Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Θεραπεία ...

Πάντα πίστευα πως το να μ’αρέσει η μοναξιά μου, να μπορώ να ζω άνετα στην δική μου σιωπή, ήταν χάρισμα ξέχωρο για μένα, ήταν κάτι σαν «δώρο» που μου δόθηκε, δεν ξέρω από ποιόν, για να με ισορροπεί και να με ανακουφίζει.
Και ακόμα το πιστεύω, ίσως περισσότερο τώρα, μετά από αρκετά χρόνια που επιλεγμένα τα διαβαίνω «μοναχικά». Ίσως πάλι να μην είναι καν επιλογή, να είναι επιβεβλημένη ανάγκη. Να μην μπορώ αλλιώς. Είναι αλήθεια πως πολύ πολύ κοντά μου δεν μπορώ εύκολα ν’αφήσω χώρο για επισκέπτες… Μπορεί πάλι να είναι και κουσούρι αυτό ή εγωισμός ή άμυνα ή δυσπιστία υπέρμετρη ή φόβος ή δειλία ή ποιος ξέρει και τι άλλο. Όμως ό,τι κι αν είναι ξέρω πως έτσι είμαι φτιαγμένη, έτσι είμαι συνηθισμένη.
Τελευταία όμως, γύρω στον ένα χρόνο και κάτι, μαθαίνω αυτό που πάντα θεωρητικώς και ενστικτωδώς γνώριζα. Μαθαίνω τι σημαίνει η λέξη «συντροφιά». Μην περιμένετε εδώ, να προσπαθήσω να την ορίσω. Όχι μόνο δεν θα τα κατάφερνα αλλά υπάρχει και πιθανότητα στην προσπάθεια να βάλω σε σειρά λέξεις που να λένε τι είναι η «συντροφιά» να έβγαινε το αντίθετο συμπέρασμα, δηλαδή τι είναι «μοναξιά». Και δεν είναι οξύμωρο αυτό. Θάλεγα δε πως είναι και το πιο πιθανό μιας και είναι πολύ πολύ αληθινό.
Την «συντροφιά» μόνο η «μοναξιά» την φτιάχνει. Και την φτιάχνει τόσο γερά, τόσο καθάρια και στέρεα που αν και κάθε «συντροφιά» φαντάζει σαν προαγγελία βέβαιης απώλειας, παρόλα αυτά η κάθε στιγμή του τώρα, του σήμερα είναι πέρα από κάθε … φαντασία, από κάθε … εφιάλτη, από κάθε … όνειρο απατηλό. Είναι μια ζωντανή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

μμμ είναι … θεραπεία …

20 σχόλια:

Δέσποινα είπε...

διαβάζω κάθε φορά την αρχή των αναρτήσεων σου από τον πανόπτη και κάθε φορά έρχομαι για να ολοκληρώσω την ανάγνωση αλλά κάθε φορά φεύγω άπρακτη γτ τα άσπρα γράμματα σ αυτό το φόντο είναι δυσανάγνωστα,τουλάχιστον για μένα.Δε σε συμβουλέυω να αλλάξεις φόντο ή χρώμα γραμματοσειράς,είναι δική σου επιλογή.Αλλά μάλλον γράφεις ωραία και λυπάμαι που δε μπορώ να σε διαβάζω

kryos είπε...

Γράφεις πολύ όμορφα κάτι που κι εγώ νιώθω αλλά δεν θα μπορούσα να εκφράσω εύκολα .

Πιστεύω πως η μοναχικότητα -με την έννοια της μοναξιάς από επιλογή - εμπεριέχει πολύ συντροφιά .... και είναι τέτοια η ποιότητα αυτής της συντροφιάς που μόνο με ποιότητα μπορεί να συμπληρωθεί αν έρθει η ώρα ...πιστεύω ότι είναι το πέρασμα μιας πύλης αυτά τα μοναχικά χρόνια ..... μπορεί να είναι η θεραπεία που λες αν η ασθένεια είναι η έλλειψη νοήματος .... και ίσως μόνο όποιος τα βίωσε αυτά τα ασυμβίβαστα μοναχικά χρόνια να μπορεί μετά να γίνει πραγματικός σύντροφος .

Και να μην ξεχνάμε πως οι πιο μόνοι άνθρωποι , βρίσκονται με παρέα .

Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

tsouxtra είπε...

Κανείς δε μπορεί να ορίσει τη συντροφιά ή τη μοναξιά. Ή ίσως να μπορεί, αλλά ποτέ δε θα είναι αντικειμενικός. Σε αυτή τη περίπτωση πάντως, σημασία δεν έχουν οι ορισμοί αλλά τα συναισθήματα! Αυτό το "μεγάλο" που νιώθεις και δε μπορείς να περιγράψεις! Ίσως και καλύτερα που δε το κάνεις..! Σ' αυτό να δίνεις σημασία!

Καλό σου απόγευμα!
Τα φιλιά μου!!

Unknown είπε...

Δεσποινάκι μου έχεις δίκιο. Κι εγώ το έχω δει αυτό.
Κάτι θα κάνω με το χρώμα των γραμμάτων όμως, γιατί η εικόνα του ποταμού πίσω δεν αλλάζει, ήταν δώρο βλέπεις.
Καλή σου μέρα γλυκιά μου

Unknown είπε...

