Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Η λαλιά


Διάβαζα το βιβλίο μου. Ωραίο το σκηνικό μπροστά μου. Θάλασσα! Δίπλα μου μια παρέα κουβέντιαζε. Μικρή παρέα από τρεις τέσσερις άντρες, γνωστοί μου σχεδόν όλοι. Ο ένας εξ’αυτών πολύ πολύ γνωστός.
Γι’αυτόν λοιπόν εδώ και χρόνια είχα πάντα μια απορία που με κανέναν τρόπο δεν μπορούσα να λύσω. Είπαμε, αν και τόσο οικείος μου, δεν κατάφερνα να «κατανοήσω» την αλλαγή που πέτυχε στον εαυτόν του με το πέρασμα των χρόνων.
 Η γνωριμία μας μετράει εικοσιπενταετία και με το συνήθειο που έχω να «ψάχνω» τους ανθρώπους, θεωρώ πως αυτόν το έψαξα ενδελεχώς, με επιμονή και συνέπεια. Εκεί γύρω στα 30 του ήταν καταθλιπτικά στερημένος από κοινωνική ζωή. Η μειονεξία του στην επαφή με τον κόσμο, με τους ανθρώπους ήταν τόσο φανερή και τόσο βαθιά που ήταν σχεδόν ολομόναχος. Γύρω στα 40 του παρέμενε στη μοναξιά του και ήταν τόσο μπερδεμένος στο να ζει με τον εαυτόν του, στο να προσέχει τον εαυτόν του που πολλές φορές σκεφτόμουν πως το πιο πιθανό είναι να μην ήξερε πως υπάρχουν κι άλλοι γύρω του. Όταν έφτασε τα 50 όμως σαν κάτι να του κίνησε την περιέργεια έξω από το «μέσα του» και ανακάλυψε πως περιτριγυρίζεται από όμοιούς του. Σταδιακά πλησίασε τον περιβάλλον του. Όχι άτσαλα, όχι βεβιασμένα. Σταθερά και από λίγο τη φορά. Και άρχισε να «μιλάει». Άρχισε να «συζητάει». Ποτέ για τον εαυτόν του και πάντα για οτιδήποτε άλλο.
Τον άκουγα λοιπόν, ενώ ήμουν σκυμμένη στο βιβλίο μου. Ίσως και να με ενοχλούσε λίγο γιατί με αποσπούσε από τις σελίδες μου. Η φωνή του ήταν η πιο δυνατή και το γέλιο του το πιο συχνό. Γύρισα και τον κοίταξα. Ξαναγύρισα στο βιβλίο και διάβασα: «αρέσκεται κανείς, όταν ακούει τον εαυτό του να μιλά, κι αυτό είναι πάρα πολύ εύκολο». Να τι είχε αλλάξει!!! Η ομιλία ως συμμετοχή στη ζωή. Η ομιλία ακόμα και χωρίς να «βγάζεις» τον εαυτόν σου έξω. Η ομιλία που σου προσφέρει καταφύγιο. Η μιλιά σου, η λαλιά σου. Τι πιο εύκολο! Τι πιο απλό!

Πως το έμαθε άραγε αυτό;

32 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ανακαλυπτουμε παρατηρώντας... συγκρίνοντας... ποτε δεν είναι αργά... αρκεί να το θελήσουμε...

μου αρεσει να μιλαω.... μ αρεσει να ειμαι ζωντανη... μ αρεσει να αγαπαω..

τα ανακαλυψα στην πορεια....
και λεω να τα κρατησω ολα...

καλη μου μεγγιε... καλο απόγευμα καλο σ.κ με φιλια που δεν βαζουν γλωσσα μεσα....:))

Ανώνυμος είπε...

όλα χρειάζονται όλα είναι ζωή!
καλό σ/κ φίλη μου!

EmmL είπε...

