Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Οι Παπαρούνες μου



  Οι πολυαγαπημένες !!!
Κατακόκκινες, λιγνές, μοναχικές αλλά σαν μαζεύονται πολλές τέτοιο χαλί μονάχα αυτές  προσφέρουν. 

Κεφαλάκια άλλες φορές χαρούμενα κι άλλες λυπημένα. Μια κοιτάζουν ουρανό, μια γη, μια γύρω τους. Αναζητούν την ομορφιά τους ταπεινά και συνεσταλμένα .. με πάθος όμως μοναδικό.
Χωρίς στολίδια περιττά, μόνο κάτι τεράστια πέταλα σαν χάδια για να κλείσουν μέσα τους το φυλαχτό τους για όποιον το ζητήσει.
Μοναδικές να συντροφεύουν χωρίς να απαιτούν τη προσοχή, χωρίς να χρειάζονται φροντίδα.
Απλά υπάρχουν ...


  Μην τις ξεχνάτε.
Δεν είναι του σαλονιού ... του αγρού στολίδια Μόνο..


Απόψε τους είπα τη χαρά μου και με πήραν στην παρέα τους....

56 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ωπς! αμέσως σε τσάκωσα!!!

τόσο απλές, τόσο ταπεινές, αλλά και τόσο πανέμορφες μέσα από το έντονο χρώμα τους και την απλότητά τους!


το συρματόλεγμα συμβολικό αγαπημένη μου;

Ανώνυμος είπε...

Πρόσεχε τις παπαρούνες Μέγκυ ! Θα σε "φτιάξουν" (γέλια)

Ωραίες πάντως. Αυτό το κοκκινοπράσινο της φύσης χτυπά ευχάριστα στο μάτι.

Να είσαι πάντα χαρούμενη !!

Αστοριανή είπε...

Τρυφερό,
νέα φίλη μου!

κι εδώ, βάζω ένα φακελάκι σπόρο σε μια γλάστρα, απέναντι στον ήλιο, κι έχω κατά τον Ιούνιο μια μεγάλη αγκαλιά για να κεντώ τις μνήμες...
Φιλάκια από παγωμένη-γλυστερή-επικίνδυνη Ν.Υ. ...
Υιώτα Στρατή,
αστοριανή

Μαριάνθη είπε...

Ήξεραν τι έκαναν που σε κάλεσαν παρέα τους...
Καλή σου μέρα
Το συρματόπλεγμα όμως;;;

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

Το συρματόπλεγμα προφυλάσσει από τα εξερχόμενα ή από τα εισερχόμενα; Άραγε;

Μόνο χαρά μπορούν να μοιραστούν οι παπαρούνες... η λύπη τις διαλύει στον άνεμο...
Τα φιλιά μου!

V είπε...

Τι πιο όμορφο από το ταπεινό! Από το μη κραυγαλέο...
Και αυτή η έκρηξη του κόκκινου!
Υπενθύμιση ζωής και πάθους!!!
Διάβασα τη λέξη "χαρά" meggie μου?
Χαμογελώ !!!!

Καλημέρα με πολλά φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

όμορφα χρώματα
τρυφερές σκέψεις
γλυκά όνειρα

πολύ όμορφο το post σου,
σα να προμηνύει την άνοιξη!!

~reflection~ είπε...

Ανεφερες "κεφαλακια άλλοτε χαρουμενα άλλοτε λυπημενα", κάποια στιγμή ειχα δει μία φωτογραφία παπαρούνας στο Ιστολόγιο ενός φίλου από Ολλανδία...

Δεν έμοιαζε με κεφαλακι..

μα με φόρεμα Γυναίκας....
με πτυχές κόκκινου Ονείρου.....

με αέρα φυλακισμένο σε κάθε κίνηση πουυπονοείται μπρος στο φακό..

Ήταν Υπεχορο...

Φυσικά όπως οι δικές σου....

Παπαρούνες σαν Γυναίκες ανθισμενες καταμεσίς μιας Ανοιξης!...

Φιλακια......ανεμάκια στα πέταλά σου....

Ναύτης είπε...

καλημέρα σου!

http://www.youtube.com/watch?v=pVq1O1AEsLo

Nina είπε...

