Ένα τέρμα.
Θα το φτάσω .. θα το ξεπεράσω ..
Το δωμάτιο μικρό. Οι τοίχοι του ολόλευκοι χωρίς στολίδια. Κουρτίνες δεν υπάρχουν. Η μπαλκονόπορτα ελεύθερη με φόντο ένα κομμάτι πόλης. Κι όμως είναι όμορφο. Της αρέσει. Ακούγονται φωνές της γειτονιάς. Αέρας μπαίνει για να παίρνει την κάπνα του τσιγάρου. Κάθεται και κοιτάζει, μια έξω, μια μέσα, μια πιο μέσα. Τι σου κάνει και το βλέμμα όμως!!! Η φωτογραφία ξανάρχεται πάλι και πάλι στα μάτια της. Πώς έγινε κι αυτό; Όλα πώς γίνονται; Τίποτα τυχαίο ή όλα μόνο τέτοια; Πάλι το βλέμμα έξω, μακριά. Καλύτερα έτσι. Μακρύτερα, όσο πάει. Άραγε είναι ίδια η τακτική; Το δόλωμα; Η αναμονή; Η δύναμη; Η ανάγκη; Το τέρμα;. Μα τι βασανίζεται τώρα; Έλα ντε. Το τηλέφωνο δίπλα της. Όχι, δεν περιμένει να χτυπήσει, ούτε να φωτιστεί. Ωραίο πράγμα να μην περιμένεις. Όχι έτσι απλά μόνο να μην περιμένεις. Να είσαι σίγουρη γι αυτό. Άλλη διάσταση, λεύτερη αιώρηση. Μένει ακίνητη. Υπέροχα!!! Είναι μόνη. Η μέρα βαδίζει. Θυμάται. Ξεχνάει. Ξαναπιάνει απ’την αρχή της ζωής της τις στροφές. Περίεργο. Αυτή τις είχε για ευθείες κι όμως προέκυψαν και λοξά δρομάκια. Τα πήρε. Τα άφησε. Τα ξαναβρήκε. Τι χάος!!! Σηκώνεται από τη πολυθρόνα. Κάθεται στο πάτωμα. Πιο βολικά έτσι. Στα χαμηλά. Όπως συνήθιζε από παιδί. Τι κάνει σε εκείνο το δωμάτιο; Τέρμα. Βρίσκει το τέρμα της. Νωρίς είναι; Όχι, μια χαρά.
Φαίνεται από απέναντι. Ποιος να κοιτάξει όμως χαμηλά; Άστο καλό. Πώς να συμβεί κάτι τέτοιο; Κλείνει τα μάτια. Αυτό είναι η ζωή. Πέρασε. Στο καλό να πάει…
74 σχόλια:
Μεγαλες αληθειες...
Μεγαλες και σιγουρες...
Συμφωνω κι εγω...
Στο καλο να παει...
Περασε..
Στο καλό να πάει και...με το καλό να έρθει!
Ότι τελειώνει, ότι ίσως ολοκληρώνεται κρύβει τον σπόρο μιας νέας αρχής. Πορευόμαστε...με την καρδιά ανοιχτή στο όνειρο.
Καλημέρα meggie μου :)
το δολωμα, η αναμονη, παντα τα ιδια μεγκυ μου..
ιδιος τροπς, ιδια σειρα.. ισως να αλλαζει λιγο το στυλ και μετα το τελος
για να δοκιμασεις και το επομεννο δρομακι..
γιατι αυτο ειναι η ζωη..
Meggie μου, αυτό λέγεται ενδοσκόπηση, περισυλλογή, επαφή με τον εαυτό..τακτοποίηση συρταριών..
Σου θυμίζω: Πάντα Κάτι Πολύτιμο βρίσκεις στα ξεχασμένα ατακτοποίητα συρτάρια.. Πάντα υπάρχει χώρος γαι το Απροσδόκητο!
Ακόμη και τώρα το "Τέρμα", από την ανάποδη μεριά του ..κεντήματος, είναι μόνον η Αρχή!!!
Σε φιλώ με ενσυναίσθηση..
Ας φύγει κι ας πάει, έτσι για λευτεριά ψυχής και νου!
Καλημέρα meggie μου.
