η φαντασία τα φταίει (;) που πλάθει τους κόσμους της όπως εκείνη το θέλει...(;) που παίρνει τ' όνειρο απ' το χέρι και το κάνει αλήθεια(;) κι ύστερα ζητάει πραγμάτωση της ψευδαίσθησης...(;) Κι ύστερα παίρνει το μαχαίρι και τραβάει χαρακιά...(;)
Τι είναι ο κόσμος αν όχι η ψευδαίσθηση των ψευδαισθήσεων; Τι είναι η φαντασία αν όχι η εικονική πραγμάτωση μιας κρυφής επιθυμίας; Μα να φταίνε οι επιθυμίες, να φταίει η φαντασία ή μήπως φταίμε εμείς που τα μεγάλα τα κάνουμε μικρά; Μήπως η φαντασία δεν είναι παρά η ανάγκη μας να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο εχθρικό, σ' έναν κόσμο που καταδυναστεύει τα όνειρά μας;...
http://contest.artspot.gr/ Νομίζω θα σε ενδιαφέρει..... Πάρε μέρος σε παρακαλώ.... Και όταν το κάνεις στείλε μου το κείμενό σου... Θα σου στείλω κι εγώ το δικό μου...
αυτό το τραγούδι λοιπον, έχει ένα τρελλο οξύμορο... η φαντασία μου μεν τα φταίει, αλλα φταίει γιατι πίστεψα πως θα ανοίξεις την καρδια μου τη κλειστη...
δηλαδη άλλα λόγια να μην αγαπιώμαστε ο ποιητης...
και αναρωτιέμαι, η φαντασία φταίει που δεν μπορούμε ν ανοίξουμε τη καρδια μας και περιμένουμε απ τους άλλους να το κάνουν;
τι λέω τωρα ε;
κι έπειτα μπλέκουμε και το όνειρο στη μέση... λες και μπορούμε να το διαλέξουμε... αλλα αν μπορούσαμε αυτο δεν θα ήταν όνειρο... πιο πολυ σε φαντασίωση μου μοιάζει...
Εγώ Ναύτη μου, τραγούδι δεν μπορώ να ... τραγουδήσω για να εξηγιόμαστε, εντελώς παράφωνη γαρ,
στην ερμηνεία όμως που κάνεις διαφωνώ ... η καρδιά η κλειδαμπαρωμένη μπορεί ν'αγαπήσει (ίσως μόνο αυτό μπορεί να κάνει)αρκεί να βρει τον ... "μάστορα" για το ιδανικό "κλειδί" και όχι τυχαίους διαρρήκτες γιατί τότε "σφαλίζει"
μμμ, το όνειρο σωστά, δεν το διαλέγουμε ... το κουβαλάμε εξ'αρχής ...
έτσι είναι, η καρδια η κλειδαμπαρωμένη δε μπορει μα τα κλειδια της εμεις τα κρατάμε πάντα! απλα αντι να τη ξεκλειδώσουμε, περιμένουμε να φανει εκείνος/εκείνη που θα του τα χαρίσουμε... τρομάρα μας... λες κι η τέχνη είναι ν ανοίγεις καρδιες... λες και αν είχαμε τόσο ανεπτυγμένο το κριτίριο θα κλειδαμπαρώναμε...
αλλου το μυστικο meggie μου... αλλου, και το ξέρεις...
Σημερα το άκουσα ερμηνευμενο από τον Τερζή... Μαγευτικό... Δεν το βρισκω μελαγχολικό.. Νιωθω ότι μεγενθυνει τα αυτονόητα δίνοντάς τους διαστάσεις εξαρτησης... όπως ο Έρωτας.. και αυτο μαγευει!... όσο κι αν πονά στην τελική του διαπιστωση...
