Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Δεν γίνεται αλλιώς ...

Είναι τόσο εντυπωσιακές αυτές οι "φωνές" που έλαβα που δεν γίνεται αλλιώς ... πρέπει να τις ακούσετε κι εσείς. 

ANTONIO PORCIA
Voces

*
Δεν υπάρχει μια στιγμή διαφορετική˙ υπάρχει άλλη μια στιγμή.
*
Το μονοπάτι που ανεβαίνει είναι το ίδιο μονοπάτι όταν κατεβαίνει.
*
Το άπειρο, καθένας θα μπορούσε να το καταργήσει σε μια στιγμή.
*
Η ψυχή που απλώνεται στο άπειρο, μέσα στο χέρι είναι μόλις μια πνοή.
*
Αυτό που μου ανήκει, ποτέ δε θα 'θελα να το πάρω στα χέρια μου.
*
Αμα λες καλούς μόνο τους καλούς, τότε ποιος εσένα θα σε πει καλό;
*
Μην μπαίνεις μπροστά στα μάτια σου. Ασε τα μάτια σου να βλέπουν.
*
Οποιος έχει δει ν' αδειάζουν τα πάντα, ξέρει και με τι γεμίζουν τα πάντα.
*
Ζούμε με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μια ανάμνηση.
*
Τίποτα δεν είναι μόνο τίποτα. Είναι επίσης η φυλακή μας.
*
Μου μένει πάντα λίγη αφέλεια. Αυτή με προστατεύει.
*
Επειδή σ' αγαπώ, θα ήθελα, αν μπορούσα, να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα που εγώ έπαψα να πιστεύω.
 
Αποσπάσματα από την έκδοση «Voces»,
μτφρ.: Ε. Χ. Γονατάς, Στιγμή 2007

Για να τις σχολιάσω, ούτε λόγος.
Στο κάθε (*) ... φωνή, το μόνο που μου έμενε να κάνω ήταν απλά να κουνάω το κεφάλι μου. 

Το τελευταίο όμως είναι τόσο ξεχωριστό, τόσο σοφό, τόσο οριστικά ορισμός της αγάπης που δικαίως έχει την τελευταία ... Φωνή. Εκεί, σ'αυτό, αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Εκεί, σ'αυτό, έχεις πλήρως παραδοθεί σ'αυτό που έχεις γεννηθεί για να είσαι. Δηλώνεις πως έφτασες στο "τέρμα" εσύ αλλά δίνεις το χώρο στην αγάπη σου να προχωρήσει, να βρει το δικό της τέρμα και ... αναμένεις την επιστροφή, αν και όταν σε χρειαστεί να παρηγορήσεις για την απώλεια της ελπίδας, για την ουτοπία της ζωής, για το "συνηθισμένο" πηγαιμό σε μια Ιθάκη που όλο λάμπει και όλο ξεμακραίνει σαν το μεγαλύτερο μυστήριο από καταβολής κόσμου...

Τι "ΦΩΝΕΣ"!!!!

48 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Με πρόλαβες! Μ'αυτό ακριβώς το ποίημα ήθελα να κάνω ανάρτηση. Εξαιρετικό...Και τα συναισθήματα που γεννά, αυτά που περιγράφεις...

fish eye είπε...

υπεροχες σοφιες ζωης..

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

Θέλω να βάλω τις "ΦΩΝΕΣ"!!!
Φαντάζεσαι όλοι να κάναμε αυτό "Επειδή σ' αγαπώ, θα ήθελα, αν μπορούσα, να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα που εγώ έπαψα να πιστεύω";
Όλοι μας τότε θα πιστεύαμε ;-) Όμορφα δεν θα ήταν...

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχα τα περισσότερα. Λυρικά, ποιητικά, καλογραμμένα αλλά και σοφά.

Πολύ καλά έκανες και τα ανάρτησες.

~reflection~ είπε...

Φωλιαζω κατα καιρούς στο βαθος μιας λεξης..
Είναι η αγαπημένη μου ασχολία....
βουτιές στην αβυσσο της Σύλληψης μιας Ιδεας...

με σκλαβωσε η ανάρτησή σου...

θα επιστρεφω αορατη...
αφηνοντας θερμά χρώματα από την ιριδα που αφηνουν πανω στην αυρα μου τα βαθυστόχαστα....

