Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Πορεία ...


Χαμένη στη μετάφραση της ζωής εδώ και πολύ καιρό αναζητώ χωρίς να βρίσκω, είναι αλήθεια, ισορροπία. Εξεγέρθηκα ανισόρροπα και διαβαίνω σε κινούμενη άμμο βήματα ελαφρά σαν ίσκιος.
Δεν ζω φυσικά, δεν ζω καν φυσιολογικά, δεν σκέφτομαι παρά μόνο αναπολώ τα μελλούμενα σαν μάγισσα και μάλιστα δίχως να ξέρω την τέχνη της. Καταλαβαίνω πως πορεύομαι σε τέλμα και δεν αναπυρώνομαι, το αντίθετο, είναι σαν να το αναζητώ σαν εκπλήρωση προφητείας. Πεισμένη απ’τα πριν για το ανώφελο απομακρύνομαι εκλιπαρώντας για βοήθεια μόνο από μένα. Δεν επαρκώ και δεν το αποδέχομαι.
Δεν γίνομαι πιο δυνατή, γίνομαι πιο πικρή. Κλείνομαι να μην με βλέπουν, να μην με ακούνε, να μην με διαβάζουν. Ποιος αντέχει για πολύ το «δραματικό»; Μόνο η σιωπή. Η Σιωπή και το Παρελθόν που έφυγε και δεν ξέρω αν το έζησα ή απλά πέρασε από πάνω μου ως φυσικός χρόνος σε εντεταλμένη πορεία άλλων. Άραγε θα με κατηγορήσει ποτέ κανείς άλλος γι’αυτό ή μόνη μου θα επιβάλλω την τιμωρία μου;

46 σχόλια:

Νυχτερινή Πένα είπε...

Αφού εχεις την αυτογνωσία να ξέρεις ποια είναι η κατάσταση έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα άρα είσαι ήδη ποιο δυνατή από όσο νομίζεις. Στο χέρι σου είναι λοιπόν να αλλάξεις όσα πρέπει για να βγεις από το τέλμα όπως το λες και να ανασάνεις και πάλι ελεύθερα, με αισιοδοξία και ένα χαμόγελο. Είσαι δυνατή και οι φίλοι που είναι κοντά σου θα σε κάνουν πιο δυνατη.
Κάνε το πρώτο βήμα και τα άλλα θα ερθουν μόνα τους.

Ναύτης είπε...

εγω σε αντέχω ρε!
και να σου πω,
κατέβα απ'το σταυρο ν'ανεβει και κανένας άλλος!
έχω ξεροσταλιάσει στο Γολγοθα!

έλα να πάμε για κανένα τσίπουρο να σου πω εγω πως συνέρχεσαι!

μπρος!

:)

Unknown είπε...

Νυχτερινή Πένα μου,
ξέρω την κατάστασή μου αλλά το πιο βασανιστικό είναι πως ξέρω και των άλλων τους σκοπούς. Εκεί αδειάζω.

Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Εσύ Ναύτη αφού μ'αντέχεις μη φωνάζεις ... θα κατέβω...
δεν είναι κι άσκημα όμως κει που στέκεις εσύ ... δίπλα στο βράχο ... στην άμμο ... μουσκεμένοι κι δύο ... να ταιριάζετε λέξεις και στίχους από χρόνια θαμένους και πάντα ζωντανούς ...
εσύ τουλάχιστον αγωνιέσαι ...

Νυχτερινή Πένα είπε...

Αν τους ξέρεις δεν μπορείς να τους αλλάξεις, να τους αποτρέψεις; Γιατι να αδειάζεις από θάρρος, από ψυχή για τους σκοπούς άλλων; Μην αφήνεσαι meggie.

~reflection~ είπε...

Οι επιβραβεύσεις μας και οι τιμωρίες μας είναι απώρρεια της αυτοβελτίωσης....

Όσο για την ισορροπία..
δεντην λατρεψα ποτέ..
μην την τοποθετείς ψηλα..

Αυτο πουλεω είναι να απολαύσουμε ΟΛΕΣ τις φάσεις της Σελήνης...

Τωρα βιωνεις την άμπωτη...
απόλαυσέ την μέχρι την επομενη παλίρροια..

Τα φιλιά μου πριγκίπισσα.. σταγονες παλιρροιας...

Ανώνυμος είπε...