Ναύτη μου, σήμερα η διάθεσή μου λέει: πολλά τα ... μυστικά, να πάνε να χαθούνε πια όσα ξέρω, ξέρω, γι'άλλα δεν θα μπορέσω και ... σ'όποιον αρέσω (και ισχύει και για μένα την ίδια αυτό)
20 σχόλια:
Και μέσα στην σιωπή είναι που κραυγάζει η μέσα ψυχή...
Καλημέρες
Οδοιπόρε μου,
ναι,
σε σιωπή,
χωρίς λόγια,
βλέπεις σαν το κείμενο που διάβασα σε σένα, ξέρεις, εκείνο το Φύλλο Πορείας, δεν μπορώ να γράψω εγώ.
Και τις δικές μου καλημέρες
η φαντασία τα φταίει (;)
που πλάθει τους κόσμους της
όπως εκείνη το θέλει...(;)
που παίρνει τ' όνειρο απ' το χέρι
και το κάνει αλήθεια(;)
κι ύστερα ζητάει πραγμάτωση
της ψευδαίσθησης...(;)
Κι ύστερα παίρνει το μαχαίρι
και τραβάει χαρακιά...(;)
Τι είναι ο κόσμος
αν όχι η ψευδαίσθηση των ψευδαισθήσεων;
Τι είναι η φαντασία αν όχι η εικονική πραγμάτωση μιας κρυφής επιθυμίας; Μα να φταίνε οι επιθυμίες, να φταίει η φαντασία ή μήπως φταίμε εμείς που τα μεγάλα τα κάνουμε μικρά;
Μήπως η φαντασία δεν είναι παρά η ανάγκη μας να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο εχθρικό, σ' έναν κόσμο που καταδυναστεύει τα όνειρά μας;...
Φιλιά πολλά σου χρωστώ καρδιά μου...
η σιωπη πολλες φορες λεει περισσοτερα απο την φλυαρια ;)))
http://contest.artspot.gr/
Νομίζω θα σε ενδιαφέρει..... Πάρε μέρος σε παρακαλώ.... Και όταν το κάνεις στείλε μου το κείμενό σου... Θα σου στείλω κι εγώ το δικό μου...
αυτό το τραγούδι λοιπον, έχει ένα τρελλο οξύμορο...
η φαντασία μου μεν τα φταίει, αλλα φταίει γιατι πίστεψα πως θα ανοίξεις την καρδια μου τη κλειστη...
δηλαδη άλλα λόγια να μην αγαπιώμαστε ο ποιητης...
και αναρωτιέμαι, η φαντασία φταίει που δεν μπορούμε ν ανοίξουμε τη καρδια μας και περιμένουμε απ τους άλλους να το κάνουν;
τι λέω τωρα ε;
κι έπειτα μπλέκουμε και το όνειρο στη μέση... λες και μπορούμε να το διαλέξουμε... αλλα αν μπορούσαμε αυτο δεν θα ήταν όνειρο... πιο πολυ σε φαντασίωση μου μοιάζει...
πω πω, φόρα πήρα ε;
πάντως το τραγούδι κι εγω τό'χω τραγουδήσει...
καλησπέρα σου!
Φυσικένια μου,
δεν χρωστάς τίποτα ...
υπέροχα τα λόγια σου, υπέροχη η γραφή σου που βγάζει την "αγάπη" της ψυχής σου
ναι, η φαντασία είναι ανάγκη, είναι αυτοσυντήρηση ...
η χαρακιά είναι "αποτύπωμα" που λέει και ο Ναύτης.
Σε φιλώ ψυχή μου
καρδούλα μου,
αυτό να λέγεται,
κι εγώ δεν την αντέχω την ... φλυαρία.
Όταν γράφω πολλά είναι σαν ... να λέω δικαιολογίες.
Σε φιλώ
Εσύ Σπύρο μου,
να μου το στείλεις,
κι εγώ αν δεν το δεις εδώ θα στο στείλω.
Και πάλι σ'ευχαριστώ,
τα υπόλοιπα τα άφησα στο ... μπλογκ σου.
