Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Βλέπετε, την Αγαπάω


Πάγια η τακτική μου να αφήνω χρόνο σε μένα όταν κάτι με …εξοργίζει.
Χρόνια η εκπαίδευσή μου σ’αυτό, διότι ένα από τα μειονεκτήματά μου είναι ο αυθορμητισμός μου. Οπότε αυθόρμητη και άμεση συμπεριφορά πάνω σε οργή είναι εκρηκτικός συνδυασμός.


Άφησα λοιπόν χρόνο και γράφω ήρεμα αλλά χωρίς να έχω ξεχάσει την οργή μου.

Πρέπει να πω κατ’αρχήν πως για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας έχω Αγάπη. Απεριόριστο Σεβασμό και Απεριόριστη … Υπομονή.
ΟΜΩΣ θέλω να φωνάξω πως έρχονται στιγμές που το πράγμα παραπάει μαζί τους. Ναι, όπως το λέω. Π Α Ρ Α Π Α Ε Ι. Απαιτήσεις, Αξιώσεις, Παράπονα και το κερασάκι στην τούρτα Ηθικοί Εκβιασμοί. Σαν να μην πέρασαν από την «δεύτερη» ηλικία για να φτάσουν εκεί που είναι τώρα, σαν να μην γνωρίζουν της «εν ενεργεία ζωής» τις δυσκολίες, σαν να μην είχαν κι αυτοί στο καιρό τους «μεγάλους» ανθρώπους να φροντίζουν, σαν να μην ξέρουν πως όλα μπορούν να γίνουν όταν υπάρχει αμοιβαία τουλάχιστον κατανόηση διότι πώς να το κάνουμε μωρέ, την αμοιβαία αγάπη, δεν έχουν το δικαίωμα να την αμφισβητούν. ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ.


Ναι, ξέρω, μπορεί να υπάρχουν παραδείγματα πολλά εγκατάλειψης ηλικιωμένων γονιών αλλά δεν μιλάω για τέτοια «τέκνα». Αλίμονο, εκεί έχουν όλα τα δίκια του κόσμου. Δεν υπάρχει πιο «σκληρό» πράγμα από το να αφήνεις τον γονιό σου ενώ δεν είναι ικανός να ζήσει πια μόνος του. Μιλάω όταν συμβαίνει το αντίθετο. Όταν προσφέρεις όσα περισσότερα μπορείς χωρίς να λογαριάζεις κούραση ή χρήματα και παρόλα αυτά να μην βρίσκεις, έστω την ελάχιστη ικανοποίηση από μέρους τους. Το πολύ πολύ απλώς μια συγκατάβαση.

Ναι, ξέρω, τα «γηρατειά» τρελαίνουν. Τρελαίνουν γιατί … στενεύει ο χρόνος. Τώρα πως το ξέρω; Ε, δεν το ξέρω σαν να είμαι εκεί, οπότε δεν μπορώ να είμαι σίγουρη γι’αυτή τη «γνώση» αλλά προσπαθώ να καταλάβω και να υποστηρίξω με όλη μου τη καρδιά. Εκεί δε, που με πιάνει ΤΟ παράπονο, είναι όταν βλέπω γύρω μου ανθρώπους της ίδιας περίπου ηλικίας να «ζουν» στ’αλήθεια έχοντας όχι μόνο διάθεση αλλά και απίστευτες δραστηριότητες. Παράπονο έως δακρίων σας λέω.


Η δική μου «μπόρα» πέρασε πια. Όμως αυτός ο χειμώνας θα μου μείνει αξέχαστος. Ήταν τόσο απίστευτα «μαύρος» και με πόνεσε τόσο πολύ που όταν ακούω τώρα τη μητέρα μου να με ρωτάει για την υγεία μου ή να με νοιάζεται για τις κουραστικές μου μέρες, μια φωνή φτάνει στο στόμα μου να της πω, πώς όπως κι αν είμαι και όσο κι αν κουράζομαι δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στην «απελπισία» που με πότισε για έξι ολόκληρους μήνες. Δεν το λέω όμως.


Βλέπετε την Αγαπάω.

41 σχόλια:

Drmakspy είπε...

Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις.... Και πόσο μα πόσο όμορφα το θέτεις και τοποθετήσαι.... Σε νοιώθω απόλυτα και συχνά περνάω τα ίδια... Βέβαια το πιό σπαστικό είναι που στα 47 όταν την συμφέρει είμαι γκοτζάμ άντρας αλλά όταν θέλει μου φέρεται σαν σε δεκάχρονο... Και το κακό είναι που στην γενική μαύρη κατάσταση που περιήλθα οικονομοκά, αναγκάζομαι να στηρίζομαι για πολλά επάνω της οπότε να υπομένω πολλά περισσότερα...

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Θα μιλήσω από την πέρα όχθη και στους δυο σας.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΑΣ!!!!!!!!
Το λέω με πλήρη επίγνωση γιατί ζώντας με γυναίκες περασμένης ηλικίας και έχοντας παιδιά μεγάλα έχω το δικαίωμα να τις κρίνω.
Κάπου στα τετράδια έχω γράψει για τις μάνες αράχνες.
Αυτές που σφίγγουν στον ιστό τους τα παιδιά τους γιατί μάθανε να τα θεωρούν κτήμα τους.
Δεν φταίει η ηλικία που γίνονται κτητικές και ζητούν να πάρουν πίσω ότι έδωσαν.
Ετσι ήταν από πάντα!

Ανώνυμος είπε...

Είναι που ο κύκλος κλείνει ξανά... σαν να επιστρέψει στην αρχή... στην παιδική ηλικία... και όλα δένουν...

Υπομονή!

μαχαιρης είπε...

Eγω θα συμφωνησω με την ΑΝΤΙΓΟΝΗ...
Αυτος που ηταν απο παντα ετσι..
Θα ειναι και ως γερος ετσι...
Απλα πριν του περναγε,ενω τωρα εκβιαζει για να το πετυχει...
Καλο ειναι...Σε καποια ηλικια..Να αποσυρεται κανεις...
Να αποσυρεται απο επιλογη...Πριν αναγκασθει εκ των πραγματων....

Ginny είπε...

Καλησπέρα Meggie!
Το έθεσες πολύ σωστά το ζήτημα θαρρώ. Αγαπώ τη γιαγιά μου, ναι. Όμως, ορισμένες φορές απλά δεν είμαι ικανή να συγκρατήσω την υπομονή μου με αυτά που ξεστομίζει.
Λένε ότι τα γηρατειά είναι η δεύτερη εφηβεία και, πιστεύω ότι, αυτό τα εξηγεί όλα.
Φιλιά πολλά!

eleni είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
eleni είπε...

Meggie,παρομοίως αυθόρμητη είμαι και μπορώ να πω εκρηκτική ,πολλές φορές μάλιστα προσπαθώ να συγκρατηθώ.
Οι γονείς μου μέχρι τη στιγμή που έφυγαν δεν παραπονέθηκαν,πάντα είχαν κατανόηση.
Αντίθετα ο πεθερός μου όλο γκρίνια-σήμερα από το πρωί πήγαμε στο χωριό μας να τον δούμε και να κανονίσουμε κάποιες λεπτομέρεις με τη γυναίκα,που τον προσέχει.
Ας ελπίσουμε ότι δε θα γίνουμε παραπονιάρες μεγαλώνοντας.
Καλό σου βράδυ!

Ελενα καπακιώτου είπε...

με συγκηνησες με τα οσα διαβασα, εχεις απολυτο δικαιο...
αλλα η εκτιμηση που εχεις
για τους μεγαλυτερους σου
σε κανει να εισαι
αυτη που εισαι,
και μπραβο σου!!
το ιδιο ειχα και εγω,
και ποτε δεν εκανα παραπονα... γιατι δεν ηθελα
να πληγωσω ποτε κανενα...

νασαι παντα καλα ψυχουλα μου
και ναχεις μια καλη μερα

Νικόλας K. είπε...

Καλά κάνεις και την αγαπάς!
Οι άνθρωποι όταν μεγαλώνουν, από κάποιο σημείο και μετά γίνονται πάλι παιδιά... Όταν συζητάς με γέροντες θυμούνται με απίστευτη καθαρότητα σκηνές από τα παιδικά τους χρόνια!
Καλό απόγευμα εύχομαι!

Unknown είπε...

Drmakspy λυπάμαι που το "ξέρεις" το θέμα, εσύ όμως προφανώς καταλαβαίνεις καλύτερα και μη νομίσεις πως λόγω οικονομικών, υπομένεις περισσότερα, και διαφορετικά να ήταν, πάλι τα ίδια θα πέρναγες.
Έχει να κάνει με σένα, τον ίδιον και όχι με τα ... οικονομικά σου, η μαμά σου.
Κουράγιο

Unknown είπε...

Αντιγόνη μου σε σένα τι να πω;
Και πάλι ένα ευχαριστώ γιατί δεν αρκέστηκες στα λίγα (ολόσωστα) λόγια σου εδώ, με ... ανακούφισες και διεξοδικά στο blog σου.

Καλό σου απόγευμα

Unknown είπε...

Ναι Οδοιπόρε μου, ο κύκλος κλείνει και ο κλοιός σφίγγει....

Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Μαχαίρη μου δεν διαφωνώ ούτε με σένα και ούτε και με την Αντιγόνη, μόνο που πριν, όπως λες, δεν το μέτραγα το ίδιο, δεν μου έφερνε απελπισία.
Εγώ πάντως, με σώας τα φρένας αν φτάσω σε χρόνους γηρατειών, θα αποσυρθώ οικειοθελώς.

Καλό σου απόγευμα

Unknown είπε...

Ginny μου και η "υπομονή" θέμα "χρόνου" είναι και εκπαίδευσης.
Γιαγιάκα "έφηβη" έχεις λοιπόν ε;
Χμ, να την χαίρεσαι και όταν το πράγμα ζορίζει πολύ, στρίβε δια ... της φυγής. Εσύ μπορείς.

Νάσαι καλά μικρούλα μου

Unknown είπε...

Ελένη μου κι εσύ ... αυθορμήτως εκφράζεσαι; Μπράβο.
Όσο για τον πεθερό σου μήπως να τον γνωρίζαμε στην μητέρα μου;; χαχαχα

Καλό σου απόγευμα καλλιτέχνιδά μου

Unknown είπε...

Αχ, Ζίνα μου, τα ... παράπονα γίνονται σιωπηλώς και εσωτερικώς αλλά ... ενίοτε βρίκσω και κάπου έξω να τ'ακουμπήσω.

Ζίνα μου ... χαμογέλα λίγο

Unknown είπε...

Νικόλα το ξέρω πως κάνω καλά και την Αγαπάω και το ξέρω πως γίνεται και πάλι παιδί, αλλά ξέρεις κάτι; κι εγώ παιδί είμαι. Τι νόμισες;; πως μεγαλώνουμε τόσο ποτέ, που δεν είμαστε ΤΑ παιδιά τους;;

Καλό σου βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Πως θα σου φαινόταν, αν το πρόσωπο που αναφέρεις σου έλεγε...
(Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εκεί που
είμαι θάρθεις)?

Unknown είπε...

Λες να μην μου το έχει πει αυτό;;
Μόνο που μου το λέει χρόνια και χρόνια, πριν καν φτάσει στη τωρινή της ηλικία.
Όπως και να γίνει πάντα θα προηγείται από μένα στης ζωής τα ... μονοπάτια. Δεν φταίω όμως εγώ γι'αυτό.
(αυτά, τα λέει η λογική)

Την λατρεύω ... Ανώνυμη
είναι το σημείο αναφορά της ζωής μου και είναι "απελπισία" να τη σκέφτομαι "εκεί" που είναι τώρα και να νιώθει, ό,τι ξέρω πως νιώθει και να μην μπορώ να κάνω τίποτα πέρα από όσα μόνον μπορώ.
(αυτά, τα λέει το συναίσθημα)

Ευτυχώς που είναι καλύτερα τώρα. Πολύ καλύτερα.

Σ'ευχαριστώ που πέρασες.

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη, δεν είμαι ανώνυμη, η frezia
είμαι κάποιο λάθος έκανα.

Frezia είπε...

Τώρα πιστέυω να έγραψα σωστά...
Και πάλι συγνώμη.

Margo είπε...

Θα σου πω μόνο υπομονή και προσοχή, να μην αφήσεις κανένα περιθώριο να σε αποπροσανατολίσει. Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ κτητικοί και το χειρότερο δεν καταλαβαίνουν πόσο κακό κάνουν στους ανθρώπους που αγαπούν. Είναι που και η αγάπη είναι τόσο σχετική για τον καθένα.
Να είσαι καλά στο λέω με όλη μου την δύναμη.
Καλό Σαββατοκύριακο:-)

Coffeemug είπε...

Δεν έχω καλή σχέση με τη μαμά μου. Ανταλλάσσουμε επισκέψεις. Πάω την κόρη μου, τρώμε μαζί κάποιες φορές αλλά μέχρι εκεί. Δεν αντέχω τίποτα παραπάνω. Και δεν δίνω τίποτα παραπάνω. Λυπάμαι που είναι έτσι και μάλιστα καποια φορά άκουσα μια φίλη να μιλάει στο τηλέφωνο στη μαμά της και να λέει "μανούλα" και νόμιζα ότι είναι από άλλο πλανήτη.Με τα χρόνια έμαθα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσπαθώ εγώ και εκείνη να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.
Εξομολόγηση τέλος.

nina είπε...

Γι' αυτό αναρτούσες αραιά; Τι κρίμα που δεν γνωρίζαμε θα ήμασταν περισσότερο κοντά σου. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω. Υπομονή Meggie μου, δεν βρίσκω αλλη διέξοδο σε τέτοιες καταστάσεις απο κατανόηση και υπομονή.
Πολλά φιλιά

Unknown είπε...

Frezia μου δεν πειράζει για την ... ανώνυμη προσπάθειά σου.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς η απάντησή μου είναι η ίδια.
Καλημέρα σου

Unknown είπε...

Margo μου σ'ευχαριστώ.
Ναι, η αγάπη είναι σχετική. Εγώ ας πούμε πολλές φορές βρίσκω κουραστική την αγάπη μου γιατί έχω την ανάγκη να την ... λέω.

Καλή σου μέρα και νάσαι κι εσύ καλά.

Unknown είπε...

coffeemug μου εγώ μάλλον αντέχω παραπάνω. Χρόνια και χρόνια "μετράω" την αντοχή μου. Θέλει τεράστια δύναμη για να βάλεις σημαδάκι τέλους, αν και αυτή τη φορά, με έφερε πολύ κοντά του.

Σε χαίρομαι για την "καθαρή" σου στάση.

Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Αχ Νίνα μου, ούτε κι εσύ μπορείς να φανταστείς πόσο καταλαβαίνω εγώ εσένα. Μόλις σε διάβασα (όχι τη μουσική δεν την άκουσα - υπήρχε λόγος).

Ξέρεις, το "κοντά" και το "μακριά" είναι πολύ σχετικό.

Σ'ευχαριστώ

μαχαιρης είπε...

Aυτη η ΜΕΓΚ που βλεπουμε ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να φταιει...ΑΥΤΟΣ ο συγγενης εξ αιματος που δεν καταλαβαινει,αυτα που εμεις τα νοιωθουμε ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΩΔΙΑ,φταιει...Μηπως να ψαχνοτανε κι αυτος λιγακι..??
Μηπως καποιος ΤΡΙΤΟΣ συγγενης συνομηλικος να μπορουσε...να παρεμβει...
Δεν ξερω και μεγαλα λογια δεν λεω..
αλλα η ευθυνη ειναι παντα η του κουφου η του μουγκου...

Ναύτης είπε...

Μέγγυ, την έχεις ακόμη κοντα σου;
κοίτα να την χαρεις καλη μου...
κοίτα να την χαρεις.
κι είναι οι γέροι μας σαν τα μικρα παιδια
δεν έχουν πια τι να χάσουν
κι ούτε να κερδίσουν έχουν περισσότερα...
κι αν μαντέψω... είμαι σίγουρος ότι της λείπεις...

καλημέρα σου

υ.γ. χωρις ίχνος απαξίωσης, τα υπόλοιπα είναι υλικο για μπλογοσυζητήσεις :)

tsouxtra είπε...

Σίγουρα δε μπορώ να καταλάβω απόλυτα αυτό που πέρασες, αλλά προσπαθώ να το φανταστώ μέσα από το κείμενο σου..
Θέλει κότσια γερά και πολύ υπομονή..
Να μη ξεχνάς πως κι αυτή σ' αγαπάει πολύ.. ίσως καμιά φορά ξεχνάει να σου το πει, δε σημαίνει όμως ότι δε το νιώθει..!

Φιλιά καλή μου!

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΨΥΧΗΣ είπε...

Ανεξάρτητα ποιός και τι, μέσα από συμπεριφορές, η πίκρα όλη στο κακό που κάνεις στον εαυτό σου με τον τρόπο που το βιώνεις, το αποτέλεσμα είναι όλοι να είναι μια χαρά γύρω σου και εσύ... προσπάθησε να μην βάζεις μέσα σου τα αρνητικά συναισθήματα που δίκαια η άδικα νιώθεις όταν αυτά σου κάνουν τα νεύρα χάλια... αντί ν' αγαπάς σε τέτοιες στιγμές αδιαφόρησε λίγο γι' αυτά που ακούς η δεν ακούς, κάνε αυτά που πρέπει να κάνεις και αύριο που θα μπορείς αγάπησε, όταν κάτι δεν μπορώ να το αποφύγω προσπαθώ να το φέρω σε ισορροπία
Αγαπάω και μου σπας τα νεύρα δεν πάνε μαζί, όσο για το ηθικό η ηθική ανά τους αιώνες μεταμορφώνετε δεν υπάρχει παρά μόνο μέσα μας ότι εγώ θεωρώ ηθικό και τελεία.

Coffeemug είπε...

Δεν ξέρω πόσο "καθαρή" ή "ξεκάθαρη" είμαι αλλά ξέρω ότι δεν αντέχω να πληγώνομαι πια. Μισό δευτερόλεπτο συναναστροφής και με πιάνει τρέλλα. Δεν μπορώ να την αφήνω να με πληγώνει άλλο. Δεν έχω δύναμη γι αυτό.
Σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ.

ενας ανοητος αντρας είπε...

meggie...my meggie
μην παιδευεσαι... απλα δεξου την αγαπη σου,δεξου την συμπεριφορα της-ακουσια ή ακομα χειροτερα εκουσια-και προχωρα.Κανε αυτο που νοιωθεις χωρις να περιμενεις τιποτα αλλα συγχρονως μην πληγωνεσαι.Οι ανθρωποι πολυ δυσκολα αλλαζουν, αν ετσι μεγαλωσε ετσι θα φυγει.Οσο μπορεις να την χαιρεσαι, καλα λεει ο ναυτης και να πω και κατι "σκληρο".να χαρεις οταν θα φυγει ειδικα αν ειναι πληρης ημερων.να χαρεις και την αποδεσμευση σου χωρις ενοχες γιατι κατι μου λεει οτι εκει παλι θα μπλεξεις.ετσι παει αυτο το παιχνιδι.
χιλια πραγματα μπορουμε να πουμε αλλα σημασια εχει η καρδια σου -ειδες ? αντιδραει-και η ψυχη σου -ελευθερωσε την .Ακουσε και τις δυο βαλε και την λογικη σου -υποθετω κραταια -και προχωρα.
Εσυ ξερεις για σενα καλυτερα
καλη σου μερα my meggie
σε φιλω

Unknown είπε...

Μαχαίρη μου καλημέρα
δεν ξέρεις και μεγάλα λόγια δεν λες, αλλά λες "απλά" λόγια,
τόσο απλά!!! που κουφός ή μουγκός νάναι ο άλλος, δεν γίνεται να μην τα καταλάβει.
Χαίρομαι που σε διαβάζω.

Unknown είπε...

Ναύτη, κι εμένα μου "λείπει" πολύ όσο και της λείπω κι εγώ.
Την έχω αλλά όχι κοντά μου.
Πιθανόν να μου λείπει περισσότερο απ' όλα η απώλεια του "θαλερού" της ίσκιου.

Χωρίς ίχνος απαξίωσης των σχολίων, δηλώνω πως το ότι έγραψα γι'αυτό μου το κομμάτι ήταν ... ανακουφιστικό.

Την καλημέρα μου

Unknown είπε...

tsouxtra μου καλημερούδια σου.

Τίποτα δεν ξεχνάω.
Άλλο μου κουσούρι κι αυτό χαχα.

Unknown είπε...

Παράθυρο ψυχής ... στόχο πάλι βρήκες.

Δεν ξέρω ν' αγαπάω σύμφωνα με τα ... νεύρα μου.
Πως το λένε; Αγάπη παντός καιρού ... ασχέτως "ηθικής".

Πως να βρεθεί ισορροπία σε τόσο χύμα κατάσταση;;
Πώς;;

Γειά

Unknown είπε...

coffeemug μου, ξέρεις πόσο καθαρά σκληρή είσαι με σένα;;
Εκεί είναι η "δύναμή σου". Να μπορείς να είσαι σκληρή με τον εαυτόν σου.
Εγώ δεν είμαι.

Χωρίς υπερβολή κι εγώ χαίρομαι που είσαι εδώ.

Unknown είπε...

Ανόητε ... καλώς τον ...

Ναι, εγώ ξέρω,
ξέρω για μένα, κάνω ό,τι νοιώθω χωρίς να περιμένω τίποτα.

Καλημέρα μας

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Θα μπορούσα να γράψω πολλά. Αλλά με πρόλαβε η γιαγιά Αντιγόνη και διάβασα την απάντησή της στην αντίπερα όχθη πριν διαβασω αυτό. Τώρα καταλαβαίνω και την απάντηση βέβαια καλύτερα.
Και συμφωνώ μαζί της.
Και ως κόρη και ως μητέρα τριών κοριτσιών.
Ελπίζω μόνο πως δεν ανήκα ποτέ στις μητέρες αράχνες και πως ποτέ δε θα σφίξω σε ιστό τα μικρά μου... Και το παλεύω όσο μπορώ.