Καλημέρα!!!
Τις λατρεύω τος παπαρούνες...Μου θυμίζουν το χωριό μου και συγκεκριμένα τους περιπάτους που πηγαίναμε με το σχολείο και τις χαζεύαμε!Αχ τι ωραία που ήταν...
Μου έφτιαξες τη μέρα!

roundel είπε...

Όμορφες οι παπαρούνες και μένα μου αρέσουν πολύ! Χαίρομαι να τις χαζεύω και να τις φωτογραφίζω!

φιλί

Prisoned Soul είπε...

Τι όμορφες που είναι!! :)
Με κάνουν να χαμογελώ, πάντα μου άρεσαν!
Και μου θυμίζουν και ένα απόσπασμα που είχα κάνει πέρισυ στο σχολείο... εκεί να δεις, ή καλύτερα να διαβάσεις!!
Φιλάκια καλή μου!!

eleni είπε...

Meggie μου,η πιο γλυκιά παρέα με τον αέρα της άνοιξης!
Πολύ μ΄αρέσουν,είναι από τα λουλούδια που αγαπώ στη ζωγραφική.Τόσες μορφές κι εναλλαγές έχει το θέμα "παπαρούνα",ταπεινή ναι,αλλά πανέμορφη στην απλότητά της!
Φιλιά!

Φλογερή ανάρτηση!

fish eye είπε...

μου φαινεται την Ανοιξη αναζητας κι εσυ σαν κι εμενα ;)))

kovo voltes... είπε...

Ψτ...Πάρε το κόκκινο αυτού του αλητόβιου λουλουδιού και φόρα το μέσα σου. Μην υποκύψεις ξανά σε θλίψη. Και να σου πω και κάτι άλλο? Βγάλε αυτό το συρματόπλεγμα απο το 'σπιτικό' σου...Δεν σου ταιριάζει μικρή μου. Βάλε παπαρούνες ή ηλίανθους να ανοίγει η ψυχούλα σου...;))
*μ'αγάπη...

Βαλκυρία είπε...

Πάντα τις λάτρευα τις παπαρούνες κυρίως γιατί τις θεωρούσα παραμελημένες ...


Πολύ καλησπέρα σας

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Υπέροχα κόκκινα κεφαλάκια!

Drmakspy είπε...

Και μόνο μία να δω, μοναχική να ξεχωρίζει, η πρώτη που πρόλαβε να κάνει ποδαρικό στην άνοιξη, την παίρνω σαν υπόσχεση....

Drmakspy είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Drmakspy είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μηθυμναίος είπε...

Οι παπαρούνες, όπως όλα τα λουλούδια-στολίδια του αγρού, εκτός του ότι πάνε και φυτρώνουν, «ξέμπαρκα», στο πουθενά… έχουν και φαντασία… δεν ψάχνουν να δώσουν καμιά εξήγηση για την ομορφιά τους… γιατί το ξέρουν πως μας αρέσουν

kryos είπε...

Χαίρομαι για τη χαρά σου ... εύχομαι όπου και να τη λές αυτή να πολλαπλασιάζεται !!!

Φιλιά Μέγκυ μου !!!

Unknown είπε...

Λύχνε μου,
με τσάκωσες αυτόματα, όπως και η κούραση αφού κατάφερα να τακτοποιήσω τις παπαρούνες στην ανάρτηση που με παιδέψανε αρκετά.

Ναι, το συρματόπλεγμα έχει το συμβολισμό του. Περιορίζει αλλά αφήνει να φαίνεται ... ουρανός.

Φιλί

Frezia είπε...

Τι ωραία μας έφερες την άνοιξη,
στην καρδιά του χειμώνα.
Έχουμε αρκετό κρύο, εδώ στα
βόρεια.
Οι κόκκινες παπαρούνες σου
μας ζέσταναν... και την καρδιά μας.
Ευχαριστούμε.

Unknown είπε...

Γιώργο μου,
προσέχω αλλά .. που και που λίγη οπτική παπαρούνα (χαχα)μας χρειάζεται φίλε μου.
Άλλωστε πόσες φορές μπορεί να τύχει .. ανακούφιση;

Καληνύχτες

Unknown είπε...

Ατοριανή μου,
να κεντάς τις μνήμες!, αυτό ακριβώς κάνουν οι παπαρούνες μου.

Να προσέχεις στη παγωμένη Ν.Υ

φιλιά

Unknown είπε...

