Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Για την Νίνα

Λοιπόν,

Τα πράγματα έχουν ως εξής: περπατησιά δεν μπορώ ν’αλλάξω.

Καρατσεκαρισμένο πλήρως. Η λέξη διόλου ποιητική αλλά η μόνη που με αποδίδει τέλεια.

Παρακολουθώ τους συν-ιστο-λόγιους και … περιπατώ στα χνάρια που αφήνουν. Έλα μου όμως που στους περιπάτους δεν χαζεύω, κι έτσι αρχίζουν τα δύσκολα, εξ’ ελλείψεως χαζομάρας. Συχνά μού λένε, πήγαινε μια βόλτα να … ξεσκάσεις, να χαλαρώσεις κι εγώ, με το «βήμα» το ανάποδο, πάω μεν, αλλά … σκάω δε. Τόσο καλά που λέτε τα περνάω εγώ στις γυροβολιές μου.

Μην βιαστείτε να με πείτε … υπερβολική. Τι να γίνει; Ο καθείς έχει τα … κουσουράκια του κι εδώ που τα λέμε, τελευταία τα δικά μου τα’χω βγάλει όλα στη φόρα. Τι λέγαμε λοιπόν; Περί … σκασίματος. Πώς να το κάνουμε μωρέ, όταν γειτόνοι αγκομαχούν και ξεφυσάνε συμμερίζομαι κομμάτι κι εγώ, χαλαλίζω λίγο από τη σκέψη μου, τη στριφογυριστή, είναι αλήθεια, για έναν – έναν ανάλογα με το «δρόμο» του και με τον «τρόπο» του.

Ας ξεσκάσω λοιπόν,

Νίνα μου, εσύ δεν ήρθες εδώ και μου είπες πως αν ήξερες περισσότερα από όσα πέρναγα θα μπορούσες να βοηθήσεις λίγο παραπάνω; Και τώρα τι; Έγραψες ένα υπέροχο κείμενο και πήγες για … ύπνο πάλι; Καταλαβαίνω την ανάγκη για … λούφα, για παραλλαγή αν θέλεις, για «στάση» να πάρεις ανάσα αλλά σε … σκέφτομαι και δεν είχα άλλο τρόπο να στο πω.

"Eternity" λοιπόν αλλά κορίτσι μου είναι πολύ μεγάλη για να την περάσεις μόνη ανάμεσα σε υποχρεώσεις και καθήκοντα. Θα μου πεις γράφοντας έχεις παρέα; Μου φαίνεται ναι και μου φαίνεται επίσης πως κι εσύ το πιστεύεις αυτό. «Να γράφω, να γράφω, να γράφω …» έγραφες και μετά … για ύπνο πάλι;. Έστω και χωρίς σχόλια, γράψε στη Νίνα σου τη ψυχή σου γιατί όπως γίναμε με … ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ζούμε.

Πως πήρα το θάρρος να σου γράψω; Α, σε τέτοια εγώ είμαι θαρραλέα αρκεί να … αναγνωρίσω ό,τι αξίζει για μένα.

10 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Ξερεις πόσο φλύαρος είναι ο ύπνος?...
Ξέρεις πόσο προσπελάσιμη γίνεται η απόσταση στο μεσοδιάστημα ανάμεσα ξύπνιου και ύπνου?..

Ναι, αυτή είναι η διαδοχή:
Γραφουμε και μετα παμε για ύπνο...

με άδεια χερια...
αδεια σκεψη γιατί καναμε ήδη καταθεση Ψυχης..
και γιατί εκτιμούμε ότι εκείνη τη γλυκιά στιγμή πριν τον ύπνο, το μυαλό παίρνει ανάσα και επεξεργάζεται όλα τα δεδομενα της ημερας που περασε επιτυχώς...

Μην υποτιμάς την απουσία...
Η παυση είναι που κερδίζει χρόνο για επεξεργασία και αναλύσεις...

Και επαφή χωρίς αναλύσεις και εμβαθύνσεις είναι επαφη ρηχή ...

Σε φιλω ολογλυκα, πριγκιπεσσα...
{το θεμα δεν είναι πώς νιωθεις, αλλα πώς σε βλεπουν οι άλλοι... Κι εγω έτσι σε νιωθω...}...