Φιλι, γλυκιά μου πριγκίπισσα...... διαμαντακι κρεμασμενο στο λαιμό σου....

nina είπε...

Σου αφήνω ακόμα δυο, αφου τόσο σου αρέσουν!
Στην δεύτερη φωνή μαζί με το κλάμα και το γέλιο, εγώ θα προσέθετα και το "να σκεφτώ".

Φιλιά!


Όποιος έχει κάνει χίλια πράγματα κι όποιος δεν έχει κάνει κανένα, νιώθουν τις ίδιες επιθυμίες: να κάνουν ένα πράγμα.

Όταν δεν μπορείς να με κάνεις να κλάψω ή να γελάσω, μπορείς μονάχα να με κουράσεις.

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

«Ζούμε με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μια ανάμνηση»

Ετούτη η φωνή με άγγιξε περισσότερο. Δεν κρύβει βαθυστόχαστα νοήματα ούτε παρελκόμενες άνοιες. Μιλά απλά. Αναφέρεται στο αυταπόδεικτο. Δεν θέλει πολύ σκέψη. «Ζούμε με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μια ανάμνηση» Τελεία και παύλα. Ποιος έζησε για να αποδείξει το αντίθετο. Σχεδόν κανείς. Άλλος πολύ και άλλος λίγο θέλει ν’ αφήνει πίσω του σημάδια, για να θυμούνται οι επόμενοι ποιος ήταν που έζησε τι έκανε, είτε από υστεροφημία είτε γιατί του το χρωστά η ιστορία

Το κακό είναι μην έρθουν τα πάνω κάτω και μας γίνει ανάμνηση η ίδια η ελπίδα γιατί δεν προλάβαμε ποτέ να τη χαρούμε.


Μια φωνούλα κι εμένα η ζωή μου. Σ’ ευχαριστώ που την ακούς

προφήτηs είπε...

μια ερωτηση μόνο.. εσύ ακους αυτή τη μικρή φωνή, που ψιθυρίζει πάντα κάτι τόσο γνώριμο;

Ανώνυμος είπε...

"Ζούμε με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μια ανάμνηση."

να γίνουμε μία ανάμνηση για κάποια σημαντικά άτομα, να μας θυμούνται και να χαμογελούν αλλά και να κάνουμε κάτι μεγάλο στη ζωή μας, να γίνουμε μία ανάμνηση για όλον τον υπόλοιπο κόσμο...
καταπληκτικό...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο. Τι να σχολιάσεις; Σχολιάζεται το μεγαλόπνοο;
Μια Υπέροχη Επιλογή!!!

μαχαιρης είπε...

Απλως θα συμφωνησω με τον Χριστοφορο...

Νimertis είπε...

εξαιρετική ανάρτηση meggie... εύγε!!!

Despina είπε...

κουνώ το κεφάλι μου απλά!
σ' ευχαριστούμε!

Χαρά Θ. είπε...

Δεν επιλέγω...τ ακούω ΟΛΑ!
Καθένα κι ένα βαθύ νόημα.

flash είπε...

Εγώ πάντως έχω την διάθεση να τολμήσω ένα μικρό ταξιδάκι…

«Το μονοπάτι που ανεβαίνει είναι το ίδιο μονοπάτι όταν κατεβαίνει.»

Αυτός νομίζω είναι ο ορισμός του σεβασμού, δεν είναι;

Και αυτό :
«Μην μπαίνεις μπροστά στα μάτια σου. Ασε τα μάτια σου να βλέπουν»

Το μότο που θα έπρεπε να έχει στη ζωή του κάθε άνθρωπος.. αν υπάρχει ελπίδα να βγούμε ποτέ από την τυφλότητα… γιατί τυφλοί ζούμε και στα τυφλά προχωρούμε

Για μένα το οριστικό είναι αυτό:
«Οποιος έχει δει ν' αδειάζουν τα πάντα, ξέρει και με τι γεμίζουν τα πάντα.»

Μιλάει για την σοφία πέρα από την πίστη…

Και..
«Επειδή σ' αγαπώ, θα ήθελα, αν μπορούσα, να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα που εγώ έπαψα να πιστεύω.»
Το κάνω αυτό επειδή με το να σ’αγαπώ πιστεύω ξανά σε όλα εκείνα κι εγώ!!!

