Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Από την παρέα σας ...


(συνέχεια μετά από πολύ καιρό)

Από τον Οκτώβρη που είχα κάνει κείνη τη βόλτα στης γειτονιάς μας τις ρούγες, πέρασε καιρός πολύς και παρότι είχα υποσχεθεί την συνέχεια της βόλτας ξεχάστηκα αλλά … εσάς δεν σας ξεχνάω. Όλους, ανεξαιρέτως γιατί όλοι σας για μένα, ο καθένας και η καθεμία με τον κατάδικό σας τρόπο με έχετε κάνει γειτόνισσά σας. Και ξέρετε, οι γείτονες, δεν λησμονούνται ακόμα κι αν λιγοστεύουν οι κουβεντούλες τους για τον όποιο λόγο.
Ακόμα ψάχνω τους «χαμένους», τους απέχοντες από αναρτήσεις ή σχόλια, στα μπογκάκια τους. Αφήνω συνήθως καλημέρες ή καλησπέρες ή πάλι απλά τους χτυπάω την πόρτα με ένα μικρό κλικ του ποντικιού μου και τους περιμένω.
Δεν ξέρω αν το έχω ξαναγράψει τούτο αλλά γενικώς σπάνια ξεχνάω ανθρώπους. Μου είναι φύσει αδύνατον να τους προσπεράσω, πόσο μάλλον να τους διαγράψω από τη μνήμη μου όσους κι αν καινούργιους συναντήσω στης meggies την αυλή.
Κάποτε μια γειτόνισσα μου έγραψε πως τώρα που έχω πολλούς φίλους δεν είναι ανάγκη να ψάχνω εκείνη. Πόσο λάθος σκέψη για μένα αυτή! Χιλιάδες να’ναι γύρω μου, ο καθένας είναι ξεχωριστός όπως ακριβώς εγώ τον νιώθω.

Η σκέψη μου απόψε αγγίζει μερικούς από αυτούς του ξεχωριστούς.

Ξεκινάει για να κατακτήσει όνειρα δικά της, κατάδικά της η Μωβάτη μας, το Lilium που με το «ταξίδι της ψυχής της» εδώ και λίγο καιρό, μόλις κάποιους μήνες, έχει μπει στην έγνοια μου. Κορίτσι νιόπαντρο, τρυφερό όσο δεν παίρνει και άνεργο που προσπαθεί να βρει δουλειά αλλά το κυριότερο, προσπαθεί να ανιχνεύσει το «στίγμα» της πορείας της. Τα ταξιδάκια της όπως σχεδόν καθημερινά τα έβγαζε, μικρά πετάγματα αλήθειας ήταν. Και πάλι της εύχομαι ό,τι κι αν επιχειρήσει να της βγει σε καλό.

Η meril που με ένα «πραγματικά» απλό τρόπο μας έδωσε υπέροχα κείμενα. Ειδικά το τελευταίο της, πριν την αγρανάπαυση, με τίτλο «Μικρή ιστορία προσμονής», ήταν από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει σε blog. Μακάρι να επιστρέψει. Θα μου λείψει η μεστή γραφή της και το βλέμμα της για τη ζωή. Υπάρχουν βέβαια οι μουσικές της αλλά πώς να το κάνουμε; Εγώ στοχεύω πάντα στο λόγο.

Η roundel μας περνάει δύσκολα με το τέρας της. Φαινόταν εδώ και καιρό πως την τριγυρίζει το «ζόρικο» αλλά ένα είναι σίγουρο, το Παλεύει γενναία με σύμμαχο την Αξιοπρέπεια. Ξέρετε, όταν ζορίζεσαι είναι σπουδαίο να μην πέφτεις στα πατώματα, να μην σέρνεσαι αλλά να στέκεσαι στο ύψος της αξίας σου. Αυτό κάνει το κορίτσι μας. Έτσι νομίζω και μπράβο της.

Η Βολτίτσα μας επιμένει με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία να μας «ξαναξυπνήσει». Προτάσεις για τσάρκες σε ό,τι βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε, νιώθουμε, αβέρτα και με τις σωστές δόσεις υπενθύμισης για το πόσο όμορφη είναι η ζωή κι ας μας την έχουν μουτζουρώσει γενικώς. Εμείς φεύγοντας … γελάμε, είπαμε.

