Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Ξαφνιάστηκα αλήθεια ποτέ;;;


Η ώρα περασμένη, δεν είναι και η πρώτη φορά άλλωστε, συνηθίζεται τελευταία ... η ώρα της "αποδοχής" νυχτερινή αυτή τη φορά ... συνήθως της αντάρας είναι το σκοτάδι ... να και κάτι διαφορετικό ... δεν με ξενίζει όμως ... το μυαλό και η συντήρησή του έτσι αποφάσισαν απόψε ... όπως και να' χει ευεργέτημα είναι ... ανάπαυλα ... και είπα να το χαρώ ροκανίζοντας την ώρα μέχρι όπου με βγάλει ... βιασύνη δεν υπάρχει ... μόνη μου περιπατώ ... μόνη μου, δεν συλλογιέμαι ... μόνη μου, απόψε είμαι καλά ... δεν βγαίνουν τα Δικά μου ... τ' αφήνω για λίγο ν' ακούσω τους άλλους ... πάντα δεινή ακροάτρια ... τα χούγια δεν ξεχνιούνται ... κι έχω δει πολλά για σήμερα που αλλιώς μπορεί και να τα προσπέρναγα και θα' χανα να με διαβάσω γραμμένη από άλλα πλήκτρα ... απώλεια να μην δίνεις σημασία σε όσους περιγράφουν κι εσένα μαζί μ' αυτούς.

Αναρωτιέμαι πώς χανόμαστε και πώς βρισκόμαστε και πώς πάλι απ' την αρχή το ίδιο γαϊτανάκι ψιλοπλέκουμε. Μετά το πρώτο βλέμμα γιατί δεν καρφωνόμαστε σε μια μεριά αφού η απομάκρυνση δεν ωφελεί, η επιστροφή είναι βεβαία όσο και η ζωή, η εμπειρία μάταιη ανάλογα με όσα υπόσχεται. Θαύμαζα ανέκαθεν την ευθεία γραμμή, την απλότητά της, την αρμονία της, την προσήλωσή της στο στόχο, την κατάληξή της ... κι όμως κουράστηκα από το "ιδανικό της", αυτό που τώρα ψάχνω για να συνεχίσω. Τράβηξα μεγάλη ανηφόρα και σκόπιμα καθυστερώ να δω την φυσική κατηφόρα, χρονοτριβώ ηθελημένα, (μήπως και επίτηδες;), να δικαιώσω τον πρώτο και τελευταίο ρόλο μου.

Τα χρόνια πέρασαν ... συμμετρικά σημεία δεν υπάρχουν ... ούτε αντίγραφα ... μονογραφία όπως μιά προσωπογραφία είναι το τελευταίο κομμάτι στο παζλ ... αυτό που μένει, που απομένει από ένα παιδί που φεύγει ... είμαι ήρεμη μα και ξαφνιασμένη (;;;) που έφτασε κι αυτή η ώρα.

Ξαφνιάστηκα αλήθεια ποτέ; Δεν ξέρω. Μπορεί πάλι αυτό να μου λείπει μια ζωή ....

29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νυχτερινό άγγιγμα έχουν οι σκέψεις σου...

Νιώθω σαν να κουράστηκα να παλεύω με τα κύμματα και αφέθηκα στο ρέμα... της ζωής...

Γλυκές καλημέρες

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μα αναρωτιεσαι κι εσυ για κατι πράγματα.......


τ' αφήνω για λίγο ν' ακούσω τους άλλους ... πάντα δεινή ακροάτρια .


!!!!

roundel είπε...

Αν με άφηνες να ντύσω το κείμενο σου με μουσική θα έβαζα αυτό το κομμάτι...
http://www.youtube.com/watch?v=GvSI728bZ1Y

Μεγάλη καλημέρα:)

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

"θα' χανα να με διαβάσω γραμμένη από άλλα πλήκτρα ... απώλεια να μην δίνεις σημασία σε όσους περιγράφουν κι εσένα μαζί μ' αυτούς"

Μου ’χει συμβεί πολλές φορές να βλέπω εμένα σε λέξεις άλλων, με μάτια ξαφνικά καθαρά και τη βαθιά γνώση πως "έτσι είναι". Μόνο όμως όταν ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ μπορείς και βλέπεις καθαρά..... Ούτε στιγμή πιο πριν.

Ποίημα η γραφή σου που μιλά απ’ την ψυχή κατ’ ευθείαν στην ψυχή! Ο νους μάλλον μπερδεύεται και μπερδεύει... Πήρες την καρδιά σου αγκαλιά και συνεχίζετε τη βόλτα, ε;

Να ’σαι καλά!!!

Prisoned Soul είπε...

Πολλοί ώρες τέτοιες γράφουν, ανοίγει για λίγο η καρδιά και γράφεις μέσω εκείνης... και σημαίνουν τόσα αυτά που γράφεις...