Αυτό ήταν το ταξιδάκι μου και σαν ταξιδάκι – όσο σύντομο- το κατευχαριστήθηκα!
Πάντα με όχημα εκείνη την πολλή ή λίγη αφέλεια… που την προσέχω για να με προσέχει :))

Όμορφο meggie μου..

Πολλά καληνύχτας φιλιά!

Unknown είπε...

kovo voltes καλώς ήρθες

εμένα μου το έστειλαν να το διαβάσω ... είναι σαν να μου δίνουν οδηγίες ...

καλημέρα σου

Unknown είπε...

Καρδούλα μου,
έχει από όλα η ζωή ...

φιλιά και καλημέρες

Unknown είπε...

Χριστιάνα μου,
προσπαθώ να περιορίζω την ... φαντασία μου για να μην ... περιμένω.

πολλές καλημέρες

Unknown είπε...

GiP μου,
ήρθαν και με βρήκαν ... κρυμμένα δεν γινόταν να τα κρατήσω.

Καλημέρα σου

Unknown είπε...

Κάκια μου,
εγώ πάλι φωλιάζω σε ό,τι με "ξυπνάει" όσο κι αν με "πονάει".

Σε φιλώ ψυχή μου

Unknown είπε...

Νίνα μου,
εγώ δεν θα το πρόσθετα μόνο,
αλλά κυρίως αυτό το "να σκεφτώ" θα ένιωθα.

Φιλί μάτια μου
(κοιτάω μαύρα σύννεφα τούτο το καιρό)

Unknown είπε...

Κωνσταντίνε μου,
δεν έχω σκεφτεί πώς θέλω να με θυμούνται οι άλλοι,
το μόνο που ξέρω είναι πως θέλω να με νιώθουν σαν "αεράκι" ελαφρό. Τίποτα άλλο.

Όσο για σένα, χαίρομαι κάθε φορά που σ'ακούω ...

Την καλημέρα μου,
κι αν έρθουν τα πάνω κάτω, ας έρθουν ... και πάλι θα τα φέρουμε στα ίσα τους

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Εξαιρετικα!!όλα κάτι εν-σταλάζουν και αναγνώνουν μέσα μας!!

Στέκομαι και σ'αυτό, για γλυκό χαιρετισμό από καρδιάς καλή μου!!

"Οποιος έχει δει ν' αδειάζουν τα πάντα, ξέρει και με τι γεμίζουν τα πάντα."

Unknown είπε...

Προφήτη μου,
ακούω ... πάντα

καλημέρα σου

Unknown είπε...

Αγανακτισμένη μου
καλώς ήρθες

την καλημέρα μου

Unknown είπε...

Χριστόφορε ... δεν σχολιάζεται, απλά ... μένει στη σκέψη ... οικείο.

Καλημέρα σου

Unknown είπε...

Μαχαίρη μου
νάσαι καλά που αφήνεις το "ίχνος" σου όταν ... βλέπεις φως.

Unknown είπε...

nimerti
νάσαι καλά

κάποιοι "γράφουν" και κάποιοι κάνουν "ανάγνωση" ...
και τα δύο εξίσου σημαντικά

Unknown είπε...

Δέσποινά μου,
κι εγώ σ'ευχαριστώ που πέρασες και μοιράστηκες ... ανάγνωση

την καλημέρα μου

Unknown είπε...

Χαρά μου,
δεν έχεις άδικο,
η επιλογή μου μάλλον έγινε σαν να θεώρησα πως η τελευταία φωνή είχε μέσα της όλες τις άλλες.

Καλημέρες

Unknown είπε...

flasάκι μου,
εσύ τόλμησες να με συντροφέψεις χθες βράδυ με ένα "υπέροχο" ταξίδι που έκανες για να καταλήξεις στην μόνη διέξοδο ... την αφέλεια που πρέπει να προσέχουμε να μην χάσουμε ...

σ'ευχαριστώ και από δω
και σε φιλώ ψυχή μου

Unknown είπε...

Πέλα μου,
αυτό που "σημείωσες" είναι το πιο δυνατό αλλά συγχρόνως και το πιο λυτρωτικό.
Εύχομαι κανένας να μην οδηγηθεί μ'αυτό το τρόπο σε λύτρωση.

