Η δουλειά τελευταία είναι υπερβολική, όχι βέβαια πως θυμάμαι και περιόδους χαλαρές, με κυνηγάει διαρκώς η πίεση ή αλλιώς καταδιώκομαι συνεχώς από «κάτι» που πρέπει να τελειώσει σωστά σε προθεσμίες ορισμένες.
Απόψε όμως, παρά τις 10 και πλέον ώρες εργασίας και παρά την αυριανή μέρα που προβλέπεται να κυλήσει στους ίδιους ρυθμούς, νιώθω χαλαρή διάθεση, απόψε … βρέχει, αστράφτει, μπουμπουνίζει αλλά μέσα μου … το φεγγάρι κάνει βόλτες σε ξάστερο ουρανό … και μου ζητάει ένα … όνειρο. Πώς να του χαλάσω το χατίρι; Σπάνια πια το συναντάω, θα με αφήσω να ονειρευτώ … λίγο από τα πριν … λίγο από τα μετά … και μετά θα … επανέλθω. Συνηθισμένη στις επαναφορές …άλλωστε δική μου είναι επιλογή.
… γελάω με τα μάτια, με τα χείλια, με την ψυχή, με την καρδιά, με το κορμί, γερμένη σε μια καρέκλα μπροστά σ’ένα παλιό ξύλινο τραπέζι μέσα σε μια στοά κάπου στη πανέμορφη Θεσσαλονίκη, δεν είμαι μόνη, το γέλιο μου συναντά δυό μάτια πρασινολαδιά που κι αυτά μου γελούν χωρίς «αστείο», έτσι, μόνο γιατί βρίσκομαι κοντά τους, ναι, ναι, συζητάμε, χαζοκουβέντες στην ουσία αλλά είμαστε μαζί, είναι δικές μας, είναι συναμεταξύ μας, αφορούν μόνον εμάς, δεν χωράνε άλλους όσο σπουδαίοι κι αν είναι στη ζωή μας αυτοί οι περιβόητοι άλλοι, ανοίγουμε την τρύπα στο χρόνο και πηδάμε μέσα της χωρίς σκοτούρες, όπως κάναμε στις αρχές μας, όπως μόνο με μας τους δυό συμβαίνει, κι ας φοβόμαστε πως είναι ψευδαίσθηση μόνο αυτό, αλλά ο φόβος έρχεται μετά, τώρα απολαμβάνουμε τις στιγμές μας, τις τρέλες μας, τις μοναδικότητές μας, τις υπερβάσεις μας, τα μη συνηθισμένα μας, τα οικεία μας, το νοιάξιμό μας, τα «εγώ» μας σε συσκευασία του ενός που παρόλα αυτά είναι πιο ακριβά από τις φτηνές μας μοναξιές, δεν είμαι κοινωνικός μου λέει, είσαι απαντώ όσο κι εγώ όταν είμαστε μαζί, με κοιτάει και ξαναγελάει, που θα κρυφτούμε αυτή τη φορά ξαναλέει, μέσα μας λύκε μου, μέσα μας του δείχνω, εδώ χωράμε και οι δύο, μα είμαι τεράστιος εγώ, που θα βρεις τόπο για σένα, ανησυχεί, κι άλλο γέλιο εγώ, πολλά γέλια εγώ, (τα χρειάζομαι μωρέ, γι’αυτό και δεν τα τσιγκουνεύομαι τώρα που τα ζω), μη σε νοιάζει, μια σπιθαμή είμαι, θα βολευτώ, αταίριαστοι σ’αυτό είμαστε, στο είχα πει εξ’αρχής, κι εγώ όμως σου’χα πει πως με ψηλώνεις όσο σκύβεις πάνω μου, στον ίσκιο σου ανθίζω, στην αγκαλιά σου κουρνιάζω, στην πλάτη σου ακουμπάω τη θλίψη μου, στα χέρια σου αφήνω το κορμί μου και στην φωνή σου συναντάω την αρμονία, όλα αυτά τα κάνω εγώ, απορεί, ξανά γέλια εγώ, δεν τσαχπινίζομαι, γελάω και χαίρομαι που δεν πιστεύει τα πόσα αξίζει για μένα γιατί κάποτε θα το πιστέψει, κοιτάω τη τζαμαρία απέναντί μας, σαν καθρέφτης μοιάζει, κοίτα του λέω, κοιτάω μου λέει, όταν θα κοιτάς καθρέφτη μέσα του θα είμαστε και οι δύο, γελάω … χαίρεται πάντα το γέλιο μου …
Φιλί και καληνύχτα μας … απόψε θα αργήσω να ξυπνήσω …
33 σχόλια:
ειναι ομορφο να εχεις διπλα σου εναν ανθρωπο που σε κανει να γελας.. κι ακομη πιο ομορφο να χαιρεται μ αυτο το γελιο σου..