Καλή σου μέρα

Ναύτης είπε...

ναι, ξαφνιάστηκες....

καλημέρα!

:)

Unknown είπε...

Οδοιπόρε μου,
αν καταφέρω ν'αντισταθώ στις νύχτας τα ... καμώματα τότε θα έχω αφεθεί στης ζωής το ... ρέμα.
Θα βάλω πρόγραμμα όμως, ξέρεις τι πεισματάρα είμαι εγώ;; χαχα

νάσαι καλά

Unknown είπε...

Ρίκη μου,
μ'έφτιαξες. Είδες καλέ;; με την ερώτηση γεννήθηκα στο στόμα φαίνεται ... χαχαχα

Φιλάκια κρητικιά μου

Unknown είπε...

roundel μου,
κι αν μπορούσα εγώ να βάλω αυτή τη μελωδία να ακούγεται στη Μέγκυ μου θα το είχα κάνει, να είσαι σίγουρη. Μαγευτική γλυκιά μου, σ'ευχαριστώ.

Φιλάκια φθινοπωρινά
(κάποτε δυσκολευόμουν να τελειώσω ένα σχόλιό μου με διαφόρων ειδών φιλάκια, τώρα σχεδόν μου έχει γίνει συνήθεια)

Unknown είπε...

Χριστιάνα μου,
έχεις δίκιο ... πρέπει νά ρθει και η κατάλληλη ώρα ... για όλα ... για να είναι καθαρά.
μμμ ... βολτάρω ναι αλλά θα κάνω διακοπή για τα 10 "σ'αγαπώ" μου.

Φιλιάααα
(άντε, τώρα θα τα φωνάζω κι όλας χαχα)

Unknown είπε...

Γλυκιά μικρούλα μου αλήθεια,
θα ... δοκιμάσω και πρωΐ, έτσι μη και δω ... προκοπή (χαχαχα)

Έλα, η σειρά σου για φιλάκια

Unknown είπε...

Ναύτη τσεκουράτα μου τα λες ... και καλά κάνεις ... και έχεις δίκιο ... έχω ξαφνιαστεί.-

φιλάκια μη περιμένεις ... να καταπιώ πρώτα τη τσεκουριά και μετά ... τα λέμε ...

Ανώνυμος είπε...

Πίκρα... στάλες αυτογνωσίας στην καυτή πραγματικότητα σου, στάλες που εξατμίζονται γρήγορα ή της ρουφά η άμμος.

Κοίτα μπροστά... η άμμος δεν είναι καυτή πάντα κάτω από τα πόδια σου. Κάτι έκαναν και οι στάλες που την μούσκεψαν...

Η οαση απέναντι... Την βλέπεις ? Δεν είναι ψευδαίσθηση...ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ...

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Το παιδί δε φεύγει ποτέ Μεγκ. Όχι αν δεν το διώξεις... Κι αυτό που σε ξαφνιάζει είναι η συναίσθηση πως εκείνο το παιδί, μ' όλη του την αθωότητα, στο βάθος ήξερε. Μα έκλεινε το στόμα του και κρατούσε τα μυστικά του καλά κρυμμένα. Κι έτσι σ' έκανε να νομίζεις πως δεν είχε γνώση...
Μα έφτασε η ώρα να μιλήσει. Και θαρρείς πως ξεμακραίνει. Αλλά είναι αργά πια για τέτοιους αποχωρισμούς! Τούτοι, μάτια μου, αν δε γίνουν σε ώρα συμβατή με το χάραμα, δε γίνονται ποτέ... Ειδικά όταν πλησιάζει το λιόγερμα...

Νimertis είπε...

σου λείπει το ξάφνιασμα meggie;

Ναύτης είπε...

σιγα μην περιμένω φιλάκια...

ένα "τα λέμε" και πολυ μου είναι
και μου είναι
επειδη ξέρω...

α, και για απάντησε και στον nimerti... για...

:)

Unknown είπε...

GiP καλημέρα,
και την βλέπω και την θέλω την ... όαση ...
το παλεύω όπως όλοι μας ... άλλος λιγότερο ... άλλος περισσότερο ...
το ρέμα της ζωής είναι πανίσχυρο και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης επίσης παντοδύναμο ...

"κάτι θα γίνει" ... το επί χρόνια μότο μου

νάσαι καλά

Unknown είπε...

Φυσικένια μου,
η κόρη μου, το δεύτερο παιδί μου, φεύγει για το πανεπιστήμιο σε λίγες μέρες, ο γιός μου ήδη έχει φύγει πριν 4 χρόνια
Έχω φτάσει σε ... σταυροδρόμι γλυκιά μου και το μόνο (σπουδαίο βέβαια) που μένει, που απομένει είναι πως πάντα "διάβαζα" τα μάτια τους όσο πιο καλά μπορούσα και θα συνεχίσω τούτη την ανάγνωση αλλά είμαι σε ... σταυροδρόμι ...

