Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Ανθρώπινη .. λαλιά


Πρόσκληση για δείπνο. Σπάνια λέω ναι πια, κυρίως γιατί στο τέλος της μέρας νιώθω κουρασμένη. Χθες το βράδυ όμως δεν αρνήθηκα. Δεν πρόφτασα για να λέμε την αλήθεια κι έτσι βρέθηκα ανάμεσα σε .. γνωστούς γύρω από ένα τραπέζι να μοιράζομαι ένα ομολογουμένως απλό αλλά πολύ γευστικό δείπνο.
Όπως συνηθίζω, μου είπα ψιθυριστά, «όλα καλά», θα περάσει το βράδυ τουλάχιστον με τη «γεύση» ικανοποιημένη. Όμως χθες έκανα λάθος, δεν ήταν μόνο αυτό. Υπήρχε και συνέχεια εντελώς απρόοπτη. Συζήτηση !!! Ναι, μιλήσαμε πλέον των τυπικών και των ευγενικών, είπαμε απόψεις, γνώμες, κάναμε διάλογο, φέραμε αντιρρήσεις, αλλού συμφωνήσαμε, αναγνωρίσαμε το φόβο των καιρών μας, παραλληλίσαμε ιστορικά την εποχή μας, βρήκαμε τρόπο να περάσει η βραδιά με .. ανθρώπινη λαλιά !!! Ανάμεσα, σκεφτόμουν σιωπηλά, δες, μπορούμε ακόμα, ξέρουμε τον τρόπο να είμαστε μαζί αν θέλουμε, αν χρειαστεί, αν κινδυνεύουμε, αν νιώθουμε απειλή όμοια που δεν έχει σύνορο, που δεν κάνει διακρίσεις. Τα βλέμματα πήγαιναν από τον έναν στον άλλον και αναζητούσαν να συμπληρωθούν, να γλυκάνουν, να ηρεμήσουν λίγο .. Ο πρώτος που κοίταξε το ρολόι του είμαι σίγουρη πως το έκανε για να παρατείνει το χρόνο. Τον ανακουφιστικό χρόνο μας. Ξανασκέφτηκα μόνη μου, πώς και τόση ώρα δεν διέφυγα στα «δικά μου;». Απλά, τα είχα βρει κοινά με των άλλων και δεν υπήρχε ανάγκη να ξεχωρίσω από αυτούς. Είμαστε συντροφιά ανθρώπων. Επιτέλους !!! Έστω και για όσο διαρκεί ένα δείπνο συντροφευόμαστε, απλοί γνωστοί, απλοί άνθρωποι.

49 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

τόσο απλό και τόσο "φυσιολογικό" να συντροφεύεσαι...... κρίμα που σπάνια γίνεται.

και έτσι, όταν συμβεί, να θεωρείται γεγονός ξεχωριστό...

είναι φοβερό αν σκεφτείς πως όλοι μας σ' έναν κόσμο αυτιστικό ζούμε!!

φιλιά Μεγγουλίνι μου.

Unknown είπε...

Είδες Λύχνε μου τι πάθαμε;

Το ευχαριστήθηκα πάντως.

Την αγάπη μου (κι ας με καις)

Ανώνυμος είπε...

Φαινόμενο που παρατήρησα κι εγώ.Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, θα βρούμε την ανθρωπιά μας, θα "αγκαλιάσουμε" ο ένας τον άλλο έστω και απο ανάγκη, θα νιώσουμε ξανά "ζέστα" στην καρδιά.Έστω για όσο, έστω κι αν μας ένωνει ο φόβος για το αύριο, ο κίνδυνος που παραμονεύει...
Μωβ φιλάκια μόνο για σένα meggie μου!!!

Unknown είπε...

Μωβάτη μου,
έστω κι έτσι ..
γιατί όταν ήταν αλλιώς .. χανόμαστε σαν τυφλοί.

Φιλάκια ψυχή μου

Μαριάνθη είπε...

Είδες πόσο λυτρωτική μπορεί να είναι μια σχέση οσμωτική ανάμεσα στις καρδιές των ανθρώπων; Αναπαύεται η ψυχή όταν ακουμπά πάνω στον άλλον!!Πολύτιμος τελικά ο συνάνθρωπος.
Μια χαρούμενη Κυριακή.

Athens Girl είπε...