Μέγκυ,

Υπέροχα τα κείμενα σου, μεσα στην θλίψη τους. Γιατί ? Γιατί δεν έκανες τίποτα για να γίνουν υπέροχα. Δεν "λογοτέχνησες", δεν στόλισες φράσεις και νοήματα... ΑΔΕΙΑΣΕΣ μόνο !! Πικρά, αληθινά, άφησες τη φουρτουνα σου να βγει έξω πριν σε καταπιεί !!

Σαν κείμενο συναρπαστικό ! Αληθινό, το νοιωθω, πάω στοιχημα κι ας μη σε ξέρω.

Σαν κατάσταση ; Εδώ καλή μου φίλη, επέτρεψε μου να σε λέω έτσι, ένα έχω να σου πω...

ΠΑΛΕΨΕ !!! Το κεφάλι ψηλά για να δεις τη λιακάδα να έρχεται να σου ζεστάνει μυαλό και κορμί, να σε ημερώσει...

Θα φύγει η αντάρα, αργά ή γρήγορα όλες οι αντάρες φεύγουν, σαν τις παλίροιες... Φουσκώνουν, πλημυρούν, μετά πάλι πίσω...

Πάλεψε το ! Ότι και να 'ναι !
Το πως είναι και αυτό μέσα σου. Βρες τρόπο να το βγάλεις και αυτό έξω.

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Meggie,

κι εγώ σε αντέχω! Ό,τι κι αν γράφεις είναι υπέροχο!

Η αυτογνωσία, η αυτοτιμωρία...
άλλοι πορεύονται χωρίς αυτά.
Άλλοι τα κάνουν δεύτερο σώμα.
Μα θαρρώ οι δεύτεροι γίνονται πιο άνθρωποι.
Γίνονται καλύτεροι...
Πώς να φτάσεις ουρανό αν δεν πιάσεις πάτο, να σπρώξεις δυνατά με τα πόδια σου, να πάρεις φόρα και να πετάξεις;
Πες μου εσύ και θα το κάνω...!!!

Άκου τον GiP και πάλεψε! Πάλεψε με το κεφάλι ψηλά μέχρι να έρθει η λιακάδα.
Μην το βάλεις κάτω!! Λίγο ακόμη, να σηκώσουμε τον ήλιο λίγο ψηλότερα...

Καλό σου απόγευμα γλυκιά μου
και εύχομαι από καρδιάς να είσαι καλά.
Εγώ, "η σκιά σου"...

Νερένια είπε...

Meggie μου,

όλοι κάποτε περνούν από τα πιο δύσβατα μονοπάτια, αυτοτιμωρούνται, αναζητούν την σμίκρυνση, την εξαφάνιση.... όμως κάποτε μου είπαν κάτι, το κρατώ σα φυλαχτο και θα στο κάνω δώρο....

"Θέε μου μη μου δώσεις ποτέ, όσα μπορώ να αντέξω..."

Όλα είναι λιγότερο δυνατά από μας... θα βρεις τη δύναμη ... είναι μέσα σου...


Να' σαι πάντα καλά... να γραφεις και να αδειάζεις το μυαλό σου...και άσε εμάς να ταξιδεύουμε παράλληλα...

Φιλιά...

Ανώνυμος είπε...

Θα σου πω κάτι προσωπικό

Πάντα αναζητούσα την ισορροπία και ποτέ δεν την έβρισκα...

Μέχρι που κατάλαβα πως η ισορροπία είναι θέμα ταχύτητας... σαν το ποδήλατο ένα πράγμα... κάνεις πηδάλιο και ισορροπείς... δεν υπάρχουνα παύσεις, στάσεις, ανάσες του παρελθόντος, όχι δεν υπάρχουν... υπάρχει μόνο δρόμος για να προχωρήσεις...

Drmakspy είπε...

Οι άνθρωποι που έχουν περιεχόμενο σαν εσένα, ασκούν συχνά υπερβολικά την αυτοκριτική... Κι αυτό γιατί θέλουν να είναι πάντα συνεπείς με τον εαυτό τους και τις ιδέες τους ενώ ενίοτε αυτό είναι αδύνατο... Ο πήχυς που θέτουν είναι υπερβολικά ψηλά... Για τους άλλους είναι πολύ πιο επιεικείς με αποτέλεσμα συχνά αυτό να μοιάζει αδυναμία και να γίνεται πρόσβαση για εκμετάλλευση... Μην τυρρανιέσαι καλή μου... Εσύ είσαι ένας υπέροχος και ευαίσθητος Ανθρωπος (το κεφαλαίο δεν είναι τυχαίο)και θα ήθελα πολύ να σε δώ να ανεβάζεις ξανά τον εαυτό σου εκεί ψηλά που του αξίζει να βρίσκεται... Η αυτοκριτική καλή αλλά παν μέτρον άριστον... Μήπως να σου δάνειζα τα μάτια μου να δείς την Meggie να πετά;;;;

nina είπε...

