Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Ζαλισμένα ...

Ζαλάδα. Γυρίζουν τα πάντα στο μυαλό μου. Χαπάκια κίτρινα φτιάχνουν κύκλους γύρω μου. Δεν είμαι κι άσχημα. Απαντώ πριν με ρωτήσεις. Συνήθεια κι αυτή!! Τι κάνεις; Δεν είμαι κι άσχημα. Πάλι καλά, άλλωστε έτσι κάπως είμαστε όλοι μας. Ναι, φυσικά, όταν υπάρχει παρέα, όλα πιο εύπεπτα, πιο γλυκά, παρήγορα. Όλοι όχι κι άσχημα, κάποιοι καλύτερα, μα τώρα τέτοια θα λέμε ή μη χειρότερα; Φυσικά το μη χειρότερα καλύπτει τις ζαλάδες, τα χαπάκια, τους τρόμους, τα μετρήματα της χασούρας, της ανημποριάς, του ανυπεράσπιστου, του έρμαιου και τόσων άλλων. Οι ζαλισμένοι δεν τα βρίσκουν όλα εύστοχα και που καιρός τώρα για σπουδή σε λεξικά. Ό,τι λέξεις έμειναν κι αυτές στο μόνο στόχο, στο μη χειρότερα. Και νόμιζα πως ξεμπέρδεψα με τις σοβαρές ελπίδες – όνειρα. Κι όμως, τσουπ, η πιο κυρίαρχη, η αυτοσυντήρηση με κάνει διαρκώς να μου λέω, είσαι στα μη χειρότερα ακόμα, δεν είσαι κι άσχημα, άλλοι έχουν φτάσει στο πάτο και έχουν συστηθεί ήδη στην απόγνωση, εσύ ψηλαφείς ακόμα παρυφές της.
Το μόνο που με πειράζει σ’αυτή την ευτυχισμένη άθλια ζαλάδα μου είναι πως όλα μου γλιστράνε απ’τα χέρια. Τα πιάνω με δύναμη, μα τα πετάω άθελά μου. Τα τσιγάρα κάτω, ο αναπτήρας λίγο πιο κει, ο σελιδοδείκτης χαμένος στα σκεπάσματα, η στάχτη θα πέσει πάνω μου, το βιβλίο έγειρε αγκαλιά μου. Έπεσε και ο φόβος μου. Ό,τι γίνει, θα γίνει. Πριν ζαλάδας εποχή έδινα όρκο πως θα έπεφτα μαζί τους. Τώρα τα κίτρινα χαπάκια με κρατάνε χωρίς βάρος. Έχει πέσει κανείς ενώ δεν ζυγίζει δράμι; Η φυσική μάλλον εδώ θα απαντούσε με πείραμα κι εγώ το πειραματόζωο ορκίζομαι πως είμαι η απόδειξη. Χωρίς κύτταρο μάζας ρίχνω κάτω ζαλισμένες λέξεις.
Κάτω, καταγής, υποταγής.
Και η φωτογραφία απόψε, αυτή που βάζω γύρω από τα λόγια μου, θα είναι ζαλισμένα τυχαία.
Για να δούμε τι θα δούμε ….
Όποια πρώτη βρω.. γιατί για να με βρει αυτή πρέπει να αποδεχτώ την τύχη

26 σχόλια:

roundel είπε...

Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Αφού έπεσε ο φόβος θα γίνει.

Μου έλειψες.
φιλί

Evanescence είπε...

To μη χείρον βέλτιστον, έχω ζήσει αρκετά με αυτό. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι όσες φορές βιάστηκα, άργησα, πέφτουν τα πάντα και πρέπει να ξαναγίνουν απ' την αρχή.

Καλημέρα

Unknown είπε...

roundel μου
κι εμένα μου έλειψες

σε χαιρόμουν "εν δράσει" ή μάλλον "σε αντίδραση"
έβλεπα όμως και "τα δύσκολα" σου ..

διάλογοι ολιγόλογοι, κοφτοί, μαχαιριές και γλύκες
πρόσεχε κορίτσι μου

φιλάκια

Unknown είπε...

Evanescence μου,
ομολογώ πως δεν θέλω να ακούω την έκφραση : απ'την αρχή
κι επειδή και η "εξαφάνιση" δεν είναι λύση,
προτιμώ το : όπου να΄ναι τελειώνουμε

κι όλα καλά ..

καλημέρα κορίτσι μου

Prisoned Soul είπε...

Ζαλάδα και τυπικές απαντήσεις... αυτά μας δίνουν τα χρόνια καθώς περνάνε...

Kl είπε...

Αποδέξου την και δεν θα χάσεις.
Και αν χάσεις, άλλη μια ήττα δίπλα στις πολλές.
Και τι έγινε;

NOSTOS είπε...

Εasy comes easy go,θα τελειώσει που θα πάει..καλό βράδυ να έχεις και να προσέχεις τον ευατό σου..Οσο πέφτουμε,τοσό βρίσκουμε δύναμη για να σηκωθούμε και πάλι.

Roadartist είπε...

Σήμερα και εγώ έχω αρκετή ζαλάδα. Είναι και η "ειρωνία" του πράγματος. Τώρα για το τι έρχεται, κανείς δε ξέρει... Να είμαστε δυνατοί όλοι.