Η αναθεωρηση πραγμάτων, καταστάσεων, προσώπων είναι αναγκαία, μου φαίνεται πως μετά... τακτοποιούμε καλύτερα τη ζωή μας,
επαναπροσδιορίζουμε ίσως πιο σωστά τα πράγματα.Γιατί όπως το είπες... Αυτό είναι η ζωή, κι όταν κάτι φεύγει, αδιάζει μια θέση... που κάποια στιγμή ξαναγεμίζει...
Σου στέλνω φιλί και μια μεγάααααααααλη αγκαλιά!!!
Αποχαιρετισμός σε μια διαδρομή?? Έχει και άλλα δρομάκια παρακάτω μικρή μου, ανεξερεύνητα...Ατελείωτα νομίζω...
Μαχαίρη μου,
λίγα, πολύ λίγα, μένουν στάσιμα.
Να, ας πούμε, η συνήθεια να προτιμώ το πάτωμα για να κρυφοκοιτάζω .. μακριά.
Την αγάπη μου
V μου,
στο καλό .. στο καλό.
Η Βολτίτσα λέει να φεύγουμε με χαμόγελο .. και όχι απαραίτητα γιατί περιμένουμε "αρχή"..
για σκέψου .. όταν κλείνει κάτι, τα σφραγίζει όλα μέσα του ..
Τι πολύτιμο!!
Φιλιά και καλημέρες μας
Καρδούλα μου,
αχ αυτό το "στυλ", αχ .. αχ ..
το δικό μου παραμένει απαράδεκτα (χαχα) το ίδιο
:)))
Ρεγγίνα μου,
η διαδικασία αυτή για μένα είναι πολύ συνηθισμένη (εδώ και χρόνια εξασκούμε στις τακτοποιήσεις),
μόνο που τώρα τις γράφω κι όλας ..
Ιδιαίτερα εστιάζω στο μετέχμιο του χρόνου ..
μετά το τέρμα .. πριν την αρχή ..
και τα δύο είναι το ίδιο αλλά δεν είναι όμοιος ο ενδιάμεσος χρόνος κι εκεί, σ'αυτόν το χρόνο, ανασαίνω υπέροχα.
Είμαι σίγουρη πως κατάλαβες τι θέλω να πω.
Φιλί Ρεγγίνα μου και ένα μεγάλο χαμόγελο
Εσύ Μαριάνθη μου,
με το σχόλιό σου αυτό,
ξέρω ότι ξέρεις αυτό που νιώθω.
Χαίρομαι γι'αυτό.
Την αγάπη μου
Μωβάτη μου,
δεν ξέρω αν αδειάζει μια θέση, τουλάχιστον ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι, ξέρω μόνο πόσα .. χωράω.
Χαμογελάμε κορίτσι μου,
χαμογελάμε ..
και βουτιά Βολτίτσα μου μαζί..
Δεν ανησυχώ αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν δρομάκια ..
μόνο να, θέλω να περπατάω με τον τρόπο μου ..
Καλημέρες μας και .. βολτάρουμε;;;
βλέμμα έξω… πιο πέρα και από το μακριά... το ίδιο και η σκέψη... μακρύτερα, όσο πάει… όλη τη πριν ζωή για να καλύψει… αυτή που πέρασε… αυτή που διαμόρφωσε… της κουνάμε το μαντίλι… της λέμε στο καλό να πας…
και ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε αυτήν που έρχεται…
φιλί και ένα μεγάλο χαμόγελο!
πόσο μεγαλόψυχο.
μου θύμισε ένα τραγούδι..
"στο καλό να πάς να είσαι ευτυχισμένη κι ας μην μ'αγαπάς"...
αυτό μόνο!
Φιλί γλυκό!
Πάει πέρασε και αυτό!
Τι θα έρθει; Βλέπουμε...
Έστι λένε...Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως...και τελικά έτσι είναι!
φιλιά
Στιγμές ενδοσκόπησης... Πόσο σημαντικό να τις έχει κανείς την στιγμή που τις χρειάζεται... Και να μπορεί μέσα από αυτές να αποφορτίζεται... Να διώχνει πράγματα από μέσα του...
Να είσαι καλά γλυκιά μου φίλη...
Μου αρέσει η δύναμη και η γαλήνη που αποπνέει το κείμενο.
Καλό μεσημέρι!
Πολύ καλογραμμένο ! Μπράβο !!! Σαν κείμενο από θεατρικό έργο !!
Όταν δεν περιμένεις κάτι συγκεκριμένο, νιώθεις την αλήθεια σου. Αιωρείσαι ανάμεσα στην εξάρτηση από το παρελθόν & στην έξαψη της άλλης μέρας...
