Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

ΤΟΤΕ, ΑΞΙΖΕΙ


Δεν είμαι … φρέσκια στις γειτονιές των μλογκ. Και πριν τη Μέγκυ, υπήρξα κάποια άλλη σε μια άλλη γειτονιά, εδώ κοντά. Μικρός που είναι ο κόσμος, ακόμα και του net ε; Πάντως μη νομίσετε, κάπως έτσι ήμουν και με άλλο όνομα. Ναι, ναι, όμοια, ένα αντίγραφο της Μέγκυς, η μόνη διαφορά ήταν πως τότε, τότε που πρωτοανακάλυψα τη «γραφή» χα χα, ήθελα να βγάλω από μέσα μου πίκρα ατελείωτη, ενώ στη Μέγκυ ήρθα με χαρά. Από όπου και από όπως όμως κι αν ξεκινάς η «καθημερινότητα» σου και η «νοοτροπία» σου σε αφήνουν εκτεθειμένη ιδιαίτερα στις καλύτερες των προθέσεων.

Εγκατέλειψα την πρώτη μου ταυτότητα για να αφήσω πίσω μου τη «γάγγραινα» της άδικης πίκρας, γιατί τέτοια ήταν τελικά, και ντύθηκα τη Μέγκυ προσδοκώντας να λειάνω τις απαιτήσεις μου στη ζωή, ν’αρκεστώ σε μια … δεύτερη πνοή.

Ο μεγάλος «πρόδοτης» όμως είναι ο χρόνος που περνάει από πάνω σου κι όταν συχνά πυκνά γίνεται απολογισμός ακούς τα βροντερά γέλια του. Τύψεις μηδέν ο άθλιος!!!!

Μεγάλος ο πρόλογος αλλά ήθελα να ορίσω τη «θέση» μου στην μπλογκόσφαιρα και σε σας, τη νέα παρέα.

Λοιπόν στην πορεία αυτή, σχεδόν τεσσάρων χρόνων, αν υπολογίσω και όταν δεν έγραφα και μόνο διάβαζα, συνάντησα «σελίδες – πρόσωπα» πολλά με ταυτότητες πραγματικές αλλά και καλυμμένες, γραφές ποιητικές, λογοτεχνικές, προσωπικές, σταράτες, απλές, καθαρές, σκοτεινές, πονηρές, κουτοπόνηρες, τολμηρές, θρασύδειλες, αληθινές και ψεύτικες.

Μέσα σ’αυτή λοιπόν την ξέχωρη «κοινωνία» έζησα κι αγάπησα όπου βρήκα «τον άνθρωπο» μέσα στα γεγονότα του, στις πράξεις του, στις πολιτικές απόψεις του, στις κοινωνικές σκέψεις του, στις καταγγελίες του, στην οργή του, στα πάθη του, στα λάθη του, στα σωστά του, στις χαρές του και στις λύπες του. ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Δεν υπάρχουν πάντα πίσω από τις λέξεις που γράφονται στα blogs, άνθρωποι. Περιγράφουν, καταθέτουν, επιχειρηματολογούν, συχνά διαπληκτίζονται προσπαθώντας να δείξουν το δικό τους «σωστό» και του άλλου ή των άλλων τα «λάθη», καταδικάζουν, αθωώνουν και χίλια λογής λογιών λόγια γράφουν αλλά μου φαίνεται πως στη βιάση να κερδίσουν, έστω εδώ μέσα, ότι πιθανόν δεν μπορούν έξω από εδώ, την προβολή, την αναγνωρισιμότητα ακόμα και με ψευδώνυμα, δεν παραχωρούν τίποτα από τον εαυτόν τους, από την ψυχή τους. Αναπαράγουν σχεδόν ό,τι στιγματίζουν, τον ξύλινο αλλά ιντερνετικό πια λόγο.

Και υπάρχουν και κάτι άλλα blogs που μπαίνεις μέσα τους σαν να εισχωρείς στις καρδιές των κατόχων τους. Σε δέχεται μια αύρα τόσο γλυκιά και τόσο απαλή που σε αναγκάζει να εκτιμήσεις, να διαβάσεις, να σκεφτείς, να διαλογιστείς τα όσα γραμμένα εκεί, ασχέτως θέματος και άποψης. Σου εμπνέουν Σεβασμό, Εκτίμηση, κερδίζουν την Αγάπη σου ΑΚΟΜΑ και όταν διαφωνείς, ίσως τότε περισσότερο.


ΤΟΤΕ, ΑΞΙΖΕΙ

45 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

άνθρωποι και άνθρωποι.
δεν την θεωρώ ξέχωρη κοινωνία αυτήν εδώ.
που δεν είναι τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο από την εικόνα της ίδιας της κοινωνίας μας.
ίσως υπάρχει αρχικά ένα περιτύλιγμα μα στην πορεία του χρόνου αυτό που πάντα μένει είναι η κάθε αλήθεια του καθενός μας. έτσι απλά και αληθινά.
πολύ καλό σου απόγευμα!