Είναι κρίμα που ακόμα και ‘απλά’ πράγματα έχουν γίνει δυσεύρετα
Σου (μας) εύχομαι κι άλλα τέτοια
Φιλιά …

kovo voltes... είπε...

Αυτά τα απλά, όμορφα, σχεδόν αυτονόητα, ξεχάσαμε μικρή μου...Φοβάμαι όμως για πόσο θα διαρκέσουν. Αύριο, όταν θα αλλάξουν τα πράγματα, θα επιστρέψουμε στην εγωπάθεια μας?? Τόσο κρίμα να μας ξαναχάσουμε...

μαχαιρης είπε...

Στην απαξιωση της απλοτητας...
Και των δωρεαν ανεκτημητων στιγμων της ανθρωπινης επαφης...
Που θελουν να μας περασουνε...
Ας δουμε, οπως εσυ..
Την αστειρευτη δυναμη της συντροφιας..Σαν σωσιβιο...
Ας κοψουμε τις γωνιες εκεινες του εγω..Που μας εμποδιζουν...
Κι ας μαθουμε επιτελους,
Την εμπιστοσυνη και την πιστη..
Στην αγκαλια της συνροφικοτητας...

Καπετάνισσα είπε...

Κοριτσάκι μας,

Πάντα στα δύσκολα δεν έρχονται οι άνθρωποι πιο κοντα;

Αυτό ειναι το λυπηρό! Ότι μόνο όταν έρχονται τα δύσκολα μας και τους θυμόμαστε!

Όμως ποτέ δεν είναι αργά και αφού η ζωή κύκλους κάνει, ίσως ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας προς τη ζωή και να την κοιτάξουμε κατάματα!
Δεν μπορεί! Κάτι καλό θα της έχει απομείνει!!!!
Είμαι σίγουρη γι αυτό!
Οπότε ήρθε η ώρα! Η ώρα να αποχωριστούμε το καβούκι μας-πόσο ακόμη θα το αφήσουν δικό μας- και να κάνουμε την επαφή λύτρωση!
Άνθρωποι είμαστε και είμαστε πλασμένοι να ζούμε με άλλους ανθρώπους και όχι απλά να τους συναναστρεφόμαστε από ανάγκη!!

Άντε και το επόμενο δείπνο στο σπίτι σου!!!

Τα φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά από μας......

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Μας έπνιξε, το παράπονο και η απομόνωση..
Για τους άλλους.. δίχως να βλέπουμε πως και αυτοί στροβιλίζουν ζητώντας τα απλά και αυτονόητα..
Μια αγκαλιά για καλημέρα!!

Unknown είπε...

Μαριάνθη μου,
πολύτιμος .. πολύτιμος.
Μα για να πω την αμαρτία μου, τα τελευταία χρόνια, δυσεύρετος.
Πριν τελικά πάρω αποστάσεις συναντούσα μόνο συντροφιές για επίδειξη πλούτου και γνωριμιών.
Αν η "κρίση" μας κάνει πάλι συνανθρώπους τότε θα είμαστε κερδισμένοι.

Την καλημέρα μου

Unknown είπε...

Αθηναία μου,
ειδικά σε σας τους νεότερους εύχομαι πολλά πολλά τέτοια, με ουσία και με νόημα που να σας γεμίζει.

Φιλιά μάτια μου

Unknown είπε...

Βολτίτσα μου,
κάτι μου λέει πως θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να ξανασυναντήσουμε το "εγώ" μας.
Ας προσέξουμε ... όπως δεν προσέξαμε.

Καλημέρες κορίτσι μου

Unknown είπε...

Μαχαίρη μου,
το λάθος πολλών, όπως και το δικό μου, είναι που διάλεξα την "απόσταση" όταν δεν έβρισκα τη συντροφιά του συνανθρώπου, αντί να την ψάξω, να την δημιουργήσω, αν θέλεις, να την επιβάλω.

Είναι και η κούραση που καταβάλει, είναι και η ηλικία που προχωράει, είναι και η δυσκολία του να επιμένεις, είναι πολλά .. αλλά τώρα .. όχι όπως ξέραμε .. τώρα .. όπως πρέπει.

Την αγάπη μου

Unknown είπε...

