Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Εγώ περπατάω

Βρέχει.
Με βροχή γύρισα και σπίτι. Τελευταία περπατάω τις νύχτες και είναι πολύ όμορφα. Κάποτε έκανα κάποιες βόλτες με το αυτοκίνητο. Τώρα άλλαξα συνήθειες. Παρότι χειμώνας και μάλιστα γενναίος και παρότι γενικώς έχω ένα θέμα με το ψύχος, απολαμβάνω το περπάτημα σε .. πολικές θερμοκρασίες. Είναι σαν να ισορροπώ με μένα. Προετοιμάζομαι κατάλληλα. Προμελετημένα όλα!!! Το βαρύ πανωφόρι έως κάτω από τα γόνατα, τις αδιάβροχες μπότες, το πιο ζεστό μάλλινο κασκόλ, τα σκούρα κόκκινα γάντια. Βάζω το κεφάλι κάτω και απλά περπατάω, σχεδόν στα τυφλά. Άλλες φορές παίρνω μακρύτερο δρόμο επίτηδες για να συνεχίσω να κινώ τα πόδια μου μηχανικά όπως ακριβώς ταιριάζει σε νυχτερινό περίπατο. Παραδίνομαι στην άσφαλτο, στα πεζοδρόμια, στα πλακάκια, στα στενά. Όμορφη αίσθηση!!! Αλλόκοτη .. υποψία!!! Σαν να με παρακολουθώ από ένα κρυμμένο παράθυρο, πίσω από κουρτίνα χωρίς φως. Και με ακολουθώ. Πολλές φορές νιώθω την απορία αυτής που με κοιτάζει. Τι ψάχνει; Που θα πάω; Άλλες φορές πάλι, τη βλέπω που χασκογελάει αν μπερδέψω τα βήματα, αν σκοντάψω σε κάποιο πεζουλάκι ή πλακάκι του πεζοδρομίου. Δεν με νοιάζει. Περπατάω .. περπατάω. Κινούμαι, άρα ζω. Απότομα σηκώνω το κεφάλι, τη τσάκωσα να με κοιτάζει κατάματα. Κουνάει το κεφάλι πέρα δώθε. Συγκατάβαση!!! Σιγά που θα δώσω σημασία. Την αιφνιδίασα. Ας πρόσεχε. Εγώ περπατάω … και με βροχή.-

19 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Κινούμαι άρα ζω. Αισθάνομαι άρα ζω. Ευλογημένες διαπιστώσεις. Ευλογημένες αισθήσεις...Συνέχισε ακάθεκτη να ΖΕΙΣ...;)

Αστοριανή είπε...

Μέγγυ μου!

...θα με τρελάνεις!
Γίνονται τόσα! γράφονται λιγότερα απ΄όσα συμβαίνουν
και συ,
ζεις -λες- ψάχνοντας να βρεις τον μπελά σου;;;;;;;;;;;;;;;;

Σύνελθε, φίλη μου!
...άλλο με παρέα, κι άλλο μόνη σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Με ανησυχία σε φιλώ,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ε, λοιπόν κάνεις λάθος!
δεν περπατάς μόνη. μαζί σου είμαι και εγώ!
καλό ξημέρωμά συνοδηπόρισα!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αιφνιδιάζεις την "άλλη" meegie που σε θέλει εγκλωβισμένη;
Αυτά είναι για τις αδύναμες που ζουν χωρίς σκοπό.
Καλημέρα ατίθαση ψυχή!

Ανώνυμος είπε...

Καλό το περπάτημα τα βράδυα... αλλά με προσοχή.

Θα σε κρατάω και γενικότερα σε φόρμα πάντως, κάνει και καλό.

Είσαι πιό δυνατή από όσο αφήνεις να φανεί στην αρχή. Με βροχές, με κρύα, εκεί εσύ... αγωνίστρια...

Πάντα έτσι !!

eleni είπε...

Meggie,γλυκιά αίσθηση να νοιώθεις τη ζωή,να θέλεις να ξεφύγεις από τα στενά πλαίσια των περιορισμών,που θέλουν να σε κρατούν.
Φιλιά!

serenata είπε...

Ωραίο το περπάτημα.
Κι εγώ περπατάω...
Οχι όμως βράδυ, ούτε όταν βρέχει....
Εμένα μ' αρέσει το πρωί!
Βόλτα!
Και καλύτερα από την άνοιξη μέχρι το τέλος του φθινοπώρου.
Το χειμώνα βγαίνω όταν χρειάζεται...
Να σαι καλά φιλενάδα χαρά στο κουράγιο σου!!!