Eμεις είμαστε οι γιατροί αλλά και βασανιστές του εαυτού μας. Αγάπησέ τον, κανείς δεν μπορέσει να σε αγαπήσει περισσότερο, έχεις ανάγκη πρώτα την δική σου αγάπη, την δική σου εκτίμηση. Εκτίμησε, δες τον εαυτό σου αντικειμενικά, σύγκρινε αντικειμενικά, κανείς δεν σε ξέρει καλύτερα, κανέναν δεν ξέρεις καλύτερα και κράτα ένα μεγάλο ερωτηματικό για τα όποια θεωρείς προτερήματα των άλλων. Είσαι ο μεγαλύτερος θησαυρός του εαυτού σου και του κόσμου σου. Όταν καταφέρεις να το αποδεχτείς θα γίνεις ευτυχισμένη!
Πολλα φιλιά

(Που μου ήρθαν όλα αυτά τώρα ούτε ξέρω, αυτό που σκέφτομαι είναι να κρατήσω ένα αντίγραφο να το έχω και για μένα:))

Ναύτης είπε...

χμ, καλα εμένα
ο άλλος ποιος είναι που με έκανες δύο;;;

και μουσκεμένους;

για πες
βλέπεις κάτι που μου διαφεύγει;;;;

χαίρε!

Margo είπε...

Μέγκι μου καταρχήν καλά κάνεις και τα γράφεις φυσικά και αντέχουμε, γιατί μη νομίζεις όλοι εδώ μέσα αυτό κάνουμε.. τα γράφουμε. Εδώ όποιος θέλει διαβάζει, όποιος δε θέλει πάει παρακάτω. Ένα ζωντανό ημερολόγιο που κατά κανόνα μας βοηθά!
Όσο για την αυτοτιμωρία καταλαβαίνω ότι είναι κάτι που δεν μπορείς να αποβάλλεις εύκολα κι ας γνωρίζεις πως δεν σε βοηθά. Θα έρθει η στιγμή όμως που θα το κάνεις, γιατί θα καταλάβεις ότι εσύ αξίζεις περισσότερο από όλα όσα σε περιτριγυρίζουν.
Μέχρι τότε να προσέχεις όσο μπορείς τον εαυτό σου, του το οφείλεις!
Σε φιλώ

Frezia είπε...

Μη αναπολείς, ούτε το χθες, ούτε το
αύριο, μόνο το σήμερα, κι όλα θα πάνε καλά.
Ασε τη ζωή να ακολουθεί τον δικότης
δρόμο...

roundel είπε...

θα σου γράψω κάτι που ήθελα να ανεβάσω στο μπλογκ μου, το γράφω εδώ λοιπόν και στο αφιερώνω...

Πτητική
-Μπορείς να με μάθεις να πετάω;
-Μπορούμε να αρχίσουμε δουλειά με τον χρόνο αν θέλεις ώσπου να μπορέσεις να πετάξεις στο παρελθόν και στο μέλλον και τότε θα είσαι έτοιμος να αρχίσεις το πιο δύσκολο, το πιο γοητευτικό απ όλα, να νιώσεις το νόημα της καλοσύνης και της αγάπης.

Δ.Λαμπρετσα

Επίπονες οι πτήσεις σου μεγγγιε μου, πρόσεχε να μη το παρακάνεις...

Ο πόνος γίνεται πικρός όταν μένεις στη σιωπή, αντίθετα γλυκός όταν τον μοιράζεσαι...

Το θέμα δεν είναι αν σε αντέχω εγώ, γιατί αυτό σίγουρα συμβαίνει, αλλά αν αντέχεις εσύ εσένα...

Κάνε και καμιά αγκαλιά τον εαυτό σου, φτάνουν τα πυρά, και αν δε μπορείς άσε τους άλλους να το κάνουν για σένα.

