
Όχι ανόητέ μου, δεν είναι παιχνίδι του μυαλού,
μμμ
για μένα δεν παίζει παιχνίδια το μυαλό όταν έρχονται τέτοιες στιγμές,
τότε είναι όλα πιο πραγματικά κι απ'τα πραγματικά τόσο όσο κι εμείς ως πρωταγωνιστές.
Καλό σου απόγευμα
ωραία αυτά τα φωτεινά παράθυρα ,στο βάθος διακρίνονται φιγούρες ανθρώπων ...
το μυαλό μας το ελέγχουμε και η μουσική πια δεν έπαιζε η ίδια.
Τι άλλο θέλει ένας άνθρωπος για να είναι χαρούμενος δηλαδή...
μην είμαστε και πλεονέκτες .
Θα ζήσεις γιατρέ μου :) σε καλό δρόμο είσαι.
(Αυτό το ρημάδι το πτυχίο τις ψυχανάλυσης ακόμα να το πάρω χαχα :) )με αρκετό χιούμορ ε...
καλό βράδυ
χαχαχα
Κωσταντίνε μου είσαι επί πτυχίω περί του διπλώματος ψυχανάλυσης
μμμ, και σαφώς μην είμαστε και πλεονέκτες.
Καλό σου βράδυ, έτσι, πάντα χαλαρά
Αυτά τα φωτεινά παράθυρα είναι που μας κρατάνε στα πόδια, που μας αφήνουν ακόμη και κοιτάμε την ομορφιά του κόσμου. Μέρα καλή
Μέρα καλή και σε σένα Λάκη μου και ... ανοιχτά παράθυρα να μπορούμε να βλέπουμε κι ας μη γνωρίζουμε ακόμα.
Δεν με γνωριζεις...δεν σε γνωριζω...οι ζωες μας μπορει να ειναι τοσο ιδιες...αλλα και τοσο διαφορετικες...κατι εχω να σου δωσω...κατι εχεις και συ για μενα...βαδιζουμε στον ιδιο κοσμο αλλα καθενας ξεχωριστα στον δικο του...ειμαστε τοσο διαφορετικοι αλλα τοσο ιδιοι ταυτοχρονα...
συμφωνώ με τον Λάκη,
χρειαζόμαστε την ελπίδα, και τα παράθυρα είναι ένας τρόπος να ζήσουμε με αισιοδοξία για το μέλον
υπέροχη ανάρτηση, την καλησπέρα μου!
Feli μου καλώς ήρθες
Περνάς δύσκολα τώρα και δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να περάσεις έτσι για να φτάσεις και στο εύκολο .. και μετά, πάλι το ίδιο ..
Τα λέμε
Εύη μου, την καλημέρα μου
Αισιόδοξα λοιπόν από όπου κι αν φτάνουμε εκεί.
Δημοσίευση σχολίου