μαχαιρης είπε...

Εγω πιστευω οτι πολυ καιρο δεν μπορεις να κρυφτεις...
η θα δειξεις ποιος εισαι..η θα σου ξεφυγει...
Αν μπορεις πολυ καιρο να παριστανεις καποιον αλλο...
Χωρις κανεις να σε καταλαβαινει..
Τοτε ΕΣΥ εχεις το μεγαλυτερο προβλημα..Γιατι ΕΣΥ εχεις μεσα σου
πιστεψει οτι εισαι ο ..αλλος..
Καλυτερα η αληθεια...
Ναι φιλοι..Εγω ειμαι ΑΥΤΟΣ
Τι κερδιζεις εξ αλλου με ολο ,αυτο το μπερδεμα...??

iamaticus είπε...

αν με το bloging ΣΥΝΤΗΡΕΙΣ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΣΟΥ....
Συνεχισε!!!!(ειναι ιαματικο,οπως και σε μενα παρατηρησα!!!)

Για τετοιο ΘΕΜΑ ...ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΣ σ ενα bloger ονοματι:Kanivallos (με δυο λαμδα):αναρτηση: ο αντικανιβαλλος (απο τις τελευταιες),διαβασε και ολα τα σχολια-συμμετεχω και γω-ΘΑ ΚΟΥΦΑΘΕΙΣ ΕΛΠΙΖΩ....
EYXARISTIES

Frezia είπε...

Εκείνο που δεν μου αρέσει στους
Ανθρώπους είναιο φανατισμός.
Θρησκευτικός πολιτικός,κ.τ.λ.
Προτιμώ να κουνάω το κεφάλι μου παρά να μιλάω.
Λέμε για ακραίες καταστάσεις τώρα...

nina είπε...

Τόσες σκέψεις για τους ανθρώπους, μα τελικά θα πω μόνο τούτο: Εδώ μέσα φαίνονται αρκετά, δεν κρύβονται ούτε πίσω από μοδάτα σύνολα, ούτε κραγιόν, ούτε γραβάτες, ούτε μουσικούλες ούτε εικόνες, ακριβώς όπως και έξω. Αυτο που είναι φαίνεται, αλλά θέλει λίγο το χρόνο του, μέχρι οι άλλοι να αποκαλυφθούν, μέχρι εμείς να εκραγούμε.
Καλο Σ/Κ Meggie!

Unknown είπε...

basnia συμφωνώ μαζί σου στο ότι πάντα μένει η αλήθεια του καθενός μας, εν καιρώ, όμως ειλικρινά έχω διαβάσει κείμενα που αμφιβάλλω πολύ αν ο συγγραφέας τους θα μπορούσε και δια ζώσης να τα επαναλάβει στους γύρω του. Γραπτός και προφορικός λόγος διαφέρει φυσικά, αλλά και πάλι, εμένα μου μοιάζει πως πολλές φορές, εδώ, βγαίνουν απωθημένα καλά κρυμένα και όχι με την έννοια της εξομολόγησης ή της ανακουφιστικής "κατάθεσης ψυχής" ή της χαλαρής κουβεντούλας.

Την καλημέρα μου

Unknown είπε...

Μαχαίρη απλά και καθαρά τα είπες όλα.

"Ναι φίλοι .. Εγώ είμαι Αυτός"!!!!
Σταράτες κουβέντες και άλλωστε να πούμε και το άλλο, αν θέλει κάποιος συνεχίζει να πηγαίνει εκεί που δεν ... του ταιριάζει.

Νάσαι καλά

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Σ' αυτή την "κοινωνία" καλούμε να επιλέξω.
Η αυτοπροβολή, η φανφάρα, ο ανταγωνισμός,με αφήνουν αδιάφορη.
Τώρα θα μου πεις μιλάς και εσύ η χθεσινή!
Με το σούρτα-φέρτα στάθηκα τυχερή που γνώρισα ανθρώπους και το ένστικτο μου είπε ναι!
Μια από όλους είσαι και εσύ...

Drmakspy είπε...

Θέλω να πιστεύω ότι είμαι ανάμεσα σε εκείνους που σε έκαναν να νοιώσεις ότι εισχωρείς στην καρδιά τους ΄μπαίνοντας στο μπλόγκ... Εγώ αυτό ένοιωσα από τα εκάστοτε σχόλιά σου... Και προσυπογράφω αυτό που λέει η Γιαγιά Αντιγόνη... Και το δικό μου ένστικτο είπε ΝΑΙ...

Unknown είπε...

Iamaticus τις αυταπάτες μου αγωνιώ με πείσμα εδώ και χρόνια να τις ξεφορτωθώ, όμως "πιάνω" τι λες και ... συνεχίζω ...