φιλί μεγάλο

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Τιμωρία γιατί; Αντιπαιδαγωγικό είναι... Κι αν όλα έχουν κάτι να μας μάθουν- ακόμα κι αν τα ζούμε και τα ξαναζούμε- δε χρειάζεται η τιμωρία για να μας διδάξει.

Είναι κρίμα να βάζουμε ταμπέλες στο συναίσθημα-κατάσταση ("δραματικό") και πιο κρίμα να προκαθορίζουμε ποιός θα το αντέξει.

Αν προσπαθήσεις εσύ να το αντέξεις;
Εσύ, για 'σένα να νοιάζεσαι πρωτίστως.
Προσπάθησες να το αντέξεις ή του έδωσες τον τίτλο "δραματικό" και το παράτησες;

Μήπως να το δεις από άλλη οπτική;
Αν εγώ τα έγραφα αυτά που γράφεις, τί θα είχες να μου πεις;

ενας ανοητος αντρας είπε...

meggie my meggie
να το παρουμε αλλιως ?
ακομα και ετσι να ειναι ,οπως τα περιγραφεις ολα και να εισαι σε ολα αυτα που υπονοεις και ακομα περισσοτερα και χειροτερα
ε και?
σκεψου
αυτα σε κανουν σε κατι λιγοτερη ?
σε κατι αναξια ?

ακομα και οι αδυναμοι, οι, οτι θελεις εσυ να κατηγορησεις τον εαυτο σου, εχουν δικαιωμα υπαρξης,ελπιδας,χαρας,δευτερης ευκαιριας,ονειρων ακομα και αποδοχης και εν τελει ζωης
δεν καταλαβα?
ολοι εμεις που
ολο λεμε να αλλαξουμε ροτα, να παρουμε την ζωη μας στα χερια μας,να τα διορθωσουμε ολα να ...να ...να ...και δεν κανουμε τιποτα
θα πρεπει να χαθουμε στο πυρ το εξωτερον ?

επετρεψε στον εαυτο σου να σε ξεγελασει,να σε γλυκανει μην του ζητας να ειναι μοναχα αυστηρος μαζι σου
αγαπησε τον για οσα μπορει αλλα περισσοτερο για οσα δεν μπορει ...

να προσεχεις το κοριτσι...
σε φιλω

Unknown είπε...

Πένα μου,
δεν αποτρέπονται ακόμα κι αν είναι γνωστοί, όσο για ... αλλαγή, ούτε λόγος. Ποιός αλλάζει;; Κανένας.

Σ' ευχαριστώ
Καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

Κάκια μου γλυκιά,
δυσανάλογη η άμπωτη με την παλίρροια όμως κι εκεί ζορίζουν τα πράγματα ... τόσες "άμπωτες" στο διάβα του χρόνου μου με γέμισαν και ... η παλίρροια δύσκολα θα με ... καθάρει. Αυτό λέω μόνο.

Και τα δικά μου φιλιά

Unknown είπε...

Φίλε GiP,
σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου. Πολύ σημαντικό για μένα να "νιώθεις" πως δεν "καλλιτεχνίζω".

Το Παλεύω. Γι'αυτό είμαι σίγουρη. Κι όταν κρύβομαι, κι όταν δεν φαίνομαι εδώ, παλεύω από τους βυθούς μου.

Νάσαι καλά όχι μόνο για τον χρόνο σου, να μου γράψεις, αλλά και για το ενδιαφέρον σου να με ... συντροφέψεις εκ πείρας φαντάζομαι.

Unknown είπε...

Σκιά μου,
και σένα σ'ευχαριστώ που με "αντέχεις".
Ότι Παλεύω είναι σίγουρο, ότι "ελπίζω" σε ουρανό δεν είναι. Σκέφτομαι πως είναι καλύτερα να μην ... ελπίζουμε, μόνο να δεχόμαστε ό,τι έρχεται ...

Σε φιλώ ψυχή μου

Unknown είπε...

Νερένια μου,
το δώρο σου υπέροχο,
πράγματι πρέπει να το κρατήσω κι εγώ σαν φυλαχτό και ξέρεις κάτι;
έχω περάσει ξώφαλτσα από γεγονός που αληθινά θα με ... έθαβε,
κι όμως, να που το ξεχνάω, να που προσβάλω το μέγεθος του μηνύματός του.