Prisoned Soul είπε...

Έτσι ξεσκάω κι εγώ πολλές φορές... Παρακολουθώ τι συμβαίνει γύρω μου εδώ και... γράφω.
Να ξέρεις έχω σκεφτεί άπειρες φορές το γιατί αλλά ακόμη υποθέσεις κάνω.
Ένα είναι σίγουρο, όπως είπε και η καλή μας Κάκια
...Γράφουμε και μετά πάμε για ύπνο...

Είτε αυτό είναι κυριολεκτικό, είτε μεταφορικό, έτσι γίνεται.
Γράφεις και ξυπνούν όλες οι αισθήσεις, οξίνονται και ύστερα όταν πια έχεις τελειώσει μένεις μετέωρος να κοιτάς τις γραμμές, τις προτάσεις...το μυαλό πια κοιμάται οδηγώντας το σώμα σε νέα ταξίδια...

Ναύτης είπε...

χμ...
καλημέρα,
τώρα, με κίνδυνο να διαταράξω λίγο τις ισοροπίες, κι όχι πως κακο θα κάνω, ομολογω πως όταν γράφω, δεν γράφω για να κοιμηθω καλύτερα...
γράφω για να μείνω ξύπνιος...
επίσης όταν γράφω, μετα πεινάω για κάποιο λόγο...
ξέρετε...
τέλος χθες, που δεν έγραψα το βράδυ, ξύπνησα με έλλειψη...
έφαγα 2 κουλούρια θεσσαλονίκης και ήπια και δυο εξπρέσους...
καλημέρα και πάλι
καλη δύναμη
:)

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Tι να πω τώρα εγώ; Τα είπε όλα η Κάκια. Κοιμίσης, η γράφουσα, μέχρι αηδίας στα θολά, στα άσχημα και τα δύσκολα. Ωσεί απούσα εκεί που θα "έπρεπε" η παρουσία να είναι ηχηρή. Κι όμως, έπειτα απ' το βαθύ ύπνο -όσο πιο δύσκολα τόσο πιο βαθύς- να κι η λύση εν έδει επιφοίτησης Πνεύματος Αγίου! Και στο δια ταύτα, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου... Περίμενε λοιπόν το πρωί κι αν η απουσία συνεχιστεί θα έχεις όλον τον καιρό να την επεξεργαστείς καλύτερα.

Unknown είπε...

Κάκια μου,
αδειάζουμε για να ... ξαναγεμίσουμε ...
κάπως έτσι πορευόμαστε στα ... βαθιά νερά ... λες και το βάθος μάς είναι απαραίτητο

νάσαι καλά ... κι ας με λες πριγκιπέσσα

Unknown είπε...

Γλυκιά μου αλήθεια
όταν υπάρχει ... παροξυσμός ή μένεις ακίνητος ή γράφεις έως εξαντλήσεως ακόμα και χωρίς ... μελάνι.
Χαράζεις ... πάνω σου.

Φιλιά μικρή μου

Unknown είπε...

Ναύτη,
εσύ ναι, γράφεις για να ... κρατηθείς ξύπνιος σαν... ζωντανός,
εκείνα τα "2 λεπτά διάλειμμα" ήταν όξινη βροχή

-----
δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης ε!!!!
θα είναι ξεχωριστά φαντάζομαι

καλή δύναμη και σε σένα

Unknown είπε...

melv@aki μου,
άβυσσος η ψυχή και γι'αυτό είπα, είχα την ανάγκη να φωνάξω τη Νίνα.
Μπορεί να με άκουσε, μπορεί και όχι, εγώ πάντως θα την περιμένω.

Νομίζω πως κάτι ξέρεις κι εσύ παραπάνω από ... αναμονή για όποια παραστεί ανάγκη.

Την καληνύχτα μου γλυκιά μου

nina είπε...

Meggie μου, δεν έχω λόγια ψυχή μου. Μόλις τώρα το είδα. Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Πολλά φιλιά

Unknown είπε...

Φιλιά Νίνα μου και εδώ ... είμαστε ...