Στο κανίβαλο λοιπόν για περισσότερα .... "κουφά". ΟΚ

Καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

Frezia μου σε φανατικούς δεν μπορείς να πεις τίποτα, είναι συγχρόνως και κουφοί.
Το πιο απωθητικό όμως είναι να "πέφτεις" σε κρυφοφανατικούς ή σε φανατικούς με... φανταστική ταυτότητα που λυσσομανάνε πίσω από την κουρτίνα του net.
Καλή σου νύχτα

Unknown είπε...

Νίνα μου όλα τα πράγματα θέλουν το χρόνο τους κι εγώ αυτό έγραψα στην ουσία. Σε πολύ μικρό χρόνο νιώθεις που ταιριάζει η "αλήθεια" σου αλλά απορείς και με τις διαφορετικές "αλήθειες". Τίποτα παραπάνω.

Καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

Αντιγόνη μου είπες μια σπουδαία λέξη που σε μένα τουλάχιστον "λειτουργεί" ακόμα. "ένστικτο". Το εμπιστεύομαι και το χαίρομαι. Έτσι απλά.

Στα δικά μου σούρτα - φέρτα υπήρξα εξαιρετικά τυχερή.

Σ'ευχαριστώ για το "ναι" σου σε μένα και είμαι σίγουρη πως έχεις "ακούσει" και το δικό μου.

Καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

Drmakspy ειδικά εσύ έχω να παρατηρήσω πως πρέπει να έχεις καρδιά που τους χωράει όλους.
Και ξέρεις ποιό είναι το δείγμα της; ο τρόπος που λες "ευχαριστώ".

Καληνύχτα κι ευχαριστώ κι εσένα για το "ναι" σου.

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΨΥΧΗΣ είπε...

Από σεβασμό στην σκέψη σου.
Θέλω την γνώμη σου για μένα.
Το παράθυρο ψυχής είναι ο τίτλος μου, η ζωή μου, τι είναι και το ρωτάω γιατί με προβλημάτισαν τα σχόλια που μου έκανες.
Νιώθω ότι με διαβάζεις αλλά διστάζεις να πεις την γνώμη σου για μένα.
Απλά ρωτάω... την αλήθεια ότι νιώθεις όχι λόγια αλήθειες.

katerina είπε...

Γεια σου Meggie κι απο μένα. Είναι ένας καθρεφτης η οθόνη του υπολογιστή που ο καθενας μας εμφανιζει το ειδωλο του; Αλλωτε πιστό κι άλλοτε παραμορφωμένο; Πιθανά.
Εχει ένοια το ειδωλο το παραμορφωμένο; Πιθανα για κάποιους που δνε αγαπουν το πραγματικό τους.

Εχει σημασία; Ειλικρινά δνε ξέρω. Παμορφωμενο ή απολυτα ειλικρινές, ο καθένας μας καταθετει. Στους αναγνωστες εναποθετουμε την ψυχαναλυση μας; ΌΧΙ.

Ο ψυχαναλυτης ειναι βουβός, απλά μα ςδινει την ευκαιρία να τα κάνουμε λέξεις. Κι όταν γινουν λέξεις, ειναι πια γεγονότα. Τα γεγονοτα μας.

Unknown είπε...

Απλά, απαντάω, Παράθυρο ψυχής, με τα δικά σου λόγια :
"....
Μήπως να το αισθανθώ... πως αφού πρέπει να το ζήσω πρώτα... αδιέξοδο..."

γυροφέρνεις την ψυχή σου στο παράθυρό σου για να λύσεις το αδιέξοδο αυτό αλλά πιθανόν να ψυχανεμίζεσαι ότι δεν είναι τέτοιο. Ξέρεις πριν καταλάβεις και αυτό είναι σημαντικό για σένα παρότι δεν είναι απτό.

Την καλημέρα μου και σ'ευχαριστώ γιατί ήθελες τη γνώμη μου. Δεν γίνονται εύκολα τέτοιες ερωτήσεις.

Unknown είπε...

Κατερίνα μου υπάρχουν πολλά πιθανά για το τι είναι η οθόνη του υπολογστή για τον καθένα μας. Ο iamaticus είπε πως είναι ... ίαση για τις αυταπάτες μας, για παράδειγμα.
Στους αναγνώστες μας, συμφωνώ, δεν εναποθέτουμε την δική μας ψυχανάλυση, αυτό το κάνουμε μόνοι μας όταν γράφουμε, όταν καταθέτουμε. Είναι η ιδιωτική μας υπόθεση, που λένε.
Στους αναγνώστες μας προσφέρουμε την ... δική τους. Τους καλούμε να αναγνωρίσουν κομμάτια τους μέσα στις σκέψεις μας, να ανακαλέσουν δικές τους θύμησες, να ανακαλύψουν μονοπάτια τους, να συμπορευτούν συμφωνώντας και διαφωνώντας.
Ε, με αυτή την έννοια της «ανάγνωσης» διαβάζω τη μπλογκόσφαιρα και τα «είδωλά της».