Νάσαι καλά, θα το θυμάμαι ...
Σε φιλώ

Unknown είπε...

Οδοιπόρε μου,
θα σου πω κι εγώ κάτι προσωπικό,
είχα ισορροπία όσο δεν την έψαχνα αλλά αυτό είχε και τίμημα βαρύ,
με ξέχναγα,
όταν με "θυμήθηκα", έχασα το ζύγι γιατί έγειρε η ζυγαριά προς τα μένα κι αυτό μάλλον είναι ... ασυγχώρητο.

Τα λέμε φίλε μου

Unknown είπε...

Σπύρο μου,
σ'ευχαριστώ για λόγια σου.
Ξέρεις όμως πως η ... αυτοκριτική σε όσους είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι, δεν έχει μέτρο.
Τουλάχιστον σε μένα αυτό συμβαίνει.

Την Meggie να πετάει, είπες;;
Εγώ την βλέπω συχνά να ... βουτάει.
Πάντως κάποτε ... πέταξε κι όλας ...

Καλό σου βράδυ και ... με γλύκαναν τα λόγια σου.

Unknown είπε...

Αχ Νινάκι μου,
κράτα τα κι εσύ, να τα κρατήσω κι εγώ και θα δούμε που θα ... Μας βγάλει.

Σε φιλώ ψυχή μου

Ginny είπε...

Kαλησπέρα Meggie!
Ειλικρινά μπροστά στα τόσα όμορφα και ενθαρρυντικά σχόλια που διάβασα δε νομίζω ότι μπορώ να σου προτείνω κάτι παραπάνω. Έτσι, θα σου πω μόνο ένα πράγμα: είμαστε ο χειρότερος κριτής του εαυτού μας. Εμείς επιβάλουμε στον εαυτό μας το βάσανο και την τιμωρία. Απλά άσε για λίγο τις έγνοιες και..βγες μία βόλτα!:)
Φιλιά πολλά!

Unknown είπε...

Ναύτη,
νάτος ο ... άλλος, για δες τον

http://enydreion.blogspot.com/2010/07/blog-post_25.html

ένας βράχος ... όπως ακριβώς τον περιέγραψες ...

Αυτός ο βράχος νομίζω πως είναι η ταυτότητά σου σαν ... αποτύπωμα να πούμε

τα λέμε ε;

Unknown είπε...

Margo μου,
η "αυτοτιμωρία" όχι, δεν αποβάλεται και δεν αποφεύγεται. Είναι επακόλουθο ... νοοτροπίας εκ γενετής προδικασμένης. Το μόνο που μένει είναι η ... αποδοχή της.

Τα λόγια σου παρέα μου καλή ...
Καλό ξημέρωμα

Unknown είπε...

Frezia μου,
τι "σωστό" σχόλιο!!!

Η Ζωή ακολουθεί το δρόμο της,
η Ζωή μου ακολουθεί το δικό της ό,τι κι αν ... λογαριάζω εγώ. Με κοιτάει το πιθανότερο και ... γελάει τρανταχτά μαζί μου

Φιλιά και θάθελα πολύ να διαβάσω κείμενό σου. Κάτι μου λέει πως θα είναι με "σταράτες" κουβέντες γεμάτο.

Unknown είπε...

Roudel μου,
η αφιέρωση εξαιρετική και θα την τιμήσω κατά πως της πρέπει.

Χμ, είσαι σχετικώς σε παρόμοια φάση μόνο που εσύ έχεις την εξυπνάδα να αφήνεσαι στην ... αγκαλιά που σε περιμένει. Εμένα είναι μακριά ...
κι εδώ που τα λέμε όλα ... ναι, δεν Με αντέχω ώρες ώρες.

Σ'Ευχαριστώ

Unknown είπε...

Εύα μου,
αν πρωτίστως νοιαζόμουν για μένα, τότε δεν θα Με έγραφα, έτσι όπως Με γράφω.

Αν αντέχω το "δραματικό" μου; Ναι.
Είναι κρίμα να μπαίνουν ταμπέλες στο συναίσθημα, συμφωνώ, αλλά δεν τις βάζω εγώ. Τις βάζει όποιος πονάει ...

Η τιμωρία δεν είναι Παίδευση, είναι βίωμα.

Αν τα έγραφες εσύ, θα σου έλεγα, βιώσέ το, θα τελειώσει κάποια στιγμή ολοκληρωτικά, είναι ο Μόνος τρόπος.