Φτάνοντας σε αυτή την ηλικία όλοι μας , άλλος λίγο, άλλος περισσότερο, γινόμαστε συλλέκτες εμπειριών. Οταν τις χρησιμοποιούμε κατάλληλα, γινόμαστε διαφορετικοί, ίσως καλύτεροι... ή τουλάχιστον είμαστε πιο κοντά στον αληθινό εαυτό μας.

Να 'σαι καλά και να φροντίζεις να περνάς υπέροχα οτι κι αν κάνεις

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

το κατάφερε, αγαπώντας τον εαυτό του σιγά-σιγά. έτσι και την ομιλία του αγάπησε και να κοινωνήσει μ' αυτήν θέλησε!
τόσο απλό!

μωρό μου, καλό σου βράδυ!

kovo voltes... είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα με το Λύχνο...Αν δεν αγαπήσεις τη λαλιά σου πώς να μάθεις να την εκφέρεις?? Και όταν συμβαίνει αργά, δε πειράζει, αλλά βγαίνει λίγο άγαρμπα η πρόσπάθεια ορισμένες φορές...;)
*εξαιρετική περιγραφή...

Prisoned Soul είπε...

Είναι παράξενες οι αλλαγές, και είμαι σίγουρη πως και τώρα που κάτι κατάλαβες ακόμη υπάρχει κάτι παραπάνω μέσα στο μυαλό εκείνου που δεν μπορείς να δεις...!
Μην το ψάχνεις τόσο καλή μου! Να χαίρεσαι μόνο για την αλλαγή του!

flash είπε...

πώς το έμαθε...

αγαπώντας :)

ίσως ίσως και πονώντας..

πιστεύω ακράδαντα οτι οτιδήποτε στη ζωή μαθαίνεται είτε από αγάπη είτε από πόνο..
για τα πιο σπουδαία δε, χρειάζονται και τα δύο..

και ο φίλος μας έμαθε κάτι πραγματικά σπουδαίο,
έτσι δεν είναι;

φιλάκια μέγκυ μου!

~reflection~ είπε...

Αν εχεις όρεξη να μ'ακους με προσοχή
θα μου γεννηθεί η όρεξη να σου μιλάω ατελείωτα...


παιδάκια οι Ανθρωποι...
με Θετική Ανταπόκριση αλλάζουν νοοτροπίες και αποδίδουν τα Μέγιστα....

Μέσα από συλλαβές λέξεων ή σιωπής..

Φιλάκι.. το πιο γλυκό...

Makis Del είπε...

poso dikio exeis meggie mou..na milame...na anoigomaste...auto vevaia kuriws to prwto...to na milame diladi den einai aparaitita kalo panta...se filw

μαχαιρης είπε...

Να συμφωνησω100% με τον ΦΛΑΣ...!!
ΜΟΝΟ ετσι που λεει...
ΜΝΟ ετσι μαθαινεις...!!

eleni είπε...

Meggie,έρχεται κάποια στιγμή,που βρίσκεις,γνωρίζεις,αγαπάς τον εαυτό σου και τότε αρχίζεις να κοινωνείς με τους γύρω σου-πρώτο βήμα η ομιλία.
Καλό Σ/Κ-φιλιά!

meril είπε...

έρχεται η ώρα my meggie
έρχεται η ώρα που κάνεις το βήμα ...το όποιο βήμσ που θα σε πάει μπρος ή πίσω

(οι μέσες ηλικίες τις έχουν κάτι τέτοιες απότομες μετεξελίξεις )

Μηθυμναίος είπε...

Χρόνια ζούσε ο άνθρωπος με βάση το «εγώ» και ξαφνικά ένιωσε μετέωρος και χρειάστηκε το «εμείς» με αυτό επικοινωνούμε!

Καλό Σαββατοκύριακο, Μέτζυ μου!

pylaros είπε...

(«κατανοήσω» την αλλαγή που πέτυχε στον εαυτόν του με το πέρασμα των χρόνων.)
Η αλλαγή προήλθε όταν ανακάλυψε αυτό που δεν ήξερε ότι υπήρχε,

Πίστεψέ με...

Χαιρετώ

Γαβριήλ

Margo είπε...