Η V μας χάρισε στη γειτονιά μια ποιότητα ιδιαίτερη με κείμενα και φωτογραφίες τόσο υπέροχα αλληγορικές, τόσο γνωστά – άγνωστα νοήματα, τόσο σταθερά βήματα σκέψης μέσα από παραμύθια που νιώθω την ομορφιά της γνώσης και του συναισθήματος όταν ξαπλώνω στο τιγρέ της σπιτάκι.

Για τους Καπεταναίους μας δεν θα πω κουβέντα, ούτε κι εσείς, μην τους ματιάσουμε. Είναι πολύτιμοι όσο και ο ένας για τον άλλον.

Η Φεγγαρένια μας, αμύνεται και επιτίθεται στη ζωή μέσω του φακού και της μηχανής της και της καρδιάς της. Ακαταμάχητα εφόδια νομίζω για την Πορεία…

Για την Αντιγόνη και τον Μαχαίρη μας, τα λόγια τα δικά μου περιττεύουν νομίζω. Οι δικοί τους λόγοι μάς τα λένε όλα, από το Α έως το Ω. Απλοί, Σπουδαίοι Άνθρωποι, ανάμεσά μας. Να’ναι καλά, να τους χαιρόμαστε. Ξέρετε κάτι; Τέτοιους χρειαζόμαστε.

Σ’αυτή, την αποψινή μου βόλτα, άφησα για το τέλος μια Κυρία της παρέας μας. Την Πέλα μας. Για μένα η αύρα της, η ψυχή της, η ευγένειά της, η αλήθεια της είναι τόσο ξεχωριστές που μόνο ευχαριστώ μπορώ να της πω γιατί τη συνάντησα.

Η συνέχεια των «ξεχωριστών» ένα από τα επόμενα βράδια παιδιά.
Την αγάπη μου σε όλους σας, Ανεξαιρέτως.

45 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Εγω με την σειρά μου θα σ ευχαριστήσω για όσους νέους φίλους μου σύστησες και με ώθησες να γνωρίσω καλλίτερα.
Εμπιστεύομαι απόλυτα την άποψή σου κι ακολουθώ...

to alataki είπε...

Tην έκανα τη βόλτα μου και μου άρεσε...

Ανώνυμος είπε...

Τώρα γρλαφοντας είναι σαν να σε προκαταλαμβάνω, να σου θυμίζω την ταπεινότητα μου για να με αναφέρεις.

Αλλά τα πολ΄υχρωμα ιστιοφόρα σου μου έκλεψαν τη ματιά, θαθελα να ήμουν κάπου εκεί κοντα να τα χαζεύω να αρμενίζουν.

Και το γέρικο πεύκο σου... σε ασπρόμαυρους τόνους...

Με έφτιαξες !!!

Drmakspy είπε...

Δεν χρειάζεται καν να με αναφέρεις... Ξέρω ότι μ' αγαπάς πολύ όπως ξέρεις ότι κι εγώ σε αγαπάω το διπλάσιο. Ήσουν και παραμένεις από τις πρώτες μεγάλες κι αληθινές αγάπες εδώ στην μικρή μεγάλη γειτονιά μας... Κι αν ερημώνει καμιά φορά το σπίτι μου, μόλις γυρίσω έρχεσαι γρήγορα να με καλοδεχθείς κι αυτό είναι τόσα πολλά μαζί....

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Είσαι η meggie της καρδιάς μας!
Για την δική μου από την πρώτη στιγμή.
Δεν θα αναλύσω το γιατί, το γνωρίζεις..

μαχαιρης είπε...

Mεγαλη...Μεγκ...
Ειναι τιμη, για την ταπεινοτητα μου...Να με αναφερεις...
Τιμη...Για μενα , τον ελαχιστο...
Να μπορω να σε επηρρεαζω σε κα τι...
Εχεις ολες τις ευχαριστιες...Και την αγαπη μου...

kovo voltes... είπε...

Και δική μου τιμή η αναφορά σου. Είσαι ξεχωριστή μικρή μου. Να μοιραζόμαστε βόλτες και συναισθήματα...;))

Καπετάνισσα είπε...