καλη ξεκουραση μικρη μου!
μέχρι τα βλέφαρά σου να βαρύνουν απ' όνειρα...
καλό ξημέρωμα!!!!
Σ'αυτό το όνειρο
σου κάνω παρέα..
αθόρυβα..
να μην το λυχνίσω και θαμπώσει..
με συν-αίσθηση!!!
Καληνύχτα!!!
Με συγκίνησες βραδιάτικα, το ξέρεις;
Τόσο όμορφη η αγάπη, η πραγματική αγάπη, όσο κλισέ και να ακούγεται. Αγάπη που την ονειρεύεσαι ακόμη μετά από χρόνια. Που ακόμη κι αν δεν είναι πλέον το ίδιο ορατή, γνωρίζεις ότι βρίσκεται εκεί!
Όνειρα γλυκά και πάντα τόσο όμορφα!
:)
meggie,my meggie
αληθεια
πολυ ομορφη αναμνηση
ονειρα γλυκα
σε φιλω
Tι να περιμενει κανεις περισσοτερο απο τη ζωη...Παρα μονο λιγες τετειες στιγμες...
Δεν ειμαστε, για να ειναι πολλες οι ρημαδες...
Ελαχιστες ειναι...Μια, δυο, τρεις...
Σαν τις σταγονες, του κιτρινου μεσα στο μπλε...
Που ομως αρκουν για να γινει η ζωη μας πρασινη..Στο χρωμα της ζωης...
Και της ελπιδας...
Για κοιτα...Ακομα κι εμενα, η αγαπη
μπορει να με κανει λυρικο..
Σ αυτη την ηλικια..
Καλότυχος ο Ανθρωπος, που μέσα από
βροντές, αστραπές, και καταιγίδες,
βλέπει τον Ηλιο, και το φεγγάρι
να του χαμογελούν.
Πανέμορφο σαν και εσένα κορίτσι...
Μακρινή και βροχερή καλημέρα:)
Τι υπέροχο να συναντάς τα μάτια τούτα και ας μη είναι "πρασινολαδιά" να σου χαμογελούν και να χαίρονται το δικό σου γέλιο
Φαντάζομαι θα έχεις ξυπνήσει πια. Καλημέρα.
Τι ομορφο ονειρο! Τελικά το πιστεψε ποσα αξίζει για σένα;
Νίνα
Ωραίο κείμενο, πολύ γλυκό και τρυφερό. Μπράβο meggie. Μου άρεσε πολυ, πάντα τέτοια. Να αισθάνεσαι τόσο πλούσια τα συναισθηματα και να τα αποδίδεις έτσι γλυκά.
Την καλησπέρα μου.
Είναι υπέροχο να ονειρεύεσαι και μετά ξυπνώντας να φέρνεις μαζί σου κάτι από το "άγγιγμα" όσων συμμετείχαν και να το κάνεις βίωμα.
Πόσο πολύτιμο να αρπάζω το χρονο που χρειάζομαι από το στόμα της εκπνοής του Χρόνου!!!...
Σε ακολουθω... βγαινω από το χρονικο πλαίσιο και καθρεφτίζω τη χουζουρικη διάθεη μου στο τζαμι του δωματιου που με αγαπαει ετσι όπως αγουροξυπνημενη και αργοπορημενη βγαινω από το Ονειρο....
με λατρευει την ώρα που βγαινω από το Ονειρο...
ετσι οπως πραγματικα είμαι....
Αυτο είναι δωρο, ματια μου....
Αμετρητα Φιλια πριγκίπισσα..... χρυσοσκονη χρονου ολη σκορπισμενη στα χερια σου...
Ναι, καδούλα μου,
είναι όμορφο να γελάς ...
φιλί
Δέσποινά μου,
βαραίνουν πιότερο από τα μη όνειρα, αλλά και πάλι δεν παραπονιέμαι.
Σ'ευχαριστώ που πέρασες
ευχές για ένα άλλο ξημέρωμα
Πέλα μου,
χαίρομαι που συν-αισθάνεσαι.
Ξέρεις για τι μιλάω ...