Καπετάνισσά μου,
το επόμενο δείπνο στο δικό μου σπίτι, όπως το λες και όπως ήταν παλιά .. που η πόρτα δεν έκλεινε ποτέ και δυο μικροί καναπέδες γέμιζαν και ξαναγέμιζαν από ανθρώπους και λαλιές ...

Πόσο μου έλειψε αυτό!!!

Την αγάπη μου και στους δυό σας.

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

Τι πιο αισιόδοξο!
Τα φιλιά μου!

Unknown είπε...

Μας έπνιξαν πολλά Αντιγόνη μου.
Φταίμε κι εμείς γιατί αφήσαμε να μας παραμυθιάσουν και πιστέψαμε όλα τα παραμύθια.
Ώρα για αληθινές .. ιστορίες.

Σε φιλώ Αντιγόνη μου

Unknown είπε...

Χριστιάνα μου,
τι πιο αισιόδοξο;
η δράση.

Φιλί μάτια μου

fish eye είπε...

υπεροχες αυτες οι συντροφιες γυρω απο ενα τραπεζι, αρκει να αποτελουνται απο καταλληλα ατομα..

δε πιστευω στη συσπειρωση και στην αλληλεγγυη.. κλπ κλπ

βραδια ηταν και περασε.. θα μεινει μια ομορφη αναμνηση ;)))

Drmakspy είπε...

Καλό είναι να το πεις στο άτομο που σε κάλεσε σ'αυτό το γεύμα... Θα το χαρεί που έγινε αιτία η πρόσκλησή του σ'αυτήν την ανθρώπινη στιγμή... Ευχομαι να βρίσκονται ξανά οι άνθρωποι μεταξύ τους όπως παλιά..

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

γιατί σε καίω χαρά μου;

δεν το ήθελα αυτό!

(άμα σου μιλήσω για τον δικό μου αυτισμό... άστα να πάνε!!!)

Unknown είπε...

Λύχνε μου,
να μου μιλήσεις ..
το καλεί το .. αύριον

Makis Del είπε...

merikes fores auto to pragma leitourgei san valsamo meggie mou...mporei na min lunei ta provlimata...mporei tin auriani na eimaste pali monoi mas...alla einai valsamo...giati genikotera otan ta pragmata pou exoume mesa mas moirazontai kata tetoion tropo...xwris akrotites...xwris pathi... tote auti i moirasia einai katalutiki....

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Ναι Meggie μου, είσασταν συντροφιά και είμαστε εδώ συντροφιά γαιτί ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ! Όλα είναι άλλα όταν επικοινωνούμε επι της ουσίας. Όταν βγαίνουν έξω τα σώψυχα, κι ας μην είναι τα μυστικά μας και απόρρητα..ας είναι οι καημοί της ψυχής μας που είναι πανανθρώπινοι και κοινός πόνος. Ας βγουν οι ανάγκες μας, οι προβληματισμοί μας.. Κάποιος θα έχει να πει κάτι που μπορεί να είναι απρόσμενα ευεργετικό για τον άλλον..

Καλό βράδυ Κυριακής
Φιλιά

~reflection~ είπε...

Κάθε μέρα εδω
στρώνουμε αυτό το Ανθρωπινο Τραπεζι Επικοινωνίας, μάτια μου.....

Με κρασί των Εξιστορήσεων μεθαμε...
και ανταλλάσσουμε μεζεδάκια Ονειρου
και οπτικής πανω στη Ζωή....

Πιο νόστιμες λιχουδιες πού θα βρεις?.....

φιλάκι........πρώτη γουλιά στο κρασί της Βραδιάς μας....

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητή μου meggie
Δεν υπάρχει πιό όμορφο δώρο από μια ανθρώπινη συντροφιά σαν αυτή που ζωγράφισες στο κείμενο της ανάρτησής σου.
Τι πιό ωραίς συντροφιά με μια γεύση να γεύεσαι πως δεν έχει χαθεί η αγάπη του ενός για τον άλλο.
Πολύ ωαραία ανάρτηση.
Νάσαι καλά
Ντένης

Αστοριανή είπε...

...α! έτσι αναπνέουμε!
στροβιλιζόμαστε σε συναισθήματα,προχωράμε ελπίζοντας,
και ας είναι
αίσιο το τέλος!!!
Αυτό κι αν έχει σημασία!
Φιλάκια,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

to alataki είπε...

