Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Όταν η Ποίηση ... πλησιάζει

Έχω αρκετές φορές γράψει πως εγώ δεν είμαι παιδί της "ποίησης". Κι αυτό είναι αλήθεια. Δυσκολεύομαι τις περισσότερες φορές να "μπω" σ'ένα ποίημα, να το νιώσω, να με "φτάσει", να με "ακουμπήσει". Το γιατί ίσως να έχει να κάνει στο ότι δεν έχω την παιδεία που χρειάζεται ή την ικανότητα να αναγνωρίσω την συμπύκνωση του ποιητικού λόγου,
ΟΜΩΣ,
απρόοπτα , όπως συμβαίνει με ό,τι πιο ενδιαφέρον στη ζωή, πήρα σε μέιλ αυτό που θα διαβάσετε πιο κάτω.
Δεν θα πω περισσότερα ... μόνο πως κάθε στίχος του είναι άμεσα αναγνωρίσιμος από μένα. 
Αναθαρρεύω πως η "ποίηση" με πλησιάζει.

κ. Ρουβάλη τιμή μου και Σας ευχαριστώ.


ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ  http://vassilisrouvalis.blogspot.com/
ένατο

Ζω σημαίνει σκέφτομαι
Βλέπω τ' απέραντο φως ν' αναλώνεται
Ακούω τις σειρήνες
αφύλαχτος σ' αυτό το παιχνίδι των ορίων
Η χαρά απέναντι στη λύπη,
η κόκκινη ρωγμή στα στόματα,
ο θαυμασμός για το κορμί και την απλότητα,
η μνήμη σαν σπίθα για τις επόμενες γενεές,
η εντύπωση πως δεν επέστρεψα ποτέ από τα βάθη της θάλασσας
(Αφουγκράζομαι τον ποιητή)
...tornan d'i nostri visi le postille debili si',
che perla in bianca fronte,
non vien men forte a le nostre pupille...

Οι δικοί μου περασμένοι άνθρωποι
-άνδρες και γυναίκες, που υπήρξαν εδώ
αφήνοντάς μου σημάδια στο πρόσωπο,
την επιδερμίδα, τους μυώνες, τα αισθητήρια-
τριγυρίζουν σαν θύμησες στα ίδια χώματα
Τα φώτα έχουν πια λιγοστέψει στην καστρόπολη
Σε κάθε βήμα η απογύμνωση ενός μύθου που συνέβη
και ο μυστικός ρυθμός
που χορεύεται ζευγαρωτά, από σπασμένα κεραμίδια,
γλυπτές γυναικείες γάμπες και πετρόμυλους
Στέκομαι ακίνητος
Τα κατάρτια γέρνουν προτού βυθιστούν
Ο αμπελώνας θροΐζει από μακριά,
για να τρομάξει τα χαμηλά κύματα
Η παρηγορία σαν ιδέα,
η αψίδα για τους άπλειστους,
η σύγκρουση για θύτες και θύματα
Η θνητή υπόσταση της λάμψης σου, με παρασύρει
Οι βοκαμβίλιες σχηματίζουν χειμάρρους
σκορπισμένους άτσαλα στ' ανηφορικά καντούνια
Το σήμαντρο χτυπάει ασταμάτητα: ζω κραυγάζοντας
Σήμανε ο καιρός για να μάθει ο ένας τον άλλον...


Ποίημα από τη συλλογή "Σύντομο ημερολόγιο Αυγούστου",
εκτός εμπορίου, (.poema..) εκδόσεις, 2009

21 σχόλια:

Ναύτης είπε...

γιατι δεν τη λες με τ'όνομά της;
η αγάπη σε πλησιάζει
η αγάπη...

καλημερίζω!

:)

Νυχτερινή Πένα είπε...

Ωραίο ποίημα.
Και σίγουρα μπορείς να το προσπαθήσεις,αν δεν προσπαθήσεις πως ξέρεις ότι δεν σου βγαίνει, με το γραπτό λόγο όπως αποδεικνύεται τα πας πολύ καλά.
Δοκίμασε, κατά προτίμηση νύχτα με ησυχία, βοηθάει.
Την καλημέρα μου.

nina είπε...

Κορυφαία στιγμή οι πέντε τελευταίοι στίχοι!
Και για να μάθουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον, αν δεν κάνω λάθος το όνομα είναι Ρούβαλης, αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με.
Να αφήσω μια θερμή καλημέρα και στους δυο σας! :)

Unknown είπε...

Λες Ναύτη μου,
αυτό νάναι;
κι εγώ που τόσο καιρό πασχίζω να ξεφύγω από στίχους γιατί με πονάνε, απλά την αποφεύγω;;

Λες;;;;

:)

Unknown είπε...