Προσωπικά είμαι ρακοσυλλέκτης στιγμών, τις αραδιάζω σε σκαλιστά κουτιά & τα παραχώνω στις ντουλάπες μου. Να ξέρω ότι έζησα...
Καλό βράδυ meggie.
Αυτές οι αναπολήσεις, είναι ένα πολύ
μικρό μέρος από τη ζωή.
Θα ρθούνε και θα φύγουν,αμέτρητες
τέτοιες στιγμές.
Το τέρμα ή τέλος, είναι ωραία κατάσταση στην πραγματικότητα, αφού σημαίνει το καινούργιο που έρχεται, μια νέα αρχή.
Για να μην πλήττουμε, για την αδρεναλίνη... καλό είναι.
σου έχω πει πόσο συχνά κάθομαι έτσι, στα χαμηλά και κοιτάζω τον κόσμο, νιώθω με άλλη ματιά..
από το κέντρο του κόσμου μας μαγνητισμένη, πιο ζεστή, πιο διεισδυτική, πιο ουσιαστικά και απέριττα ανθρώπινη..
γίνεται τότε ό,τι σε περιβάλει μια.. προφητεία.. καταλαβαίνεις;
έπειτα, πρέπει να σηκωθείς και να την εκπληρώσεις, το οφείλεις!
σωστά;..
σου έχω πει πόσο αγαπάω το μέσα σου;
που τόσο απλόχερα μου το χαρίζεις στις πιο ανθρώπινες στιγμές του..
σ'ευχαριστώ meggie μου,
φιλιά γλυκά στη ματιά σου,
μάτια μου..
'...Ωραίο πράγμα να μην περιμένεις. Όχι έτσι απλά μόνο να μην περιμένεις. Να είσαι σίγουρη γι αυτό. Άλλη διάσταση, λεύτερη αιώρηση...'
πως οδηγούμαστε, εκλεκτή μου φίλη, σε τούτη την ρηματική διατύπωση; που πάλλεται από αλήθεια; δια πυρός και σιδήρου βέβαια... πως να μην πω ότι ήλθα σε συνήχηση με την 'ήρεμη' όσο και πικρή αυτή αλήθεια;
κείνο που σκέφτομαι τώρα είναι πως, μέσα από την κατάθεση των στοχασμών σου, αυτό που κυριαρχεί δεν είναι το συναίσθημα, είναι η 'προφάνεια' του αφανούς... διότι όταν κάτι έχει πραγματωθεί, όσο κι αν διήλθε αιματηρώς και στο άνυσμα του χρόνου, όλες τις εσωτερικές στιβάδες ως την συνείδηση, γίνεται πλέον ορατό και ψηλαφητό και πλημμυρίζει τον άνθρωπο με μια παράξενη 'χαρμολύπη'...
ελιγμοί εσωτερικής δράσης τα κείμενά σου...
σ'ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία να φλυαρήσω και απολογούμαι αν κούρασα...
να σαι καλά!
Πολύ αληθινό Meggie μου.. Χαίρομαι που καθημερινά μπορώ να διαβάζω τόσο μεγάλες αλήθειες από 'σένα..
Τα λέμε τα φιλια μου..
Kάθε στροφή και κάτι καινούργιο.. η ζωή γεμάτη με ανατροπές.. Δύναμη να έχουμε..καλημέρα!
Όμορφό μου Σενάριο
μείναμε πάλι οι δυο μας...
Στο τραπεζι, στην πολυθρόνα, στο μπαλκόνι, στο πάτωμα...
στο στερέωμα της πόλης που κοιμάται...
Λευθερη δεν ήμουν ποτέ..
Είτε περάσει η ομίχλη των αχ
είτε όχι
μαζί θα πορευόμαστε..
και μαζί με τόσο πλήθος εραστών
που τους πήραμε και μας πήραν κομματια...
πως να μείνω μόνη?..
λευτερη?..
και δε θελω..
πίστεψέ με....
απολαμβάνω την νοσταλγία της Αναμονής..
τοτε που το φωτακι ... η δονηση θύμιζε το σχήμα ΤΟΥ και τη Σκέψη του που ήταν αφιερωμενη σε μενα...
τωρα περασε....
μα η Ζωή σπείρα...
