Θα ήθελα πολύ έστω και για δυο - τρεις μέρες, να βρεθώ σε αυτή τη πόλη..να περπατήσω στα σοκάκια της..άγνωστη σε αγνώστους, είναι μια αίσθηση ελευθερίας ..
πολύ μοναχική αυτή η περιπλάνηση! ίσως για λίγο, θησαυρός όμως για πολύ, ασφυκτικό γύρισμα εντός, δεν το αντέχω τόσο! αυτό για σένα και για τις άγνωστες διαδρομές της καθημερινότητάς μας...
Roadartist μου, όχι δεν πήγα Λισαβώνα αν και πολύ θα ήθελα, το σχέδιο λέει Ελβετία, το πρωί το είχα σχεδόν αποφασίσει, τόσο κουρασμένη ένιωθα, θα δούμε ...
χρησιμοποιήσα μόνο τη φωτογραφία αυτή σαν δείγμα του τι νομίζω πως θα με ξεκουράσει
Ελενίτσα μου (έτσι για να σας ξεχωρίζω) ούτε εδώ που ζω εγώ, γίνεται αυτό, όλα γνωστά και περιέργως ανοίκεια, και της Αθήνας τα μέρη έχουν μνήμες πολύ δυνατές, κάπου με χιόνια θα διευκολυνθώ να χαθώ στο λευκό τους. Δεν είναι σίγουρο ακόμα αλλά πολύ πιθανόν.
Γιώργο μου, αυτό λέω, μόνο που το λέω πολύ λακωνικά σε συνδυασμό με τη φωτογραφία. Ένα ταξίδι όπως και να το κάνεις είναι ξεχωριστό και μου φαίνεται πως το έχω ανάγκη έτσι ακριβώς όπως το περιγράφω, ως Άγνωστη.
Αντιγόνη μου, στενεύουν τα περιθώρια και στενεύομαι κι εγώ. Μπορεί τούτα τα λόγια να τα ξαναθυμηθώ αργότερα και να ανατριχιάσω με την αφέλειά μου, μα τώρα έτσι νιώθω.
Πάντως προσπαθώ ...
Νάσαι καλά καλή μου (κι αν βλέπεις τα στενέματά μου και απορείς, να με συμπαθάς, κι εγώ απορώ με μένα πολλές φορές)
Meggie μου ξέρω καλά τι εννοείς, και σε καταλαβαίνω και το έχω νοιώσει συχνά.. Κανένα πράγμα βέβαια δεν είναι χωρίς αποχρώσεις, χωρίς θετικές και αρνητικές πλευρές. Η εγγύτητα και η γνωριμία μπορεί ν αρχίσει να σε στενεύει ξαφνικά ή σταδιακά και να σου πνίγει τον αέρα.. Ταυτόχρονα, αυτή η κατάσταση της άγνωστης μεταξύ αγνώστων, ακόμη και στην αχανή μεγαλούπολη, ποτέ σχεδόν δεν μπορεί να παραμείνει έτσι γαιτί κάπου κινείσαι, σε κάποιο κύκλο ανθρώπων εμφανίζεσαι περιοδικά άρα, η άγνωστη γίνεται η γνωστή φιγούρα και σταδιακά επεκτείνεται.. Δεν είναι πάντα καλό, δεν είναι πάντα καλό, δεν είναι μόνο κακό ή καλό, είναι όλα σε..δόσεις.. Αλλά, ναι! Σε καταλαβαίνω Meggie μου..
Μια ευκολία λοιπόν το να περνάς απαρατήρητος , να κοιτάς από απέναντι , να βλέπεις τα "κοινά" από απόσταση .... και ίσως να είναι εκείνο το στάδιο που συνειδητοποιείς τι έχεις πουλήσει κάποτε για την "αγάπη" και την αποδοχή των άλλων .
Καλό βράδυ Μέγκυ μου !!! ..... να σε προσέχεις !!!
Άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους που σημαίνει ίσως ότι μπορείς να είσαι ακριβώς αυτό που νιώθεις χωρίς περιορισμούς, το δύσκολο είναι με αυτούς τους όρους να ενταχθείς στο σύνολο! Να μπορείς να σχετίζεσαι με το αληθινό σου είναι και μόνο, τότε δε σε στενέυει τίποτα...δεν είναι όλα ευκολα αλλά τουλάχιστον είναι ανοιχτά!
Σε μια μικρή πόλη... Σε νοιώθω meggie μου αν και ζω σε μια μεγάλη πόλη.
Υπάρχουν ξέρεις αυτοί οι τύποι των ανθρώπων που πουθενά δεν χωράνε, στριμώχνονται. Μόνο στα αληθινά τους μέρη...Σ' αυτά που η ψυχή τους κάθεται σταυροπόδι άνετα, με χαμόγελο στα χείλη. Υπάρχουν. Αυτοί που τους στενεύουν τα κουστούμια που θέλουν οι άλλοι να τους φορέσουν. Τους στενεύουν και οι χαμογελαστές μάσκες που φόρεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Ερωτευμένοι με τους ανοιχτούς ορίζοντες της σκέψης και της καρδιάς, καίγονται γι' αυτόν τον έρωτα. Δραπέτες του ονείρου.
Σε νοιώθω. Όταν η μεγάλη πόλη μου με στενεύει και αυτή, κι' ας έχω πετύχει το να διαβαίνω αόρατη. Η ψυχή μου όμως, λαχταρά να συναντήσει τα δικά της "γνωστά". Γι΄αυτά σου μιλούσα πριν. Για εκείνα που μοιάζουν με ολάνοιχτη αγκαλιά και ακυρώνουν αυτό το είδος της μοναξιάς που είναι φορές που δεν αντέχεται. Αυτό το άγνωστη μεταξύ "γνωστών" οδηγεί πολλές φορές σε επιλογές που δεν τις θέλουμε. Δεν γεμίζει η ζωή έτσι...Δεν προχωρά τον δρόμο που της πρέπει. Πολλά είπα... :)
roundel μου, τα "ανοιχτά" τα βρίσκω μόνο πια στο μυαλό μου, στη καρδιά μου κι έτσι η άγνωστη πόλη, οι άγνωστοι δρόμοι, η άγνωστη εγώ και οι άγνωστη γύρω μου ... με διευκολύνουν να νιώσω χωρίς περιορισμούς.
Για να πω όμως όσα οφείλω να πω, το έχω νιώσει και με παρουσία "γνωστού" αυτό το υπέροχο "απεριόριστο μου", έστω για όσο ...
Δεν γεμίζει έτσι η ζωή, το ξέρω, αλλά ... περπάτησα κι αλλιώς, οπότε τώρα μου μένει το "άγνωστη μεταξύ γνωστών" με το βάρος τους και το "άγνωστη μεταξύ αγνώστων" για μια εύκολία μου.
Μάλλον και πάλι θα με νιώσεις. Νάσαι καλά γι'αυτό. φιλί
Λευκές σελίδες. Κι όμως είανι πολύ δύσκολο να σιωπάς μέσα στην μοναξιά της καθημερινότητας. Δεν είναι ευκολία. Δυσκολία είναι, απλά ακόμη δεν το καταλάβαμε.
Γουΐκα μου, το έχω φανταστεί ακριβώς όπως το λες, στα λευκά ... χωρίς μνήμη ... χωρίς συνειρμούς ... χωρίς σκέψεις ... χωρίς μετρήσεις ... χωρίς παράπονα ...
διάλειμμα σε λευκό τοπίο και ξανά μετά στις καθημερινότητας τη σιωπή που όσο δύσκολη κι αν είναι την έχω συνηθίσει ... ή μήπως την αναζητώ;;
53 σχόλια:
Μόνη ανάμεσα σε αγνώστους, σ'ενα μεγάλο πλήθος, σε μια μεγάλη πόλη...
Ευκολία ή ανάγκη?? Δεν έχω καταλήξει ακόμη...
Καλημέρα Meggie μου...
Ανάγκη μωβάτη μου που με ευκολία μπορεί έτσι να ... τακτοποιηθεί...
νομίζω
δεν είμαι σίγουρη
θα το επιχειρήσω όμως
Και την δική μου καλημέρα
Μια ευκολία απατηλή όμως...
καλή σου μέρα
Eσυ δεν εισαι της ευκολιας...
Αλλοιως θα σου αρεσε...
einai eukolia ameee...kalimera!
Πήγες Λισαβώνα;;;;;;; :)
Θα ήθελα πολύ έστω και για δυο - τρεις μέρες, να βρεθώ σε αυτή τη πόλη..να περπατήσω στα σοκάκια της..άγνωστη σε αγνώστους, είναι μια αίσθηση ελευθερίας ..
meggie μου, ασπρόμαυρη η φωτογραφία σου, μα εσύ τόσο χρωματιστή!
Να το επιχειρήσεις!
Και που ξέρεις... το άγνωστο σε τι γνωστό θα σε φέρει κοντά...
Τα φιλιά μου
φιλί δυσκολίας
Meggie,έρχονται στιγμές που αποζητώ αυτή την ευκολία.
Εδώ δεν μπορεί να γίνει,το επιχειρώ στην Αθήνα και μ΄αρέσει.
Φιλιά!
Όμορφη η πόλη στη φωτογραφία!
Μία
Άδεια Ανωνυμία
Άγνωστης Ταυτότητας
μα με επώνυμο Συναισθημα....
ακομη..
ευτυχως...
σε κάποιες Ευκολες Διασταυρώσεις ρυθμισμενης κυκλοφορίας την συναντάς να ψιθυρίζει τ'ονομά της...
ρακενδυτη γυρίζει...
ακομη Αγαπη νομίζω την λενε....
φιλια..επωνυμα.....
πολύ μοναχική αυτή η περιπλάνηση! ίσως για λίγο, θησαυρός
όμως για πολύ, ασφυκτικό γύρισμα εντός, δεν το αντέχω τόσο!
αυτό για σένα
και για τις άγνωστες διαδρομές της καθημερινότητάς μας...
Γιατί να βασιστείς στην ευκολία
Και να μην προσπαθήσεις για κάτι διαφορετικό ????
Την καλησπέρα μου
Μαριάνθη μου καλή,
το ξέρω,
αλλά μήπως και όλα τ'άλλα απατηλά δεν είναι.
Σε φιλώ
Μαχαίρη φίλε
δεν είμαι
φαίνεται
το ξέρω κι εγώ
αλλά μια προσπάθεια να αφεθώ λίγο και στο εύκολο μπορεί να με ανακουφίσει λίγο
θα δούμε
σε φιλώ
Leviathan,
καλώς ήρθες και κάτι θα ξέρεις για να συμφωνείς ε;
τα λέμε
Roadartist μου,
όχι δεν πήγα Λισαβώνα αν και πολύ θα ήθελα,
το σχέδιο λέει Ελβετία,
το πρωί το είχα σχεδόν αποφασίσει, τόσο κουρασμένη ένιωθα, θα δούμε ...
χρησιμοποιήσα μόνο τη φωτογραφία αυτή σαν δείγμα του τι νομίζω πως θα με ξεκουράσει
σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις την επιθυμία σου
φιλιά
V μου,
μ'αρέσουν πολύ οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, άλλη γοητεία αλλά και φαντασία να βάλεις εσύ, η ίδια τα χρώματα που θέλεις.
Μπορεί και να το κάνω αλλά μη μου εύχεσαι "γνωστά" να συναντήσω ... τα "γνωστά" φέρνουν μνήμες κι εγώ θέλω να γίνω αόρατη ... να χαθώ στο άγνωστο ...
Φιλί μάτια μου
Ελένη μου,
τέτοιο φιλί,
φιλί δυσκολίας,
έγραψε ο Γιώργος στη στιχο -μυθία του.
Σ'ευχαριστώ και το ανταποδίδω με μεγάλη ευκολία
Ελενίτσα μου (έτσι για να σας ξεχωρίζω)
ούτε εδώ που ζω εγώ, γίνεται αυτό, όλα γνωστά και περιέργως ανοίκεια,
και της Αθήνας τα μέρη έχουν μνήμες πολύ δυνατές, κάπου με χιόνια θα διευκολυνθώ να χαθώ στο λευκό τους.
Δεν είναι σίγουρο ακόμα αλλά πολύ πιθανόν.
Νάσαι καλά μάτια μου
Κάκια μου,
διαβάζεις τη καρδιά μου ...
έτσι νομίζω κι εγώ πως την λένε
τέτοια φιλιά σ'αφήνω εδώ
Μέγγυ μου
η καθημερινότητα δεν είναι ευκολία. Σε παραπλανά, σε καρφώνει πισωπλατα πριν το καταλάβεις. Καθημερινότητα και ρουτίνα σε δηλητηριάζουν σιγά σιγά.
Κάνε αν μπορείς κάτι ξεχωριστό, κάτι διαφορετικό.Δε λέω κάθε μέρα, δε γίνεται, αλλά όποτε μπορείς, όσο συχνότερα γίνεται.
Το μονο αντίδοτο... (που έχω ΚΑΙΡΟ να το πάρω !)
silena μου,
θα σηκωθώ από την πολυθρόνα μου και θα κατηφορίσω σε δρόμους για να μην .....
ναι, δεν είναι για πολύ
μα και να θέλω περισσότερο ... δεν υπάρχει τέτοια πολυτέλεια
σε φιλώ μάτια μου
Όνειρο,
επειδή προσπαθώ συνεχώς το διαφορετικό θα πάρω για λίγο το "εύκολο", ένα ταξίδι για να είμαι άγνωστοι με ... αγνώστους.
Νάσαι καλά φίλε μου
Γιώργο μου,
αυτό λέω, μόνο που το λέω πολύ λακωνικά σε συνδυασμό με τη φωτογραφία.
Ένα ταξίδι όπως και να το κάνεις είναι ξεχωριστό και μου φαίνεται πως το έχω ανάγκη έτσι ακριβώς όπως το περιγράφω, ως Άγνωστη.
Καλό σου βράδυ
Για λίγο...
Για τις στιγμές που θέλεις ένα φευγιό.
Δεν εντάσσεται και αυτή στην καθημερινότητα;
Για λίγο.....
Το άλλο δεν σου πάει, σε στενεύει...
Αντιγόνη μου,
στενεύουν τα περιθώρια και στενεύομαι κι εγώ.
Μπορεί τούτα τα λόγια να τα ξαναθυμηθώ αργότερα και να ανατριχιάσω με την αφέλειά μου, μα τώρα έτσι νιώθω.
Πάντως προσπαθώ ...
Νάσαι καλά καλή μου
(κι αν βλέπεις τα στενέματά μου και απορείς, να με συμπαθάς, κι εγώ απορώ με μένα πολλές φορές)
Το ευχαριστω μου και καλο βραδυ περασα να σου πω!
Τα φιλια μου!
Meggie μου ξέρω καλά τι εννοείς, και σε καταλαβαίνω και το έχω νοιώσει συχνά.. Κανένα πράγμα βέβαια δεν είναι χωρίς αποχρώσεις, χωρίς θετικές και αρνητικές πλευρές. Η εγγύτητα και η γνωριμία μπορεί ν αρχίσει να σε στενεύει ξαφνικά ή σταδιακά και να σου πνίγει τον αέρα.. Ταυτόχρονα, αυτή η κατάσταση της άγνωστης μεταξύ αγνώστων, ακόμη και στην αχανή μεγαλούπολη, ποτέ σχεδόν δεν μπορεί να παραμείνει έτσι γαιτί κάπου κινείσαι, σε κάποιο κύκλο ανθρώπων εμφανίζεσαι περιοδικά άρα, η άγνωστη γίνεται η γνωστή φιγούρα και σταδιακά επεκτείνεται.. Δεν είναι πάντα καλό, δεν είναι πάντα καλό, δεν είναι μόνο κακό ή καλό, είναι όλα σε..δόσεις..
Αλλά, ναι! Σε καταλαβαίνω Meggie μου..
Αυτή η μοναξιά πραγματικά είναι η χειροτερη, έχουμε καταλήξει μόνοι μέσα σε τόσους άλλους... πουθενά ανθρωπιά
Μια ευκολία λοιπόν το να περνάς απαρατήρητος , να κοιτάς από απέναντι , να βλέπεις τα "κοινά" από απόσταση .... και ίσως να είναι εκείνο το στάδιο που συνειδητοποιείς τι έχεις πουλήσει κάποτε για την "αγάπη" και την αποδοχή των άλλων .
Καλό βράδυ Μέγκυ μου !!! ..... να σε προσέχεις !!!
η καθημερινότητα
έχει να κάνει με την επιβίωση
κι όχι με τις λέξεις
που χρωματίζουν την ανάσα μας!!!
φιλιά επώνυμα!
όσο να πεις είναι....
μ αρεσει αυτο..
δεν θα μπορουσα να ζησω/επιζησω σε πολη μικρη, γνωστη αναμεσα σε γνωστους..
lourdi μου,
καλώς ήρθες και καλημέρες
Ρεγγίνα μου,
με καταλαβαίνεις, φαίνεται.
Για μια "δόση" υπολογίζω, αν και συχνά άλλα υπολογίζουμε κι άλλα προκείπτουν. Αέναη η διαδικασία αυτή.
Η εγγύτητα μπορεί και να κουράσει ε;
ναι, γιατί όχι.
Σε φιλώ ψυχή μου
Αλήθεια μου,
ναι είναι η χειρότερη και όταν διαρκεί γίνεται εφιάλτης.
Φιλί μικρή μου
Krye μου,
ακριβώς. ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΟΥΛΗΣΕΙ, μην σου πω και ΞΕπουλήσει και τότε ... έρχονται οι μέλισσες ...
Κι εσύ να σε προσέχεις
εγώ κάνω ό,τι μπορώ
Σε φιλώ
Δέσποινά μου,
κομπιάζει και η ανάσα και τα χρώματα μουνταίνουν ...
εσύ ... στις λέξεις σου μάτια μου
Καλημέρες
meril μου,
όσο να πεις ... όσο πατάει η γάτα ...
Νάσαι καλά στα υπέροχα αμοντάριστα πλάνα σου
Και μένα καρδούλα μου μ'αρέσει γιατί εγώ ζω σε μια τοσοδούλα πόλη που όπου κι αν στρίψω ... πρέπει να φοράω χαμόγελο.
Συνήθισα αλλά με βαραίνει απίστευτα αυτό.
Φιλί καρδιά μου
Άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους που σημαίνει ίσως ότι μπορείς να είσαι ακριβώς αυτό που νιώθεις χωρίς περιορισμούς, το δύσκολο είναι με αυτούς τους όρους να ενταχθείς στο σύνολο! Να μπορείς να σχετίζεσαι με το αληθινό σου είναι και μόνο, τότε δε σε στενέυει τίποτα...δεν είναι όλα ευκολα αλλά τουλάχιστον είναι ανοιχτά!
Σε φιλό καλό μου
Σε μια μικρή πόλη... Σε νοιώθω meggie μου αν και ζω σε μια μεγάλη πόλη.
Υπάρχουν ξέρεις αυτοί οι τύποι των ανθρώπων που πουθενά δεν χωράνε, στριμώχνονται. Μόνο στα αληθινά τους μέρη...Σ' αυτά που η ψυχή τους κάθεται σταυροπόδι άνετα, με χαμόγελο στα χείλη.
Υπάρχουν. Αυτοί που τους στενεύουν τα κουστούμια που θέλουν οι άλλοι να τους φορέσουν.
Τους στενεύουν και οι χαμογελαστές μάσκες που φόρεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους.
Ερωτευμένοι με τους ανοιχτούς ορίζοντες της σκέψης και της καρδιάς, καίγονται γι' αυτόν τον έρωτα.
Δραπέτες του ονείρου.
Σε νοιώθω. Όταν η μεγάλη πόλη μου με στενεύει και αυτή, κι' ας έχω πετύχει το να διαβαίνω αόρατη.
Η ψυχή μου όμως, λαχταρά να συναντήσει τα δικά της "γνωστά". Γι΄αυτά σου μιλούσα πριν. Για εκείνα που μοιάζουν με ολάνοιχτη αγκαλιά και ακυρώνουν αυτό το είδος της μοναξιάς που είναι φορές που δεν αντέχεται. Αυτό το άγνωστη μεταξύ "γνωστών" οδηγεί πολλές φορές σε επιλογές που δεν τις θέλουμε. Δεν γεμίζει η ζωή έτσι...Δεν προχωρά τον δρόμο που της πρέπει.
Πολλά είπα... :)
και πολλά τα φιλιά μου σε εσένα :)
roundel μου,
τα "ανοιχτά" τα βρίσκω μόνο πια στο μυαλό μου, στη καρδιά μου κι έτσι η άγνωστη πόλη, οι άγνωστοι δρόμοι, η άγνωστη εγώ και οι άγνωστη γύρω μου ... με διευκολύνουν να νιώσω χωρίς περιορισμούς.
Για να πω όμως όσα οφείλω να πω, το έχω νιώσει και με παρουσία "γνωστού" αυτό το υπέροχο "απεριόριστο μου", έστω για όσο ...
Φιλί μάτια μου
Δεν είπες καθόλου πολλά V μου.
Δεν γεμίζει έτσι η ζωή, το ξέρω, αλλά ... περπάτησα κι αλλιώς,
οπότε τώρα μου μένει το "άγνωστη μεταξύ γνωστών" με το βάρος τους
και το "άγνωστη μεταξύ αγνώστων" για μια εύκολία μου.
Μάλλον και πάλι θα με νιώσεις.
Νάσαι καλά γι'αυτό.
φιλί
Άγνωστοι, γύρω παντού, σε άγνωστη πόλη και άγνωστους δρόμους… Άγνωστη μέσα σε άγνωστους χωρίς σημάδια χωρίς σκοπό, άγνωστοι δρόμοι χωρίς γυρισμό
Με την καλησπέρα μου!
Μηθυμναίε μου,
χωρίς σημάδια
χωρίς σκοπό
αλλά με "γυρισμό" σαν ωσεί παρούσα
κάπως έτσι το σχεδιάζω με επιμονή πια
Καλό σου απόγευμα
Καλά ρε Μέγγυ...
ΣΗΜΕΡΑ βρήκες να πάρεις απουσία από το μπλογκ μου ? Που είσαι μία απ΄λο τις πρωταγωνίστριες στο νέο μου ευθυμογράφημα ?
Ντροπής πράγματα !!
Χαχαχαχα
Λευκές σελίδες. Κι όμως είανι πολύ δύσκολο να σιωπάς μέσα στην μοναξιά της καθημερινότητας. Δεν είναι ευκολία. Δυσκολία είναι, απλά ακόμη δεν το καταλάβαμε.
η επιτομή της μοναξιάς του πλήθους meggie μου...
πολύ λιτά πολύ δυνατά το περιέγραψες...
τα φιλιά μου.
Τζιπ πάντα κέφια για όλες τις δυσκολίες σου,
σού εύχομαι και δήλωσα παρουσία έστω και μετά από σκούντημα
Καλό βράδυ Γιώργο
Γουΐκα μου,
το έχω φανταστεί ακριβώς όπως το λες, στα λευκά ... χωρίς μνήμη ... χωρίς συνειρμούς ... χωρίς σκέψεις ... χωρίς μετρήσεις ... χωρίς παράπονα ...
διάλειμμα σε λευκό τοπίο και ξανά μετά στις καθημερινότητας τη σιωπή που όσο δύσκολη κι αν είναι την έχω συνηθίσει ... ή μήπως την αναζητώ;;
σε φιλώ
Λύχνε καλώς ήρθες,
θα κάνουμε μου φαίνεται καλή συντροφία
ξέρεις τη μοναξιά του πλήθους ε;
συχνά η πιο παρήγορη απ'όλες
καληνύχτα λυχναράκι
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ.
Δημοσίευση σχολίου