Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Στιγμές … λύτρωσης!!!

«λύτρωση», μια λέξη που ξαφνικά μου χτύπησε τη πόρτα μου σήμερα. Τι εννοώ;
Ενώ είχα την αίσθηση της λέξης ως έννοια μέσα μου, δεν μπορούσα να την βρω. Δεν την έψαχνα άλλωστε. Την ένοιωθα απλώς και με ένα τρόπο, ήρθε, με βρήκε και ναι, για να με περιγράψω σήμερα, τη χρειάζομαι.

Συμφωνώ πως είναι δύσκολο να εξερευνήσεις τον εαυτόν σου. Πολύ δύσκολο θα έλεγα. Το πιθανότερο είναι να είναι ουτοπία το εγχείρημα αυτό. Όμως αν προσπαθήσεις να είσαι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινής μαζί σου, μπορεί τουλάχιστον να καταφέρεις «στιγμές λύτρωσης».


Στιγμές που γνωρίζεις τι ακριβώς αισθάνεσαι, τι ακριβώς θέλεις, τι ακριβώς έχεις, πως το απολαμβάνεις, πως και γιατί το δικαιούσαι, πως και γιατί το έχεις κατακτήσει. Καθαρές στιγμές ανακούφισης, απόλαυσης, χαλάρωσης γιατί προσφέρουν κυριότητα νου, ψυχής, καρδιάς, κορμιού.

Εξαίσιο να αισθάνεσαι πως σε ορίζεις πλήρως ακόμα και για όσο λίγο ή πολύ μπορεί να κρατήσει αυτό. Δεν έχει σημασία ο χρόνος. Σημαντικός βέβαια ο τρόπος για να αισθανθείς τόσο αισιόδοξα ανθρώπινα.
Ο δικός μου τρόπος είναι να «ψάχνω» και να «ψάχνομαι». Όταν βρίσκω και ανακαλύπτω φτάνω σ’αυτές τις στιγμές μου. Κανένας, ούτε κι εγώ η ίδια, δεν διασφαλίζει πως και η επόμενη στιγμή μου θα είναι απολύτως ίδια, όμως έτσι, παίρνω κουράγιο για την όποια συνέχεια. Έτσι κι αλλιώς κι εκείνη, δική μου θα είναι. Ο δρόμος μου λέει: αφού τα κατάφερα μία φορά, μπορώ και πάρα πάνω, μπορώ όσες θέλω αρκεί να μην ξεχάσω τον … τρόπο μου, αρκεί να μην εγκαταλείψω γιατί πονάω, γιατί μπερδεύομαι, γιατί βαριέμαι, γιατί προδίδομαι, γιατί, γιατί , γιατί ….

Σήμερα λοιπόν είμαι έτσι.
Ισορροπία, ανακούφιση, επάρκεια, δύναμη μέσα σε μένα και στα όριά μου.
Α ναι, κι αυτό είναι εξίσου κρίσιμο. Η στιγμή … λύτρωσης να είναι στα απολύτως πραγματικά δεδομένα μου, αλλιώς είναι όνειρα κι εγώ δυστυχώς έχω αποδεχτεί πως δεν ονειρεύομαι, όσο έχω αποδεχτεί και την πραγματικότητά μου. Αυτή δεν αλλάζει. Γιατί;;; Διότι δεν υπάρχει ούτε γιατί. Έτσι απλά δεν αλλάζει και έτσι επίσης απλά μπορώ να βρω … λύτρωση. Αυτή ακριβώς, η άνευ συζήτησης παραδοχή είναι ό,τι στην ουσία με ελευθέρωσε, με έσπρωξε να ανακτήσω ή ίσως καλύτερα να ανακαλύψω πως έστω και μικρές στιγμές μπορώ να νοιώθω την κυριότητά μου, να … λυτρώνομαι.

Είναι λίγο;;;


19 σχόλια:

aitherovamwn είπε...