Καλό σου ξημέρωμα
Ginny μου,
κέντραρες στο νόημα,
γνωρίζω πως είναι εκεί ... μέσα μου.
Φιλί
Ανόητε δεν είναι ανάμνηση,
είναι θύμηση ...
Καλό σου ξημέρωμα
Μαχαίρη,
δεν είναι της ηλικίας,
είναι της ζωής,
να γινόμαστε που και που ... λυρικοί,
άλλωστε συνομίληκοι σχεδόν είμαστε.
Σ'ευχαριστώ
Frezia μου,
σέβομαι πως θέλεις εσύ να αποφασίζεις πότε θα με βρεις,
να ξέρεις όμως πως το ίδιο θάθελα κι εγώ να μπορώ.
Συχνά πίσω από τις λέξεις δεν "βλέπω" ό,τι πρέπει να δω, όμως πάντα το ψάχνω, δεν αδιαφορώ, είναι ένα μου κουσούρι και σένα θάθελα να σε "δω".
Σε φιλώ
και σ'ευχαριστώ που έρχεσαι
Roudel μου,
βίωσα κάτι όμορφο
και η ομορφιά του με ομόρφυνε ...
στιγμές στιγμές με χαίρομαι κι έτσι, όμορφο κορίτσι,
άλλες πάλι με κρύβω, στη γυναίκα της κάθε πόρτας ...
Φιλί
Χριστόφορε,
είδες τι κάνουν τέτοια όνειρα;;
αργοπορείς πολύ να ξυπνήσεις,
κι εγώ καθυστέρησα ήδη ...
Καλό σου βράδυ
Νίνα μου,
μη ρωτάς.
Κράτα ό,τι "έβγαλα" ... μόνο και μόνο γιατί το ένιωσα.
Σε φιλώ ψυχή μου
William,
ναι, μπράβο μου ... και που τα ένιωσα και που τα "φώτισα" εδώ.
Καλό σου ξημέρωμα
Συνάρτηση,
το βίωμα εξ'ορισμού είναι ό,τι πιο βαθύ μπορεί να αισθανθεί κάποιος. Καλές οι θεωρίες, οι φαντασίες, οι αυθυποβολές, οι ονειρώξεις αλλά η πραγματικότητα της βίωσης είναι το κάτι άλλο, αρκεί να το αντέξεις ...
Τα λέμε
Αχ ρε Κάκια μου,
αχ ...
"βγαίνεις από το όνειρο έτσι όπως πραγματικά είσαι"
Αυτό κι αν είναι ο θησαυρός ...
Νάσαι καλά γιατί "βλέπεις" τα πάντα.
Σε φιλώ ψυχή μου
"λύκε μου";
καλησπερίζω...
:)
τι όμορφο κείμενο... χαμογελαστό, ανάλαφρο... εξαιρετική η αίσθηση αυτή... τη καλησπέρα μου!!
Ναι, Ναύτη,
έναν λύκο συνάντησα μια φορά ...
Τα λέμε
nimerti,
οι στιγμές που μένει κάποιος μόνος του, παρέα με τον εαυτόν του, μπορεί να είναι και οι πιο χαρούμενες.
Νάσαι καλά
χαίρομαι που πέρασες
Αναρωτιέμαι γιατί όλα τα ωραία μας κρύβονται μέσα σε «όνειρα».
Εκφράζονται πάντα με πρόθεμα τη λέξη «Κάποτε»
Φλερτάρουν με τη «Νοσταλγία»
Αναβλύζουν «ομορφιές»
Είναι συνυφασμένα με τις «στιγμούλες μας»
Κι έχουν σαν επίλογο τη λέξη «τέλος»
Ελπίζω να μην έχεις ξυπνήσει ακόμα
Φιλιά
Στα ωραία Κωνσταντίνε μου δεν υπάρχει "τέλος".
Εγώ έτσι πιστεύω, κι έτσι το ζω.
Ποιός μπορεί να μου πάρει, να μου αλλάξει έστω και στο ελάχιστο τις ... στιγμούλες μου;
Κανένας. Απολύτως κανένας.
Καλή σου νύχτα φίλε μου
και να ξέρεις πως κι εγώ 12ώρα χτυπάω χωρίς έξω ΣΚ.
Τι όμορφα! Τί όμορφα που είναι αυτά τα γέλια!! Αχ.. Χαμόγελα και όνειρα! Τι άλλο θέλουμε?
Σε φιλώ!
Δημοσίευση σχολίου