Κοριτσάκι μας γλυκό....
ξέρεις εσύ....

Τα φιλιά και η αγκαλιά μας πάντα ορθάνοιχτη για σένα...

~reflection~ είπε...

Πρόσφατα μπήκα στο Μπλοκάκι την Nina (kokkinikaterina) και ανέφερα το ίδιο:

Είναι πραγματικά συγλονιστικό το πόσο μπορούν να δεθούν οι ΜπλοκοΙδιοκτήτες με τη Γειτονιά τους...


και Γειτονιά είναι εκεί που από Επιλογή Αφήνουμε τα Ίχνη μας και όσο Ιδιότροπος κι αν είναι ο Γείτονας, δεν σβήνει τις μουτζούρες και τα γκράφιτι που η Φαντασία μας αφήνει στον Φρεσκοβαμμενο τοίχο του!!...

Σου αφηνω πολυ γλυκό φιλί.....
στέμα στο χαμόγελό σου.....

fish eye είπε...

μ αρεσει που ξερεις να ψυχολογεις.. με δυο λεξεις τα ειπες ολα..

να θυμομαστε μονο πως ο καθενας μας αφηνει ενα μικρο κομματι του εδω.. οπωσδηποτε εχουμε κι αλλους συνδυασμους και χαρακτηριστικα ;)

μια στην αμυνα κ μια στην επιθεση, στ αληθεια πολυ μου αρεσε.. σ ευχαριστω..

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

Οι γείτονες... ν' ακουμπάμε το βλέμμα και την καρδιά μας στα πορτόφυλλά τους κι εκείνοι να τ' ανοίγουν διάπλατα!
Τυχεροί όσοι έχουν πολλούς αγαπημένους, και χαίρομαι που έχεις τόσους!
Καλά καφεδάκια στις ρούγες της γειτονιάς σου εύχομαι...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

@Meggie μου, εγώ θέλω να σου πω οτι είσαι μία πολύ ζεστή "γειτόνισσα" πολύ ξεχωριστή και μου αρέσει αυτή η γειτονιά και αυτή η κουβέντα.

Σε φιλώ και μη σταματήσεις να χτυπάς τις πόρτες της "γειτονιάς"..
Καμιά φορά μπορεί κάποιος να έχει πολλή ανάγκη το χτύπημα της πόρτας του, ειδικά αν κλείστηκε μέσα κι έχασε το κλειδί. Το βρίσκω σπουδαίο που το κάνεις επειδή απολογούμαι οτι κάποιες φορές είμαι αμελής..

ποιώ - ελένη είπε...

μαγικές πάντα οι βόλτες στα δικά σου μέρη, ένας λόγος πάντα περιεκτικός και τόσο ζεστός λόγος δικός σου ενδογενείς
Σε ευχαριστώ φιλιά πολλά

roundel είπε...

μαρέσει η ευστοχία σου...εύγε...

τιμή μου να με περιλαμβάνεις στις βόλτες σου...

τιμή μου να βολτάρω μαζί σου...

σε φιλώ γλυκό πλάσμα!

Unknown είπε...

Χαρά μου,
καλά θα κάνεις. Όλοι τους αξίζουν την παρέα σου.

Φιλί

Unknown είπε...

Αλατάκι μου,
κι εμένα τούτη η βόλτα μ'αρέσει.
Θα'ρθει κι άλλη, κι άλλη ... πολλοί οι ξεχωριστοί, μεγάλη η γειτονιά μας.

Φιλάκι

Unknown είπε...

Γιώργο μου,
είπαμε, κανένας δεν ξεχνιέται, ακόμα κι όταν δεν σχολιάζει εδώ.
Τα ιστιοφόρα, μικρές βαρκούλες με πολύχρωμα πανιά, σαν της γειτονιάς μας τα blogόσπιτα. Ο καθένας με το χρώμα του κι όλα μαζί ν'αρμενίζουν σε θάλασσες ...

Νάσαι καλά φίλε μου

Unknown είπε...

Σπύρο μου,
ούτε εσύ χρειαζόταν να αναφέρεις την εκτίμησή σου σε μένα. Τα ευνόητα πολλές φορές παραλείπονται αν κι αυτό δεν σημαίνει πως δεν αναφέρονται ποτέ.

Οι βόλτες μου στη γειτονιά μας θα συνεχιστούν όχι για να αναφέρω όσους δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν σε μία ανάρτηση, αλλά γιατί εγώ θέλω να γράψω για τον καθέναν μια "ξεχωριστή" λεξούλα από ό,τι έχω πάρει απ'αυτόν.
Άρα, δεν είναι θέμα αγάπης ή εκτίμησης οι αναφορές μου. Είναι έκφραση αλληλεπίδρασης που θέλω να την βγάλω.

Την αγάπη μου και σ'ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σου

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Αααα meggie μου!! Μόλις γύρισα..και έκανα και εγώ την βόλτα μου στους ξεχωριστούς μου!! :)
H ευχαρίστηση ΚΑΙ δική μου! Για αυτό το αντάμωμα!! Φιλιά!!

Unknown είπε...

Εγώ πάντως Αντιγόνη μου θα αναφέρω ένα από τα πρώτα σου σχόλια εδώ,
μου είχες πει πως μπαίνω κι εγώ στα παιδιά σου (τα blogοπαιδιά σου) και θα με έχεις την έννοια σου.

Αυτό το ένιωσα.

Σ'ευχαριστώ

Unknown είπε...

Εσύ Μαχαίρη μου,
δεν θά'πρεπε να ξαφνιάζεσαι,
γιατί ήταν πολλές οι φορές που με τα σχόλιά σου σχεδόν με τράβηξες από τα μαλλιά να ... σηκωθώ.

Είπαμε, δεν ξεχνάω.

Σ'ευχαριστώ

Unknown είπε...

Βολτίτσα μου,
τά'παμε, τα ξεκαθαρίσαμε,
θα ξαναχορέψουμε, θα ξαναξυπνήσουμε.

Να'μαστε καλά
φιλί

meril είπε...

Σ' ευχαριστώ. Πολύ.
Για όλα.....

Unknown είπε...

Κάκια μου,
πρόσφατα το κόκκινο Νινάκι έκανε την δική του βόλτα και μοίρασε βραβειάκια,
εγώ, διάλεξα να πω "λογάκια" όπως και στην πρώτη μου βόλτα, τον Οκτώβρη.

Κάτι σαν "στάση" για να κουβεντούλες αναμεταξύ μας.

Είναι όμορφη η γειτονιά μας και είναι όμορφο να υπάρχεις σε γειτονιά.

Την αγάπη μου

Unknown είπε...

Καπετάνισσά μου
σ'ευχαριστώ

φιλιά στον καπετάνιο
ξέρεις εσύ
χαχαχα

Unknown είπε...

Καρδούλα μου,
πολλά τα κομμάτια μας,
αλλά το "δείγμα" εδώ είναι "ικανό" για να δώσει τα βασικά μέρη μας.

Φιλάκι φεγγαρένια μου
κι εγώ σ'ευχαριστώ για όσα βλέπω στις φωτογραφίες σου

Unknown είπε...

Χριστιάνα μου,
ανοίγουν τα πορτοπαράθυρα στης γειτονιάς μας τα μέρη.

Σε μένα εσύ, έχεις ανοίξει πάντως. Μπορεί να μην το θυμάσαι αλλά εγώ το ξέρω.

Φιλί ματάκια μου

Unknown είπε...

Ρεγγίνα μου,
όντως, την χαίρομαι τούτη την κουβεντούλα που ανοίξαμε από τις βόλτες μου,
πάντως, δεν μετράει η ποσότητα, μετράει η ποιότητα, μετράει να ξέρεις πως αν στείλεις mail ανάγκης για μια λέξη, για μια φωνή θα έχεις απάντηση.
Και μετράει ακόμα να "διαβάζεις" την ψυχή του άλλου.

Την αγάπη μου κορίτσι μου

Unknown είπε...

Εγώ Ελένη μου είμαι του "ζεστού", του "γήινου" κι εσύ του "αέρα" και της "φωτιάς" των στίχων σου.

Φιλάκια γλυκιά μου

Unknown είπε...

roundel μου,
θα πάμε πολλές πολλές βολτίτσες σαν γειτόνισσες που τίμησαν την παρέα τους "αναγνωρίζοντας" η μία την άλλη.