Κι ότι μιλούσα μ’ έναν φίλο για το ζήτημα της συναισθηματικής νοημοσύνης.. τα μεγάλα πνεύματα... χαχαχα!
Έχεις δίκιο, η αυτογνωσία είναι άρχουσας σημασίας. Αλλά γιατί λύτρωση; Η λύτρωση δεν ενέχει δικαίωση; Να μου πείς, μεγάλο πράμα να γνωρίζεις το μέσα και να του δίνεις και δίκιο, υπ’ αυτή την έννοια ναι, τώρα το καταλαβαίνω αυτό που λες.
Τώρα το να μην ονειρεύεσαι, αν το λες με τον τρόπο του Καζαντζάκη είναι όντως μια μορφή ελευθερίας η συνειδητή αποχή από προσδοκίες. Αλλά απ’ την άλλη δεν ξέρω...
Ξέρεις τί; Νοιώθω κάποιο πόνο μέσα σ’ αυτό πάλι και με πας πίσω σ’ έναν πολύ δικό μου άνθρωπο.. σα να σε ξέρω από καιρό.
Να προσέχεις Meggie μου,
καλό βράδυ να έχεις

προφήτης είπε...

ποιος ξέρει...

στιγμές λύτρωσης τόσο σημαντικές... για όλους, με μια λέξη...

λύτρωση...

Unknown είπε...

aitherovamvn μου όταν νοιώθω πως έχω αγγίξει κάτι από τα μέσα μου, με όση περισσότερη ειλικρίνεια μπορεί να γίνει αυτό, τότε είναι σαν λύτρωση για μένα. Σαν να έφτασα φευγαλέα το στόχο μου, το μέσα μου και εκεί νοιώθω δυνατή, γεμάτη κι ας ξέρω πόσο αδύναμη "φαίνομαι" όλες τις άλλες στιγμές. Εγώ ξέρω.

Ναι, δεν ονειρεύομαι, συνειδητά απέχω από προσδοκίες και μάλλον όχι για να μην διαψευστώ αλλά για να μην διαψεύσω.

Πόνος;;
Αν δεν υπήρχε πόνος θα υπήρχε ... λύτρωση;;

Καλό σου βράδυ και ... προσέχω.
Σε ευχαριστώ μικρή μου.

Unknown είπε...

Προφήτη μου, μου τα χαλάς.
Προφήτης και να μην ξέρει;
Έστω κάτι; έστω μια αύρα; μια νότα; μια μυρωδιά;
Δεν γίνεται. Σε έχω διαβάσει.
Έχεις νοιώσει, έχεις δει, έχεις καταλάβει.
Στην ώρα τους όλα ...
Καλό σου βράδυ

aitherovamwn είπε...

Αδύναμη;;; Όχι, σε καμία περίπτωση... Αυτοί τα μέσα δν κοιτούν είναι αδύναμοι...
Έχεις δίκιο περί πόνου λύτρωσης.
Εγώ σ' ευχαριστώ αληθινά!

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Απ΄ό,τι καταλαβαίνω είχες μια πολύ όμορφη εσωτερική εμπειρία.
Καθόλου λίγη .
Μια στιγμή επαφής με το κέντρο της καρδιάς σου.
Μια στιγμή η περίοδο ολοκλήρωσης .
Αυτή λοιπόν αποτυπώνεται στη μνήμη
χαράσσεται στο μυαλό,
και δίνει κουράγιο για τον επόμενο κύκλο.
Την κρατάς ως κάτι πολύτιμο,
τη θρέφεις με αγάπη και την υποστηρίζεις
και τα αρνητικά τα αφήνουμε να εξατμίζονται .
Προς τα εκεί βαδίζουμε ...

Όμορφη καλημέρα λοιπόν,εκεί ακριβός,στο κέντρο :)

gregory είπε...

στηγμες ?..οτι καλιτερο ..γιατι τελικα η ζωη μας στηγμες στηγμες ειναι.....δεν το δεχομε οτι ειναι λυτρωτικες....εκτος εαν δεν καταλαβα καλα....γιατι τελικα αυτες ψαχνουμε να γινουμε ευτηχησμενοι...και οταν γινουμε της αναπολουμε....

aitherovamwn είπε...

γιατί δεν είναι ευτυχία η λύτρωση; Και μάλιστα με δόσεις ηδονής, κάθαρση... φως, αλήθεια, γνώση...

Υ.Γ: Αυτά παθαίνουν όσοι γράφουν Χαρμίδη και Αχαρνής, παρασκευή και 13! Λάλησα πάλι!

Ελενα καπακιώτου είπε...

θα μπω απευθειας στην ουσία... στο οτι βρηκες μερικες στιγμες να λυτρωνεσε.... ειναι λιγο αυτο???

καλο βραδυ ναχεις

Unknown είπε...

Κωνσταντίνε μου κατάλαβες πολύ καλά. Μια εσωτερική εμπειρία σαν να πατάς γερά στη γη με όλο σου το βάρος και το κυριότερο αυτεξούσια, όπως έγραψα, με πλήρη κυριότητα.
Όσο για τα αρνητικά, δεν βαριέσαι, πάντα κάπου γύρω μας ... εξατμίζονται.

Την καλημέρα μου

Unknown είπε...

Γρηγόρη μου οι στιγμές που αξίζουν να τις θυμόμαστε είναι ... λύτρωση ύπαρξης.
Νάσαι καλά

Unknown είπε...

Υπέροχος προσδιορισμός της ... λύτρωσης aitherovamvn μου. Ακριβώς αυτό είναι ευτυχία. Αυτό στην ουσία λέω. Όταν λυτρώνομαι, είμαι ευτυχισμένη.

Μικρή μου υπέροχος ο "υπερσιβηρικός" του Εμπειρίκου. Στον αστερισμό σου θα ... διαβάσω ποίηση, κάτι που ελάχιστα έχω κάνει έως τώρα.
Έτσι, φαντάζομαι, εξασκείσαι στην "συναισθηματική νοημοσύνη" εσύ χωρίς άσχετες ... τυμπανοκρουσίες όπως αρμόζει άλλωστε.

Καλημέρα σου

Unknown είπε...

zinaa μου καλώς ήρθες.

Το δικό μου βράδυ ήταν ένα συνηθισμένο βράδυ καθημερινότητας. Άρα καλό. Αναλογιζόμουν το δικό σου όμως. Έχω περάσει από τέτοια ... αξημέρωτα βράδια, ευτυχώς δίχως να ακουστούν οι κραυγές μου.
Ας είναι όσα περνάς ένας εφιάλτης που θα τελειώσει.
Μακάρι να ακούσουμε και το γέλιο σου σύντομα.

Την αγάπη μου

ενας ανοητος αντρας είπε...

και αυτη η παραδοχη
σαν ερθει η ωρα της
θα κανει πισω

θα δεις... αργα ή γρηγορα
ολα θα παρουν την μορφη τους

καλο σου απογευμα
meggie...my meggie

Απονενοημένη Νοικοκυρά είπε...

είναι το παν

πάντα τέτοια

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Τα εσωτερικά μας μακροβούτια (δεν μπόρεσα φαίνεται, όσο κι αν προσπάθησα, να σταματήσω το υποσυνείδητο μου να αγνοήσει το φόντο του ιστολογίου) πάντα φέρνουν στην επιφάνεια κοχύλια του βυθού. Πανέμορφα αυτά, μοιάζουν διαμάντια κάτω από το φως του φεγγαριού.

Λυτρωτικά δεν το μπορώ να ξέρω..
πανέμορφα διαμάντια όμως είναι.

Μα ακόμη πιο σπουδαίο να το μπορείς βαθιές ανάσες να κρατάς και γι' άλλα μακροβούτια.. έστω κι εάν ειρωνικά τα δευτερόλεπτα μας λογίζει το φεγγάρι.

(Συ δεν μίλησες πως οι στιγμές «που αξίζουν να τις θυμόμαστε είναι ... λύτρωση ύπαρξης»! Κι εκείνες, οι άλλες, οι άλλες οι στιγμές.. οι αιώνιες, τι είναι; Λύτρωση θα ‘ναι κι αυτές, μα λύτρωση ανυπαρξίας ίσως!).

Πάντα λυτρωτικά μακροβούτια και όμορφα κοχύλια να φέρνεις στην επιφάνεια.

(κι εγώ χαίρομαι που σε βρήκα)

Unknown είπε...

γλυκέ μου άντρα ... Σαν έρθει η ώρα της ... θα είμαι εκεί.

Unknown είπε...

νοικοκυρά μου αν ή όταν είναι "πάντα τέτοια" δεν είναι το παν.
Η ζωή δεν επιτρέπει να έχεις το "παν".
Έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι από τότε "αναγνωνρίζω" κάποιες στιγμές "ευτυχίας".

και θα γράψεις ξανά, ακόμα και ασπρόμαυρα ...

είμαι εδώ (όχι αναγκαστικά)

Unknown είπε...

Λάκη μου στα ... μακροβούτια της meggies μου, εμένα φέρνω κομματάκι κομματάκι πιο κοντά μου, πιο φανερά μου.

Εγώ σε ... ξαναβρήκα και χαίρομαι που επέστρεψες, εσύ όπως ήσουν, εγώ εντελώς αλλιώς. Σχεδόν ελεύθερη.

Την καλημέρα μου