Μαριάνθη μου,
κάποτε κάποτε τις ψάχνω και μόνη μου.

Το συρματόπλεγμα για να θυμάμαι πως επιζητώ την λευτεριά του βλέμματος ...

φιλί

Unknown είπε...

Χριστιάνα μου,
έχεις δει παπαρούνα χωρίς πέταλα, χωρίς φόρεμα, που λέει και η Κάκια;
Όταν ο λυπημένος αγέρας φυσίξει μένουν δυό τρεις μαύροι κόμποι εκεί που πριν καιγόταν η φωτιά.
Θλίψης εικόνα ..

Το συρματόπλεγμα είναι μόνο ένα τεχνικό σημάδι, τίποτα άλλο.

Καληνύχτα μάτια μου

Unknown είπε...

V μου,
θύμηση ζωής και πάθους χωρίς εκκωφαντικές κραυγές ..

κι εγώ χαμογελώ, σιωπηλά, μη μας ακούσουν οι .. θεοί

:)

Unknown είπε...

Silena μου,
μήνυμα στη καταχνιά είναι.
Κάπως πρέπει να αντιδράσω.

Την αγάπη μου

Unknown είπε...

Αχ Κάκια, Κάκια μου,
ποίηση στη φλόγα σου το κάθε τι.

Γυναίκες λοιπόν οι παπαρούνες.
Αυτό είπα αλλά .. πεζά κι εσύ το ομόρφυνες όπως τότε που είχα βάλει τα σκυλάκια κι εσύ το διάλογό τους.

Σε φιλώ αγαπημένη μου

Unknown είπε...

Ναύτη μου,
τα αγαπάω και τα τρία, ήλιο, αέρα και χώμα,
γι αυτό είμαι σαν .. παπαρούνα.

:))

Unknown είπε...

Κόκκινη Νίνα μου,
χαίρομαι που ταξίδεψες στις δικές σου εικόνες.

Καληνύχτα κορίτσι μου

Unknown είπε...

roundel μου,
δείξε μας τις φωτογραφίες σου.

Κάθε φωτό τους είναι και διαφορετική. Έχουν τέτοιο χάρισμα.

Φιλιά πολλά

Unknown είπε...

Αλήθεια μου,
κι εμένα μου φέρνουν χαμόγελα,
έτσι λεπτές και κατακόκκινες που σκορπίζουν παντού, αδιακρίτως και όπως γουστάρουν.

φιλιά μικρή μου

Unknown είπε...

Ελένη μου,
ακριβώς, φλογερή ανάρτηση με το κόκκινό τους να βάζει φωτιά παντού κι ας είναι .. ταπεινές.
Τι παντοδυναμία στην αντίθεση!

Φιλάκια

Unknown είπε...

Καρδούλα μου,
την ψάχνω μέσα μου διαρκώς σαν να μου την έχουν τάξει.

:)))

Unknown είπε...

Βολτίτσα μου,
μάντεψες το άλλο μου "λουλούδι", τους ηλίανθους.

Θα έρθει η ώρα του (συρματοπλέγματος) να αντικατασταθεί. Μη σε μέλλει. Σημάδι αφύπνισης είναι στην ουσία.

Και τη δική μου αγάπη.
Η γνώμη σου μετράει ιδιαίτερα.

Unknown είπε...

Βαλκυρία μου,
εγώ πάλι τις αγάπησα όταν πρόσεξα πως όπου κι αν "φυτρώσουν" φτιάχνουν ομορφιά.

Καληνύχτες μας

Unknown είπε...

Είδες Στρατή μου;
και οι ποιητές υποκλίνονται σ'αυτά τα μικρά κεφαλάκια.
Τέτοια δύναμη έχουν.

Σ'ευχαριστώ που ήρθες να τις καμαρώσεις.

Unknown είπε...

Σπύρο μου,
υπόσχεση είναι η παπαρούνα.
Υπόσχεση πως στο απλό είναι και το μοναδικό.

Σε φιλώ

Unknown είπε...

Σπουδαίο το σχόλιό σου Μηθυμναίε μου.

..ξέμπαρκες, στο πουθενά, έχουν την φαντασία να νιώθουν τι προκαλούν ..

νάσαι καλά

Unknown είπε...

Krye μου,
μου έλειψες.

Ψάχνω στο παραμικρό τη .. χαρά. Είναι αναγκαίο.

Καληνύχτα σου

Unknown είπε...

Frezia μου,
κι εσύ από βόρεια;

Κοίτα τες να ζεσταθούμε παρέα.

Την αγάπη μου μυρωδάτη μου

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Oι παπαρούνες έχουν το χρώμα που "δηλώνει ζωή"..
ανθίζουν χωρίς να χρειάζονται την φροντίδα κανενός..αφ'εαυτού..
"δηλώνει δύναμη ψυχής"..
και κανένα συρματόπλεγμα δεν τις εμποδίζει να απλώσουν την "ομορφιά" που εκπέμπουν..και να την μεταδώσουν!!
Χάρμα οφθαλμών στο ανοιξιάτικο χαλί της φύσης!!
ΦΙΛΙΑ!!!!!!!! meggie μου!!

Καπετάνισσα είπε...

Κοριτσι μου γλυκό,

και συ μια παπαρούνα...λίτη και όμορφη!
Δε θες περίσσια στολίδια για να μας αιχμαλωτίσεις με την ομορφιά σου!!!!

Να είσαι πάντα χαρούμενη!!!

Τα φιλιά, την αγάπη μας και μια διάπλατα ανοιχτή αγκαλιά!!!!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

ΑΧ Meggie μου λατρεύω αυτό το χαλί, κι αναπολώ τα φοιτητικά μου ταξίδια προς την Ζάκυνθο,παραμονές Πάσχα,που σχεδόν όλη η διαδρομή απο Κόρινθο προς τα μέρη μας ήταν γεμάτη.
Σ ευχαριστώ για την εικόνα που μου χάρισες και πάντα χαρές να ΄χεις να διηγείσαι!

Unknown είπε...

Πέλα μου,
κανένας και τίποτα δεν εμποδίζει την ομορφιά να φανεί .. ακόμα κι όταν το βλέμμα κουράζεται και απομακρύνεται .. το παράπονο της παπαρούνας, είναι αυτό.

φιλιά
και σ'ευχαριστώ για τη μελωδία

Unknown είπε...

Κοκκινίζω Καπετάνισσά μου
απ'τα λόγια σου σαν .. παπαρούνα
χαχα

την αγάπη μου στο Καπετάνιο σου

Unknown είπε...

Χαρά μου,
εγώ αναπολώ τους κατακόκκινους αγρούς προς το χωριό του πατέρα μου και τις αναμνήσεις μου από το χτήμα μας που έτρεχα ξένοιαστη σαν παιδί.

Σε φιλώ ψυχή μου

Dennis Kontarinis είπε...

Πανέμορφες ζωγραφιές αυτά τα υπέροχα λουλούδια του αγρού
Αλλά καιτα απλά λόγια σου αγαπητή μου meggie φτιάχνουν ένα θαύμα που τόσο νοσταλγούμε τούτες τις μέρες στην Νέα Υόρκη που μας έχει θάψει το χιόνι.
Νάσαι καλά
Ντένης

Kitchen Stories είπε...

Μια κατακόκκινη Άνοιξη να καταλαγιάσει την παγωνιά!
Πολύ μου άρεσε.

Φιλί

Unknown είπε...

Ντένη μου,
νάσαι καλά κι εσύ για τα ζεστά λόγια για τις .. παπαρούνες μου.

Την αγάπη μου

Unknown είπε...

Φιλί Ζαμπία μου.

Σ'ευχαριστώ που δεν με ξεχνάς.

Ναταλία είπε...

Ήταν πάντα το αγαπημένο μου λουλουδάκι :)
Πανέμορφες, κατακόκκινες, μοναδικές..

Καλό απόγευμα..

pylaros είπε...

meggie,
Παπαρούνες η κόκκινη ευτυχία της άνοιξης γελά η φύση, γελά ο κόσμος ολόκληρος, γελάγαμε κι εμείς μικρά παιδιά: εποχή πολέμου δεν υπήρχε μελάνι για να γράφουμε στο σχολείο, λοιπόν μαζέυαμε τα φύλα της παπαρούνας τα βάζαμε με λίγο νερό στον ήλιο το αφήναμε μέχριο ήλιος να αποροφήσει το πολύ υγρό, αυτό που έμενε ήταν μελάνι, εκεί βουτάγαμε το πενάκι για να γράψουμε.

χαιρετω σε
Γαβριήλ