Μαριάνθη είπε...

Καλά κάνεις...Μαζί με τα βήματά σου "περπατάνε " κι οι συλλογισμοί... Καλό απόγευμα!

Ανώνυμος είπε...

και μένα μου αρέσει...άτυχοι όσοι δεν το ανακάλυψαν...

Μηθυμναίος είπε...

Κι εγώ περπάτησα κάτω από τις ψιλές νιφάδες του χιονιού προχτές κι είχα μια τέτοια αίσθηση…
Είναι καταπληκτικό!

Νimertis είπε...

ποιοι άνθρωποι, περισσότερο, αγαπούν τους περιπάτους;
και μάλιστα τους μοναχικούς;
και ιδιαίτερα όταν μπορούν να εξασφαλίσουν ένα τοπίο
ήσυχο, όμορφο έστω και υπό αντίξοες συνθήκες;
δεν είναι δύσκολη η απάντηση... είναι όσοι αναζητούν
έναν... δρομέα αντίστοιχο της σκέψης...
κινούμαι άρα ζω, λες εύστοχα... γιατί; γιατί υπάρχει
και το σώμα που 'τρέχει'... όχι μονάχα ο νους... κι αν
δεν μπορεί να ανταγωνιστεί εκείνον σε ταχύτητα
είναι οι υπόλοιπες αισθήσεις που βοηθούν στην... άμιλλα
να ακούς τα βήματά σου
να ακούς την καρδιά σου που χτυπά πιο έντονα
να νιώθεις τον αέρα στο πρόσωπο...
ο αεικίνητος νους, για λίγο, έχει να κάνει με έναν
'ανταγωνιστή'... θα τον κερδίσει ίσως, ομως
το βίωμα έχει την ιερότητά του

με συγχωρείς για την φλυαρία
είναι που η αποτύπωσή σου με παρακίνησε
ήταν αληθινά έξοχη...

την καλησπέρα μου...

meril είπε...

περπατώ ισορροπώ
με αιφνιδιάζω
με απολαμβάνω
....................
σκέφτομαι πως αυτό είναι το πιο όμορφο
πως μπορούμε ακόμα να μας ξαφνιάζουμε
(και δίχως φανερό λόγο)

καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Synelthe aderfi epitelous

Ανώνυμος είπε...

Κουράγιο κοριτσάκι!
Ακολούθησε την καρδιά σου, με σεβασμό στην ψυχή σου!
Το κεφάλι ψηλά, μάτια μου!
Σ'ΑΓΑΠΑΜΕ

μια φίλη...

me logia apla είπε...

Όμορφα λόγια! Καλημέρα...!

Βάγια Ριζηνού είπε...

όμορφο!!!το περπάτημα στη βροχή και στο κρύο...ένδειξη ανάγκης για λύτρωση...για γαλήνη...
ταυτόχρονο περπάτημα στα μονοπάτια της ψυχής...

to alataki είπε...

Εσύ περπατάς κι εγώ περπατώ, αλλά μου λείπεις και πού να σε βρω...

ΥΓ. Άει στο καλό, με αυτό το σύστημα το mail δεν μου φεύγει.

pylaros είπε...

Το περπάτημα είναι υγεία,
Το ίδιο συνηθίζω κι εγώ, όμως όταν περπατάς βάζεις τις σκέψεις σου στην άκρη, τρομάζεις ακόμα και με τη σκιά σου αλλά εξακολουθείς να περπατάς.

Το να ξέρεις να Περπατάς είναι από μόνο του μια επιστήμη, είναι το ξεκούρασμα του εσωτερικού σου εγώ, είναι το κάτι άλλο.

υπάρχει κι ένα τραγούδι 'τραγουδώντας στην βροχή' στα Αγγλικά, είναι αυτή που περπατούσε με την ομπρέλα ανοιχτή και τραγουδούσε...
Βρίσκεις κάτι θέματα meggie τελείως μοναχικά μάλλον αυτοσυγκεντρωτικά, όπου από εκεί βλέπεις τον κόσμο σου...

Χαιρετώ
Γαβριήλ

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Δεν μπορεί εσύ κάτι ξέρεις.
Εμείς δεν έχουμε να πούμε τίποτα.
Υποκλείνομαι σ' αυτό το υπέροχο πλάσμα που γνώρισα εδώ μέσα.
Αντι άλλων δέξου αυτή την αφιέρωση

Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθει
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης