μια άγραφη σελίδα περιμένει λέξεις για να με πάω βόλτα / τα ταξίδια να τα ξεχάσουμε, δεν φτάνει η σελίδα μα ούτε και ο χρόνος περισσεύει στην ανυπομονησία μου να βγω έστω και λίγο έξω / δεν θέλω βόλτα στην «πολιτική» Κυριακή της χώρας, την έχω ξεγράψει τη λέξη όπως ακριβώς την έχουν ξεγράψει και οι πολιτικοί στην Ελλάδα μας / ούτε βόλτα αντιγραφής - επεξεργασίας του βιβλίου που διαβάζω θέλω, δύσκολες και βαριές του Σελίν οι σελίδες ίσως γιατί πολλές από αυτές τις καταλαβαίνω πλήρως / ούτε μισόλογα και μισές ευχές για μια ολόιδια εβδομάδα θέλω ακόμα κι αν δεν ξέρω σίγουρα τον βαθμό ομοιότητάς της με τις προηγούμενες / θέλω βόλτα από κείνη, την άλλη, την παράξενη, την όμορφη, την χαζά χαλαρή που μου’χει λείψει τόσο / στο μπαλκόνι του πάνω ορόφου της ζωγραφιάς είμαι και θα βγω έξω από μένα, θα χαζέψω τα ψιλά, τα μικρά, τα λίγα, τα συνηθισμένα που όλο και περισσότερο τα ακούω να μου φωνάζουν, τα βλέπω επιτέλους, τα νιώθω με την σταθερή παρουσία τους στον μικρόκοσμό μου / ω, τι αφέλεια να τα παραβλέπει κανείς θεωρώντας τα δεδομένα / ω, τι ανακούφιση η ήρεμη μοναξιά μου / ω, τι όμορφο να χαίρομαι στην ησυχία μου / ποιος θα περίμενε της Κυριακής το απόγευμα σιγά σιγά να μεταλλάσσεται στο πιο γλυκό απόγευμα της εβδομάδας / πόσο απλά μπορεί να γίνει η επιστροφή στην ηρεμία, πόσο υπέροχα απλά, σχεδόν αυτόματα, σχεδόν ως αυτοΐαση, σχεδόν σαν αυτοσυντήρηση αρκεί να αντέξεις έως να πατήσεις στο βυθό, μετά, μετά ανεβαίνεις, ξαναγυρνάς, ξαναέρχεσαι, ξαναπερπατάς ………
της Κυριακής η ησυχία φέρνει αρμονία …..
:))))
50 σχόλια:
Ωραία το έπλασες και σε καλησπερίζω!
αρμονικά λάξευσες τις λέξεις σου πάνω στο χαρτί με μια ανάσα μελαγχολικής προσμονής
την καλησπέρα μου
όμορφη που είναι η επιστροφή...
σαν να συστήνεσαι απ' την αρχή.
την όμορφη
καλησπέρα μου!!!
Απλά υπέροχα απλά είναι τα πιο όμορφα. Μια γαλήνη που προσφέρεται αλλά δεν της δίνουμε- συνήθως- σημασία...Μη σταματάς να την αναζητάς και να την απολαμβάνεις...
καλη εβδομαδα να εχεις!!!
Πόσο όμορφο να χαίρομαι την ησυχία μου, να απολαμβάνω τη μοναξιά μου, ώρες πολυτιμες, ώρες που παιρνούν χωρίς να το καταλάβω, όμως... ΟΛΟΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ώρες...
Καλησπέρα και καλή εβδομάδα να έχεις.
Μέγγυ, ευαίσθητη
Καλή βδομάδα και από εμένα.
Χάρηκα που σε είδα να σχολιάζεις στο βλογ μου.
Ο μονος βυθόςπου μας ανήκει είναι ο δικός μας....
και όπως ανεφερα σε ένα άλλο μπλοκ, υπάρχουν κατι παραξενες Κυριακές....ντυμενες ιδιότροπα υποκοριστικά.....
από μία τετοια Κυριακή, αμετρητα φιλακια.. που αγγιξαν βυθό απύθμενο και τωρα μία ανωση τους ταζει αιωρήσεις.....
Σε καταλαβαίνω.
...έτσι απλά, ίσως γιατί αντίστροφα μου προκύπτουν.
Καλό βράδυ
Meggie μου με τέτοια όμορφη εικόνα που χορταίνει τα μάτια σου εκει πάνω απο το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου πώς να μην είναι όμορφο τ απόγευμα Κυριακής;
Χόρτασε χρώμα,γαλήνη και ομορφιά!
Ναι...Κι εμενα μ αρεσουν αυτα που λες...Αλλα και οι βαριες σελιδες του φιλου μας...Με γοητευουν...
Ωράια είσαι εκεί στη ζωγραφιά, έχεις και ήλιο και χρώματα και ηρεμία...
Μαρέσει που μετατρέπεις τη σκοτεινιά του απογεύματος της Κυριακής σε ήρεμη ανακουφιστική αυτοΐαση!
μαρεσει που είσαι καλύτερα κορίτσι!
έτσι σε νιώθω, καλύτερα!
Ένα μεγάλο :) για καληνύχτα
είναι αυτό που λένε μετά την καταιγίδα..η νηνεμία meggie μου
μας το'δωσες υπέροχα..
είναι σαν αυτό το γύρισμα της μέρας στη θέα του ηλιοβασιλέματος όταν γλυκαίνουν τα χρώματα και ηρεμεί το βλέμμα!!
υ.γ.Αν και όπως υποπτεύομαι διαβάζεις "το ταξίδι στην άκρη της νύχτας"
αυτό το ταξίδι στην εσχατιά της ανθρώπινης ψυχής..
ναι ίσως είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσεις τα μεγάλα στις μικ΄ρες όμορφες στιγμές μας όπως ένα όμορφο απόγεύμα Κυριακής!!
Καλό βράδυ καλό μου!
Σε ζηλεύω για αυτή σου την λέξη
"αυτοΐαση,"
αυτή ψάχνω να βρω, σήμερα Κυριακή το κατάφερα αυτοσυγκεντρόθηκα,
μου έφυγε η αγωνία του άγνωστου, μα και η ρουτίνα μιας προδιαγραμμένης ζωής, ή κινήσεων.
meggie, το δημοσίευμά σου γεμάτο απο μια ψυχική ανάσα ξεκούρασης που τόσο χρειαζόμαστε.
Χαιρετώ
Γαβριήλ
Στρατή μου,
σ'ευχαριστώ.
Πλάθω ακριβώς,
ίσως ό,τι καλύτερο μπορώ να κάνω.
Καλημέρες
Ελένη μου,
μελαγχολική ηρεμία ήταν σε ένα ζεστό απόγευμα Κυριακής.
Την ευχαριστήθηκα.
Την καλημέρα μου
Δεσποινάκι μου,
ΜΟΥ συτήνομαι εξ'αρχής για να με δω κι'αλλιώς. Είναι ανάγκη πλέον.
Σ'ευχαριστώ κορίτσι μου
καλημέραααα
Βολτίτσα μου,
τα μη "σημαντικά" έχουν την ξεχωριστή γοητεία τους, έχουν επάρκεια που ξεχασμένη πολύ καιρό έρχεται να με φλερτάρει ασύστολα. χαχαχα
Σε φιλώ γλυκιά μου
Εσύ apinkdrimer είσαι η Ροζαντένια ε;
η φίλη της Ρεγγίνας.
Καλώς ήρθες γλυκιά μου
και καλημέρες μας
Μωβένια μου,
τα "ολόδικά μας" μακάρι πάντα να τα απολαμβάνουμε, γιατί συνήθως ψάχνουμε των άλλων.
Φιλί
Ιώνα καλημέρα σου,
και καλώς ήρθες.
ναι, έχω κάποιες ευαισθησίες και δεν μπορώ να τις συγκρατώ ... τις βγάζω για να νιώθω ό,τι "υποστηρίζω".
Κάκια μου,
βεβαίως, ο βυθός είναι αυστηρά προσωπικός
και οι Κυριακές οι παράξενες συνήθως φέρνουν ανώσεις.
Σε φιλώ ψυχή μου
V καλώς ήρθες,
το αντίστροφο κάποτε συναντά το ακριβώς αντίθετό του και προκύπτει απλά και πάλι μόνο του.
Θα τα πούμε και πάλι
καλημέρες
Χαρά μου,
δεν είναι υπερβολή πως αυτή η εικόνα ταίριαζε χθες στην πραγματική μου.
Απόλαυσα είναι η αλήθεια και το κυριότερο είχαν πλήρη συναίσθηση της "στιγμής" μου.
Φιλιά
Αχ Μαχαίρη μου καλέ,
κι εμένα με γοητεύουν ... είναι σαν να βρίσκω παρέα που συμφωνεί μαζί μου.
Νάσαι καλά φίλε μου
roudel μου,
κι εμένα μ'αρέσει που κάπως κρυφοχαμογελάω.
Αγάλι - αγάλι ...
Σε φιλώ ψυχή μου
Πέλα μου,
αυτό διαβάζω ... τις εσχατιές ... τα τελικά πορίσματα ... και το περίεργο είναι πως ανακουφίζομαι ...
πολύ περίεργο!!!
σε φιλώ καλή μου
Γαβρίλη μου,
η αυτοΐαση είναι το "δώρο" εξ'ουρανού ....
Όσοι ζηλέψουν τέτοια δώρα, αλλά τα ζηλέψουν πολύ, τα δέχονται, έτσι νομίζω.
Νάσαι καλά εκεί που είσαι.
Την καλημέρα μου
http://www.youtube.com/watch?v=AFIlSZolkYQ&feature=related
πειράζει που είναι Δευτέρα πρωι;
καλημέρα
Είσαι γεμάτη τρυφερότητα, λυρισμό και νοσταλγία. Μου άρεσε ο τρόπος που ανάπτυξες την επιθυμία σου για μια Κυριακή απλή, καθαρή,ήρεμη. Το έγραψες με τέτοιο τρόπο που ομολογουμένως ζήλεψα.
Ναύτη μου,
δεν πειράζει που είναι Δευτέρα απόγευμα και θα το ακούσω τώρα.
Νάσαι καλά
Είδες Χριστόφορε τι κάνει η νοσταλγία;
Η νοσταλγία που έρχεται με την ... ηλικία (χαχαχα)... φέρνει επιθυμίες για απλές, καθαρές, ήρεμες Κυριακές. Δεν έχω φτάσει στα εγγονάκια βλέπεις ακόμα εγώ χαχαχα
Νάσαι καλά φίλε μου
Meggie,γεμάτη ευαισθησία,τι όμορφο κείμενο-κάθε λέξη ηχεί τόσο όμορφα!
Αυτά τα ήσυχα,κυριακάτικα απογεύματα είναι ό,τι ομορφότερο-μ΄αρέσει να κάθομαι και ν΄αναπολώ.
Φιλιά!
Όμορφο πού΄ναι λοιπόν της Κυριακής τ΄απόγεμα. Έχει τη γεύση γλυκού σιροπιαστού,το άρωμα μιας κούπας καφέ, την ηρεμία που μπορεί να προσφέρει ένα ανάγνωσμα αλλά και γιατί όχι τη γαληνεμένη εικόνα της θάλασσας.
Έχει όμως και Κυριακές με την ψύχρα της μοναξιάς, των μοναχικών βημάτων σε άδειους δρόμους άγνωστης πόλης και τότε πονά και φέρνει βέρος στην καρδιά.Ας είναι όμως πάντα της Κυριακής τ΄απόγευμα στη θαλπωρή μιας αγκαλιάς.
Να σαι καλά Meggie.
ένα παρόμοιο κυριακάτικο απόγευμα με πλάνεψε η ηρεμία της μοναξιάς και αποφάσισα να μην ξαναγράψω στο blog μου..
φιλιά!
Μια παρόμοια προσπάθεια έκανα κι εγώ την Κυριακή που πέρασε στα στενα του της πλάκας και δυστηχώς το μόνο που συνάντησα ήταν η μοναξιά μου. Ε δεν θέλω να φιλιώσω μαζί της. Οτι είχαμε να πούμε τα 'παμε. Επέτρεψε μου καλή μου φίλη να πω πως μάταια παλεύουμε πολές φορές να βάψουμε το μαύρο άσπρο, για να καταίβει το μήλο που σκάλωσε στο λαιμό μας.
Τώρα δεν πάει άλλο. Οι δυνάμεις στέρεψαν. Ακόμα και για τον Χριστό ήρθε η στιγμή που κιότεψε μποστά στο μεγάλο δράμα και είπε " παρελθέτω απο εμού το ποτήριο τούτο"
Γιαυτό καλή μου ακόμα κιαυτές οι ζωγραφιές σαν αυτή που ανάρτησες, δεν μπορούν ούτε στον κόσμο του ονείρου να με πάνε.