κύκλους επιχειρεί
γύρω από Σταθερό Σημείο Αναφοράς
και ΠΟΤΕ από το ίδιο σημείο...
μονο παραλληλα...
εγω με σενα
εγω με μενα..
εμεις μαζι..
μεσα μου σε κουβαλαω....
φωλιαζω
σε εχθρεύομαι
σε λατρευω και σου δίνομαι όταν μοιάζουν όλα να έχουν περασει.....
κι όμως όλα παντα ειναι εδω....
Πριγκιπισσα σε ευχαριστω.....
Αυτή η ματιά προς τα μέσα χωρίς αναστολές και φίλτρα είναι εκείνη που μπορεί να βρεί και την κρυμμένη πτυχή μιας καινούργιας αρχής.
Εξαιρετικα δοσμένο κείμενο που σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία λέξη. Ρυθμός εικόνες και σκηνικό όλα έξοχα.
Λύχνε μου,
έτσι .. στο καλό να πάει και .. χαμόγελα - καλοπιάσματα σχεδόν.
φιλί
Επόμενη μερούλα μου,
κάπως έτσι.
Η μεγαλοψυχία είναι μία αξιοπρεπής λύση.
Φιλιά κορίτσι μου
roundel μου,
πολλές φορές έχω σκεφτεί αν η .. επανάληψη διδάσκει ή αν επιβεβαιώνει πως ό,τι κι αν επαναληφθεί απλά επιβεβαιώνει την ταυτότητα ενός ανθρώπου.
θα δούμε ..
:)))
Σωστά Σπύρο μου,
αποφόρτιση όταν κοντοζυγώνεις το σημείο 0.
.. και αρχίζεις πάλι το μέτρημα ..
Την αγάπη μου
Νίνα μου,
τι ζηλευτή που είναι η "γαλήνη"!!!
μόνο που την προφέρεις νιώθεις καλύτερα
σ'ευχαριστώ κορίτσι μου
Γιώργο μου,
σ'ευχαριστώ.
από το θέατρο της ζωής μου, μονόπρακτο
(μετά πάντως δεν έβαλα τα κλάματα, συκγρατήθηκα αυτή τη φορά χαχαχα)
:)))
Velis μου,
κάτι ανάλογο κάνω κι εγώ μόνο που η διαδικασία δεν γίνεται άμεσα, παίρνει το χρόνο της.
Όμως όπως λέει και η Ναταλία σε ανάρτησή της, πάντα θυμάμαι.
Καλό σου απόγευμα
Frezia μου,
ουκ έστι αριθμός ...
πάνε κι έρχονται .. αυτόνομα και αυθόρμητα .. άλλοτε σε μία μικρή στιγμούλα .. άλλοτε μέρες ολόκληρες
έχω υπομονή πάντως
φιλιά
Αλατάκι μου,
μετά από τέτοιες φάσεις .. αλατίζομαι .. κάποτε ξυπνάω .. κάποτε άλλοτε ζητάω ύπνο για να επαναφορτιστώ ..
γενικά δεν πλήττω μαζί μου, όλο και κάτι μου βρίσκω .. χαχα
Φιλάκια
φιλενάδα,
"προφητεία"!!!
οιωνοσκοπία από της γης την αγκαλιά .. εφόδιο για να ετοιμαστείς για το επόμενο στάδιο
πολύτιμες ώρες
χαίρομαι που καταλαβαίνεις ακριβώς,
έτσι αγαπιόνται οι άνθρωποι,
έτσι ...
nimerti μου,
δεν φλυάρησες,
το αντίθετο, διατύπωσες τη διαδικασία εν συντομία και με πλήρη διαύγεια.
Ακόμα και η πικρή αλήθεια μου φέρνει ηρεμία. Με δικαιώνει.
Σ'ευχαριστώ για την βοήθειά σου
Την αγάπη μου
Ναταλία μου,
ταιριάζουν οι αλήθειες μας.
Φάνηκε εξ'αρχής,
από την πρώτη ανάρτησή σου.
Εδώ γύρω είμαι
roadartist μου,
υπομονή και διάθεση επίσης ..
σε λίγο .. άλλη στροφή ..
Καλό σου απόγευμα
πέντε λεπτα
έστω τρία
ακόμη κι ένα
φτάνει...