Καλό σου απόγευμα

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΨΥΧΗΣ είπε...

Κάποτε η ζωή έκανε χιούμορ μαζί μου και είπε τώρα είσαι Θεός πάρε αποφάσεις ζωής και στάθηκα με δέος και είπα γιατί μου το κάνεις αυτό δεν το ζήτησα γιατί...
Κάπου εκεί χάθηκα μες την ψυχή και την λογική και μπορεί ακόμη και σήμερα να είμαι χαμένος κάπου εκεί.

Ισως όμως όταν κανείς αναλύει την ψυχή του και θέλει να είναι απόλυτα ειλικρινής και όχι βιαστικά να πετάει κουβέντες να φαντάζει και λίγο χαμένος ενώ δεν είναι.
Ισως η έκφραση μου... τι σημασία έχει

Σου ζητώ συγνώμη που το παράθυρο μου σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να είναι και ψυχανεμισμός.

Αν έχεις λίγο υπομονή μαζί του ο χρόνος πάντα την αλήθεια φέρνει στο φως.
Όταν η αλήθεια και το συμπέρασμα θα είναι αυτό το μπορεί που σκέφτηκες θα το διαγράψω σου δίνω τον λόγο μου.

Σ' ευχαριστώ για την σκέψη σου, που την είπες και δεν μάσησες τα λόγια σου και ελπίζω να με βοηθήσεις να δω την αλήθεια μου.

Unknown είπε...

Η σκέψη μου Παράθυρο Ψυχής είναι πως είσαι προικισμένος με αυτό που εγώ εννοώ "ψυχανέμισμα".
Διαίσθηση και αντίληψη σε πρώτο χρόνο.

Και φυσικά θα σε διαβάζω για τα γραφόμενά σου.

Ναύτης είπε...

τ'άσπρο χαρτι σκληρος καθρέφτης, σου επιστρέφει ό,τι έδωσες, κι ο χρόνος άτιμος και κλέφτης, ζωη σου είναι ό,τι έδωσες...

κι όποιος τάχα μπορει να "εξηγήσει" τον άνθρωπο πλανάται πλάνην, καλύτερα να ζούμε, να βιώνουμε και να γράφουμε (αν και όπως μπορούμε) αυτα που νιώθουμε χωρις να απαιτούμε, ακόμη και υπογείως, αναγνώριση. Μέγγυ, πιο καθαρα δε γίνεται να γράψεις... κι ο νοων, νοείτω...

α, και μια και μπήκα, πολυ υγρασία βλέπω στο περιθώριο... :)

Μ είπε...

Όταν κάποιος σου εμπνέει εκτίμηση και σεβασμό, αξίζει να τον παρακολουθείς.
Γι' αυτό παρακολουθώ τα ιστολόγια που παρακολουθώ και σχολιάζω όταν πιστεύω ότι έχω κάτι να πω.

Ένα μουσικό δωράκι σε περιμένει εδώ:

http://whoisherewhoishere.blogspot.com/2010/06/blog-post_6695.html

eleni είπε...

Meggie,πολύ όμορφα λόγια δεν ξέρω να λέω,είμαι στεγνή στην περιγραφή μου,αλλά μέσα από τη blogo-γειτονιά βρήκα πολλούς ανθρώπους με ανοιχτή αγκαλιά,με καλές προθέσεις και μαζί τους στην πορεία βελτιώνομαι κι εγώ σαν άτομο-λίγο μεγάλη θα πεις,αλλά πάντα ήμουν ένα "παιδί",έτσι με μεγάλωσαν.
Καλημέρα!

flash είπε...

Καλημέρα meggie!
Καταρχήν καλώς επέστρεψες!
Εγώ έχω το μπλογκάκι μου κάτι περισσότερο από ενάμησι χρόνο, κι αυτό το έχω και δεν το έχω δηλαδή, με την έννοια οτι δεν είμαι και από τους πιο συνεπής :) διάβαζα όμως διάφορα μπλογκς και από πριν όπως λες κι εσύ και ακόμα διαβάζω.. Αυτό που δεν αντέχω προσωπικά με τίποτα σε μιαν σελίδα είναι η πρόθεση να το "παίξει κάποιος" κανείς και αυτό πάντα φαίνεται.. μπορεί ακόμα και από κα΄τι πολύ απλό και μικρό να φανερωθεί.. και αναλόγως από το πόσο σοβαρό σου φαίνεται το συγχωρείς ή δεν το συγχωρείς.. νομίζω οτι η αυθεντικότητα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στο μπλόγκινγ, η ειλικρίνια, να βγάζει κανείς τον εαυτό του όπως είναι.. δεν με ενδιαφέρει το πώς είναι, ότι πιο ταπεινό να μου σερβίρεις από την στιγμή που είναι αληθινό και το υποστηρίζεις θα το ακολουθήσω.. αν με αφορά βεβαιως, έτσι; όπως και να έχει θα το σεβαστώ όμως! Και στο άλλο άκρο τώρα.. μπορεί κάποιος να είναι μέσα στην πνευματική(!) χλιδή.. και πάλι (εννοείται) μου κάνει και μάλιστα έχω να πάρω πολλά από αυτόν, αλλά να είναι αυθεντικό.. και είπαμε.. δεν το είπαμε; :).. φαίνεται!!! Στην ίδια περίπτωση τώρα.. μπορεί κάποιος να είναι σνομπ.. οκ, αν έτσι είναι και στη ζωή του δεν με πειράζει, ε δεν θα τον κάνω και φίλο μου αδελφικό.. αν και τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ευχάριστη, ίσως με τραβήξει να τον γνωρίσω.. αλλά να είναι κατ' ουσίαν σνομπ και να μου το παίζει μελιστάλαχτος.. παραπάει νομίζω! :)
Αυτά! όχι οτι τελειώνει ποτέ τούτη η κουβέντα αλλά...
Φιλιά πολλά meggie!
Χάρηκα που τα είπαμε.

Unknown είπε...

Ναύτη καλώς ήρθες.
Οι ... υγρασίες δεν αποφεύγονται, όπως βλέπεις.

Ούτε τον εαυτόν μας δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πόσο μάλλον τους άλλους. Δράση και αντίδραση είμαστε εν ολίγοις και ό,τι και όπως μπορούμε ας ... γράφουμε, έτσι, για το γαμώτο, που λένε.

Unknown είπε...

Μαργαρίτα μου ήρθα, το άκουσα το δωράκι σου, θα στείλω να το πάρουν σου έγραψα και πάλι ευχαριστίες για ένα τραγούδι που δεν ήξερα και μου άρεσε πολύ.

Ναι, όταν έχουμε κάτι να σχολιάσουμε, τότε αξίζει να το κάνουμε. Αλλά και μια καλημέρα / καληνύχτα ν'αφήσουμε κάπου, κι αυτό κάτι προσφέρει. Μια ψευδαίσθηση επικοινωνίας ίσως νάναι, αλλά και ποιος δεν την χρειάζεται και την ψευδαίσθηση;;

Φιλιά

Unknown είπε...

Ελένη μου καλώς την.
Πως είπες;; δεν ξέρεις να λες πολύ όμορφα λόγια, είσαι στεγνή στις περιγραφές;;
Και τι ανάγκη έχεις εσύ απ' όλα αυτά;; Εσύ ό,τι πιάσεις το κάνεις ... αριστούργημα και προφανώς όχι αποκλειστικά με τα χέρια, βάζεις και καρδιά.
Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Flashάκι μου ευχαριστώ για την υποδοχή της ... επιστροφής μου.
Όπως βλέπεις έγινα και πιο ... φωτεινή, στο γαλανό το χρώμα και πάλι.

Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις και φυσικά δεν εξαντλείται τούτη η κουβέντα που έχει να κάνει με το τι "αύρα" συναντάς σε κάθε σελίδα του net.

κι εγώ χαίρομαι που ήρθες.
Την καλημέρα μου

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

"Είναι η ομοιότητα που ψυχανεμίζεσαι", εσύ το έχεις γράψει κι εμένα με στιγμάτισε.
Όμοια εν γένει δεν είναι τα συναισθήματα των ανθρώπων...; Τί σημασία έχει αν οι αφορμές είναι διαφορετικές...;

Αξίζει, το πιστεύω...

Σε φιλώ meggie μου!

Νικόλας K. είπε...

Καλησπέρα...
Ο χώρος των blogs είναι μια αντανάκλαση της κοινωνίας μας... Υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες ανθρώπων... Αν το κείμενο που γράφει κάποιος είναι βγαλμένο από την ψυχή του τότε φαίνεται η αλήθεια...Η ψυχή του ανθρώπου είναι μια άβυσσος και οι λόγοι που γράφει κάποιος "εδώ" είναι πάρα πολλοί... Αν το κείμενο που διαβάζουμε μας κάνει και ανασκιρτούμε τότε αφήνουμε την σκέψη μας, αν όχι απλά φεύγουμε...
Ένα όμορφο απόγευμα εύχομαι Meggie!

tsouxtra είπε...

Όσο και να υποκρίνεται κάποιος, στο τέλος πάντα ο ίδος μένει! Κι εμείς από υποκριτές έχουμε μπουχτίσει!
Άστους να κάνουν το κομμάτι τους, αν έτσι αισθάνονται σπουδαίοι. Εμείς είμαστε γι' αυτό που νιώθουμε..

Ζεστά φιλιά στη meggie μου!

Ginny είπε...