Σε φιλώ

Ο Αλχημιστης είπε...

Αγαπητη Meggie,

νιωθω μερικες φορες οτι οι αφορισμοι ειναι δικοπο μαχαιρι. Μερικες φορες αποτελουν απλα γνωμη, αλλες φιλοσοφικη αναζητηση, καλλιτεχνικο τεχνασμα, καλλιτεχνικη δημιουργια η απλα μπουρδες, αφου ειναι αντιθετοι σε εμφανη γεγονοτα της ζωης.

Μου αρεσαν καποιοι αφορισμοι, οχι ολοι, επειδη καποιοι μου φαινονται οτι στερουνται νοηματος (τουλαχιστον στο δικο μου μυαλο).

θα σταθω στην τελευταια "φωνη"...Στην αρχη μου αρεσε...Μετα αρχισαν οι σκεψεις...Επειδή σ' αγαπώ, θα ήθελα, αν μπορούσα, να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα που εγώ έπαψα να πιστεύω. Και γιατι αυτο θα επρεπε να ειναι ενδειξη αγαπης? Αν πιστευω κατι, δεν σημαινει οτι εχει καποια αξια. Απλα το πιστευω. Μετα επαψα για καποιους λογους να το πιστευω. Γιατι ειναι ενδειξη αγαπης το να ευχεσαι να μπορουσες να κανεις τον αλλον να πιστευει σε πραγματα στα οποια πλεον δεν πιστευεις, απλα και επειδη ας πουμε εφτασες πιο κοντα στην αληθεια και διαπιστωσες το λαθος των πιστεων σου?

Την καλησπερα μου!

Άνεμος είπε...

Ο Αλχημιστής με κάλυψε τελείως !

Καλησπέρα και καλό βράδυ.

tsouxtra είπε...

Πράγματι ξεχωριστό.. Και τόσο αληθινό..! Κάπως έτσι πρέπει να είναι η αγάπη! Η αγάπη η πραγματική, όχι αυτή που τυπώνεται σε κάρτες και σταμπάρεται πάνω σε αρκουδάκια..

Τις καλημέρες μου!

Unknown είπε...

Γιατί απλά Αλχημιστή, όταν το λάθος των πίστεών σου σε έχει βγάλει στο ... χάος, δεν το εύχεσαι σε όσους αγαπάς.
Εξ'αιτίας του αποτελέσματος σε μένα, το απεύχομαι.
Τώρα, κατά πόσο θα μπορούσα να ενισχύσω την πίστη σε όσα εγώ πλέον απορρίπτω ως ουτοπικά, δεν ξέρω, ειλικρινά. Πιθανόν αποσιωπώντας τις δικές μου σκέψεις.

Έτσι είναι, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, διαβασμένη αυτή η τελευταία "φωνή".

Καλημέρες

Unknown είπε...

Άνεμε καλώς ήρθες

Ο Αλχημιστής διατύπωσε με πολύ εύστοχο τρόπο πως οι "ρήσεις" δεν είναι "θέσφατα".
Κι εγώ το πιστεύω απόλυτα αυτό. Και εσύ το ίδιο. Συμφωνούμε λοιπόν.

Πάντα διαβάζω και μετά "μελετάω" μέσα μου τι διάβασα. Διαλεκτική εντός μου, το λέω εγώ και στο τέλος βγάζω το δικό μου συμπέρασμα.
Για την τελευταία "φωνή" ειδικά έγραψα στον Αλχημιστή το συμπέρασμά μου.

Σε ευχαριστώ που πέρασες.
Καλημέρες μας

Unknown είπε...

Tsouxtra μου,
καλημέρα σου.

κάπως έτσι είναι η "δική μου" αγάπη, απλά

Φιλιά πολλά

Prisoned Soul είπε...

Πραγματικά υπέροχο... δεν παίρνουνε σχολιασμό...!

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Kαλημέρα ψυχή μου...

τι να πρωτοσχολιάσεις...

Σοφία συμπυκνωμένη σε λίγες γραμμές. Σαν ύβρις η προσπάθεια να την απλώσεις.