Την αγάπη μου
και μην φοβάσαι, θα δεις ....

Unknown είπε...

Πέλα μου,
Το Ξέρω.
Αμοιβαία είναι αυτά, όσο και τυχαία.

Την αγάπη μου

Unknown είπε...

meril μου
θα σε περιμένω.

Νάσαι καλά εκεί ... όπου ...

Prisoned Soul είπε...

Τι όμορφο να γνωρίζεις τόσους, να ανοίγεις μια μεγάλη αγκαλιά και να χωράει πολλούς μέσα της που αξίζουν.

V είπε...

meggie μου, με συγκίνησες πολύ !!!
Μεγάλη η τιμή που μου κάνεις!!!
Αλλά από την αρχή εσύ με τίμησες με ένα ξεχωριστό τρόπο...
Από εκείνη την αρχή η σκέψη μου τριγυρνά σε εσένα, όχι μόνο όταν σε διαβάζω...όχι μόνο για την ευαισθησία της ματιάς σου και του λόγου σου, όχι μόνο για την μεγάλη σου καρδιά...
Τελευταία, ναι έχω χαθεί λίγο. Έρχομαι όμως εδώ και εντυπωσιάζομαι γιατί διαβάζω για άγνωστους ανθρώπους σε εμένα που όμως υπάρχουν στην ζωή μου τα αντίστοιχά τους... τι να πω...

Να ξέρεις...
Είσαι η αγαπημένη μου !!!!

Πολλά πολλά φιλιά !!!!!!!!!

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

:)

Frezia είπε...

Λίγες φορές σχολιάζω τις αναρτήσεις σου,
πάντοτε όμως της διαβάζω,άσχετα από το
πρώτο.
Ξέρω θα μου πεις παράξενη,αλλά αυτή είμαι.
Παρόλα αυτά απολαμβάνω τα γραφόμενα σου,
ειδικά όταν περιγράφεις τα ταξίδια σου.

Γιώργος είπε...

Τι όμορφη ξενάγηση..

:-)

Καλη νύχτα..

Roadartist είπε...

Και τη δική μας αγάπη έχεις.. :)

Unknown είπε...

Αλήθεια μου,
είναι όμορφα, πολύ όμορφα.

Φιλάκια κοριτσάκι μου

Unknown είπε...

V μου,
αν έχω καταλάβει καλά η αφορμή για να ξεκινήσεις blog ήταν μια εικόνα,
θυμάμαι λοιπόν πως τη πρώτη φορά που ήρθα στο σπιτάκι σου μία φωτογραφία μου έκανε το "παραπάνω" κλίκ στην επίσκεψή μου,
η κοπέλα που περπατάει χαμογελαστή και ξυπόλυτη στην άσφαλτο.
Δεν ξέρω πως αλλά "έδεσα" μαζί της και μαζί σου.

Την αγάπη μου

Unknown είπε...

Χριστιάνα μου,
:))))
πολλά πολλά ...

Unknown είπε...

Frezούλα μου,
αν γράψω τώρα πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ πάλι, θα μου φανεί πολύ τυπικό,
το ουσιαστικό είναι πως είσαι η μόνη που δεν μπορώ να "ψάξω" και γι'αυτό, αν θέλεις, σε παρακαλώ όταν περνάς άφηνέ μου δυό τελίτσες, σαν άηχες πατημασιές ...
μου φτάνει, έστω κι αυτό ... απλά να σε νιώθω

σ' ευχαριστώ που ξανάρθες

Unknown είπε...

Γιώργο μου,
όμορφη γειτονιά ...

Την αγάπη μου

Unknown είπε...

Roadartist μου,
το ξέρω και νιώθω τυχερή γι'αυτό.

Φιλάκια

Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα από την θαμένη στα χιόνια Νέα Υόρκη.
Πέρασα στα βιαστικά από το σπιτικό σου. Το βρίσκω υπέροχο, φιλόξενο και γεμάτο ενδιαφέρον.
Σύντομα θα ξαναπεράσω για πίό πολλά.
Αν θέλεις γράψε μου τον κωδικό σου να περάσω το μπλογκ σου στα αγαπημένα στο δικό μου.
Νάσαι πάντα καλά
Ντένης