Σε φιλώ ψυχή μου

Unknown είπε...

Ναι, nimerti, μου λείπει.

Μετά από "ανασκαφές" μέσα μου, έφτασα στη πόρτα αυτή τυχαία και όπως κάθε τυχαίο μπορεί να είναι και το "εύρημα".

Με έχω ξαφνιάσει... αλλά μάλλον δεν με έχουν ξαφνιάσει οι άλλοι και τούτο, το δεύτερο, ψυχανεμίζομαι πως είναι το "αλάτι" της ζωής που μου λείπει μια ζωή ...
Η διαίσθησή μου όταν εστιάζω κάπου είναι ίσως το εμπόδιο ή η προσωπική κατάρα μου ...

Θα δείξει ...
Την καλημέρα μου

Unknown είπε...

Ναύτη απάντησα ...
τα ... γνωστά

Τα λέμε (χαχα)
εδώ γύρω ....

Ανταίος είπε...

Απευθυνόμενος στον εαυτό μου,θα έλεγα...
Κανείς δεν πρόκειται να ξαφνιαστεί αν Δεν θέλει να ξαφνιαστεί!!!
Η ευθεία που θαυμάζεις ,αν την βάλεις κάθετα ,γίνεται μια εφιαλτική κατηφόρα!
Τα βουνά τα ανεβαίνουμε οδηγώντας σε στροφές και καμπύλες....
Την καλησπέρα ενός σχετικά αξάφνιαστου!!

ΥΓ: Θα σε παρακαλούσα αν μπεις στο κόπο να μου απαντήσεις ,μη μου στείλεις φιλάκια...
Δεν θα με εκπλήξεις καθόλου!!!χαχαχαχαχα

Unknown είπε...

Ανταίε σκέφτομαι πως μπορεί να θέλω αλλά να μην μπορώ ... χρόνια συνήθεια να δουλεύει το "ένστικτο".

όσο για την επιθυμία σου να μην δεχτείς φιλάκια από μένα, σεβαστή Ανταίε μου χαχαχα

to alataki είπε...

Γλυκειά μου meggie, θα σου ευχόμουν τούτο το σταυροδρόμι να σε βγάλει από τη σιγουριά του γνώριμου και να σου φέρει ξαφνιάσματα όμορφα...
Δεν σου αρέσουν οι εκπλήξεις;

Φιλάκια γλυκοφθινοπωρινά...

Drmakspy είπε...

Αγαπημένη μου και μοναδικά δεινή ακροάτριά μου... ένοιωσα κάπως έτσι στα 35 μου ηλικία σταθμός για έναν άνδρα.... Όμως, όπως μου έχεις πει και εσύ κάποια φορά, μέσα μου έμεινε κάτι από το παιδί που έφευγε... Κι αυτό όταν το ξαναβρήκα επέλεξα να το καλλιεργήσω και να το κρατήσω με νύχια και με δόντια...

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι τα ιδανικά, οι ιδανικές συνθήκες και τα συναφή κουράζουν όταν τα στοχεύουμε με επιμονή, γι' αυτό χαλαρά...κι αν δεν πετυχουμε ευθεία γραμμή, ας είναι και τεθλασμένη

Καλό Σ/Κ!!

Νίνα

Unknown είπε...

Alatάκι μου γλυκό,
οι εκπλήξεις μ'αρέσουν, που είναι τες όμως;;

Καλό σου βράδυ μάτια μου

Unknown είπε...

Σπύρο μου,
εγώ το παιδί που είμαι και να θέλω δεν μπορώ να το αφήσω, μη σου πω πως μεγαλώνοντας οδεύω και σε πιο παιδική ηλικία.

Καλή σου νύχτα

Unknown είπε...

Ας είναι και καμπύλη Νίνα μου, ήπια όμως γιατί δεν έχει έρθει η ισορροπία ακόμα ...

Να περάσεις κι εσύ καλά
Φιλιά

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Με συνεπήρε το κείμενό σου που το βρίσκω και ενδοσκοπικό και ευθύβολο αλλά και αφοπλιστικά βαθύ.
Είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε ένα βλέμμα Εντός; Εσύ προφανώς είσαι. Είμαστε έτοιμοι να μπούμε στην ενσυναίσθηση, σε χώρους αυτοσυνειδησίας και να το μεταβολίσουμε, αντέχοντάς το; Όλα είναι διαδικασία Γέννησης μέσα μας που προϋποθέτει χαρμολύπη, αλλά είναι καλό γιατί μας βουτάει βαθιά στην εμπειρία.
Να έχεις πάντα γόνιμες σκέψεις..