"Το γράψιμο πρέπει να είναι όπως το παγόβουνο", λέει ο Χέμινγουεϊ "Το ένα τέταρτο μόνο απ' έξω και τα άλλα τρία κρυμμένα στο νερό".
Πάλι το νερό ... ο πάγος ... οι κρυψώνες, λέω εγώ.
Μα πως αλλιώς μπορεί να είναι;
Έτσι ψηλαφιέται η μαγεία. Στην επανάληψη του μυστηρίου... στους δρόμους που χαράζει το νερό ... το βασικό συστατικό ... το ακόμα πιο βασικό ένστικτο που σε αναγκάζει να επιπλεύσεις μετά από κάθε βαθύτατο βύθισμα ακόμα και πιο κάτω από το βυθό.
Γι' αυτό γράφω κι εγώ, η πλήρης αδαής της "γραφικής" τέχνης. Θά'λεγα "γράφουμε" αλλά όχι δεν θα τολμήσω να προβλέψω τις αιτίες και τις αφορμές των άλλων. Εκείνο που ξέρω είναι Μόνον αυτό που εγώ νιώθω.
Πριν "γράψω" φοβάμαι ... όταν "γράφω" χύνομαι ... μετά αναπαύομαι. Σαν με ξαναδιαβάζω (σπανίως το κάνω) απορώ μαζί μου και συγχρόνως μαθαίνομαι, ξανασυναντιέμαι με τις στιγμές μου, κάποτε ξαφνιάζομαι και πάντα, μα πάντα, ταξιδεύομαι στο πριν, στο τώρα, στο μετά. Εντάξει, το παραδέχομαι, είμαι αθεράπευτα ταξιδιάρα στο παρελθόν, μετά στο μέλλον και ασυγχώρητα απούσα από το παρόν.
Δεν το τσακώνω το παρόν. Μου διαφεύγει διαρκώς και μονίμως.
Από έλλειμμα εμμένω σε ό,τι έχει παρέλθει ... από πείσμα επιλέγω τη σιωπή... αναίτια τρέμω τη μόνη λύση που είναι το ακαθόριστο μέλλον.
Ήθελα να γράψω απόψε για δυο "ξένους" που ζουν μέσα σε 120 τ.μ. αλλά τούτη εδώ η στιγμή μου λέει πως δεν αξίζουν ούτε μία πρόταση να γραφτεί γι'αυτούς ... οπότε καληνύχτα κι ασπρόμαυρα όνειρα ... αυτά που τόσο μού αρέσουν ....
25 σχόλια:
"Χρόνος παρών και περασμένος χρόνος
Είναι ίσως κι οι δυο παρόντες στον μελλοντικό καιρό
Και το μέλλον περιέχεται στο παρελθόν.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνια παρών"
Ελιοτ
Ίσως αξίζει λίγη περισσότερη προσοχή το παρόν μας... μη χολοσκάς και εμείς έτσι νιώθουμε .... οπότε συνέχισε...
Ασπρόμαυρα όνειρα...
από τα πιο όμορφα, τα πιο μελαγχολικά όμορφα...!
Καλό βράδυ καλή μου!!!
Κάπως έτσι νοιώθω κι εγώ πριν κατά την διάρκεια και μετά το γράψιμο... Θα το παρομοίαζα με γέννα... Μια γυναίκα φοβάται πριν γεννήσει, πονά όταν γεννά, μα πόση χαρά όταν κρατήσει για πρώτη φορά το παιδί της στην αγκαλιά....
Το παρελθόν πριν γίνει ήταν παρόν.
Ας το το τώρα μέχρι να γίνει χθες..
ταξιδιάρα μου...
μα δεν υπαρχει το παρον..
να ακομη κι αυτη τη στιγμη που γραφω το σχολιο μου, εχει γινει ηδη παρελθον..
και το μελλον ειναι γοητευτικο για τα ονειρα που σερνει πισω του ;)))
παρον, παρελθον, μελλον...
θέμα υπάρχει
διάθεση ...λύπη
φωνη βραχνιασμένη
μολύβια με σπασμένες μύτες
φόβος
ταξίδι
επαλήθευση
άρνηση
ουφ...
καλημέρα meggs
Όλο και συχνότερα απορώ με το πόσο πολύ μοιάζουμε οι άνθρωποι και αυτές που συχνά συχνότατα αποκαλουμε συμπτώσεις είναι ακριβώς η επιβεβαίωση της ομοιότητατάς μας.
Επίσης θαυμάζω όσους θυμούνται ποιός είπε τι και το αναφέρουν όπου αρμόζει. Γ..την αμνησία μου, δεν συγκρατώ τίποτα τέτοιο!!! :)
Καλό φθινόπωρο Μέγκυ!!!