Καλό σου απόγευμα
Εγώ Ναύτη μου,
τραγούδι δεν μπορώ να ... τραγουδήσω για να εξηγιόμαστε,
εντελώς παράφωνη γαρ,
στην ερμηνεία όμως που κάνεις διαφωνώ ...
η καρδιά η κλειδαμπαρωμένη μπορεί ν'αγαπήσει (ίσως μόνο αυτό μπορεί να κάνει)αρκεί να βρει τον ... "μάστορα" για το ιδανικό "κλειδί" και όχι τυχαίους διαρρήκτες γιατί τότε "σφαλίζει"
μμμ, το όνειρο σωστά, δεν το διαλέγουμε ...
το κουβαλάμε εξ'αρχής ...
εδώ γύρω είμαστε ...
έτσι είναι, η καρδια η κλειδαμπαρωμένη δε μπορει
μα τα κλειδια της εμεις τα κρατάμε
πάντα!
απλα αντι να τη ξεκλειδώσουμε, περιμένουμε να φανει εκείνος/εκείνη που θα του τα χαρίσουμε...
τρομάρα μας...
λες κι η τέχνη είναι ν ανοίγεις καρδιες...
λες και αν είχαμε τόσο ανεπτυγμένο το κριτίριο θα κλειδαμπαρώναμε...
αλλου το μυστικο meggie μου...
αλλου, και το ξέρεις...
εδω γύρω, ναι
"γι αυτο μη κλαις που φευγω βιαστικα...
σε μενα τωρα πια ταιριαζει για να κλαψω...
για της καρδιας μου τα χαμενα ιδανικα..."
σιωπη...
και ακους τα παντα να ουρλιαζουν...
καλως σε βρηκα καλη μου!
μια νεραιδενια καλησπερα αφηνω στο σπιτικο σου!!!
Σημερα το άκουσα ερμηνευμενο από τον Τερζή...
Μαγευτικό...
Δεν το βρισκω μελαγχολικό..
Νιωθω ότι μεγενθυνει τα αυτονόητα δίνοντάς τους διαστάσεις εξαρτησης...
όπως ο Έρωτας..
και αυτο μαγευει!...
όσο κι αν πονά στην τελική του διαπιστωση...
Τα Φιλια μου, πριγκίπισσα....φιλια φαντασίας..
μια φορά μόνο αρκεί;
ίσως αν το ακούσω πάλι κ πάλι βρω την απάντηση...
καλό βράδυ...
Ναύτη μου,
σήμερα η διάθεσή μου λέει:
πολλά τα ... μυστικά, να πάνε να χαθούνε πια
όσα ξέρω, ξέρω,
γι'άλλα δεν θα μπορέσω και ... σ'όποιον αρέσω (και ισχύει και για μένα την ίδια αυτό)
Καλημέρες
Ναϊάδα μου καλώς ήρθες
.. μετά το ουρλιαχτό όμως, τα βάζεις κάτω και τα .. μετράς, τα ... γράφεις και κάποτε γμτ θα τα ... πετάξεις
Σε φιλώ
Κάκια μου,
στο έχω ξαναπεί,
η στόφα σου είναι ... σιδερένια,
σε χαίρομαι
Φιλάκια και καλημέρες
Προφήτη μου,
αυτό το τραγούδι το ακούς πολλές φορές, πάρα πολλές, αλλά από απαντήσεις δεν βρίσκεις ούτε ΜΙΑ
Σε καλημερίζω
και ξαναλέω, χαίρομαι που γύρισες
Ορισμένες φορές αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη να ακούσουμε, όσο οξύμωρο κι αν φαίνεται, είναι σιωπή.
Φιλιά πολλά!
Ginny μου,
εγώ την λατρεύω τη σιωπή,
αφήνω ήσυχους τους άλλους και φωνάζω μονάχη μου
Φιλάκια κοριτσάκι μου
Δημοσίευση σχολίου