Πολύ καλή παρατήρηση.. ποιητική θα έλεγα..

Καλή βδομάδα Meggie μου

Unknown είπε...

σαγαπώ μου να τα κρατήσεις όλα και το πιο σπουδαίο από ολα ...
να μην είναι ποτέ αργά.

σε φιλώ

Unknown είπε...

σκοτεινέ μου
από όλα έχει η ζωή
από όλα

νάσαι καλά

Unknown είπε...

Emmanuel
.. ή τουλάχιστον πιο κοντά στον αληθινό εαυτό μας

μεγάλη αλήθεια αυτό
και κάποτε .. άπειρη ευλογία

κι εσύ νάσαι καλά ..

Unknown είπε...

Λύχνε μου
ασχέτως από οτιδήποτε άλλο,
χαίρομαι για κάθε άνθρωπο που "καταφέρνει" κάτι για τον εαυτόν του

την αγάπη μου πάντα

Unknown είπε...

Βολτίτσα
σ'ευχαριστώ για το *

από σένα σημαίνει πολλά

φιλί κορίτσι μου

Unknown είπε...

Γλυκιά μου Αλήθεια
δεν ψάχνω πια
δεν ψάχνω ..

καλό ξημέρωμα κορίτσι μου

Unknown είπε...

φιλενάδα
σε σένα θά'πρεπε καθαρή κουβέντα

έμαθε να αγαπάει περισσότερο τον εαυτόν του
αυτο ειναι σίγουρο

θα τα ξαναπούμε

σ'ευχαριστώ

Unknown είπε...

Κάκια μου
παιδάκια

κι εγώ, ώρες - ώρες το πιο μικρό

σε φιλώ

Unknown είπε...

Μάκη μου
κι εγώ αυτό πιστεύω
δεν είναι απαραίτητα καλό
ή απλά, δεν είναι απαραίτητο
όποιος το χρειάζεται όμως, να το κάνει

:)

Unknown είπε...

Μαχαίρη μου
η γνώση!!

πριν καιρό αναρωτήθηκα τι να την κάνει κανείς;

ας είναι

νά'σαι καλά

Unknown είπε...

Ελένη μου,
η "κοινωνία" είναι μεγάλο πράγμα

το εύχομαι σε όλους πραγματικά

καλό ξημέρωμα καλή μου

Unknown είπε...

meril μου
είσαι σίγουρη;

ένα βήμα είναι θα μου πεις

για να δούμε

(μακάρι να καταλάβαινα τις .. μετεξελίξεις, μακάρι)

Unknown είπε...

Μηθυμναίε μου,
το "εμείς" όταν παραστεί ανάγκη .. είναι αγωνία

το "εμείς" σαν θέση ζωής .. είναι ευλογία

ανόητοι διαχωρισμοί θα μου πεις
και θα'χεις δίκιο

καλό ξημέρωμα

Unknown είπε...

Γαβριήλ μου
σε πιστεύω

δεν ήξερε
είμαι σίγουρη

την αγάπη μου

Unknown είπε...

Margo μου
σ'ευχαριστώ

για την αγαπημένη "τέχνη" μου, τη παρατήρηση, είναι σπουδαίο να τη χαρακτηρίζει κάποιος .. ποιητική

σε φιλώ

fish eye είπε...

μερικα πραγματα κρυβονται για χρονια μεσα μας, αυτο δε σημαινει πως δεν υπαρχουν ;)

ειναι επιβεβαιωση κι η λαλια, οπως και ναχει, αλλα κυριως οταν μιλας για τον εαυτο σου, εγω λιγους εχω συναντησει να το αποφευγουν αυτο..

η κουβεντα επισης θελει δυο.. ισως να βρηκε ανθρωπους να τον ακουσουν..
ακομπλεξαριστους βεβαιως :):)

eva είπε...

Χρειάζεται εξάσκηση το επικοινωνείν, σε λίγο καιρό θα έχει ενσωματωθεί πλήρως.. Όμορφο διδακτικό κείμενο, meggie. Καλό σου βράδυ!