Ναι krye μου, όποιος βιώνει μοναχικές διαδρομές μπορεί μια "ευλογημένη" στιγμή να γίνει πραγματικός σύντροφος. Δεν είναι κανόνας αυτό, αλλά υπάρχει ελπίδα μέσα σε όμοιες διαδρομές ζωής και κυρίως σκέψης και νοοτροπίας να βρεθεί το ταιριαστό ταίρι και μάλιστα εκεί που δεν το περιμένεις πια.

Σε ευχαριστώ που πέρασες.
Νάχεις μια όμορφη μέρα.

Unknown είπε...

Τσούχτρα μου σ'αυτό δίνω σημασία. Σ'αυτό που αν και είμαι, ας πούμε, λαλίστατη σε άλλα, σ'αυτό ακριβώς δεν μπορώ να βρω λέξεις για να το περιγράψω. Σχεδόν μόνο με τις αισθήσεις το λαμβάνω κι εγώ.

Την καλημέρα μου τσουχτρίτσα

Tina είπε...

Για να μπορέσει κανείς να σκεφτεί απερίσπαστος χωρίς επιρροές και να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του. Όταν κάποιος γνωρίζει ποιος είναι, ποιες είναι οι ανάγκες του και τι ζητά από τους ανθρώπους τότε θα μπορέσει να βρει αυτούς με τους οποίους θα ταιριάξει και θα μπορέσει να δεθεί ουσιαστικά μ' αυτούς ώστε να αποκτήσει μια καλή συντροφιά. Γι' αυτό πιστεύω ότι χρειάζεται κι η μοναξιά από συνηδειτή επιλογή.
Καλό βράδυ!!!

Albus Genius είπε...

Δεν ξέρω για συντροφιά σε μοναχικούς δρόμους,μαθαίνεις μόνος σου, δημιουργείς τα μικρά τα καθημερινά δεν μπορείς αλλιώς,μετά είναι πολύς ο θόρυβος όλες τις στιγμές.Τα υπόλοιπα νομίζω είναι επικοινωνίες άλλες ευγενικές άλλες όχι.Κάτι σαν να πληρώνεις τό λογαριασμό της ΔΕΗ με ολίγη επέκταση. Μπορεί να ακούγεται κυνικό,αλλά το άλλο θέλει πολύ ψάξιμο αν δεν σου τύχει.

Albus Genius είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
mauveair είπε...

Συχνά η διαχωριστική γραμμή μοναξιάς και μη είναι πολύ κοντά. Άσε τη σκέψη και την καρδιά σου να δείξει που θα είσαι, ελεύθερα, αέρινα...

Mikros Boudas είπε...

Μοναξιά....για αλλους ευλογία για άλλους κατάρα...

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Mοναξιά και συντροφιά, εξίσου σημαντικές για την ατομικότητα, το "εγώ" μας...
Κατανοώ απόλυτα την αναγκη για μοναξιά, ζω με αυτήν την αναγκη-αισθηση (δεν ξερω τι ειναι, παντως κουσουρι δεν το θεωρω..!). Παρ'ολα αυτά πιστεύω ότι για να εκτιμηθεί το ένα χρειάζεται απαραιτήτως και το άλλο. Ειναι αλληλενδετα..

Σε φιλω meggie μου!

ολα θα πανε καλα... είπε...

το λευκό που σε τυφλώνει στις Κυκλάδες το καταμεσήμερο κάνει τα μάτια σου να μη βλέπουν για αρκετή ώρα μετά παρά σχεδόν μαύρο ή στίγματα μαύρα.Το λευκό ορίζεται από το αντίθετό του και η γνωστή θεωρία περί αντιθέτων...
Συμφωνώ πως τη σωστή φιλία,αυτήν στην οποία δε δοθήκαμε τυχαία, την ορίζει συχνά μια δημιουργική μοναξιά.

Unknown είπε...

Τίνα μου δεν έχεις άδικο. Συνειδητά η μοναξιά οδηγεί κάποιες φορές σε ... (ιδιωτικούς) θησαυρούς.
Καλώς ήρθες

Unknown είπε...

Ναι albus, αν δεν σου τύχει. Αν σου τύχει όμως .....
Καλημέρα

Unknown είπε...

Μωβ αγέρα μου, αυτό ακριβώς κάνω. Με πλήρως ελεύθερη βούληση.
Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Για μένα μικρέ βούδα μου είναι ευλογία σχεδόν τις περισσότερες φορές.
Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Ευάκι μου, αχ αυτές οι εκτιμήσεις που σπανίως έρχονται την πρέπουσα ώρα.
Δεν πειράζει όμως.
Νάσαι καλά γλυκιά μου

Albus Genius είπε...

Αν σου τύχει το χαίρεσαι για όσο διαρκέσει.Δεν πιστεύεις στα αιώνια πράγματα αν είσαι αγνωστικιστής , αλλά και εάν πιστεύεις σε κάτι δεν πιστεύεις στην αιωνιότητα των μορφών ή των πραγμάτων με το σχήμα τους το τωρινό.Να χαρείς τις στιγμές και να ευγνωμονείς για αυτό.Και δεν χρειάζεται να πενθείς για το λουλούδι που πεθαίνει τόση ομορφιά σου χάρισε.

Unknown είπε...

Albus αυτό είναι ένα από τα καλύτερα σχόλια που έχω διαβάσει.

Φαίνεται πως σου έχει τύχει και το έχεις τοποθετήσει σε "υπέροχα" όρια. Έτσι διασώζεται.

Νάσαι καλά