Kαλησπέρα Meggie,
Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει προηγούμενες αναρτήσεις σου, οπότε δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως τι σημαίνει μία ''δεύτερη πνοή' για εσένα. Όμως κάλιο αργά παρά ποτέ! Θα χαρώ να διαβάσω τις αναρτήσεις της meggie από εδώ και στο εξής!
Ο Ιντερνετικός κόσμος, δυστυχώς ή ευτυχώς, έχεις τα καλά του και τα άσχημά του. Είναι πολλοί αυτοί που χωρίς φόβο εκφράζονται μέσα από μία οθόνη, αλλά στην καθημερινότητά τους σιωπούν. Όμως, όπως ανέφερες, υπάρχουν άνθρωποι που σου ανοίγουν την καρδιά τους κι επικοινωνείς αληθινά. Απλά πρέπει να προσέξεις τι θα επιλέξεις να διαβάσεις!

Κωνσταντίνος είπε...

Καλή μου Meggie.
Δεν σου κρύβω πως (αν και μονόπλευρα)σε είδα απο την αρχή σαν δικό μου άνθρωπο.Με αφορμή το τελευταίο σου κείμενο με τρομάζει η ιδέα να φανταστώ, σε πια κατηγορία άραγε με τοποθετείς (αραδιάζεις αρκετές άλλωστε)Δεν ψάχνω για κοπλιμέντα, ούτε φοβάμαι την κρίση των άλλων. Αν καταλάβω όμως ότι αλωνίζω στην μπλογκοσφαίρα για να μεγαλώσω το μπόι μου, μπορώ να το κάνω κι έξω από εδώ. Εξω στην κοινωνία που όλοι μοιάζουμε σαν παραχαραγμένα χαρτονομίσματα. Εδώ μέσα όμως, σε επιλέγω, με επιλέγεις, σε απορρίπτω ή με απορρίπτεις. Δεν μπορεί κάπου ταιριάζουμε λοιπόν και πίνουμε από την ίδια κοινωνία. Κοινωνώ ή επικοινωνώ αν θέλεις, σημαίνει ότι αποδέχομαι τις απόψεις σου και ταυτίζομαι με αυτές. Κάποτε που η τεχνολογία δεν μας παρείχε τις σημερινές της δυνατότητες, εμείς οι απλοί και ρομαντικοί της παρέας, είχαμε μόνο ένα "Λεύκωμα" ή ένα "ημερολόγιο" για να βγάζουμε συργιάνι τις σκέψεις μας, που το πολύ πολύ να το διάβαζε, κι αυτό κρυφά, η μάνα μας. Σήμερα βρίσκουν διέξοδο μέσα από το Ίντερνετ. Καλοδεχούμενο λοιπόν. Αν τώρα βρεθήκαμε εδώ για να αναπαράγουμε την πεπατημένη με βαρύγδουπα λόγια, χωρίς ψυχή, χωρίς την συναίσθηση πως πρέπει να ξέρουμε τι λέμε γιατί κάποιοι μας "ακούν" ας αυτοαποβληθούμε. Όποιος "εκτίθεται" δημόσια,πρέπει ο λόγος του να είναι υπεύθυνος γιατί όπως λέει κι ο ποιητής Κώστας Τριπολίτης "Σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσανε, τώρα δημόσια θα έχουν λόγο μόνο οι γνωρίζοντες"
Ζήτημα 2ο
Μου δημιούργησες μια απορία κι αν θέλεις μου απαντάς. Πως μπορείς να εγκαταλείπεις μια ταυτότητα και να "χωράω" σε μιαν άλλη. Καλή μου Meggie άνθρωποι με την δική μας "τρέλα", αν μου επιτρέπεις την έκφραση, δεν γίνεται να αλλάζουν κουστούμια, σχεδόν ποτέ. το φορτίο που ακουμπάμε στον ώμο μας κάπου εκεί στα 18 με 22 μας, θα το φτάσουμε εκεί που πρέπει μέχρις εσχάτων. εσύ αν το κατάφερες να το ανταλλάξεις στο δρόμο σου με κάτι πιό ελαφρύ, σε ζηλεύω, πες όμως και σε μένα τον τρόπο που κοντεύουν τα γονατάκια μου να λυγίσουν απο ο φορτίο.Δεν μπορώ να το δω αλλιώς καλή μου για να γλιτώσω. Εγώ θα μείνω πιστός στο δικό μου σλόγκαν παρμένο από τίτλο τραγουδιού της δεκαετίας του '60 "Black is black" Εμονή θα πεις, ορθολογιστής, παθιασμένος, διαολοκουνιμένος, αλοπαρμένος, απελπισμένος, κουρασμένος (σίγουρα) πικραμένος(αρκετά), αδικημένος, λίγο απ' όλα αυτά. Την δεύτερη πνοή δεν τη βρήκα ακόμα κι οδεύω στα 57.Τι λες να περιμένω; μήπως είναι ουτοπία. Μήπως έτσι ζω μέσα σε χείμερες;
με παρέσυρες. Η ώρα είναι μια και τέταρτο. απόψε, μάλλον μάταια προσπαθώ να κρύψω το θυμό μου κι ίσως κάποιο δάκρυ που από ώρα το σκέφτεται να κάνει την εμφάνισή του στων ματιών μου την άκρη.
Για να μην το κάνω στο τέλος μελό, επέτρεψε μου να δια κόψω άκομψα τη λογοδιάρροια μου (γιατί περί αυτής πρόκειται.)
Φιλιά