Νίνα
Meggie εσύ λες τον εαυτό σου πλήρης αδαής της γραφικής τέχνης;;;;
Διαφωνώ κάθετα!:)
Και μόνο αυτό που περιγράφεις "Πριν "γράψω" φοβάμαι ... όταν "γράφω" χύνομαι ... μετά αναπαύομαι" και μόνο αυτό δείχνει ότι δεν είσαι..
Καλό Φθινόπωρο να έχουμε
Σε φιλώ!
Και μόνο αυτό που περιγράφεις "Πριν "γράψω" φοβάμαι ... όταν "γράφω" χύνομαι ... μετά αναπαύομαι" και μόνο αυτό δείχνει ότι δεν είσαι..
Εγω δεν εχω να προσθεσω τιποτα απολυτως, τα ειπε ολα η Margo....
Φιλια
και ασυγχώρητα απούσα από το παρόν....
Επανερχομαι, για να μην νομιζεις πως εισαι μονη σου...
Ξανα φιλια
Γι'αυτο αγαπώ πολύ τα συμπυκνωμενα κείμενα. Λίγες φωνές καταφέρνουν να εκφραστούν ετσι. Εσύ μπορείς.
Δώσε στο παρόν τη χαρά να νιώσει τη παρουσία σου, μη του τη στερείς! Όλα εδώ αρχίζουν κι όλα τελειώνουν εδώ.. Σήμερα.. ούτε χθες, ούτε αύριο!
Άσε το σήμερα να σε "δει"!
Πολλά φιλιά meggie μου!
Kαλημέρα αστείο κορίτσι!!!!
Μα ο Χέμινγουέι ασφαλώς ήταν μεγάλος... ψάχνοντας πίσω απ' τις λέξεις βρίσκω κρυμμένες αλήθειες. Πίσω απ' τις σκιές παραφυλάει το σκοτάδι...
Κι άλλοτε από πείσμα επιλέγω τη σιωπή...
Άλλοτε όταν η αλήθεια με πνίγει βγαίνω και την λέω. Σάμπως παραμιλητό, σάμπως ο ήλιος που κρύβεται πίσω απ' τα σύννεφα...
Και κάποιες φορές, όταν αναμετριέμαι με το παρόν και βλέπω πως ψηλότερή του είμαι, την φωνάζω...
Δεν έχει μέτρο η αλήθεια...
Έχει?
Οδοιπόρε μου,
δεν μπορώ να με αλλάξω κι έτσι... κάνω πως δεν πολυκαταλαβαίνω πως ο καιρός περνάει.
Νάσαι καλά και σου εύχομαι κι άλλα τέτοια (αγροτικά) ΣουΚου
Γλυκιά μου αλήθεια,
εσύ είσαι για πολύχρωμα ονείρατα ακόμα ...
Σε φιλώ μικρή μου
Σπύρο μου,
οι 15/9 κοντοφτάνει,
ελπίζω να χαρείς και να χαρούμε όλοι μαζί το "γράψιμό σου".
Καλό σου απόγευμα
Αντιγόνη μου,
το αφήνω το τώρα,
πάντα έτσι έκανα ... τώρα θ'αλλάξω.
Τα φιλιά μου
Καρδούλα μου,
το μέλλον είναι μυστήριο και μου φαντάζει σαν τη Μόνη Λύση να ξεχνιέμαι ...
Νάσαι καλά
Ναύτη μου,
ζωές με "σπασμένα" φτερά ... κι αν πετάμε είναι γι'άλλους λόγους ... διάφορους από εμάς
Ας το πάρουμε κι αλλιώς ... τόσα μπορούμε ... κι ας ανασαίνουμε για δυό ...
Καλό σεργιάνι
Νίνα μου,
αχ αυτή η "επιβεβαίωση",
αχ γαμώτο της ...
Σε φιλώ ψυχή μου
Margo μου,
σ'ευχαριστώ. Μάλλον όταν "γράφεις" την καρδιά σου γίνεσαι ... ειδική.
Φθινοπωρινά φιλιά
Ρίκη μου,
και σε σένα σ'ευχαριστώ που με συντροφεύεις.
Σε φιλώ μάτια μου
Ναι Γουΐκα μου,
κι εγώ προτιμώ τα λίγα λόγια που λένε ακριβώς όσα μπορούν.
Έχω ένα "θέμα" με την κυριολεξία.
Νάσαι καλά γλυκιά μου και ευχαριστώ
Τσουχτράκι μου καλό,
αν με "δει" το παρόν ... θα πάθει (χαχαχα).
μμμ κάνω ό,τι μπορώ.
Σε φιλώ μάτια μου
Όχι Φυσικένια μου γλυκιά,
η αλήθεια ΔΕΝ έχει μέτρο,
τίποτα μέσα μας ΔΕΝ έχει,
το έχουμε αφήσει όλο για τα ... έξω μας.
Σε φιλώ ψυχή μου
Δημοσίευση σχολίου