Σε φιλώ ψυχή μου και κοίταξε από όποια μεριά μπορείς, αλλά μην φοβάσαι.

Unknown είπε...

Καλώς τον,
... να με αγαπήσω για όσα δεν μπορώ ...!!!!

Πολύ μεγάλη κουβέντα ... ίσως η μεγαλύτερη παρηγοριά ...

προσέχω

Σ'ένα λεπτό καινούργια μέρα ...

Unknown είπε...

Ginny μου,
νάσαι καλά,
... μια βόλτα ε;
δεν θα ήταν άσχημα ...
μια νυχτερινή βόλτα τώρα ... μόνη μου ... στο αυτοκίνητο ... να οδηγώ ... να πηγαίνω ... να φτάνω και να μην ... γυρνάω ...

Καλό μημέρωμα
σχεδόν σαν να την έκανα τη βόλτα

Κωνσταντίνος Μαντζούρης είπε...

Δεν θέλω να σου πω λόγια παρήγορα. Να σε μαλώσω θέλω και να σου πω πως είσαι μια ψεύτρα.
Ναι ναι μια ψεύτρα γιατί πόσες φορές δεν είχες έναν ζεστό λόγο για τα δικά μου ξεστρατήματα.
Δάσκαλε που δίδασκες, λοιπόν και νόμο δεν εκράτεις.

ενας ανοητος αντρας είπε...

meggie,my meggie

παντα ευστοχη !!!
απ'ολες τις βλακειες μου
κρατησες το σημαντικο
σου ευχομαι
απο καρδιας
να το πετυχεις

σε φιλω

Unknown είπε...

Κωνσταντίνε μου,
γιατί άλλο νόμιζες πως σε ... σκούνταγα;
Έστω με τα .. ψέματα να ... προχωρήσουμε ...

Καλή σου μέρα

Unknown είπε...

Καλώς τον,
και σ ευχαριστώ.

Φιλί

tsouxtra είπε...

Τιμωρία? Για ποιό λόγο? Γιατί κάποιοι δε μπορούν να αντέξουν το "δραματικό"? Σταμάτα να υποτιμάς τον εαυτό σου, να σε λες μικρή, σταμάτα να αναζητάς το τέλμα! Ανοιξού, άσε να σε δουν και να σε διαβάσουν.. Προστάτεψε την ψυχή σου, αλλά μη τη κλείνεις σε κλουβί..

σε φιλώ καλή μου!

Margo είπε...

Εγώ Meggie μου δεν την έχω αποδεχτεί ακόμη και ούτε πρόκειται. Θα το παλέψω μέχρι το τέλος... κακώς ίσως..

Καλό σου βραδάκι

Unknown είπε...

Tsouxtra μου,
τιμωρία για τις "αναγκαστικές" επιλογές ζωής. Μόνο γι'αυτό.

Φιλιά καλημέρας

Unknown είπε...

Margo μου,
ένας αγώνας έως τέλους ποτέ δεν μπορεί να είναι "άσχημη" επιλογή.
Σου εύχομαι δύναμη, θα την χρειαστείς.

Σε φιλώ ψυχή μου

to alataki είπε...

Καλώς τηνε κι ας άργησε...
Ο καθένας είναι μοναδικός κι εσύ είσαι αστέρι. Τι θα πει ισορροπία και γιατί την ψάχνεις, αυτή ταιριάζει στους κοινούς. Ένας σπάνιος άνθρωπος όπως εσύ, δεν τη χρειάζεται.
Ο πλούτος βρίσκεται στην διαφορετικότητα...
Σ' αγαπάμε όπως είσαι, εντάξει;

Πολλά φιλάκια...

Unknown είπε...

Αλατάκι μου,
τι να πω;
τέτοια τεράστια αγκαλιά, η αγκαλιά σου!!!!

νάσαι καλά
νάσαι καλά
κι εγώ σε φιλώ

fish eye είπε...

δεν ξερεις πως τα καλυτερακειμενα γραφονται κατω απο συνθηκες θλιψης;;;

οσο για το τελευταιο.. εε ναι μονη.. απο εσενα για εσενα.. παντα μονη.. τοσο..

Unknown είπε...

ε λοιπόν Καρδούλα μου,
από σένα περίμενα την απάντηση, έτσι ευθέως και εντελώς καταφατική.

νάσαι καλά