ΥΓ
Στείλε μου ένα e-mail με λεπτομέρειες για την παρουσίαση στην Αθήνα της Ρίκη για το βιβλίο της στις 13 Ιουλίου.

Κωνσταντίνος είπε...

Συγχώρεσε τις ασυνταξίες μου και τα πιθανά ορθογραφικά μου λάθη. Τις δουλειές της νύχτας άλλωστε, τις βλέπει η μέρα και γελάει

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Πόσο , μα πόσο δικιο έχεις!!!


Αληθεια, ετσι για την ιστορια, εμενα σε ποια κατηγορια με κατέταξες;

Unknown είπε...

Εύα μου καλημέρα.
Συμβαίνει πολλές φορές τα όμοια ... να έλκονται σε πείσμα της ... φυσικής και συνάμα σε επιβεβαίωσή της.
Αξίζει, το επαναλαμβάνω.
Φιλιά

Unknown είπε...

Νικόλα, καλημέρα και σε σένα.
Εδώ, για τον όποιο λόγο κι αν γράφουμε, μπορούμε νομίζω πιο εύκολα να ... αφεθούμε στην δική μας αλήθεια και πιο εύκολα επίσης να "σταθούμε" στις αλήθειες των άλλων.
Να είμαστε πιο αυθόρμητοι. Ίσως γι'αυτό μου κακοφαίνεται όταν συναντώ "κείμενα" κομμένα και ραμένα με "ξύλινα" λόγια. Και φυσικά μπορώ να φύγω από αυτά αλλά πάντα αναρωτιέμαι: γιατί μωρέ;;

Unknown είπε...

tsouxtra μου γλυκιά, τους αφήνω, άλλωστε πως θα μπορούσα να τους σταματήσω; και τι λόγος μου πέφτει εξάλλου. Όμως μου μένει η απορία και στην ουσία αυτό ήθελα να πω με ό,τι έγραψα.
Φιλιά και καλημέρες και ... ψηλά ε;

Unknown είπε...

Ginny μου, καλώς την.
Καμία ανάγκη δεν υπάρχει να διαβάσεις τα "πριν" της Μέγκυς ή να εξηγήσεις τη "δεύτερη πνοή" ως τίτλο της.
Από εδώ και πέρα είμαστε παρέα κατ'επιλογή φυσικά.
θα πω ό,τι είπε και η Μαργαρίτα στο σχόλιό της. Διαβάζουμε όσους συναντάμε με δική μας πρωτοβουλία στο net, σχολιάζουμε όταν έχουμε κάτι να πούμε, σιωπούμε όταν δεν έχουμε και κάνουμε παρέα, έστω και για απλή καλημέρα, όσους νιώθουμε περισσότερο.

Παράδειγμα:
Εσένα σε συνάντησα τυχαία και είδα πρώτα το προφίλ σου κατά τύχη και πάλι και μετά διάβασα ένα κείμενο που αν δεν είχα δει την ηλικία σου με τίποτα δεν θα την φανταζόμουν. Άλλωστε στο είπα αμέσως μεταξύ αστείου και σοβαρού.
Και ... στάθηκα ..

Καλημέρα σου

Unknown είπε...

Κωνσταντίνε καλημέρα
Τον ποιητή Τριπολίτη δεν τον γνωρίζω (το πεδίο μου είναι το πεζό εμένα χαχα) αλλά … χρυσόστομος, που λένε.
Λοιπόν, σε πήρε η νύχτα και κουρασμένος, πικραμένος, αδικημένος, διαλοκουνημένος (εξαιρετικό αυτό), αλλοπαρμένος, παθιασμένος, ορθολογιστής σε ταξίδεψε στην τρέλα μας (και βεβαίως στο επιτρέπω) και έγραψες ένα κείμενο κατ’ευθείαν της ψυχής και της «κατάστασής» μας (αν μου το επιτρέπεις κι εσύ).
Σχεδόν τα ίδια λέμε. Υπάρχουν Κωνσταντίνε πολλοί που αλωνίζουν στο net για να ψηλώσουν το μπόι τους. Αυτή είναι γνώμη μου. Τώρα γιατί δεν αυτόαποβάλλονται; Και το «μπόι τους»;; Έξω από δω, μάλλον είναι της σπιθαμής. Ακραία η θέση μου; Μπορεί; Ας πάρουμε λοιπόν το μέσον. Θάθελαν νάναι πιο ψηλοί κι αφού δεν το καταφέρνουν έξω, το προσπαθούν εδώ αλλά «μετράνε» λάθος τον τρόπο.
Φυσικά επιλέγουμε και απορρίπτουμε. Ευτυχώς ακόμα εδώ, το μπορούμε. Αλλά ρε γαμώτο να πούμε και μια κουβέντα τουλάχιστον πως «γίνονται αντιληπτοί».
Για το «ζήτημα 2».
Το φορτίο που φορτώθηκα στα 22 δεν θα το ξεφορτωθώ ποτέ, θα το φτάσω εκεί που πρέπει μέχρις εσχάτων ακόμα και σερνάμενη, η δεύτερη πνοή είναι μέσα μου, την είχα, την ήξερα πως την είχα και η «ζωή» μού την επιβεβαίωσε και οδεύω στα 47 μου, είτε είναι ουτοπία, είτε είναι χίμαιρα επειδή είχα πάψει να … περιμένω, μόνο και μόνο που το νιώθω έτσι, μου αρκεί.