ή μια στιγμη
απολογισμός
σαν αστραπη
μικροδευτερόλεπτα
στιγμες σε συσκευασία φωτος
φως σε συσκευασία τέλους
ή αρχης
πιο δύσκολο να θυμηθεις
πιο οδυνηρο αν τύχει και κλάψεις
στροφη στον πρώτο παράλληλο
κάτω απ τον Ισημερινο
μπερδεμένες πορείες
βήματα αλληλένδετα
ανάσες αφομοιωμένες
υπολείματα περαστικης σκόνης
ασυναρτησία...
κι έπειτα πάλι στιγμες
σκόρπιες
καταληκτικες
έκπληκτες
που ακόμη κι έτσι
μπορεις με γενναιότητα
να τις ανακαλεις
και να τις ξεσκονίζεις...
καλο βράδυ
"Ξαναπιάνει απ’την αρχή της ζωής της τις στροφές. Περίεργο. Αυτή τις είχε για ευθείες κι όμως προέκυψαν και λοξά δρομάκια. Τα πήρε. Τα άφησε. Τα ξαναβρήκε. Τι χάος!!!"
nomizw pws edw meggie mou einai to zoumi tou keimenou sou...edw..
Κάκια μου,
όταν όλα έχουν περάσει .. είσαι πιο δοσμένη από ποτέ ..
δοσμένη στην απουσία του χρόνου και τότε είσαι μόνη με ό,τι κουβαλάς αλλά και λεύτερη να το κουβαλάς
έλα, πάμε για ύπνο ..
Χριστόφορέ μου,
καλέ μου φίλε,
η ματιά ..ψάχνει για την "άλλη" αρχή, όχι την καινούργια, αλλά μόνο ό,τι απόμεινε να ονομαστεί "αρχή".
Πάντα πίστευα πως τίποτα δεν επαναλαμβάνεται .. και ακόμα το πιστεύω.
Μπορώ και γράφω σε γ' πρόσωπο. Κάτι είναι κι αυτό για "αρχή".
Με ευχαρίστησαν πολύ τα λόγια σου.
Νάσαι καλά
Ναύτη
από δίπλα μου ήσουν ε;
τι άλλο πιο γενναίο μπορούμε να κάνουμε;
μόνο ίσως να .. ζούμε
καλό πρωί
Μάκη μου,
πιθανόν το "κέντρο" να είναι στον θαυμασμό του χάους..
Καλή σου νύχτα
Καλή μέρα Meggie μου..
Και ας παν στην ευχή τα παλιά..
Την αγάπη μου..
Αγαπητή μυυ meggie
Είναι κάποιες στιγμές που ο κάθε άνθρωπος τις χρειάζεται πάρα πολύ.
Κάποιες στιγμές για μια ανασκόπιση των περασμένων που θα μπορέσει να δώσει την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.
Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση.
Νάσαι καλά
Ντένης
"...βρήσκει το τέρμα της...!!!"
Ξέρεις, καλή μου, πόσοι ακόμη περιπλανούνται στα "μικρά δρομάκια"!
Είσαι τυχερή!
Φιλάκια, στα πεταχτά,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Ναι, σε όλα αυτά που γράφεις είναι η ζωή. Ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα.
Αλλά στο τέλος διαφωνώ, εκτός αν δεν το ερμήνευσα καλά.
Δεν πέρασε ακόμα. Έχει δρόμο... Έχεις πολλούς δρόμους ακόμα να διαβείς και πολλά δρομάκια να χαθείς. Και ακόμη περισσότερο, έχεις ανθρώπους να τους πεις την πορεία σου και να μοιραστείς εμπειρίες...
Φιλιά και καλημέρα !
Πότε στο μέσα, πότε στο έξω το βλέμμα...
κι αν δεν κοιτάξεις χαμηλά πως να δεις το άπειρο που απλώνεται ψηλα...
Και αν... και αν καταλαβαίνεις τις καμπύλες σου για ευθείες...
πώς να λοξοδρομήσεις και να ζήσεις έξω απ΄τις χαραγμένες λεωφόρους...
Δεν τις χάραξες εσύ έτσι κι αλλιώς.
Ο δικός σου ο δρόμος είναι χαραγμένος από χέρι τρεμάμενα αφελές και γι'αυτό ατελής...
Κι έτσι ωραίος...
Γιατί μόνο από εκείνο το δρόμο τον ατελη φεύγεις
για να τελειώσεις εκείνο που αρχίζει να πλάθεται μέσα σου...
Ζωής παρανάλωμα.