Ανώνυμος είπε...

ευτυχισμένη ζωή :)

kovo voltes... είπε...

Όλα έχουν δύο όψεις...Και η ζαλάδα μπορεί να φέρει αστεράκια απο τους στροβιλισμούς. Άρα, πολύχρωμος κόσμος...;)
Εννοείς τι εννοώ, έτσι? Να μου φροντίζεσαι με χαμόγελο μικρή μου...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

αν μπορούσα να σ’ αγκαλιάσω... αν μπορούσα να μοιραστώ... αν μπορούσαμε όλοι να μοιραζόμαστε... τότε η ζαλάδα θα έκανε μικρό κύκλο και θα εξαφανιζότανε..

σ' αγαπώ
σ' αγαπάω

pylaros είπε...

Η ζαλάδα σε βγάζει από τις δύσκολες στιγμές σου, νομίζεις ότι αεροβατείς, ότι γίνεσαι μια πολύχρωμη πεταλούδα, Monarch αυτή που πάντα ζητά την ζεστή αγκαλιά των τροπικών...

χαιρετώ

Γαβριήλ

Ginny είπε...

Όλοι κάποια στιγμή θα νιώσουμε ζαλισμένοι. Αυτό΄που μετράει είναι να ξέρεις πώς να διώξεις τελικά΄τη ζαλάδα και να μην παγιδευτείς μέσα της. Πάντα θα βρίσκονται όμορφες λέξεις...!
Φιλιά πολλά!

Αστοριανή είπε...

...μια πραγματική ζαλάδα, κατα περιοδους, κρατά τον Δημήτρη μου "καλωδιωμένο"
21 μέρες...

Αυτά να φοβάσαι...
Μέγκυ μου,
κραυγή
το γραπτό σου! Το ίδιο επικίνδυνο, το ίδιο βάρος ασήκωτο...
Είθε να είναι περαστικό...
Βλέπεις;
πάντα υπάρχουν χειρότερα!
Παίρνε βαθειές ανάσες, κλάψε όσο μπορείς,


και φτου κι απ' την αρχή το ανέβασμα!

Φιλάκια βιαστικά,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

to alataki είπε...

Αχ Μέγγυ μου, λέμε πολλές φορές το "υπάρχουν και χειρότερα" μάλλον από ευγνωμοσύνη, αλλά εμένα μου αρέσει το "υπάρχουν και καλύτερα".
Πρέπει βέβαια να σου εξομολογηθώ πως η αισιοδοξία με χαντάκωσε...
φιλάκια και φιλάκια...

Unknown είπε...

Αλήθεια μου,
τελικά έχεις ένα πολύ ταιριαστό σου όνομα : sweet truth!!!

φιλάκια Αλήθεια μου

Unknown είπε...

E μου
καλώς ήρθες

πόσα άραγε υπάρχουν ακόμα για να αποδεχτεί κανείς;
θα δείξει ...

καλημέρα

Unknown είπε...

Νόστε μου
με προσέχω

πέφτω - σηκώνομαι
λογοπαίχνιδα ζωής

να'σαι καλά

Unknown είπε...

Αρτίστα μου,
και τι ΕΙΡΩΝΙΑ!!

Εγώ θα'λεγα να βρούμε δύναμη όταν θα έρθει η ώρα μας για να απαντήσουμε στις ειρωνίες των καιρών μας

φιλί

Unknown είπε...

Σκοτεινέ μου
υπέροχο το σχόλιό σου

αυτό θα έπρεπε να είναι ο τίτλος της ανάρτησης μαζί με το χαμόγελο .. ειδικά μαζί μ'αυτό

την αγάπη μου

Unknown είπε...

Βολτίτσα μου
όλα,κι εμείς επίσης, έχουμε δύο όψεις ..
κάποιος μίλαγε κάποτε για τις δύο όψεις ενός φεγγαριού ..
και οι δυό ..γλυκές

φιλάκια κορίτσι μου

Unknown είπε...

Λύχνε μου
δύο αγκαλιά κάνουν την πιο όμορφη ζαλάδα

μ'έχεις ζαλίσει πολλές φορές
κι άλλη μία τώρα ...

αγκαλιά

Unknown είπε...

Γαβριήλ μου
αυτοί οι τροπικοί!!!

μαζεύεις τις ζαλάδες τους και λουφάζεις

την αγάπη μου φίλε μου

Unknown είπε...

Ginny μου
φοβάμαι το καιρό που δεν βρίσκω λέξεις για τις ζαλάδες μου

φιλάκια μάτια μου

Unknown είπε...

Αστοριανή μου,
το ξέρω το "πραγματικά" χειρότερο και το έγραψα γιατί αμέτρητες φορές έχω το φόβο μη και το προκαλώ στα βυθίσματά μου.

Μέσα απ'τη καρδιά μου ο Δημήτρης σου να επανέλθει στην αγάπη σου

Να'σαι καλά
την αγάπη μου

Unknown είπε...

Αλατάκι μου,
εμένα, η αισιοδοξία μου με πλήγωσε.

Καλημέρα γλυκό μου Αλάτι