Κοπλιμέντα δεν ψάχνεις, κοπλιμέντα δεν χαρίζω. Είσαι της «γενιάς» μου. Φτάνει αυτό.

Unknown είπε...

Εσένα Ρίκη μου σε ... κατέταξα στην κατηγορία αυτών που θέλω να ... διαβάσω.
Με παιδεύει λίγο ο Σαραμάγκου αλλά που θα πάει, θα τελειώσει και μετά το πρώτο σου (καθ'υπόδειξή σου) βιβλίο θα διαβάσω.

Φιλιά και καλημέρες και όλα θα πάνε καλά και στην Αθήνα.

Κωνσταντίνος είπε...

Άμεσος ο λόγος σου και χαίρομαι που δήλωσες παρών.
με γλύκανες κομάτι.
Να πάρει, ώρες-ώρες κάνω σαν παιδί που του στέρησαν το παιχνιδάκι του.

Τι θα γίνει ρε γαμώτο (προσφιλής μου η έκφραση) θα μάθω απο κανέναν τι,πως,που, θα γίνει την Κυριακή 13 Ιουνίου σχετικά με την παρουσίαση της Ρίκης Ματαλλιωτάκη; Φαίνεται δεν θέλετε να δείτε απο κοντά την παλιόφατσα μου (χιχιχι)

kryos είπε...

Όλοι είμαστε δέσμιοι της προσωπικότητας μας , των πεποιθήσεων μας και των επιλογών που ακολουθούν .... με την έννοια αυτή έχουμε την αποκλειστική ευθύνη για κάθε μάσκα που θα φορεθεί στο πρόσωπό μας ... στο τέλος λειτουργεί εκείνος ο σοφός συμπαντικός νόμος που λέει ότι ο καθένας θα θερίσει ότι σπείρει , δεν είναι μόνο καθρέφτης η οθόνη του υπολογιστή αλλά τα μάτια των "άλλων".

Αν αξίζει ? αξίζει αν πιστεύεις ότι αξίζει ...

Καλημέρα Meggie μου .... μου αρέσουν τα βήματα σου μπροστά ...

Coffeemug είπε...

Ακριβώς έτσι δεν είναι και στην μη ιντερνετική ζωή; Δεν είναι άραγε εδώ ένα αντίγραφο; Μιά άλλη παράλληλη ζωή; Ισως και ακόμα πιο εύκολη. Αφήνω να φανεί ότι θέλω. Δίνω ότι θέλω. 'Αλλες φορές φαίνεται αμέσως και άλλες παίρνει καιρό. Ομως φαίνεται στο τέλος. Ξεχωρίζεις αυτούς που σου ταιριάζουν. Αυτούς που πραγματικά μπορούν και θέλουν να σου δώσουν και θέλεις και μπορείς κι εσύ να τους δώσεις.

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Meggie, καλημέρα.
Πρώτη φορά που σε διαβάζω, άρα για μένα η δεύτερη πνοή σου πρώτη λογαριάζεται.
Και μου άρεσε ο λόγος σου άμεσος και σαφής.
Πόσο δίκιο έχεις για όσα λες. Είμαι πολύ καινούρια στην μπλογκόσφαιρα όμως το 'χω δει κι εγώ, πόσες κουρτίνες και παραπετάσματα για να κρύψουν την αλήθεια.
Αλλά έχει δίκιο ο μαχαίρης γιατί η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί για πολύ, στο τέλος φανερώνεται.
Η αυτοεπιβεβαίωση που αναζητούν πολλοί πίσω απ' την οθόνη του υπολογιστή κρύβοντας τους εαυτούς τους είναι πλασματική και άρα εφήμερη.
Στέλνω ένα χαμόγελο κι εύχομαι πραγματικά η δεύτερη πνοή να είναι και παντοτινή!