Μόνο από αυτό μπορείς να φύγεις
κι έτσι να ξεφύγεις ..
Καλό απόγευμα Meg....
«Αυτό είναι η ζωή. Πέρασε. Στο καλό να πάει…» Η αισιοδοξία, η ελπίδα, το καινούργιο αύριο και από την άλλη μεριά η αντίφαση.
”Άραγε είναι ίδια η τακτική; Το δόλωμα; Η αναμονή; Η δύναμη; Η ανάγκη; Το τέρμα;”
Ναι η τακτική είναι ίδια. Το δόλωμα αγγιστρομένο στη θέση του. Το κανάλι της σκύλας και της Χάριβδης θα το περάσεις, θές δεν θές. Κι αν δεν το περάσεις με ορμή, ετοιμάσου να μετρίσεις τις πληγές σου. Κάποιες θα τις γιάνεις. Κάποιες θα αφήσουνε στο κορμί και την καρδιά σου ανεξύτηλα σημάδια
Ένα τέρμα.
Θα το φτάσω .. θα το ξεπεράσω .. Kι αν ο χρόνος δεν σου φτάνει γιατί σε προσπέρασε αυτός; Πως θα μπορέσεις. Με τις ουτοπίες δεν αλλάζουν οι έννοιες των λέξεων. Το τέρμα είναι τέρμα. The black is black.
Με μπερδεύεις καλή μου Maggie. Αν αντιλήφθηκα καλά το θέμα σου, μου θύμησες ένα παρόμοιο δωμάτιο που βρέθηκα πολλές φορές. Και να φανταστείς πως σ’ αυτό , ούτε τηλέφωνο υπήρχε, ούτε καν πόρτα εξόδου. Για μέρες συντροφιά μ’ ένα παράθυρο με θεα ένα κομμάτι πόλης. Δεν μου έφτανε όμως καλή μου. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να πω Στο καλό να πάει .. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Maggie μου γιαυτό σ’ αγαπάω. Ο λόγος σου με ταξιδεύει. Κάτι είναι κι αυτό πριν τα παρατήσω όλα
ΥΓ Ευχαριστώ για τις ευχές της επετείου μου. Η σύντροφος μου είναι η σταθερή νησίδα ασφαλείας. Εύχομαι να είναι έτσι και για σένα
Φιλιά
όσα φεύγουν
κάνουν χώρο για
τα καινούργια
γι' αυτά που έρχονται
έτσι το βλέμμα γεμίζει
ξανά με φως
και η καρδιά γεμίζει
ξανά με δύναμη κι ελπίδα
φιλιά και μια όμορφη εβδομάδα
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΓΕΜΑΤΗ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ.ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΟΜΟΡΦΟΣ ΑΛΛΑ ΚΡΥΒΕΙ ΚΑΙ ΛΑΚΚΟΥΒΕΣ.ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΙΔΙΟ ΤΕΛΟΣ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.ΠΕΡΑΣΕ.ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΠΑΕΙ.ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ,ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.ΚΟΙΤΑΜΕ ΧΑΜΗΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
Αχ μeggie μου συγγνώμη που επεμβαίνω παλι, αλλά βρίσκω πολύ ταιριαστό κι αυτό:
http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/02/blog-post_21.html
Ο δρόμος προς την Γαλήνη δεν είναι εύκολος.. Αξίζει όμως (νομίζω..) την περιπλάνηση..
Γιώργο μου,
ούτε να παν στην ευχή τα παλιά είναι εύκολο, ούτε και η Γαλήνη ..
η περιπλάνηση ενίοτε είναι "αυτοσυντήρηση".
Μακάρι να μας συγχωρούμε ..
Την αγάπη μου
Ντένη μου,
δεν πιστεύω σε "νέα" ξεκινήματα,
πιστεύω σε "συνέχειες" με αλλιώτικα πατήματα .. σαν σκαλοπάτια που άλλοτε ανεβαίνουμε και άλλοτε κατεβαίνουμε αναλόγως των "καιρών" μας.
Νάσαι καλά
Αστοριανή μου,
πολλοί οι περιπατητές όντως,
αμέτρητοι οι ταξιδευτές και οι πιο γοητευτικές στιγμές κείνες που αναλογίζεται κανείς τις διαδρομές του ..
τυχεροί όσοι δεν τις απαξιώνουν
την αγάπη μου
Άνεμέ μου,
εμένα που μ'αρέσει να διαβάζω βιβλία και πορείες λέω πως τίποτα δεν συγκρίνεται με το να στέκεσαι διπλά και τριπλά σε μία σελίδα και να χαμογελάς.