Πένα μου,
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Η δοκιμή στη Meggie, και πριν απ'αυτή σε ένα άλλο μπλογκ, ήταν μόνο και μόνο για να "πω" όσα δεν λέω γύρω μου. Άλλωστε κι εδώ, μισοκρυμμένα τα αφήνω ...

Ναι, την νύχτα οι ... ωμές δοκιμές ...

Καλό σου απόγευμα και περιμένω τους ... ταξιδιώτες

Unknown είπε...

Νίνα μου,
το που πάει ο τόνος στο όνομα, δεν το ξέρω. Ούτε τον ίδιον τον ήξερα και ακόμα δηλαδή δεν τον ξέρω. Αυτό το ποίημα το έλαβα στο μέιλ μου, ίσως βέβαια να το έστειλε όχι ο ίδιος αλλά το ηλεκτρονικό περιοδικό ποίησης που τον δημοσιεύει, όπως και να είναι όμως, είναι όντως υπέροχο.

Σε φιλώ Νίνα μου ... βασανάκι

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

ειδες τελικα που ερχεται η ποιηση και σε αγγιζει σε αγκαλιαζει σε κανει ενα με αυτην...

~reflection~ είπε...

Πραγματικά Υπεροχο...

μα .. πριγκίπισσα ξερεις πως ενεργοποιήθηκε το ποιητικό άγγιγμα?..

Μεσω της αμοιβαιότητας...

Το ποιημα ξετυλιξε την ευαισθησία του
κι εσύ βρεθηκες σε στιγμή που αφεθηκες στο χαδι..
ετσι ολοκληρωθηκε ο Σκοπός αυτου του Υπεροχου Ποιηματος..

Σε φιλω.... ολογλυκα,..

Unknown είπε...

Μάγε μου,
είδες;;
απρόβλεπτα συμβαίνουν συνεχώς, μόνο που πρέπει κάποιος να τα ... προσέξει.

Καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

Και ο σκοπός ο δικός σου Κάκια μου είναι να με (υπο)στηρίζεις με όποιον τρόπο μπορείς όπως κάνεις και με όλους τους άλλους στη γειτονιά.
Δίνεσαι πραγματικά.

και τα δικά μου φιλιά

Prisoned Soul είπε...

Υπέροχο το ποιήμα, είναι πολύ καλό να βλέπεις τον εαυτό σου να αλλάζει σε καποια πράγματα, δεν πρέπει άλλωστε να θεωρείς τίποτα δεδομένο, ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό.

Ναύτης είπε...

στίχοι μαχαίρια είχες πει
αφαίμαξη
παλια αλάνθαστη μέθοδος...
κι από αυτο που αποφεύγεις τελικα παθαίνεις...

πλησιάζει σου λέω
μυρίζω ως εδω κάτω...

καλησπέρα σου

:)

Νυχτερινή Πένα είπε...

Εγώ πάντως προτείνω να δοκιιμάσεις.
Δεν θα χάσεις.
Δεν ξέχασα κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα θα εχεις τους Ταξιδιώτες.

Unknown είπε...

Γλυκιά μου Αλήθεια,
τίποτα δεδομένο ... απολύτως τίποτα ...

κι από δω τις καλημέρες μου

Unknown είπε...

Ναύτη μου,
αφαίμαξη !!!!

και η καύση ... μυρίζει

Καλημέρα σου

Unknown είπε...

Πένα μου,
θα δούμε ... μπορεί τουλάχιστον να διαβάσω περισσότερο ποίηση, αν και πολλοί στη γειτονιά μας γράφουν καταπληκτικά και ήδη συναντιέμαι ανελλιπώς με τους ... στίχους.

Καλημέρες

Νυχτερινή Πένα είπε...

Έχεις μέηλ καλή μου meggie.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κι όμως
είναι και αιθέριο και χοΐκό
και πλασμένο και άπλαστο-
μυρίζει αίμα κιόλας..
είναι καθ' όλα ζωντανό!
Καλό βράδυ!

Ginny είπε...

Καλησπέρα Meggie!
Πολύ όμορφο ποίημα. Σε ευχαριστώ που είχες τη διάθεησ να το μοιραστείς. Να ξέρεις ότι δεν είναι τυχαία αυτά που μας αγγίζουν.;)
Φιλιά πολλά!

Unknown είπε...

Συμφωνά απόλυτα Στρατή μαζί σου.
Είναι "εξαιρετικό" και εντελώς "ζωντανό".

Τις καλημέρες μου
κι ευχαριστώ που πέρασες

Unknown είπε...

Ginny μου,
από παλιά, ό,τι με "ακουμπάει" το μοιράζομαι. Συνήθειο που δεν περιορίζεται.

Καλημέρα μικρή μου