Όμως χαμογελώ με την δική σου ερμηνεία της τελευταίας φωνής. Ο ορισμός της αγάπης. Να μην την σφιχτοκρατάς στα χέρια σου εγωιστικά. Να την αφήνεις να φεύγει, να ολοκληρώνεται έστω και μακριά σου. Έστω κι έξω από σένα. Και, ναι, έστω κι αν ρισκάρεις να τη χάσεις. Έστω κι αν δεν υπάρξει ποτέ επιστροφή.

Φιλώ σε.

pylaros είπε...

Αισθάνομαι τόσο ασήμαντος μπροστα στις 'VOCES'
ώστε πετροβολώ τον χρόνο μου, σα να ήταν αυτός ο φταιχτης.

Γαβριήλ

Unknown είπε...

Αλήθεια μου,
μόνο διαβάζονται ...

Σε φιλώ

Unknown είπε...

Έτσι Δήμητρά μου,
να με καλημερίζεις ως "ψυχή" σου γιατί "καταλαβαίνεις" την ερμηνεία μου ...
Ακριβώς έτσι νιώθω και μάλιστα έρχονται στιγμές που δεν με ενδιαφέρει το "ρίσκο".
Είδες κάτι περίεργα;

Σε φιλώ

Unknown είπε...

Ασήμαντος, Γαβριήλ;
Σχεδόν μηδαμινοί είμαστε μέσα στο χρόνο μας ...

Τις καλημέρες μου

Roadartist είπε...

Υπέροχο! Μα πως θα κάνεις κάποιον να πιστέψει κάτι που εσύ έπαψες να το πιστεύεις.. Η αγάπη όλα τα νικά ε; Καλημερούδια σου,ευχαριστούμε!

Unknown είπε...

Καλημέρα Roadartist μου,
ό,τι νιώθουμε και όπως το νιώθουμε είναι τα όπλα μας.

Ναταλία είπε...

"Επειδή σ' αγαπώ, θα ήθελα, αν μπορούσα, να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα που εγώ έπαψα να πιστεύω.".

Πόσο αληθινό και πόσο δύσκολο..?
Αγαπητή Meggie όσα γράφεις είναι πραγματικά υπέροχα και αληθινά..

Είναι αλήθεια πως στην αγάπη αρχίζουν και τελειώνουν τα πάντα και όταν φτάσεις στο σημείο να αγαπάς τον άλλον περισσότερο από τον εαυτό σου, παραχωρόντας του τη δυνατότητα να βρει τη δύναμη που εσύ δεν κατάφερες να αποκτήσεις, έτσι ώστε να πιστέψει σε όσα εσύ πια έπαψες να πιστεύεις ή και να ελπίζεις, έχεις φτάσει σε ένα φανταστικό σημείο, έχεις ανακαλύψει ένα υπέροχο νόημα, μια αλήθεια για την πίστη και την αγάπη, μέσα από τα δικά σου συναισθήματα και τις δικές σου σκέψεις.. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ..

Επίσης, κάτι άλλο που θα ήθελα να σχολιάσω, είναι η φωνή "τίποτα δεν είναι μόνο τίποτα. Είναι επίσης φυλακή μας".. Πόσο νόημα αλήθεια μπορεί να κρύβεται σε μία φράση, πόση δύναμη μπορεί να έχουν τέσσερις-πέντε λέξεις? Όπως φαίνεται, πάρα πολλή. Ο καθένας μας μπορεί στη ζωή του να "φυλακιστεί" σε ένα τέλειο "τίποτα", για το οποίο θα έκανε ίσως τα πάντα να το μετατρέψει σε "κάτι". Μα θα ήθελα να πω, πως πολλές φορές δεν φταίνε οι άνθρωποι για τη φυλακή τους, γιατί δεν είναι όλα στο χέρι τους.. Κι αν ζουν ένα "τίποτα", κακόηχο και ανάρμοστο όπως αυτό είναι, σίγουρα είναι ικανό να τους λυγίσει ή και να τους σκοτώσει, όσο δυνατοί κι αν είναι αυτοί...

Καλό απόγευμα..

Unknown είπε...

Κορίτσι μου τι να πω;
πρώτα ήρθα και σε διάβασα στο δικό σου χώρο και μετά βρήκα αυτό το σχόλιό σου.

Καλώς ήρθες κοντά μου, έτσι ... αθόρυβα αλλά τόσο εντυπωσιακά.

Θα τα λέμε συχνά ...
Καλό σου βράδυ