Αυτό το κείμενο Meggie μου είναι ύμνος στον έρωτα...

~reflection~ είπε...

Αυτό για το προγκιπισσάκι που δεν είναι πολύ καλα......(μου το μαρτύρησε η roundel)


Με μία καρδούλα γεμάτη χρωματα για να της δανείσει οτι θελει....

http://www.youtube.com/watch?v=oHuBptIRRRw

~reflection~ είπε...

Αυτό για το πρiγκιπισσάκι, που δεν είναι πολύ καλα......(μου το μαρτύρησε η roundel)


Με μία καρδούλα γεμάτη χρωματα για να της δανείσει οτι θελει....

http://www.youtube.com/watch?v=oHuBptIRRRw

Despina είπε...

η επικοινωνία
λιγμός σωτηρίας!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

α!δεν παω καλα!
λιγο ή πολυ τι σημασια εχει?
το σχολιο για εδω το εγραψα στην προηγουμενη αναρτηση!
Υ.Γ μια και τα εκανα ανω κατω με τις αναρτησεις και τα σχολια ακου τι ειχε πει ο ανηψιος μου , πεντε περιπου χρονων τοτε, στη μαμα του που του εξηγουσε πως θα φυγει αλλα μετα απο λιγο θα γυρισει:
- Μαμά? Το λίγο ειναι πολύ?
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
καλημερα β΄!

roundel είπε...

Ξέρεις κάτι meggie οι παπαρούνες ποτέ δε φυτρώνουν μόνες τους, συνήθως είναι και άλλες δίπλα, μια δύο δεν έχει σημασία, απλά δεν είναι μόνες, γι' αυτό φαίνονται τόσο όμορφες! Έτσι και οι άνθρωποι βγήκαν από την κοιλιά ανθρώπου και ζουν ανάμεσα σε ανθρώπους.

Αυτή είναι η ομορφιά και το μεγαλείο μας, να επικοινωνούμε, να ανταλλάσσουμε, να συνυπάρχουμε...στο χέρι μας είναι να το κάνουμε με αγάπη και ουσία!

φιλί μεγάλο

Ναύτης είπε...

και χρειαζόμουν λίγη αισιοδοξία αυτες τις μέρες...

νά'σαι καλα Meggs!

:)

Γιώργος είπε...

Αχ μου θύμισες ένα πολύ ωραίο στιχάκι μιας φίλης που φιλοξένησα πριν δυο - τρεις μέρες..

http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/02/blog-post_5310.html

Πόσο μοιάζουμε τελικά.. Και πόσο ανακουφιστικό (και σωτήριο..) είναι αυτό..

Σωτήριο..; Ναι, γιατί αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό μπορούμε όλοι μαζί να αντιτάξουμε στον 'φόβο των ημερών' ένα κοινό..:
'Σιγά μην φοβηθώ..'

http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/02/blog-post_2478.html

Την αγάπη μου - μια συντροφιά είμαστε όλοι καλή μου.. Κι όλα μας (φόβοι, έγνοιες, αγωνίες..) κοινά..

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Πόσο όμορφο είναι αυτό;
Ώρες-ώρες, είμαστε τόσο καχύποπτοι και τα προκαταβάλλουμε όλα.
Όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο "μονάδα" είμαστε, τότε είναι τόσο εύκολο και μαγικό να κατανοήσουμε πως μπορούμε να γίνουμε ομάδα λόγω των ομοιοτήτων μας. Αρκεί να αφεθούμε λιγάκι...

Φιλί στη meggie μου!

Unknown είπε...

Μάκη μου,
το να "μοιράζεσαι" σκέψεις χωρίς δόλο, χωρίς συμφέρον, χωρίς σκοπό είναι όντως καταλυτικό.
Πάντα μόνοι μας είμαστε έτσι κι αλλιώς και σιγά σιγά το καταλαβαίνουμε άπαντες.

Την καληνύχτα μου

Unknown είπε...

Ρεγγίνα μου,
τι όμορφα τα .. απρόσμενα!!
Σε βρίσκουν "αθώο" και σε μαγεύουν, σου δίνουν κουράγιο, σε ζεσταίνουν.

Να, όπως πολλές φορές συμβαίνει στη γειτονιά μας.