Οσο για την αυτοϊαση τη δική μου απο καιρό την έχει αναλλάβει η επι οκταετία φαρμακευτκή αγωγή.
Καλό το κειμενό σου Magie μου αλλά με πλήγωσε. Μου θύμισε............
Εσύ Ελένη μου κάθεσαι και αναπολείς;;
Εγώ αλλιώς σε φαντάζομαι,
να δημιουργείς ... αναπολώντας.
Σε φιλώ γλυκά
Μαριάνθη μου,
τα μοναχικά βήματα, τα ξέρω κι όχι σε δρόμους άγνωστης πόλης, αλλά σε διαδρόμους οικείου σπιτιού, μα όλα ... έρχονται κατά πως τους πρέπει.
Καλημέρα καλή μου Μαριάνθη
υπέροχη τρυφερή γαλήνη και ηρεμία θα σου χαρίσω ένα βαλς για να τη συνοδεύεις..
Υπέροχα διαλεγμένες εικόνες, ζουμερές χρωματιστές, φροντισμένες!
Της Κυριακής τα απογεύματα με θλίβουν, τελειώνει ίσως το Σ/Κ μου?
Φιλιά πολλά
Ζ.
Anael μου,
πλανεύτρα η ηρεμία της μοναξιάς όντως κι εμείς σ'όποια πλάνη ... υποκύπτουμε.
Σε φιλώ
Κωνσταντίνε μου,
αν είναι παρηγορία αυτό, θα σου πω πως δεν είσαι μόνος στην "φαρμακευτική" αγωγή.
Ναι, στεναχωρήθηκα που σε πόνεσα, άλλωστε κι εγώ ... πονάω, όμως κοίτα γύρω σου, ακόμα και νέα παιδιά είναι μέσα στη μοναξιά.
Ας ρίξουμε ένα βλέμμα σ'αυτά μήπως και ξεχαστούμε έστω λίγο.
Φίλε μου, τα λέμε
silena μου,
τι καλύτερο από μια μελωδία;
Σ'ευχαριστώ
θα τα πούμε σύντομα
Ζαμπία μου,
κι εμένα μου έφερναν θλίψη,
όμως τώρα, ίσως επειδή με πλησίασε πολύ το "μαύρο", εξαναγκάστηκα να ... χαλαρώσω σχεδόν πάνω στο ολίγιστο, όμως κάτι είναι κι αυτό.
Σε φιλώ ψυχή μου
"μια άγραφη σελίδα περιμένει λέξεις για να με πάω βόλτα..."
!!!
και η βόλτα ξεκινάει!
:)))
εκείνη η παράξενα χαλαρή...
ναι εκείνη εκείνη εκείνη
ξέρω ακριβώς τί εννοείς :)
και μαζί με σένα
πάει κι εμένα...
χεχε.. ελπίζω να μην στο χαλάω
δεν μιλάω..
ένα βήμα απόσταση
αλλά δεν μιλάω
είναι μια βόλτα σιωπηλή
με εκείνο το 'χαζά χαλαρή'
σε ένα εύγλωττο χαμόγελο...
:)
Είναι αυτές στιγμές ευτυχίας..
"της Κυριακής η ησυχία φέρνει αρμονία"
Να συνεχίσεις να το πιστεύεις εύχομαι.....
α flasάκι μου,
αν ήσουν δίπλα μου κι αν μίλαγες θα ήταν ακόμη καλύτερη ...
χμ, την άλλη Κυριακή ε;
μαζί και χαλαρά
έτσι, να αποκτήσουμε και συνήθειες.
Φιλί φιλενάδα μου
Roadartist μου,
στιγμές .. σπάνιες
αλλά αν δεν ήταν σπάνιες, λένε οι κακές οι γλώσσες, μπορεί να μην ήταν ευτυχίας...
Καλό σου βράδυ
meril μου,
να το "πιστεύω" για να το νιώθω ..
σαν χαπάκι ένα πράμα,
που όταν το πάρουμε πρέπει οπωσδήποτε να αισθανθούμε τις ευεργεσίες του.
Καλή σου νύχτα
Δημοσίευση σχολίου