Η ζωή στο μεγαλείο της!!!
Καλημέρα μας φίλε μου
Δήμητρά μου,
τρεμάμενο και αφελέστατο το χέρι μου .. ατέλειες σχεδιάζει .. τελειότητας στιγμές ζωγραφίζει .. πλάθει και πλάθεται .. οδεύοντας προς το τέλος του
φιλί ψυχή μου
Κωνσταντίνε μου,
κατάλαβες πλήρως και μάλιστα το κυριότερο, το "δωμάτιο".. κι ας είχε τηλέφωνο το δικό μου .. κι ας είχε πόρτα για την ψευδαίσθηση της διαφυγής .. πιο black και από το πιο black .. και ξέρεις γιατί.. γιατί ήταν ολόλευκο και κατάδικό μου ..
όμως .. εμένα μου φτάνει για έναν απλό και όχι τυχαίο λόγο .. γιατί έχω αποφασίσει πως δεν θα τα παρατήσω ποτέ .. όσες φορές κι αν βρεθώ στο δωμάτιό μου .. όσες ..
και την δική μου αγάπη και όσο για τις "νησίδες" .. προτιμώ ανοιχτή θάλασσα
Silena μου,
κάνω χώρο να με χωρέσω ..
παρότι μικρών διαστάσεων έχω πρόβλημα .. συνεχώς γλιστράω ..
Καλημέρα κορίτσι μου
Σκρουτζάκο μου,
.. πάντα μια διαφορετική αρχή για ένα ίδιο τέλος .. !!!
γιατί ένα τέλος να ζητά μια διαφορετική αρχή;;;
στο μεταξύ .. χαμογελάμε
Σ'ευχαριστώ
Meggie μου,
γιαυτό μοιάζουμε..και συμπεθεριάζουμε!
Με τα ΙΔΙΑ και τα ΑΥΤΑ ενασχολούμαι παιδιόθεν..
Στο καλό να πάει και με το καλό να έρθει η επόμενη μέρα. Τι υπέροχο κείμενο ήταν αυτό!!!
Με κομμένη την ανάσα κάθε λέξη και κάθε στοπ, μέχρι να αφήσει κανείς το πίσω και να κοιτάξει εμπρός..
Ωραίο πράγμα να μην περιμένεις.. αυτό σημαίνει και ελευθερία!
Να σαι καλά Meggie μου
Περνάει η ζωή; Τελειώνει; Κι εκεί που νομίζεις ότι τελείωσε, ξανά σου κόβει την ανάσα εκεί πάνω στη στροφή. Και πατάς ξανά γκάζι και παίρνεις φόρα και ξανά...Είναι ανακούφιση να μην περιμένεις πια...πώς όμως φτάνεις εκεί; Φτάνεις ποτέ;
Ευχαριστώ που πέρασες. Είμαι στην αναμονή, στη στροφή, στην ευθεία. Δεν ξέρω. Δεν έχω ιδέα. Ομως είμαι ακίνητη και προσπαθώ να δω μέσα και έξω. Σε ευχαριστώ.
καλό σου απόγευμα...
Ρεγγίνα μου,
οι ομοιότητες έχουν καταγραφεί προ πολλού ..
φιλί
Margo μου,
οι ώρες που "παίζω" κρυφτό με τα πριν και τα εμπρός ..
και κάποια στιγμή αφήνω την κρυψώνα και συνεχίζω ..
καλημέρες μας
Καφεκουπίτσα μου,
εγώ σ'ευχαριστώ που άφησες ένα σινιάλο σου εδώ.
Η ακινησία είναι η πιο επίπονη στάση, το ξέρω, μα σαν γίνει το πρώτο δειλό βήμα τότε φαίνεται τι αξίζει ο πόνος.
Το να μην περιμένεις τίποτα σε αναγκάζει να ψάξεις .. και μάλιστα να ψάξεις εκεί που "αξιώνεσαι".
Την αγάπη μου
και πιστεύω να καταλαβαίνεις τη χαρά που μου έδωσες αντικρίζοντας την κουπίτσα σου.
έλα Προφήτη μου,
καλημέρες μας ..
ΠΕΡΑΣΕ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥ ΓΙΑΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑVATAR.ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ.
Δημοσίευση σχολίου