Την αγάπη μου .. παρεούλα μου

Unknown είπε...

Κάκια μου,
πιο όμορφη λιχουδιά από τα επαναλαμβανόμενα μηνυματάκια σου γιατί έπεσε στα μάτια σου λίγο από το "γκρίζο" μου, ναι, δεν θα βρω.

Κοίτα τώρα, θα σου πω και πάλι ευχαριστώ, όχι για κάτι "τρανό" που μου έδωσες αλλά απλά για την έγνοια σου. Υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο για να πει κάποιος "ευχαριστώ";;

φιλί αγαπημένη μου

Unknown είπε...

Ντένη μου,
τίποτα πιο ωραίο από την συντροφιά.

Όλα μπορεί να έρχονται και να παρέρχονται, όμως η "συντροφικότητα" τα σκεπάζει μαγικά.

Κι εσύ νάσαι καλά.
Με τιμάς.

Unknown είπε...

Αστοριανή μου,
ανάσες ..
αναπνοές ..
πνοές ...
και χέρι χέρι ..

Την αγάπη μου από την αγαπημένη σου πατρίδα

Unknown είπε...

Αλατάκι μου,
ξέρεις;
εκεί νομίζω πως γεννιέται ο έρωτας,
στη συντροφιά.

Φιλί μάτια μου

Unknown είπε...

Δεσποινάκι μου,
δυό λεξούλες όλες κι όλες χρησιμοποιήσες και όρισες τι αναζητάμε τελικά.

Την καληνύχτα μου

Unknown είπε...

Πεταλούδα μου,
τι κι αν ανακάτεψες τα σχόλια;

Το ανηψουδάκι σου μια χαρά τα είπε. Σκέψου πως το ίδιο έχω ρωτήσει τόσες πολλές φορές εγώ, εμένα.

Όσο για το "μοσχοβολημένο" σπιτικό σου από μυρωδιές αγάπης, χαίρομαι από καρδιάς. Έτσι όπως το έγραψες, το ονειρεύτηκα. Ναι, ναι, το ονειρεύτηκα εγώ, η άνευ ονείρων.

Σε φιλώ κορίτσι μου.

Unknown είπε...

Roundel μου,
με τις υπέροχες παπαρούνες,
έχουμε πολλά όπλα στα χέρια μας και στο μυαλό μας και στη καρδιά μας και στη ψυχή μας κι όμως ..
τα αναζητάμε κατόπιν εορτής και κακιώνουμε με το χρόνο, με τις καταστάσεις, με τις συγκυρίες, με τους άλλους ... και πάει λέγοντας.

Εγώ κακιώνω περισσότερο με μένα.

Φιλί (παπαρούνα της Αμοργού)

Unknown είπε...

Ναύτη μου,
θυμάσαι κάποτε τι μου είχες γράψει;
"όχι άλλο κάρβουνο"

το ελάττωσα
έλα κι εσύ ..
το ίδιο ..

:))

Unknown είπε...

Γιώργο μου,
έτσι .. έτσι ακριβώς,
όταν καταλαβαίνεις πως δεν έχω προλάβει να δω στης στιχο-μυθίας το χώρο ό,τι πρέπει οπωσδήποτε να δω, να τα βάζεις σε ένα σχόλιο και να μου τα φέρνεις.

Και τα δύο εξαιρετικά,
μα πιότερο το δεύτερο.

Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο τέτοια κείμενα να "φαίνονται" άμεσα σε όλους.
Κάτι θα σκεφτώ ...

Σ'ευχαριστώ για την παρέα σου.
Πολύτιμη, χωρίς ίχνος υπερβολής.

Unknown είπε...

Εύα μου,
"μονάδες" στη κυριολεξία που από φόβο μη χάσουν το "κάτι τις" τους και μείνουν μισές .. αφανίζονται στην ακεραιότητά τους.

Χαίρομαι που ήρθες.
Την αγάπη μου πάντα, εδώ και πολύ πολύ καιρό.

Άνεμος είπε...

Και πόσο ωραίο είναι αυτό ε; Να βλέπεις ότι δεν είσαι ο μόνος εκεί που πίστευες ότι είσαι μόνος...

Για μένα, με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα με τον εαυτό μου... Για μένα που δε μου αρέσει η μοναξιά...

Φιλιά και καλημέρα !